Poliflw

Sinds een aantal maanden groeit het ledenaantal van de PvdA in Amsterdam weer. In de serie ‘Nieuw bij de PvdA’ stellen wij de komende tijd een aantal nieuwe Amsterdamse PvdA’ers aan je voor. Wat drijft hen? Waarom kozen zij voor de PvdA en wat vinden zij zo mooi aan Amsterdam? Vandaag in de zesde aflevering: Jan Jelle de Wit (29): “Het klimaatprobleem kan pas echt opgelost worden als we de ongelijkheid in de wereld drastisch hebben verkleind.” 

Dag Jan Jelle, wie ben je en wat doe je in het dagelijks leven? “Ik ben Jan Jelle, 29 jaar en ik heb de afgelopen vier jaar voor de klas gestaan als docent wiskunde. Ontzettend leuk werk. Dit jaar ben ik op zoek gegaan naar nieuwe uitdagingen. Zo werk ik sinds kort als data scientist, en ben ik lid geworden van de PvdA.”

Sinds wanneer mag jij jezelf Amsterdammer noemen? “Ik ben hier geboren, maar ik geef toe dat ik de stad even verraden heb voor de buren in Amstelveen. Sinds drie jaar woon ik gelukkig weer in Amsterdam, in een wijk in Slotervaart die de gemeente tien jaar geleden prachtig heeft opgeknapt.”

Wat was het moment waarop je erachter kwam: de PvdA is mijn partij? “Voor mij zijn er twee belangrijke uitdagingen voor de wereld van vandaag: klimaatverandering en sociale en economische ongelijkheid. Ik ben ervan overtuigd dat het klimaatprobleem pas echt opgelost kan worden als we de ongelijkheid in de wereld drastisch hebben verkleind. Daarom wil ik mij sterk maken voor zekerheid voor arbeiders met een flexibel contract en loonstijgingen voor de mensen die nu het minste verdienen. Dat kan nergens beter dan bij de PvdA.”

“Ik wil mij sterk maken voor zekerheid voor arbeiders met een flexibel contract.”

Welke (ex) PvdA politicus of politica waardeer je het meest en waarom? “Ik ben een groot fan van Diederik Samsom. Hij wist als partijleider complexe onderwerpen op een simpele en eerlijke manier uit te leggen. Het is een groot talent om niet te vervallen in one-liners, maar in plaats daarvan recht te doen aan het eerlijke verhaal. Verder ben ik onder de indruk van het werk dat wethouder Marjolein Moorman voor het Amsterdamse onderwijs doet en heeft gedaan.”

Wat was je eerste echte kennismaking met de PvdA of PvdA’ers en hoe ervaarde je dat? “Dat was op het partijcongres begin dit jaar. Fantastisch om met zoveel gepassioneerde mensen bij elkaar te zijn. Bovendien is het volgens mij uniek hoe vriendelijk en benaderbaar alle partijtoppers zijn. Daarmee geeft de partij voor mij aan dat zij haar idealen van sociale verbondenheid ook echt in de praktijk brengt.”

Wat wil je verder uit je PvdA-lidmaatschap halen? “Ik wil graag bijdragen aan een sterke PvdA. Daarom ben ik trots onderdeel van regio-team Noord Holland (aan een betere naam wordt nog gewerkt). Met dat team van enthousiaste vrijwilligers ondersteunen wij lokale afdelingen bij het werven van nieuwe kiezers, leden en vrijwilligers. Hopelijk lukt het ons om ons enthousiasme door te geven en zo een nieuwe groep geëngageerde lokale PvdA’ers te kweken.”

“Ik wil graag bijdragen aan een sterke PvdA.”

Wat vind je het mooiste aan de stad Amsterdam? “Hoe schoon het hier is. Er wordt veel (soms terecht) over geklaagd, maar je realiseert je dat pas als je in een stad als Rome komt, en daar al het vuilnis op straat ziet liggen. Ook als wij hier in Amsterdam overdag een sportevenement hebben, zie ik ’s avonds mensen het vuilnis wegprikken. Dat vind ik een enorme luxe.”

Welke problemen in de stad moet de PvdA als het kan morgen meteen oplossen? “In Amsterdam is er een enorme bijlesindustrie die zich richt op kinderen van rijke ouders die het VWO zonder extra hulp niet zouden halen. Wat mij betreft begint Amsterdam morgen met een programma voor eenzelfde soort huiswerkbegeleiding en remedial teaching, maar dan voor VMBO en door de gemeente betaald. Extra begeleiding in het onderwijs moet niet afhankelijk zijn van de portemonnee van je ouders of het niveau van je opleiding.”

“Extra begeleiding in het onderwijs moet niet afhankelijk zijn van de portemonnee van je ouders.”

We zitten door de coronacrisis in een rare tijd. Hoe ervaar jij alles wat er gebeurt en hoe ga je daarmee om? “Het is voor mij spannend omdat ik net een nieuwe baan heb en natuurlijk dus nog geen vast contract. Als de economische crisis dieper wordt, kan het best zijn dat er geen werk meer voor mij is. Nu heb ik persoonlijk het geluk dat ik ook kan lesgeven,  maar niet iedereen heeft zoveel opties. Ik maak mij zorgen over iedereen met een flexcontract die nu zonder inkomen zit, en iedereen die zich afvraagt of zijn/haar werk straks in de 1,5m samenleving wel terugkomt. Een sterke Partij van de Arbeid is nu belangrijker dan ooit.”

Tot slot, wat wil je nog kwijt aan Amsterdammers in deze coronatijd? “Hou je aan de wet, neem geen onnodige risico’s, maar vergeet daarnaast ook vooral niet te leven! Geef geld uit op terrasjes als het weer mag en boek een vakantiehuisje in Nederland. Alle werknemers en kleine ondernemers zullen je dankbaar zijn.”

Wil jij net als Jan-Jelle ook lid worden van de PvdA? Klik dan hier! 

Lees ook: Nieuw bij de PvdA: Nikki Verhoeven (22)

Lees ook: Nieuw bij de PvdA: Nelson Addo (23)

Lees ook: Nieuw bij de PvdA: Mario Bijker (27)

Lees ook: Nieuw bij de PvdA: Geertje Hulzebos (29)

“Een sterke Partij van de Arbeid is nu belangrijker dan ooit.”

Het bericht Nieuw bij de PvdA: Jan Jelle de Wit (29) verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

Tijdens de #BuurtBivak van de PvdA Amsterdam in Centrum-Oost twee weken geleden gingen we op zoek naar dé buurtheld van de Oostelijke Eilanden. Vanuit de buurt kregen wij heel veel nominaties binnen. Maar er was één persoon die het vaakst genoemd werd.  Zijn naam: Jos Zandvliet. 

Jos is een actieve buurtbewoner op Wittenburg en staat bekend om zijn verbindende en muzikale kwaliteiten. Deze kwaliteiten brengt hij samen in de door hem opgezette en gerunde ACCU Fanfare. Onze wethouder Marjolein Moorman ging gisteren langs bij de repetities en verraste Jos met de uitverkiezing. Daarna stelden wij hem een aantal vragen over zijn mooie werk voor de buurt.

Jos, stel je even voor aan Amsterdam! “Ik ben Jos Zandvliet, 65 jaar, geboren in de buurt van Aalsmeer en vanaf mijn twintigste wonend in het gezellige Amsterdam. Ik heb in mijn leven over heel de wereld theater gemaakt en daarmee bijvoorbeeld ook een maand lang voor een uitverkocht Carré gestaan. Op Wittenburg heb ik samen met mijn vrouw mijn kinderen gekregen en zijn we actief geworden in de buurt met muziek, theater en andere festiviteiten. En daar is dus ook de ACCU fanfare uit voortgekomen.”

Ja, de fanfare. Kun je daar wat meer over vertellen? “Ik wilde wat meer ‘beweging’ creëren in de buurt. Toen heb ik in 2004 tijdens het aardappelfeest – een traditie hier in de buurt – de fanfare opgezet. We hebben de jeugd erbij betrokken en ik kan niet anders dan concluderen dat het een groot succes is geworden.”

Welke rol speelt jouw fanfare voor de buurt? “Op elke festiviteit hier in de buurt waarop het kan, spelen we. De kerstmarkt, het aardappelfeest of het voetbaltoernooi tijdens Hemelvaart; we zijn er altijd bij. We willen aan de buurt uitstralen dat het leven goed is en dat samen komen het mooiste is wat er is. Iedereen is ook welkom om mee te komen doen. Saamhorigheid vind ik een van de belangrijkste dingen in het leven.”

Hoe kijk jij op dit moment naar deze buurt, de Oostelijke Eilanden? “Ik ga er steeds meer van houden. Het is een fantastisch mooi gebied aan het worden waar veel saamhorigheid is. Bijna iedereen kent elkaar. We zijn sociaal sterk en dat is denk ik wel het fundament van een samenleving: dat je lief en leed – en leed hebben we hier zeker meegemaakt – kan delen met elkaar.”

Wat vind je ervan dat je door bewoners gekozen bent tot Buurtheld van de Oostelijke Eilanden? “Ik vind het zo lief. Het is natuurlijk zo dat alles wat ik doe heel erg zicht- en hoorbaar is. Terwijl er ook heel veel helden zijn die vooral op de achtergrond aan het werk zijn die deze titel ook verdienen. Maar laat ik dan wel even van de gelegenheid gebruik maken om iets te zeggen tegen iedereen die zich goed voelt en die zijn zaakjes goed op orde heeft: help de mensen die het minder goed hebben. Alleen door saamhorigheid kunnen we verder komen.”

Tot slot, als je één ding mocht noemen die je morgen veranderd wilt hebben in de buurt. Wat zou dat dan zijn? “Ik zou meer plekken voor jeugd willen creëren. Plekken waar ze zich veilig voelen, waar ze anderen kunnen ontmoeten en waar ze zich heel breed kunnen ontwikkelen. Van sport, tot muziek, tot kunst: in iedereen schuilen er mooie talenten. Samen kunnen we die maximaal benutten.”

Het bericht Jos Zandvliet (65) is dé Buurtheld van de Oostelijke Eilanden verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

Wat een prachtige ALV hadden we gister als PvdA Amsterdam bij NoLimit in Zuidoost.

Ik ben trots op de bestuursleden en op wat we aan de leden konden presenteren: een doe-begroting waarin we geld uitgeven aan concrete projecten, een gloednieuwe leergang voor politiek talent, het opnieuw organiseren van het Entreetraject voor nieuwe leden, een routekaart richting de gemeenteraadsverkiezingen van 2022 (dichterbij dan je denkt) en als kers op de taart een eigen onderkomen: een prachtig pand midden in de stad!

Het bericht Trots op het bestuur! verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

Onze wethouder Marjolein Moorman hees vanochtend op het Calandlyceum in Amsterdam Nieuw-West samen met tientallen leerlingen de regenboogvlag. Zij deed dit in het kader van de #Comingoutday. “Omdat het belangrijk is te laten zien dat iedereen zichzelf moet kunnen zijn.”

Bekijk hieronder enkele foto’s:

Het bericht Marjolein Moorman hijst regenboogvlag op het Calandlyceum verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

De gemeenteraad van Amsterdam heeft woensdag 3 april de Lerarenagenda van onze wethouder Marjolein Moorman aangenomen waarmee de stad de strijd aangaat met het #lerarentekort. Bekijk het filmpje om te zien waarom dit nodig is en wat we gaan doen. Klik hier voor meer informatie.

Het bericht Amsterdam pakt met 22,9 miljoen euro het lerarentekort aan verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

Een bredebrugklas-bonus om doorstroming en daarmee kansengelijkheid te bevorderen. Deze maatregel, waar 3,5 miljoen euro voor beschikbaar gesteld wordt, kondigde onze wethouder Onderwijs, Armoede en Inburgering Marjolein Moorman gisteravond in de Amsterdamse Balie aan in het programma ‘Onder Amsterdammers’. In dit programma staat maandelijks één wethouder centraal en gaat hij of zij onder Amsterdammers met deskundigen in gesprek over de kansen en uitdagingen voor de stad op zijn of haar portefeuilles. 

En die portefeuilles van Marjolein Moorman zijn niet alleen belangrijk, maar maatschappelijk en politiek gezien ook uniek. Waar veel bestuurders vaak te maken hebben met felle voor- en tegenstanders voor hun politieke richting, ligt dat bij Moorman meestal net iets anders: “Er is niemand tegen goed onderwijs, er is niemand vóór armoede of tegen kansengelijkheid. De politieke verschillen zitten op mijn portefeuilles veel meer in de manier waarop en waarom we het willen bereiken. Ik vind kansengelijkheid bijvoorbeeld niet alleen voor het individu belangrijk, maar het maakt in mijn ogen de samenleving als geheel een stuk mooier en eerlijker.”

Ongelijk investeren Over de manier waarop kansengelijkheid bereikt moet worden, liet Marjolein Moorman gisteren in De Balie wederom geen onduidelijkheid bestaan: “Als we écht kansengelijkheid willen creëren, zullen we ongelijk moeten investeren. Zo moeten de salarissen van alle leraren omhoog en moet het gat tussen PO en VO worden gedicht, maar daar waar de nood het hoogst is, zouden leraren nog meer moeten verdienen.”

Armoede bestrijden Het ongelijk behandelen om gelijkheid te bevorderen is ook een belangrijk uitgangspunt voor het aanpakken van armoede: “Mede omdat ik nu beide portefeuilles heb, hebben we ervoor kunnen zorgen dat de welzijnsorganisaties in Amsterdam actief zijn op en rond de tachtig scholen waar de kans op armoede het grootst is. Op deze manier kunnen we in armoede opgroeiende kinderen, wat een grote ongelijkmaker is, veel sneller en gerichter helpen.”

Onder-advisering Ook maakte Marjolein Moorman gedurende de avond duidelijk dat extra geld naar kwetsbare plekken niet de enige remedie is tegen kansenongelijkheid. Volgens haar zit het ook in gedrag, in gewoontes die er ongemerkt in zijn geslopen, bijvoorbeeld het fenomeen onder-advisering. “Uit alle onderzoeken blijkt dat je twee dingen nodig hebt voor goed onderwijs: kinderen vertrouwen geven en de lat hoog leggen. Bij onder-advisering gebeurt precies het tegenovergestelde,” aldus Moorman.

Brede scholen De afname van de brede schoolgemeenschappen en de toename van categorale scholen is daarnaast een ontwikkeling dat het negatieve effect van onder-advisering versterkt. Kinderen stromen veel makkelijker door binnen een school dan wanneer ze naar een andere school moeten: “Daarom wil ik in Amsterdam brede scholen met brede brugklassen extra gaan ondersteunen. Een bredebrugklas-bonus. Hier wil ik 3,5 miljoen euro beschikbaar voor stellen,” aldus Moorman.

Moorman wil deze stimulans van brede scholen niet alleen om segregatie in de samenleving tegen te gaan: “Waar ik ook heel erg in geloof is dat de leiders van de toekomst niet uit een bubbel komen, maar zich kunnen verplaatsen in- en samenwerken met mensen die anders denken en doen.”

Onderwijs is prachtig Zo werd ‘Onder Amsterdammers’ in De Balie onder leiding van Tim Wagemakers een interessante en leerzame avond. De avond werd afgesloten door woordkunstenaar Joost van Kersbergen, die op een indrukwekkende en humoristische manier duidelijk maakte dat voor een klas staan toch eigenlijk wel het mooiste is wat je kan overkomen. Met een groot applaus liet de volle zaal weten het hiermee eens te zijn. Onderwijs is prachtig.

Het bericht Onder Amsterdammers: een avond over kansengelijkheid in De Balie verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

Het kalenderjaar 2018 zit er bijna op. Voor onze wethouder Marjolein Moorman was het een bijzonder jaar. Er waren gemeenteraadsverkiezingen en de daaropvolgende onderhandelingen leidden tot een prachtig-coalitieakkoord waarna Marjolein hard aan de slag ging als wethouder Onderwijs, Armoede en Inburgering. De redactie van de PvdA Amsterdam blikt in een uitgebreid interview met haar terug- en vooruit. “Als we gelijkheid willen bevorderen, zullen we ongelijk moeten investeren.”

Marjolein, het jaar 2018 is bijna voorbij. Met welk woord zou jij jouw politieke jaar omschrijven? “Dynamisch!”

Hoe kom je tot dat woord? “Het was natuurlijk een heel vol jaar. Er waren verkiezingen, meteen daarna de onderhandelingen en de vorming van een college, Sharon (Dijksma, red.) kwam erbij en vervolgens startten we in een hele nieuwe setting met twaalf partijen in de raad. Als wethouder ben ik natuurlijk intensief gestart om de kansengelijkheid in Amsterdam te verbeteren. Daar haal ik ontzettend veel positieve energie uit. Daarnaast heb ik ook nog paar maanden de portefeuilles zorg en jeugd waargenomen van mijn collega Simone Kukenheim die met verlof was om voor haar zieke dochtertje te zorgen. Dit was precies in de tijd dat het Slotervaart ziekenhuis failliet ging.” Het jaar 2018 begon met de intensieve campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen. Hoe heb jij die periode ervaren? “Ik vond het echt ontzettend leuk. En dat kwam met name omdat we een hele grote groep actieve mensen hadden. Het was een mooie mix van mensen die al jaren meedoen en nieuwe, vooral jonge mensen die het gevoel hadden dat de sociaal-democratie heel belangrijk is voor Amsterdam. We wisten natuurlijk dat we de tien zetels die we hadden niet gingen behouden, maar ik kreeg op geen enkele manier de indruk dat mensen daardoor hun koppie lieten hangen. Sterker nog, er was ontzettend veel positieve energie. Het bruiste van de ideeën en waar ik ook naartoe ging, overal gingen er rode truien met dat mooie hart erop met mij mee. Ik vond het echt een hele leuke tijd. Ik mis het nu ook wel een beetje, haha!”

Wat was voor jou het hoogtepunt van die campagne? “Die 100-uurs campagne vond ik prachtig. We waren 100 uur achter elkaar te zien in de stad. Hoe mooi! Maar ook de verkiezingsavond, het moment waarop alles samenkomt. We verloren natuurlijk fors, we gingen van tien naar vijf zetels , maar heel die zaal die bruiste gewoon! Er kwamen mensen naar mij toe die zeiden: “Hebben we gewonnen ofzo?” Maar ergens voelde het ook wel zo. We hebben de campagne gevoerd die we wilden voeren. Dat was ook het doel. Los van allerlei politiek-strategische overwegingen, wij geloven in onze visie op Amsterdam en dat hebben we uitgestraald.”

(tekst gaat verder onder de foto)

Marjolein met de grote groep PvdA-vrijwilligers voor het campagnepand in de Pijp

Het Dagblad Trouw was ook bij de uitslagenavond en schreef een dag later over de ‘blije verliezers van de PvdA’. Hoe duidt jij die constatering? “Nou, het was het ook wel een beetje zo. Zelf noemde ik ons the happy warriors, de blije strijders. Kijk, het is een wereldwijde trend dat het vertrouwen in de traditionele politieke partijen aan het afnemen is. En dat vertrouwen win je niet zomaar even terug. Dat is echt een lange weg. En waar die weg mee begint is staan voor- en geloven in je eigen boodschap. Het was voelbaar en zichtbaar dat we dat weer terug hadden gevonden. Trots op onszelf! Een leuk feitje is ook dat de barvrouw van die avond in Akhnaton uiteindelijk lid is geworden van de PvdA. Bij zo’n enthousiaste club mensen voelde ze zich waarschijnlijk thuis. Daar begint het terugwinnen van vertrouwen mee.” Voor de verkiezingen hadden GroenLinks, de SP en de PvdA samen al een links pact getekend. Waarom was dat in jou ogen zo belangrijk en welke invloed had dit pact op de onderhandelingen? “Het was op verschillende manieren belangrijk. Allereerst omdat wij met dit linkse pact met zijn drieën lieten zien aan Amsterdammers: het kan echt anders. We wilden de progressieve toekomst voor Amsterdam schetsen. Maar waarom ik dit ook heel belangrijk vond is omdat je linkse partijen vaak elkaar ziet bestrijden terwijl wij elkaars vijand helemaal niet zijn. Daar gaat wat mij betreft vaak teveel energie in verloren. Mensen haken daardoor ook af. Onze tegenstanders zitten op de rechterflank. Dus ik vond het belangrijk om voor de verkiezingen te durven zeggen: dit zijn de partijen waar wij graag mee willen samenwerken en dit wordt het beleid wat je dan krijgt. In de campagne hebben we dat ook goed volgehouden: we trokken samen op en gaven elkaar de ruimte waar nodig. Dat heeft zich ook verzilverd na de verkiezingen.”

Van buitenaf leken de onderhandelingen tussen SP, Groenlinks, PvdA en D66 heel soepel te gaan. Als je erop terugkijkt, hoe zou jij de sfeer aan tafel dan beschrijven? “Als heel erg goed. En dat was ook belangrijk omdat je daarmee de basis legt voor je coalitie. Als het in de basis niet goed gaat, heb je daar jarenlang last van. Daar zijn talloze voorbeelden van te noemen. Uiteindelijk was iedereen ook blij met het resultaat. Ook ik. Een doorgaans opbouwend kritisch PvdA-lid zei tegen mij: ‘verkiezingen verloren, onderhandelingen gewonnen.’ Dat zijn leuke reacties. Maar in mijn ogen kende deze onderhandelingen alleen maar winnaars.” Namens de PvdA Amsterdam waren Sofyan Mbarki en jij de hoofdonderhandelaars. Is er dan ook een bepaalde rolverdeling tussen jullie? “Sofyan en ik kunnen heel goed met elkaar overweg en elkaar heel goed lezen. We hebben een soort natuurlijke partnerschap. En vullen elkaar aan waar nodig. Dus als ik me wat meer concentreerde op de inhoud, dan zorgde hij wat meer voor de verbinding. Sofyan bezit van nature de kwaliteit dat hij mensen ontzettend goed kan verbinden en op hun gemak kan stellen. Dat is erg bevorderlijk voor dit soort onderhandelingen.”

Onderhandelen is winnen en verliezen. Op welke punten die erin staan ben je het meest trots en waar zette jij je krabbel met meer moeite onder? “Ik ben trots op heel veel zaken in het akkoord. Het is een heel progressief akkoord met stevige ambitie en een langetermijnvisie. Er zit ook echt heel veel sociaal-democratie in zoals forse investeringen in onderwijs, armoedebestrijding en betaalbare woningen. We hebben bewust het jaar 2025 als ijkpunt genomen omdat veel veranderingen die we willen bewerkstelligen, dusdanig groot zijn dat ze niet van vandaag op morgen geregeld zijn. En ja, er zitten ook minder leuke dingen in voor de PvdA. De erfpachtkorting vond ik het aller moeilijkste. Daar kun je maar beter eerlijk over zijn, toch?”

(tekst gaat verder onder de foto)

Marjolein tijdens de presentatie van het coalitie-akkoord ‘Een nieuwe lente, een nieuw geluid.’

Wat was de mooiste reactie die je kreeg na de presentatie van het coalitie-akkoord ‘Een nieuwe lente, een nieuw geluid?’ “Wat ik niet alleen binnen de PvdA merkte, maar eigenlijk in de gehele stad, is dat het mensen hoop gaf. Mensen dachten: ‘zie je wel, het kan wél op een andere manier.’ En zelfs tot de dag van vandaag merk je dat. Mensen begrijpen ook best dat veel zaken niet meteen kunnen worden gerealiseerd. Maar alleen al dat je ervoor gaat staan, geeft men een goed gevoel. Ik kreeg berichtjes van mensen waarin ze me lieten weten echt trots te zijn op dit akkoord, trots dat ze in een stad wonen waar we voor deze progressieve politiek kiezen.”

Je werd daarna snel geïnstalleerd als wethouder Onderwijs, Armoede en Inburgering. Zelf spreek je altijd over wethouder Kansengelijkheid. Waarom wilde jij deze portefeuilles zo graag? “Nou, precies om die reden. Ik geloof heel erg in de basis van de sociaal-democratie, het bieden van gelijke kansen voor iedereen. Een stad als Amsterdam ademt die waarden en tegelijkertijd zien we dat dat de verkeerde kant op gaat. De ongelijkheid neemt alleen maar toe. Of we het nu hebben over ongelijkheid in het inkomen, ongelijkheid in het onderwijs of de ongelijkheid tussen mensen die hier hun plek al helemaal hebben gevonden en de mensen die hier nieuw zijn. Ik vind dat heel ernstig. Dat is ook de reden dat ik sociaal-democraat ben, lid van de PvdA ben geworden en dat ik heel graag deze combinatie portefeuilles wilde hebben om hier iets aan te doen. Als er namelijk iets is wat ongelijkheid versterkt, is het wel armoede.”

Je bent op de dag van dit interview precies 203 dagen wethouder. Wat is de grootste uitdaging voor jou als wethouder op jouw portefeuilles? “Ik denk het feit dat er niet één knop is waar je aan kunt draaien. Als je bijvoorbeeld kijkt naar de ongelijkheid in het onderwijs, dan is dat niet alleen maar op te lossen met een betere voorschool. Ik ben er heel trots op dat we het moment waarop je naar de voorschool mag van 2,5 naar 2 jaar hebben gehaald, dat we het aantal uren uitgebreid hebben en dat we er een hele stevige lobby op voeren in Den Haag, maar daarmee is de ongelijkheid niet meteen weg. Ik ben er ook heel trots op dat we voorloper zijn in het bestrijden van het lerarentekort, maar het probleem is daarmee niet meteen opgelost. Sterker nog, je ziet dat op plekken waar goede leraren het hardst nodig zijn, het probleem zich het sterkst manifesteert. Ik ben er heel trots op dat we inzetten op brede scholen en brede brugklassen, maar nog steeds worden er kinderen op te jonge leeftijd naar een te laag niveau gestuurd waar ze niet meer uit kunnen klimmen. Helaas zie je dit het vaakst gebeuren bij kinderen uit lage sociaal-economische klassen en/of kinderen wiens ouders niet goed weten hoe het systeem hier precies werkt.”

Maar jij kunt aan meerdere knoppen draaien… “Precies, en dat maakt deze combinatie zo interessant. Als we met ons beleid gezinnen uit de armoede kunnen halen, hebben ouders misschien minder stress en meer tijd om zich met het onderwijs van hun kind bezig te houden. Als we ervoor zorgen dat ouders de taal beter spreken en ervoor zorgen dat zij beter weten hoe bijvoorbeeld ons onderwijssysteem werkt, gaan ze misschien wel sneller naar het ouderspreekuur om met de school over de toekomst van het kind te praten. Ik probeer dit ook bij alle diensten van de gemeente erin te prenten: jullie werken allemaal in relatie tot elkaar om de kansengelijkheid te verbeteren, met als uitgangspunt dáár investeren waar het het hardst nodig is. Als we gelijkheid willen bevorderen, zullen we ongelijk moeten investeren.”

Marjolein als wethouder Onderwijs, Armoede & Inburgering 

Hoe kijk jij naar de huidige stand van de PvdA en de sociaal-democratie in het algemeen? “Het vertaalt zich nog niet helemaal in zetelaantallen en peilingen, maar ik ben wel heel hoopvol. Ik zie op allerlei plekken dat de sociaal-democratie nog steeds hartstikke levend is. Of ik nou actief ben in het werkveld van armoedebestrijding, onderwijs of inburgering, ik spreek ontzettend veel mensen die de sociaal-democratische idealen onderschrijven. En sommige mensen vertalen die idealen niet direct door naar de Partij van de Arbeid, maar dan is het onze taak om ervoor te zorgen dat mensen ons daarmee wél gaan associëren. Daar werken we iedere dag heel hard aan. De PvdA als drager van de sociaal-democratie. Wat ik ook hoopvol vind is dat je echt ziet dat er zich een nieuwe generatie aandient binnen de partij waarmee we naar de toekomst kunnen kijken.” Het jaar 2019 staat voor de deur, wat wil jij gaan bereiken? “Ik zal nu niet gaan vervallen in gedetailleerde beleidsstukken, maar we gaan met ontzettend veel mooie plannen komen. Wat ik belangrijk vind is dat je gaat zien in de stad dat de verandering echt mogelijk is. Zo was ik vorige week op het Bindelmeer College, een school voor VMBO Basis, Kader en Leerwegondersteuning. Deze school komt echt van heel ver. En nu zag ik daar zoveel mensen heel hard en goed werken om alle jongens en meisjes die daar op school zitten een mooie toekomst te bieden. En dat bevestigt dan weer mijn gevoel dat als je met de juiste mensen, instrumenten en idealen aan de slag gaat, je zoveel kan bereiken. Maar let wel: het werk is niet af als alle Amsterdamse scholen een voldoende scoren. Je moet volhouden. Ongelijkheid is net als onkruid; als je het niet voortdurend bestrijdt, dan blijft het terugkomen. En dat is zeker niet alleen op te lossen met alleen maar meer geld.”

Hoe bedoel je dat? “Nou, het gaat ook heel erg om bewustzijn. Wat vinden we normaal? Daar gaf Arnold Jonk laatst in zijn column ook een mooi voorbeeld van. Stel je hebt twee kinderen met een even hoge CITO-score. Het ene kind komt uit een gezin met weinig stimulans en het andere kind uit een gezin waar veel ruimte en budget is voor stimulans en bijlessen. Welk kind hoort dan het meest thuis op het niveau van het CITO-resultaat? Als je logisch nadenkt, is dat het eerste kind. Want die heeft het helemaal zelf bereikt. Maar wat doen we vaak in onze maatschappij? We geven dat eerste kind een lager advies dan het kind met veel stimulans vanuit thuis. We moeten veel meer kijken naar wat iemand kan, in plaats van waar iemand vandaan komt.”

Wat wens je de Amsterdammers toe voor het nieuwe jaar? “Ik vond dat wat Sofyan Mbarki tijdens de Algemene Beschouwingen aanhaalde heel erg belangrijk. De grip op de stad, het gevoel dat je je eigen leven in de mooiste stad van de wereld in de hand hebt. Je merkt dat dat onder druk staat door zaken als hoge huizenprijzen, discriminatie en grote verschillen tussen rijke en arme buurten. Ik wens Amsterdammers voor 2019 daarom heel erg het Amsterdammerschap toe; dat je vrij bent, je jezelf kunt zijn en dat je alle kansen krijgt om te kunnen worden wie je wilt worden. En daarnaast natuurlijk heel erg veel geluk in alle gezondheid.”

“Ik ben heel erg hoopvol over de sociaal-democratie”

Het bericht Eindejaars-interview met Marjolein Moorman verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

Donderdag 15 november 2018 nam Herman Wiersema (40) op de Algemene Ledenvergadering van de PvdA Amsterdam na vier jaar afscheid als voorzitter. Herman was een voorzitter die verbond en lijnen uitzette waar de vereniging nog jaren op voort kan borduren in de strijd voor een socialer en rechtvaardiger Amsterdam. Wij spraken Herman deze week en blikten met hem nog één keer terug op vier jaar voorzitterschap.

Herman, vier jaar voorzitter zijn van de PvdA Amsterdam zit erop. Welk gevoel komt als eerste in je naar boven als je terugkijkt op deze periode? “Energie. Het waren vier jaren vol met activiteiten en ontmoetingen, en dat leverde vooral heel veel positieve energie op. We zijn een actieve club met mensen met gezamenlijk idealen en ook uiteenlopende ideeën. Daar voel ik me thuis en ik ben er trots op dat ik voorzitter mocht zijn.”

Hoe omschrijf jij de vereniging die je aantrof toen je begon als voorzitter? “Als een partij 68 jaar in het stadsbestuur zit, geweldige wethouders en burgemeesters heeft geleverd en met grote fracties in de raad zat, dan doet dat ook iets met de politieke vereniging. Je raakt gewend aan een gevestigde positie, en de vanzelfsprekendheid dat je politiek verschil kan maken. Toen we in 2014 voor het eerst in de oppositie belandden, was dat een geweldige kans om de vereniging weer meer te activeren en te stimuleren dat iedere sociaaldemocraat zich er thuis voelt. Ik zie de vereniging echt als de bakermat van politiek succes: daar ontwikkel je je inhoudelijke boodschap en geef je talent de kans om zich te ontplooien.”

Met welke doelstellingen begon je aan deze klus? “In de zomer van 2014 heb ik met een kortstondige Amsterdamse PvdA-commissie en veel leden gepraat over de toekomst van de vereniging. ‘In de stad, mensen, ideeën’ heette het actieplan. We wilden als partij weer meer actief en zichtbaar zijn in de stad zijn. Door mensen centraal te stellen wilden we kracht van partijgenoten meer benutten en de vereniging verlevendigen. En we vonden dat we op zoek moesten naar nieuwe antwoorden op maatschappelijke vraagstukken. Zonder afstand van het verleden te nemen, op zoek naar een vernieuwd verhaal en een nieuwe generatie PvdA’ers.”

Heb je die doelstellingen behaald? “Oh, ik zie van alles wat er niet gelukt is en heb ontzettend veel geleerd van wat er soms mis ging – maar ik ben ook trots. In 2015 zijn we bijvoorbeeld met de ThemaTeams gestart: kleine groepjes leden die op een eigen wijze zich gingen verdiepen in onderwerpen en met prikkelende ideeën kwamen. En een jaar voor gemeenteraadsverkiezingen is er met input van allerlei Amsterdammers (leden en niet-leden) een Koersverkenning geschreven, waarin we vastlegden waar we als PvdA voor strijden in de stad. Welke onrechten we bevechten. Daarna volgden de spannende lijsttrekkersverkiezing en de totstandkoming van het verkiezingsprogramma, de kandidatenlijst en de campagne. Het was nooit een realistisch doel om de verkiezingen van 2018 te willen winnen, maar de uitslag van vijf zetels was natuurlijk opnieuw een klap. We voerden zo’n intensieve en authentieke campagne. Maar ik hoop dat we voor de langere termijn een basis hebben gelegd waarmee we de weg omhoog weer vinden. Een vereniging waar we lol hebben, activiteiten waarbij we Amsterdammers ontmoeten en een cultuur waarin er naar je wordt geluisterd.”

Je bent voorzitter van de PvdA Amsterdam geweest in een tijd dat het electoraal met de PvdA in het algemeen niet goed ging. Wat vroeg dat van jou als voorzitter? “Als het in de peilingen zo slecht gaat, weet je zeker dat de échte, overtuigde PvdA’ers opstaan om actief te worden. En dat zijn er ontzettend veel geweest: mensen die wilden meedenken en meedoen. Daar word ik optimistisch van, zeker als je mensen de kans kan bieden om echt een bijdrage te leveren. Richting de campagne kreeg dat nog een extra boost: een verjonging en geloof in onze boodschap. Ik heb geprobeerd de positieve energie en onderlinge openheid te ondersteunen, en niet te vervallen in pessimisme. Natuurlijk, veel kiezers zagen onze partij even niet zitten – maar dat gaat niet veranderen als we gaan zitten mokken en treuren. Dit heeft er mede toe geleid dat er een nieuwe, overwegend jonge club PvdA’ers is opgestaan die de schouders eronder zet. Daar ben ik trots op.”

Hoe kijk je terug op de samenwerking met al je mede-bestuursleden uit de afgelopen vier jaar? “Wat een zegen om met zoveel goede mensen samengewerkt te hebben. Mag ik hun namen even noemen? Het gaat om Jelle, Hans, Adam, Michiel, Eline, Jesse, Ditte, Ester, Ahmed, Amel, Bas, Peter, Anne, Marian, Rolf, Marion, Victor, Roos, Nick en Hassan. Ja, we hebben nogal wat verloop gehad – maar er stonden altijd weer goede mensen klaar om in te stappen. Zo’n bestuur is de eerste plek waar je je koers vindt en draagvlak organiseert. Tweewekelijks een avond in vergadering, maar eigenlijk zit je elke dag via de whatsapp-groepen met elkaar na te denken over hoe je de PvdA-vereniging in beweging houdt. En daarbij zijn procedures en statuten ook belangrijk, want bij een gezonde vereniging horen zorgvuldige afspraken over hoe je met elkaar omgaat.’

Hoe kijk je terug op de samenwerking met de stadsdeel-besturen van de PvdA? “We werken steeds meer als één PvdA Amsterdam, door echt samen op te trekken. We hebben veel aan onze fijnmazige verenigingsstructuur te danken. Als grootste politieke partij in Amsterdam met een enorm netwerk wil je dichtbij georganiseerd zijn. De PvdA kon vorig jaar in álle 22 gebieden in de stadsdelen met goede kandidaten deelnemen aan de stadsdeelcommissieverkiezingen. Maar lang niet alles hoeft op acht plekken te gebeuren. We hebben nu een gezamenlijk politiek café, zijn welkom bij elkaars activiteiten en hebben een gezamenlijke begroting.”

Hoe heb je de samenwerking met andere politieke partijen in Amsterdam ervaren? “In Amsterdam zijn de banden tussen de verschillende politieke partijen heel goed. Tijdens de verkiezingen en in de politieke arena benadrukken we vaak de verschillen, maar we hebben gezamenlijk veel te winnen als het gaat om het vertrouwen van de samenleving in de politiek. Met de voorzitters van de andere partijen heb ik daar goede gesprekken over gehad.”

Op welk specifiek moment in de afgelopen vier jaar dacht je bij jezelf: dit is de mooiste vereniging van Nederland? “Weet je, de PvdA Amsterdam voelt op sommige momenten echt als familie. Je deelt een visie op de wereld, en dat geeft een stevige band. Op allerlei plekken in de stad kom je elkaar tegen, je deelt lief en leed. Bij het overlijden van partijgenoten als Eberhard van der Laan en Michael van der Vlis waren er indrukwekkende bijeenkomsten, waarin je als partijgenoten echt steun vindt bij elkaar. En de uitslagenavond in 2018 in Akhnaton was uniek: een uitgelaten stemming omdat we samen zo’n mooie campagne hadden gevoerd. We beseften dat we vijf zetels verloren hadden, maar de vijf zetels die we behielden waren bemachtigd met het verhaal waar we samen in geloven. En dankzij de goede onderhandelingen en het mooie progressieve coalitieakkoord, konden we twee maanden later ook tevreden zijn met het resultaat voor de koers van de stad.”

Hoe kijk je naar de huidige politici van de PvdA Amsterdam? “Het zal je niet verbazen, maar ik ben heel verheugd met de mensen die nu voor de PvdA zichtbaar actief zijn in Amsterdam. Onze twee wethouders Marjolein Moorman en Sharon Dijksma, een fractie die onder aanvoering van Sofyan Mbarki echt de volle breedte van onze partij laat zien, aangevuld met drie talentvolle duo’s. Daarnaast hebben we vier benaderbare en betrokken bestuurders die de ambities waarmaken in de stadsdelen. En ik hoop zo dat onze twintig stadsdeelcommissieleden de kans krijgen om met hun adviezen en ideeën de verbinding te maken tussen de werkelijkheid in de buurten en de politieke wereld van de Stopera. Maar daarvoor moeten we het nieuwe bestuurlijk stelsel nog wel meer naar onze hand zetten.”

Je geeft het stokje over aan Bas Torenvliet. Hoe omschrijf jij de vereniging die jij aan hem overdraagt? “De nieuwe groep bestuursleden is echt een afspiegeling van die vereniging, een sterk team. Ze hebben al een eigen beeld van hoe het met de partij gaat en ik hoor ambities die enthousiast maken. Fantastisch dat Bas, met wie ik de afgelopen jaren heel fijn samenwerkte in het bestuur, de kar gaat trekken. Het is aan hem om de vereniging nu te omschrijven, daar heeft hij geen voorganger voor nodig.”

Wat wil je nog kwijt aan de leden van de PvdA Amsterdam? “Ik wil hen zeer bedanken dat ik hun voorzitter mocht zijn in de afgelopen periode. Wat ik eerder zei over de energie in de vereniging, dat hebben we aan hen te danken. Ik draag het daarom met een gerust hart over aan mijn opvolger en ik kan niet wachten om als campagnevrijwilliger of bezoeker in de toekomst weer aan de slag te gaan. Graag tot ziens dus!”

Het bericht Herman Wiersema over vier jaar voorzitterschap PvdA Amsterdam verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

Onze fractievoorzitter in de Tweede Kamer Lodewijk Asscher heeft onderstaande tekst gestuurd naar Arie Slob de minister voor Basis- en Voortgezet Onderwijs en Media met de volgende oproep:

Het bericht Noodpakket Leraar voor de Klas verscheen eerst op PvdA Pekela.

Amsterdammers,

Het is vandaag, vrijdag 5 oktober 2018, een bijzondere dag. Vandaag is het precies één jaar geleden dat onze burgemeester Eberhard van der Laan overleed. Ik denk dat ik namens alle Amsterdammers spreek als ik zeg dat wij hem enorm in ons midden missen. Laten we vandaag allemaal op een stil moment denken aan wat Eberhard de stad allemaal gegeven heeft. Laten we vandaag ook allemaal even stilstaan bij de woorden waarmee Eberhard vlak voor zijn overlijden zijn ambtsketen afdeed: ‘Zorg goed voor onze stad, en voor elkaar’

De bovenstaande woorden verdwijnen in mijn eerste 128 dagen als wethouder onderwijs, armoede en inburgering nog geen moment uit mijn hoofd. Vandaag, op de Dag van de Leraar, denk ik bij die woorden van Eberhard vooral aan al die Amsterdamse kinderen die ik allemaal dezelfde kansen wil geven. Waar ze ook vandaan komen en hoe rijk de ouders ook zijn. Maar voor kansengelijkheid heb je natuurlijk wel goed onderwijs en dus goede leraren nodig, want zij maken uiteindelijk het verschil. Daarom wil ik op deze Dag van de Leraar nogmaals benadrukken dat ik erg trots ben op de torenhoge ambities die we in het coalitie-akkoord hebben geformuleerd op het gebied van kansengelijkheid.

Ik vind het namelijk onuitstaanbaar en onverteerbaar dat we momenteel kampen met een lerarentekort. Het is vreselijk dat veel mensen dit prachtige beroep links laten liggen. Ik ben het dan ook erg eens met iedereen die pleit voor betere arbeidsvoorwaarden voor leraren. Want laten we eerlijk zijn, het is toch niet uit te leggen dat leraren op de basisschool, die dag in dag uit tientallen kinderen voorbereiden op de toekomst, zo slecht worden betaald?  Hierdoor nemen we onverantwoorde risico’s met de kwaliteit van het onderwijs en speculeren we dus eigenlijk met ons aller toekomst.

Het lerarentekort is daarom een van mijn belangrijkste speerpunten geweest de afgelopen maanden. Helaas gaan we in Amsterdam niet zelf over de salarissen. Maar dat betekent niet dat we op onze handen zitten. We kunnen wel veel doen aan de randvoorwaarden. Zo zijn er woningen voor leraren beschikbaar gesteld, geven we reiskostenvergoeding en investeren we fors in zij-instromers en beginnende leraren. Ook heb ik een poule van ambtenaren gevormd die kunnen inspringen als het nodig is. Want we moeten echt alles uit de kast halen om scholen te helpen. Sommige ambtenaren hebben hun bevoegdheid, die staan dan voor de klas. De anderen helpen op school. Binnen mum van tijd boden tachtig mensen zich aan.

Plezier in je werk bestaat niet uit arbeidsvoorwaarden alleen. Het is ook belangrijk dat we onze waardering voor leraren uitspreken. Zeker ik als sociaal democraat, want sociaal democraten geloven in verheffing. Een dag van de leraar kan daarom niet vaak genoeg worden gevierd.

Tot slot nog even terug naar onze lieve Eberhard. Eberhard was één van mijn belangrijkste leermeesters binnen de Partij van de Arbeid. Zijn mooiste uitspraak over onderwijs hoorde ik toen hij het Calvijn College in Nieuw-West opende. Hij zei: “Dit is wat onderwijs moet zijn. De mooiste school neerzetten op een plek die dat misschien wel het hardst nodig heeft.” Dat motto, zijn motto: daar investeren waar het het hardst nodig is, is mijn leidraad de komende vier jaar.

Ik wens alle Amsterdamse leraren vandaag een fantastische dag toe. En sta allemaal nog een keer extra stil bij onze Eberhard.

Met lieve groet,

Marjolein Moorman Wethouder Onderwijs, Armoede en Inburgering

Het bericht Een column van wethouder Marjolein Moorman op een bijzondere dag verscheen eerst op PvdA Amsterdam.