Poliflw

GroenLinks heeft met ontzetting kennis genomen van de recente ontwikkelingen in de Lelystadse politieke crisis. “Zo’n kneiterrechts college is buitengewoon slecht voor de stad en doet geen enkel recht aan de veelkleurigheid van gemeenteraad en samenleving”, is de eerste reactie van fractievoorzitter Sjaak Kruis. Voor hem is het onbegrijpelijk dat de SP zich er voor leent om dit mede tot stand te brengen. GroenLinks werkte in de vorige situatie nauw samen met de SP. Aan het bijzondere karakter van die samenwerking komt wat GroenLinks betreft, als dit doorgaat, een einde.

Formeel blijft het raadsprogramma wel in stand, maar gelet op de inzet de afgelopen periode van de partijen die nu in de coalitie samen verder willen gaan moet het ergste gevreesd worden als het gaat om bezuinigingen in het sociaal domein, waardoor de kwetsbaarste bewoners van de stad geraakt worden. Ook de culturele sector heeft weinig goeds te verwachten van de nieuwe coalitie.

GroenLinks heeft op allerlei manieren geprobeerd tot een evenwichtig(er) college te komen, waarin er een balans tussen links, midden en rechts is. Het voorstel van GroenLinks, Jong Lelystad en Mooi Lelystad werd vorige week door de VVD afgewezen. Pogingen daarna om tot een andere samenstelling te komen werden geblokkeerd door Leefbaar Lelystad en de Inwonerspartij, waarmee de VVD zich in dit proces steeds nadrukkelijker verbond. “Van een verbindende rol, die je van de grootste partij mag verwachten, was in het geval van de VVD geen sprake. Men zei voortdurend te streven naar balans, maar komt nu uit bij een zeer eenzijdige, rechtse combinatie”, aldus Sjaak Kruis.

GroenLinks zal de komende periode nauw samen gaan werken met andere oppositiepartijen in de gemeenteraad om waar enigszins mogelijk de koers van de nieuwe coalitie bij te sturen in de richting van het gastvrije en groene Lelystad dat de partij voor ogen heeft.

 

Voor meer informatie:

Sjaak Kruis (fractievoorzitter)

Tel. 06-22546116

e-mail: s.kruis@raadvanlelystad.nl

Eerder brachten we je op de hoogte over de fantastische opruimactie van James op dinsdag 3 maart. Helaas hebben we nu slecht nieuws! Wegens onvoorziene omstandigheden kan James op 3 maart (morgen) niet naar Lelystad komen. De opruimactie wordt verplaatst naar een nader te bepalen datum. Houd onze social media kanalen in de gaten voor de nieuwe datum.

Bert de Beer, voormalig fractie-assistent van GroenLinks in Lelystad, heeft de afgelopen jaren ontzettend veel betekend voor onze afdeling. Daarom heeft het bestuur besloten hem op de algemene ledenvergadering van 30 oktober 2019 te benoemen tot erelid.

Bert de Beer is al langer lid van GroenLinks, maar werd actief tijdens de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2014. Hij heeft ons toenmalige campagnepand, de zogeheten “wisselwinkel”, vele uren bemand. Na deze verkiezingen werd Bert fractie-assistent van onze raadsfractie. Omdat hij met iedereen goed overweg kan en als bijzondere eigenschap heeft dat hij altijd vriendelijk is maar ook vastberaden, kreeg hij in de gemeenteraad veel voor elkaar, vooral op het gebied van duurzaamheid.

Zo was hij betrokken bij de plannen voor omgekeerd inzamelen, bracht hij het belang van natuur en landschap in de nieuwe omgevingsvisie onder de aandacht en bedacht een manier om zonnepanelen op openbare gebouwen te financieren.

Aan het einde van de vorige raadsperiode was Bert door ziekte helaas tijdelijk uit de running, en werd toen door zijn fractiegenoten erg gemist. Maar zodra hij kon, was hij er weer. In de verkiezingscampagnes van 2018 en 2019 hielp hij mee met huis aan huizen door weer en wind, bracht als vanouds flyers rond en hield de campagneleider scherp waar nodig.

Toen begin 2019 de twee fractie-assistenten van de gemeenteraad naar de provinciale staten verhuisden, schoof Bert weer aan om de gaten in de fractie op te vullen, ondanks het feit dat hij er eigenlijk niet fit genoeg voor was.

Vooral dit laatste vond het bestuur reden genoeg om Bert de Beer tot erelid van onze afdeling te benoemen. Aangezien Bert ook erg aanstekelijk kan vertellen, heeft het bestuur hem gevraagd om tijdens de ALV een korte lezing te geven over het Natuurpark, waar hij ook vrijwilliger is. Na zijn presentatie ontving Bert uit handen van de voorzitter en secretaris een oorkonde en een doos chocolade.

“Stellen we nu kaders vast of eigenlijk een conceptbegroting?” Bij de behandeling van de Kadernota 2020 - 2023 verlangde het college van B en W voor iedere verandering ook een dekkingsvoorstel. Maar het echte financiële kader is nog niet helder: moet er bezuinigd worden en zo ja, hoeveel dan? De vraag van GroenLinks fractievoorzitter Sjaak Kruis zorgde voor een keerpunt in het debat.  Zijn collega van de PvdA, Emiel van de Herberg, adviseerde daarna in meerderheid voor een GroenLinks (en CDA) amendement te stemmen om nu geen prioriteiten voor bezuinigingen vast te stellen. En zo geschiedde.

Zo’n € 4 mln bezuinigen was de insteek van het college.  Vooral op maatschappelijke instellingen en activiteiten, terwijl er wel (veel) meer geld wordt uitgegeven aan extra ambtenaren, gratis parkeren en acquisitie in economie en wonen. De inzet van GroenLinks was er op gericht om daar waar mogelijk verandering in aan te brengen. Dat lukte gedeeltelijk.  Voorstellen, met anderen, die het haalden zijn:

niet te bezuinigen op activiteiten voor kwetsbare mensen bij de Bataviawerf, en Flevodrome; geld te reserveren om creatieve broedplaatsen in de stad te begeleiden; een financieel vangnet voor minima in stand te houden; € 200.000 voor een uur gratis parkeren te schrappen; extra geld voor de ondersteuning van Lelystad Airport te laten vervallen; mogelijke bezuinigingen in de toekomst op motiemarkt, ideeënmakelaar, mensen maken de buurt, gezondheidsbeleid en de Lelystadse Educatieve agenda uit de nota te schrappen.

Er lag een voorstel om de gesubsidieerde, veelal maatschappelijke, instellingen te korten door geen inflatiecorrectie toe te passen. Helaas kreeg het GroenLinks amendement om dat voorstel te schrappen (nu) geen steun. Maar een op het laatste moment ingediende GroenLinks - motie om de consequenties van zo’n eventuele stap samen met de instellingen goed in beeld te brengen werd met algemene stemmen aangenomen. Zo kan de gemeenteraad straks bij de besluitvorming over de begroting 2020 niet om die maatschappelijke effecten daarvan heen.

Gisteravond besloot de raad in meerderheid om vluchtelingen met een verblijfsstatus geen voorrang meer te verlenen bij het zoeken naar huisvesting. Wij noemden dat een triest besluit.

“Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld.” Zo begint art. 1 van onze grondwet. Het siert de entree van de Lelystadse raadzaal.

Gisteravond besloot de raad in meerderheid om vluchtelingen met een verblijfsstatus geen voorrang meer te verlenen bij het zoeken naar huisvesting. Wij noemden dat een triest besluit. Waarom? Mensen met een verblijfsstatus hebben nu geen andere rechten dan andere Lelystadse woningzoekenden.

De indieners van het voorstel spraken zelfs van “gelijke behandeling”. En daar zit nou net de kneep. Inderdaad, gelijke behandeling. Om dat begrip goed te begrijpen staat hierboven het eerste deel van art. 1 van de Grondwet. Dat artikel eist, terecht, dat mensen “in gelijke gevallen gelijk behandeld” moeten worden, met andere woorden: iemand met een verblijfsstatus die (volgens de landelijke regels) in Lelystad gehuisvest moet worden, heeft op dat moment geen huisvesting. En is wel burger van deze stad. Voor deze mensen geldt hetzelfde als bijvoorbeeld voor die (in het debat ook aangehaalde) gescheiden vrouw met kinderen die haar huis uit moet. In gelijke gevallen gelijk behandelen betekent dan dus voor beiden: een voorrangsstatus op de sociale woningmarkt.

Maar er zijn tal van andere redenen waarom de samenleving er belang bij heeft deze groep snel adequaat te huisvesten. Om goed en snel te integreren zijn drie factoren cruciaal: de taal, actieve deelname aan de samenleving (liefst door werk) en een woning. Overigens geldt dat ook voor vele anderen. Daarom is er ook zo’n actief armoedebeleid in Lelystad en proberen we zo veel mogelijk mensen aan het werk te krijgen.

Daarom is het ook zo schrijnend dat de meerderheid in de gemeenteraad er maar niet aan wil dat fatsoenlijk in de behoefte aan sociale woningbouw voorzien moet worden. Zij blijven vasthouden aan strakke percentages. Ondanks toenemende wachtlijsten. Alsof 5 procent meer sociale woningbouw leidt tot een ramp voor de stad, zo klinisch wordt daarnaar gekeken. En ook dat vinden wij van GroenLinks Lelystad triest.

Fractievoorzitter Sjaak Kruis blogt over de onacceptabele situatie rond het faillisement van MC Zuiderzee. "De crisis in de publieke sector komt nu wel heel dichtbij."

Het is crisis in de publieke sector, zo kunnen we opmaken uit de vele verhalen die we horen van mensen die er werken over werkdruk, beloning, administratieve last en zo meer.  En dan plotseling komt die crisis heel dicht bij, in Lelystad, voor personeel en patiënten in het MC Zuiderzee ziekenhuis.  De zorgverleners ontvangen geen salaris meer. De zorgbehoevenden moeten uitwijken naar elders. Terwijl niemand zeker weet of daar wel plaats is.

Die situatie ontstaat niet omdat er slechte zorg geleverd wordt, integendeel. De zorgverzekeraar kiest er uit zakelijke motieven voor om de stekker eruit te trekken.

Keiharde keuze

“Surseance van betaling”, “een onaanvaardbare schuldenlast”, “onvoldoende vertrouwen in het reddingsplan”, “koude sanering”. Het zijn termen die ik slechts kende vanuit de kille zakelijkheid van delen van het bedrijfsleven en de bankwereld. En nu dus ook uit de gezondheidszorg. De MC-Groep dacht de gezondheidszorg in Flevoland en het Amsterdamse Slotervaart ziekenhuis een dienst te bewijzen met haar zakelijke aanpak. De ziektekostenverzekeraars keken er geïnteresseerd naar, maar trokken zich schielijk terug toen het hen wat heet onder de voeten werd. Ondanks hun riante eigen financiële positie. Zilveren Kruis Achmea maakt hier de keiharde keuze om de ziekenhuizen failliet te laten gaan. Zij gaan daar namelijk over. Zo ver is de marktwerking in de zorg doorgeschoten.

Gisteren werd het faillissement door de rechter uitgesproken. Maar het kan toch niet zo zijn dat een gemeente (provinciehoofdstad) met zo’n 78.000 inwoners in een regio (Dronten, NOP, Urk) van nog eens 117.000 inwoners geen fatsoenlijke ziekenhuisvoorziening heeft?

Overheid staat buitenspel

“Misschien wel de belangrijkste publieke voorziening in een stad, en de overheid heeft er niets over te zeggen”, twitterde een journalist er treffend over.  De enige maatstaf die de overheid richting zorgverzekeraars heeft is de wettelijke bepaling dat goede zorg geborgd moet worden. En die wordt vertaald in 45 minuten reistijd met de ambulance.

Of die ambulance vervolgens langs allerlei ziekenhuizen moet leuren om een plekje te vinden voor de patiënt doet er niet toe. Of die chronisch zieke de financiële draagkracht heeft om wekelijks naar elders te reizen telt niet. Het is bijna letterlijk om ziek van te worden. Het noodzaakt tot een heroverweging van de rol van de overheid ten opzichte van de zorgverzekeraars, een discussie die in de Tweede Kamer zeker gevoerd zal worden.

Gisteren werd het faillissement door de rechter uitgesproken. Maar het kan toch niet zo zijn dat een gemeente (provinciehoofdstad) met zo’n 78.000 inwoners in een regio (Dronten, NOP, Urk) van nog eens 117.000 inwoners geen fatsoenlijke ziekenhuisvoorziening heeft? Trouw publiceerde op 24 oktober een lijstje van de tien financieel meest en minst gezonde ziekenhuizen. Financieel gezonde ziekenhuizen zijn echt niet vooral de grote instellingen: Dirksland, Weerd en Winterswijk staan er bijvoorbeeld bij.

Onacceptabel

De gemeenteraad van Lelystad sprak afgelopen woensdag unaniem en gesteund door een overvolle tribune vol zorgverleners een helder “onacceptabel” uit (zie motie onderaan deze pagina). Een ziekenhuis is hard nodig om goede en bereikbare zorg in deze regio te waarborgen.

Op dit moment richten we als gemeenteraad en college al onze aandacht op het behouden van fatsoenlijke ziekenhuiszorg in Lelystad. We begrijpen dat inmiddels met een partij gesproken wordt die daar mogelijk invulling aan zou kunnen geven, en dat het de bedoeling is dat het ziekenhuis voorlopig open blijft.

Als van daar uit gewerkt kan worden aan modernisering van de ziekenhuiszorg, in combinatie met de zorg in wijken en buurten en hoog-specialistische zorg kan de ellende van nu toch nog gekeerd worden in een positieve kans voor de toekomst.