Poliflw

Gisteren ben ik samen met 125 wethouders 'jeugdzorg' naar Den Haag getogen. De jeugdzorg werd behandeld in de commissie van de 2e kamer.

Er is nogal wat gebeurd de laatste weken: het inspectierapport geeft aan dat niet alle kinderen de zorg en bescherming krijgen die ze nodig hebben! Wachttijden komen voor en zelfs een enkele wethouder die uitspraken van rechters omzet om zo de dure jeugdzorg niet te hoeven betalen. Dat komt gelukkig maar zeer sporadisch voor, want dat mag natuurlijk nooit gebeuren!

De minister grijpt wel in door af te kondigen dat de beschermings- en reclasseringszorg, zeg maar de zware jeugdzorg, te “regionaliseren”. Gevolg: alle wethouders zijn boos. Nu de jeugdzorg naar de regio is gekomen moet er

beschikbaar komen om dat op een goede manier te doen.

Gelukkig bleek tijdens de besprekingen dat minister de Jonge ook ziet dat het in de meeste regio’s goed gaat. Ik geloof zeker dat we het in de regio Arnhem goed geregeld hebben. Er is een goed overleg met de instanties die de beschermde jeugdzorg leveren, zoals Jeugdbescherming Gelderland. Ik mag dat overleg voeren namens de regio en we zijn hard bezig de wachtlijsten omlaag te brengen.

We zullen zien of de maatregelen van de minister inderdaad gaan helpen: worden de wachtlijsten teruggedrongen? En vooral: krijgt ieder kind de zorg die het nodig heeft, ook al is de situatie nog zo complex en beroerd?

Vanavond ligt er in deze raad een motie op tafel waarin de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid wordt opgeroepen de procedure rondom het zogenoemde Kinderpardon te versoepelen. En dat is niet voor het eerst. Al in 2012 kwam er in deze raad een motie in stemming waarin de landelijke politiek werd opgeroepen ‘actief en structureel naar oplossingen te zoeken voor uitgeprocedeerde minderjarigen’.

Ondanks dat die motie (ingediend door GroenLinks en D66 en gesteund door PvdA en SP) destijds werd aangenomen, veranderde er weinig aan het landelijke beleid. Sterker nog: het door de Haagse politiek strikt gehanteerde meerwerkcriterium heeft er voor gezorgd dat het Kinderpardon nauwelijks nog een pardon is te noemen. Reden voor de PvdA en de SP om in januari van dit jaar deze kwestie – in navolging van andere gemeenten – wederom op de agenda van de Doesburgse raad te zetten. De motie die zij indienden – waarin opnieuw werd gevraagd om een soepeler toepassing van de Kinderpardonregels – kreeg alleen steun van GroenLinks en werd daarmee door een meerderheid van de raad verworpen.

En dan nu toch weer een soortgelijke motie. Is dat nodig? Ja, zeggen wij als PvdA/GroenLinks. Want de rigide uitvoering van dit pardon blijft zorgen voor onmenselijke en hartverscheurende situaties, getuige bijvoorbeeld de recente dreigende uitzetting van de Armeense tieners Lili en Howick. Zij mochten na lang getouwtrek uiteindelijk blijven, maar het is een kwestie van wachten tot de volgende schrijnende situatie zich weer aandient. Daarom is het hoog tijd dat de regels rondom de uitvoering van het kinderpardon worden herzien.

Moeten wij ons in Doesburg mee bezig houden? Wij vinden van wel. Ondanks het feit dat het  misschien niet gaat over kinderen uit Doesburg die in de knel komen, vinden wij dat we ons solidair moeten opstellen met al die organisaties en gemeenten (het zijn er inmiddels al meer dan 100) die  regering en Tweede Kamer willen aansporen een menselijker beleid te voeren voor uitgeprocedeerde kinderen. Kinderen die misschien wonen in Purmerend, Amsterdam, Deventer of Lelystad, maar die voor het zelfde geld uit Doesburg hadden kunnen komen.