Poliflw

De eed afleggen is niet zomaar iets. Het is een soort overeenkomst met God waarbij je God als Getuige roept bij de belofte die je aflegt.1  Maandagavond heb ik de eed af mogen leggen. Samen met Henry Oudshoorn en enkele anderen werden we bevestigd als burgerraadslid. Je mag dan van tevoren kiezen of je de eed of de belofte aflegt. Als trouwe SGP'er leggen we natuurlijk de eed af.

Mag dat eigenlijk wel? Jezus zegt: “Laat uw ja ja, en uw nee nee zijn”.2  Voorafgaand aan deze uitspraak zegt de Heere Jezus dat we niet mogen zweren bij de hemel, de aarde, Jeruzalem of ons hoofd (leven). Dit houdt echter geen verbod in om bij God te zweren, maar eerder een gebod om dat wel te doen.3  In de Heidelbergse Catechismus, zondag 37, wordt daar ook op gewezen.

Maar wat betekent het eigenlijk, die eed? Ik was eigenlijk wel benieuwd naar waar het vandaan komt en wat het inhoudt.

Op die eerste vraag kreeg ik geen antwoord. Niemand weet precies wie wanneer ooit is begonnen met de eed af te leggen. We weten uit de Bijbel dat het in oude tijden al gebruikelijk was. Abraham zwoor bij God toen hij een verbond maakte met Abimélech.4

De betekenis van de eed gaat verder dan je zou denken. Allereerst, de eed die we in Nederland afleggen (met twee vingers omhoog) vinden we in artikel 1(a) Wet Vorm van de Eed (1911). Volgens sommige schrijvers betekenen de twee vingers de twee naturen van Christus.5  Volgens hen roep je Jezus als Getuige bij de eed. In het 'Weekblad van het Regt' van 1857 stelt men echter dat niet bekend is wat de betekenis precies is.Uit Deense wetgeving van 1633 blijkt dat het gebaar oorspronkelijk met 3 opgestoken vingers werd gemaakt.6  Zij beschrijven dat de betekenis van de drie vingers (duim, wijsvinger en middelvinger) samenhangt met de Drie-eenheid. Vader, Zoon en Heilige Geest worden bij de eed tot Getuigen geroepen. De ringvinger en pink, die buigen, staan dan voor de menselijke ziel en lichaam die je als onderpand van je eed stelt tegenover God. Passend dat ze buigen. De woorden: "Zo waarlijk helpen mij God almachtig" zijn wel vergelijkbaar.Deze laatste uitleg spreekt mij het meeste aan. Men kan pleiten dat we middels Christus (als onze Voorspraak) de Drie-eenheid moeten benaderen. Daarom bidden we ook: “Om Jezus wil”. Mijns inziens moeten we ons niet alleen tot Christus begeven alsof Hij voor ons de enige belangrijke Persoon in de Drie-eenheid is. We horen de Drie-eenheid als geheel en de drie Personen gelijkwaardig te eren. Ik denk overigens niet dat de ene wijze van de eed afleggen beter is dan de andere, zolang het maar is tot het doel wat de Catechismus in antwoord 101 beschrijft: “Tot Gods eer en des naasten heil”. Overigens, op veel schilderingen van vroeger zie je beide handgebaren, let er maar eens op.

Hoewel ik de neiging had om met drie vingers de eed af te leggen, is deel van de formule dat ik trouw zweer aan de Grondwet. Het zou dan hypocriet zijn om inderdaad drie vingers op te steken als de wet twee vingers voorschrijft. Ik heb me dan ook maar netjes gedragen. :)

Gerben Veenema, burgerraadslid

Voetnoten:

1Jesaja 45:23 “(…)dat Mij alle knie zal gebogen worden, alle tong Mij zal zweren”2Mattheüs 5: 33-373Heidelbergse Catechismus zondag 37 vraag en antwoord 102.4Genesis 21:23-245Lydius 1698 & Valckenaer 17356Nieuwenhuis 1857 & Von Künzberg 1941

Het hoort er onvermijdelijk bij. In verkiezingstijd ga je in debat met elkaar. Op een middelbare school. Bij de radio. Tijdens een bezoek aan een wijkoverlegplatform. En op tal van andere plekken meer. Dat is voor een politicus natuurlijk geen enkel probleem. Althans, dat zou het niet mogen zijn. Debat is immers voor de politiek wat liefde is voor een huwelijk, een preek voor een kerkdienst en een geweer voor een soldaat. Als het debat uit de politiek verdwijnt, verdwijnt het hart uit de democratie. Toch is dat overigens niet zelden het geval. Dan zijn – zoals dat heet – vooraf de ‘koppen al geteld’. En wordt er nog voor het fatsoen geluisterd naar wat de oppositie te zeggen heeft. Maar zodra het kan, wordt er gestemd en kan men weer ‘over tot de orde van de dag’.

Er zijn lijsttrekkers die het maar niks vinden, al die debatten in verkiezingstijd. En dat is niet zo gek, want die zijn dat debat een beetje ontwend geraakt. Die hebben in de afgelopen tijd hun zin gekregen zonder debat, zonder goede argumenten te hoeven hebben. Gewoon omdat ze aan de macht waren. En in een verkiezingsdebat is iedereen gelijk en begint iedereen op nul. Dat geeft de nieuwkomers een even grote kans als de gevestigde orde. En het geeft de goede debaters uit het oppositiekamp eindelijk eens de kans om zich op een eerlijke manier te meten met de ‘koppentellers’ uit de coalitie.

Mijn eerste debat is donderdag 21 februari op het IJsselcollege. Er zijn drie stellingen. Over een coffeeshop in Capelle. Over de openstelling van winkels op zondag. En over de subsidie aan jongerenpodium Capsloc. Ik vrees dat ik mij niet erg populair ga maken. Maar ik zie wel uit naar het debat. Want zeker voor de laatste twee thema’s geldt dat het koppen tellen het steeds in de raad won van het debat. Iedereen op nul, daar ben ik wel voor te porren!

Arwin van Buuren, lijsttrekker SGP Capelle aan den IJssel.

Het mag dan campagne-tijd zijn, maar ondertussen moet de gemeente natuurlijk wel bestuurd worden. En dus gaat het politieke handwerk gewoon door. Dat handwerk was de afgelopen weken allesbehalve saai… Want 22 januari kwam het verrassende bericht dat de coalitie uit elkaar gevallen is. De wethouder van D66 hield het voor gezien en de fractie trok zich terug uit het college. Nu is dat getalsmatig geen probleem, omdat de andere twee coalitiepartijen (Leefbaar Capelle en VVD) een meerderheid in de raad hebben. Dus die gaan vrolijk samen verder.

Maar politiek is het natuurlijk wel degelijk een issue. Wethouder Van Cappelle stapte op omdat zij zich niet langer kon verenigen in de koers die het college vaart met BLICK, de club die het openbaar onderwijs in Capelle en Krimpen verzorgt. Daar ontstond een conflict mee, omdat BLICK een kwijnende schoollocatie in Schollevaar sloot. Daar was het college ‘not amused’ over en dus werd het hommeles.

Dromen, durven, doenDit college koos toen het begon als motto: “dromen, durven, doen”. Maar in de praktijk lijkt het meer op: “drammen, durven, doordouwen”. Alles en iedereen wordt gebruuskeerd om vast te kunnen houden aan de ingeslagen koers. Een beetje daadkracht kan natuurlijk geen kwaad, heeft ook wel z’n charme. Maar we zijn natuurlijk geen regiment frontsoldaten in oorlogstijd. Als gemeente moet je wijzer zijn en je zeker niet laten leiden door emotie of rancune.

En helaas, dat zorgvuldig en weloverwogen handelen is inzake dit dossier nogal eens ver te zoeken. We waren daar uiteindelijk zo teleurgesteld over, dat we 5 februari een motie van afkeuring tegen het college hebben gesteund. Je moet het wel heel bont maken, wil een partij als de SGP daartoe besluiten. We kiezen veel liever voor de mantel der liefde dan voor de roede ter tuchtiging.

En nee, dat was geen verkiezingsstunt. Dat deden we met pijn in het hart. Maar we zagen geen andere uitweg. Het baatte natuurlijk niks. De motie werd verworpen en het college volhardt in haar koers. En dus wordt het toch een item in de campagne. Want nu is het woord aan de kiezer. Kiest de Capelse kiezer voor doorgaan met drammen, durven en doordouwen? Of kiest ze voor een redelijker alternatief? In dat geval houden we ons – in alle bescheidenheid – van harte aanbevolen!

Arwin van Buuren, lijsttrekker SGP Capelle aan den IJssel.

Deze week hebben we ons verkiezingsprogramma gepresenteerd. Het was een mooie avond, waarbij we met de aanwezigen een goed gesprek hadden over ons programma. Over allerlei inhoudelijke dingen. Maar ook over hoe je in de gemeenteraad uitkomt voor je christen-zijn.

Die avond vertelde ik dat ik had nagedacht over een verwijt dat de oprichter van Jezus Leeft onlangs in het RD maakte in de richting van de SGP. De naam van Jezus zou niet klinken in de raadzaal. Hij heeft daarin overigens voor een groot deel gelijk. Het is nog niet zo makkelijk om in een debat de naam van Jezus op een goede manier te noemen.

Toch is zijn verwijt ook absoluut niet terecht. Waar het kan, proberen we uit te leggen wat volgens Gods Woord de juiste keuzen zijn. Dat is bij sommige thema’s natuurlijk heel vanzelfsprekend. Denk aan het debat over de zondagsopenstelling van winkels. Bij andere thema’s is die link minder direct. Denk aan extra geld voor nieuwe schoolgebouwen.

Maar we proberen ook door ons handelen te laten merken dat we de Bijbel serieus nemen. Ik noem dat maar ‘getuigend besturen’: zodanig besturen dat merkbaar is dat je eerlijk, onkreukbaar, fatsoenlijk en gedegen bent en blijft, ook als de emoties hoog oplopen. En dat wordt opgemerkt en gewaardeerd!

En de naam van Jezus? Die staat niet zo vaak in de notulen van de gemeenteraad, dat geef ik eerlijk toe. Maar dat wil niet zeggen dat Zijn Naam niet klinkt in de lokale politiek. Maar dan eerder in de wandelgangen. Of in de bus tijdens een raadsreis. Of op een receptie als je elkaar even van hart tot hart spreekt. Dan is er vaak veel meer ruimte voor. Tijd en wijze weten, dat geldt ook voor het vertellen dat Jezus leeft!

Ik kwam die avond thuis met nieuwe energie. Energie, omdat je voelt dat er heel veel mensen ons steunen en voor ons werk bidden. Energie ook, omdat je voelt dat we een partij vertegenwoordigen met een stevig fundament. Een fundament dat onderling samenbindt en niet ter discussie staat. Daar kan menig partij jaloers op zijn. En ook dat is al een getuigenis op zich!

Arwin van Buuren, lijsttrekker SGP Capelle aan den IJssel.