Vandaag hield Rachel Streefland haar maiden speech. Benieuwd naar de tekst? Lees het hier nog eens rustig na!
Voorzitter,
Zoals ik begrepen heb is het gebruikelijk bij het slotdebat in de Gemeenteraad een reflectie te geven op de voorjaarsnota. Het is mijn eerste voorjaarsnota, maar dan ook nog een waarin een mooi coalitieakkoord is verwerkt waar we de komende jaren mee vooruit kunnen. Ik ben hoopvol en optimistisch. Met Utrecht gaat het goed, het bruist, de stad groeit, veel mensen kunnen profiteren van de vooruitgang.
Maar toch profiteert niet iedereen in Utrecht van de welvaart. Voorspoed geldt niet voor iedereen, segregatie neemt toe, de snelheid van de ontwikkelingen maakt dat sommige groepen niet mee kunnen komen, via de sociale media is er een volkomen parallelle wereld ontstaan waarin mensen elkaar anoniem dingen toevoegen die ze in het dagelijkse menselijke verkeer gelukkig nooit durven te zeggen. Ik vraag me regelmatig af, net als u waarschijnlijk, wat zo’n klimaat nu eigenlijk voor opgroeiende kinderen en jongeren in Utrecht betekent. Jonge mensen hebben hoop en optimisme nodig.
Voorzitter, hoop en optimisme vormen de motor van hun persoonlijke ontwikkeling. Als je kinderen van jongs af aan weet mee te geven dat ze ertoe doen, dat ze erbij horen, dat de samenleving ook op hèn zit te wachten, dan wakker je de motivatie aan om zich te willen inspannen, te werken aan doelen, te willen leren en zich te willen ontwikkelen.
Ik ben zelf in 1998 in Utrecht komen wonen, voor de liefde én om te gaan werken als leraar in Kanaleneiland. Daarnaast studeerde ik pedagogische wetenschappen. Na een paar jaar verruilde ik het werk in Kanaleneiland voor Overvecht, het toenmalige VaderRijnCollege, en de Utrechtse school (het speciaal onderwijs). Na afronding van mijn studie combineerde ik dat met een aanstelling bij Onderwijskunde en Pedagogiek.
Voorzitter, even terug naar de tijd op de Lukassschool in Kanaleneiland 20 jaar geleden. Ik weet nog goed: Samira’s (via facebook gevraagd of ik haar mocht noemen en dat mocht) omstandigheden thuis waren best zorgwekkend (en helaas was dat niet alleen bij haar), een meisje met potentie, wat was het praten als brugman bij de paar huisbezoeken om haar na groep 8 naar de schakelklassen te krijgen voor die extra taal, taal en nog eens taal (een soort tienercollege oude vorm). Daarna is ze Havo gaan doen, HBO en als klap op de vuurpijl kwam ik haar weer tegen in de collegebanken. Dat was een vreugdevol moment. Eigenlijk is die baan in het onderwijs het mooiste dat er is. U zult zich nu misschien afvragen: ‘Wat doet u dan hier in deze raadszaal…..’
Voorzitter, ik zal het proberen te duiden. De samenleving zit te springen om hoopvolle en optimistische burgers die met elkaar wat van het leven en de wereld willen maken. Zij vormen met elkaar de motor van de maatschappelijke ontwikkeling en daar kan de politiek een grote rol in spelen. Bijvoorbeeld als het gaat om de manier waarop we met elkaar samenleven, waarop we onze economie inrichten en de manier waarop we met duurzaamheid omgaan.
Wat heeft Utrecht dan nu nodig? Ik licht er een vijf springende zaken uit voor deze voorjaarsnota:
1. Een onderwijsagenda in Utrecht die doorspekt is van hoopvolle ambities en visie. We hebben veel, goed opgeleide docenten nodig, samenhang in aanpak om talent te zien en te ontwikkelen, samenwerking met onderwijs en bedrijfsleven. Een ervaring die ik meeneem in deze raadzaal is het feit dat het onderwijs ondernemerschap van buitenaf echt kan gebruiken om te innoveren en naar buiten te kijken. En de gemeente Utrecht kan dat samenbrengen. Wil de wethouder regie voeren op die Utrechtse Onderwijsagenda en toezeggen ruim voordat de Utrechtse Onderwijsagenda af moet zijn met belangrijke betrokkenen binnen en buiten het onderwijs deze agenda met ambitie vorm te geven. Utrechtse Onderwijsagenda.
2. Investering armoede en schulden.
Voorzitter een groeiend aantal gezinnen leeft op of onder de armoedegrens en heeft problematische schulden. Dit college treft en miljoeninvestering om perspectief te bieden in en aan sociaal zwakke omgevingen. Dat past in een stad waar iedereen kan meedoen. Er zijn veel maatschappelijke organisaties en vrijwilligers die actief zijn in de schuldhulpverlening. Zij spelen een cruciale rol en de investeringen worden vaak dubbel en dwars terugverdiend. Voorziter, hoe zit het met de financiële stimulans voor vrijwilligersorganisaties die zich inzetten in de schuldhulpverlening? Is de wethouder bereid dit onderdeel als een prioriteit op te nemen in de uitwerking van de vernieuwing van de schuldenaanpak? Graag een reflectie van de wethouder hierop.
3. Versterking van de Sociale Basis Jeugd en JGZ.
In het coalitieakkoord wordt gesproken over een investering van 5 ton per jaar ter voorkoming van de wachtlijsten. Kan de wethouder toezeggen dat dit geld daadwerkelijk geïnvesteerd wordt in projecten die de samenwerking tussen Jeugdgezondheidszorg en Buurtteams Jeugd en Gezin bevorderen (in lijn van motie 88 uit 2017). De ChristenUnie wil graag dat de investering bijdraagt aan de ‘beweging naar voren’. En dat er een financiële prikkel is om twee zeer gescheiden werelden, namelijk van Volksgezondheid (JGZ) en van Jeugdhulp (Zorg) te verbinden.
4. Inzet Arbeidsparticipatie van statushouders.
Voorzitter, Maandag is er een brief gekomen uit Den Haag. De feiten zijn niet goed. We hebben kunnen constateren dat de economische integratie van statushouders achterblijft. En dat is onacceptabel, er ligt een flinke opgave voor Utrecht. Ik bedoel natuurlijk kansen, want ik was hoopvol en optimistisch, zei ik. Maar dan moeten we investeren in taal, taal, taal in combi met werk, werk, werk (en gisteren kwam nog bericht uit Den Haag dat ook cultuur geen ondergeschoven kindje moet zijn). Kan de wethouder toezeggen, naar aanloop van deze nieuwe inburgeringsstelsel in 2020, dat hij heldere afspraken maakt met taalaanbieders in de stad die leren en werken in samenhang aanbieden en gewoonweg kwaliteit leveren! Banen genoeg namelijk. En wat betreft het deel cultuur, Leiden doet op dat gebied goede dingen. We moeten aan de bak.
5. Voorzitter, het stationsgebied.
De verbinding met de samenleving gaat niet alleen over intermenselijk verkeer, maar is ook heel praktisch. Het stationsgebied wordt steeds verder voltooid. De komende periode gaat de tram eindelijk rijden en het water door de singel stromen. Ook het station is vrijwel af. Maar en ontbreekt nog een verbindend onderdeel: de trappen naar de Moreelsebrug. Een punt dat al vaak aan de orde is geweest. In de commissie S&R heeft de ChristenUnie de toezegging gememoreerd die bij de vaststelling van het Bestemmingsplan voor de Moreelsebrug was gedaan, namelijk dat er beoordeeld kon worden of er aan de voorwaarden werd voldaan om die trappen nu eindelijk aan te leggen. Na ambtelijke navraag blijkt dat er al gewerkt wordt aan de voorbereiding van dit onderzoek. Mooi. Dan houden we de motie nog even in de tas. Maar graag krijgen we wel een toezegging van het college dat de raad na de zomer geïnformeerd gaat worden over de wijze waarop dit onderzoek ingericht wordt, met name ook de planning van dit onderzoek.
Voorzitter, dan rond ik af… Student en Starter zou anders kunnen zeggen: zo… die heeft veel preken gehoord…
En misschien voorzitter, heeft de ChristenUnie in al die preken wel vaak het volgende gehoord… Het gaat ons om mensen te stimuleren om recht te doen. Recht in het belang van volgende generaties, en met respect voor het verleden. Zo leer je het individuele belang te overstijgen. Investeren dus in duurzaamheid. Dat gebeurt al veelvuldig in Utrecht en gaat nog veel meer gebeuren. Er is inmiddels veel onderzoek dat laat zien dat je van een gezonde dosis optimisme gelukkiger, gezonder en slimmer wordt. Ouders, docenten, ondernemers, vrijwilligers, politici die dat optimisme weten te stimuleren krijgen absoluut waar voor hun geld. Die revenuen zijn, financieel en maatschappelijk, grandioos.
Utrecht is een geliefde plek om te wonen. De prijzen blijven echter stijgen, studenten en starters kunnen geen woning vinden en rasechte Utrechters zien hun stad steeds meer veranderen. Hoe zorgen we ervoor dat er voor iedereen plek in Utrecht is, maar de stad tegelijkertijd ook bewoonbaar blijft? Wat kan de ChristenUnie hierin betekenen en wat wordt er op dit moment al gedaan?
Op 1 juni presenteerden wij als GroenLinks, D66 en CU met trots het nieuwe coalitieakkoord ‘Ruimte voor iedereen’. Een resultaat van een periode van gezamenlijk onderhandelen na spannende verkiezingen. Met allemaal ons verkiezingsprogramma in de hand zijn we de onderhandelingen ingegaan om Utrecht elk op onze eigen manier mooier en beter te maken. Samen verken je alle ambities, alle mogelijkheden, overeenkomsten en verschillen en neem je besluiten.
