Poliflw

Politiek gaat om het maken van keuzes en dus ook om verschillen. Maar we moeten ons niet altijd ingraven. Als we onze overeenkomsten vaker belichten kunnen we meer bereiken.

Onlangs hield ik mijn eerste ‘grote’ speech als raadslid. Het voordeel van zo’n ‘maidenspeech’ is dat je zonder onderbreking mag praten. Het jaar ervoor heb ik als duoraadslid mogen debatteren in de commissievergaderingen en maandenlang naar de debatten in de raad mogen kijken en ik had nu de kans om te zeggen wat me opvalt. In de gemeenteraad, maar ook in de landelijke politiek.

Je zou kunnen zeggen dat politici altijd goed proberen te luisteren naar elkaars speeches. Om te kijken met welke argumenten je het niet eens bent, en waar je dus op wilt reageren, maar ook om te kijken waar je het juist wél mee eens bent, en dus kunt samenwerken. Dat dacht ik ook, maar ik heb de afgelopen jaren ontdekt dat dit toch lastiger is dan je denkt. Ook voor mezelf.

Zoals veel Amsterdammers heb ik meerdere banen en taken tegelijk. Zo werk ik als museum- en onderwijsdocent, steek ik een goed deel van de week in mijn raadswerk en ‘s avonds en in de weekenden run ik een eigen bedrijf. Juist in die drukte ontdek ik dat mijn aandacht vaak afdwaalt, ook in de raad. Dan ben ik blij dat ik ‘s avonds weer met de mindfulness aan de slag kan en samen met anderen kan oefenen, o.a. in luisteren.

(Bekijk hieronder mijn maidenspeech. De tekst loopt door onder de video.)

YouTube video

Luisteren en vooroordelen

Door het jarenlang beoefen van mindfulness (de laatste jaren als trainer) ben ik steeds bewuster geworden van hoe dat eigenlijk in zijn werk gaat, dat luisteren. Want dat gaat veel minder aandachtig en rationeel dan we soms denken. Als iemand op het spreekgestoelte gaat staan beoordelen we vaak eerst, bewust of onbewust, of we de spreker interessant vinden. Soms doen we dat op de basis van vooroordelen. Hoe ziet iemand eruit? Heeft iemand een dasje om, of juist niet? En verwachten we dat hij of zij rechts is, of juist links? Die vooroordelen kunnen er al voor zorgen dat we niet open staan voor de boodschap.  

Daarna beoordelen we of we het eens of oneens zijn, dit gaat dan niet alleen om inhoud, maar ook om vorm. Het is al vaak gezegd: bij het overbrengen van je boodschap gaat het er vaak niet om wát er gezegd wordt, maar hoe het gezegd wordt. En vooral als we het oneens zijn bedenken we argumenten die we kunnen gebruiken om op te staan, naar de interruptiemicrofoon te lopen en de spreker te slim af te zijn.

Samenwerken

Dit klinkt je vast logisch in de oren en natuurlijk hoort het ook bij het politieke werk om de tegenstellingen op te zoeken, uit te vergroten en ons te profileren. Maar die ideeënstrijd en strijd om belangen is niet het enige. In plaats van dat we bedenken waar we het niet met elkaar eens zijn kunnen we ook wat vaker proberen naar elkaar te luisteren. Want wat gebeurt er als we onbevooroordeeld luisteren en meer open staan voor onze overeenkomsten?

Ik geloof oprecht dat in de basis alle gemeenteraadsleden het beste met de stad voor hebben. Anders zouden zij dit werk niet doen. Het is flink aanpoten, vaak tot ‘s avonds laat en in de weekenden doorwerken, en dat ook nog naast een reguliere baan.

We verschillen ideologisch van mening, maar in de kern willen we allemaal een prettig bewoonbare, veilige en gezonde stad waar we elkaar respecteren en waarderen. Daarom vroeg ik collega-raadsleden tijdens mijn speech om zo nu en dan goed naar onszelf te kijken. Hoe denken we nou echt? Waarom vinden we iets interessant? Ben ik het echt alleen maar eens, of oneens? En welke argumenten bedenk ik daarbij?

Interesse

Wat we dan in mindfulness doen is ‘het denken’ loslaten en in plaats daarvan simpelweg, zonder oordeel, luisteren naar wat er echt gezegd wordt. Wat hoor ik nou? Misschien horen we dan net iets vaker wat ons verbindt en van waaruit we het gesprek kunnen beginnen.

Begrijp me niet verkeerd, ik bedoel het niet als retorisch trucje. Het gaat niet om eerst meeveren met de spreker om vervolgens onze eigen argumenten beter voor het voetlicht te kunnen brengen. Maar oprecht. Laten we het doen vanuit oprechte interesse, en als nieuwe ingang voor het debat of dialoog. Want samen kunnen we een hoop meer bereiken dan alleen.

Door het jarenlang beoefen van mindfulness (de laatste jaren als trainer) ben ik steeds bewuster geworden van hoe dat eigenlijk in zijn werk gaat, dat luisteren. Want dat gaat veel minder aandachtig en rationeel dan we soms denken. Als iemand op het spreekgestoelte gaat staan beoordelen we vaak eerst, bewust of onbewust, of we de spreker interessant vinden. Soms doen we dat op de basis van vooroordelen. Hoe ziet iemand eruit? Heeft iemand een dasje om, of juist niet? En verwachten we dat hij of zij rechts is, of juist links? Die vooroordelen kunnen er al voor zorgen dat we niet open staan voor de boodschap.  

Daarna beoordelen we of we het eens of oneens zijn, dit gaat dan niet alleen om inhoud, maar ook om vorm. Het is al vaak gezegd: bij het overbrengen van je boodschap gaat het er vaak niet om wát er gezegd wordt, maar hoe het gezegd wordt. En vooral als we het oneens zijn bedenken we argumenten die we kunnen gebruiken om op te staan, naar de interruptiemicrofoon te lopen en de spreker te slim af te zijn.

Dit klinkt je vast logisch in de oren en natuurlijk hoort het ook bij het politieke werk om de tegenstellingen op te zoeken, uit te vergroten en ons te profileren. Maar die ideeënstrijd en strijd om belangen is niet het enige. In plaats van dat we bedenken waar we het niet met elkaar eens zijn kunnen we ook wat vaker proberen naar elkaar te luisteren. Want wat gebeurt er als we onbevooroordeeld luisteren en meer open staan voor onze overeenkomsten?

Ik geloof oprecht dat in de basis alle gemeenteraadsleden het beste met de stad voor hebben. Anders zouden zij dit werk niet doen. Het is flink aanpoten, vaak tot ‘s avonds laat en in de weekenden doorwerken, en dat ook nog naast een reguliere baan.

We verschillen ideologisch van mening, maar in de kern willen we allemaal een prettig bewoonbare, veilige en gezonde stad waar we elkaar respecteren en waarderen. Daarom vroeg ik collega-raadsleden tijdens mijn speech om zo nu en dan goed naar onszelf te kijken. Hoe denken we nou echt? Waarom vinden we iets interessant? Ben ik het echt alleen maar eens, of oneens? En welke argumenten bedenk ik daarbij?

Wat we dan in mindfulness doen is ‘het denken’ loslaten en in plaats daarvan simpelweg, zonder oordeel, luisteren naar wat er echt gezegd wordt. Wat hoor ik nou? Misschien horen we dan net iets vaker wat ons verbindt en van waaruit we het gesprek kunnen beginnen.

Begrijp me niet verkeerd, ik bedoel het niet als retorisch trucje. Het gaat niet om eerst meeveren met de spreker om vervolgens onze eigen argumenten beter voor het voetlicht te kunnen brengen. Maar oprecht. Laten we het doen vanuit oprechte interesse, en als nieuwe ingang voor het debat of dialoog. Want samen kunnen we een hoop meer bereiken dan alleen.

Ongeveer 150.000 inwoners van Amsterdam zijn laaggeletterd. Door de taalachterstand vinden ze minder snel een baan, raken ze sneller in een sociaal isolement en leven ze korter. Raadslid Tirza de Fockert werkt samen met het college aan plannen om daar wat aan te doen.

Het percentage laaggeletterden ligt op 18% van de Amsterdamse bevolking. Dat is meer dan het landelijke gemiddelde van 12%. In sommige stadsdelen ligt het aandeel meer dan twee keer zo hoog, zoals in Zuidoost (32%) en Noord (28%).

GroenLinks, D66, PvdA en SP hebben in het coalitieakkoord afgesproken om het aanbod van Nederlandse taalcursussen te verbeteren en als dat nodig is zelfs uit te breiden. Want door de taalachterstand tegen te gaan vergroten we de kansengelijkheid.

Raadslid Tirza de Fockert is hier blij mee. Maar ze vindt ook dat welzijns- en vrijwillgersorganisaties een belangrijke rol spelen om mensen met een taalachterstand te helpen. Zij moeten daarin ondersteund worden.

"Taalvrijwilligers blijven een onmisbare schakel in de strijd voor taalvaardigheid," zegt ze. In de gemeenteraad stelde Tirza voor om te laten onderzoeken hoe de gemeente deze organisaties daarbij kan helpen. Ze sprak erover in haar maidenspeech en legde uit dat taal meer is dan het leren van woorden en grammatica alleen. Lees haar speech hier. 

De gemeenteraad praat deze week over de begroting, waarin de plannen van het college van burgemeester en wethouders voor volgend jaar staan. We stemmen met veel liefde voor, en we hebben ook eigen plannen gepresenteerd om de stad socialer en groener te maken. Er is veel te doen.

Zo zijn er 38.000 huishoudens in onze stad met problematische schulden. Dat betekent dat ze zonder hulp hun schulden niet kunnen terugbetalen. Rekening na rekening valt op de deurmat. De schulden worden zo onoverzichtelijk dat ze niet meer weten waar te beginnen met afbetalen. En als er dan inkomen of zorgtoeslag binnenkomt, moet daarmee meteen de meest urgente rekening worden betaald.

We hebben aan de gemeenteraad en het college voorgesteld om mensen met schulden een adempauze te geven, zodat ze hun zaken op orde kunnen krijgen. Dat kan als de gemeente schulden van ze overneemt. De gemeente gaat dan onderhandelen met de schuldeisers over kwijtschelding en een terugbetalingsregeling. De gemeente kan wat ons betreft met een proef beginnen, door bijvoorbeeld eerst schulden van jongeren over te nemen.

Onder invloed van mensen die alleen willen verdienen aan onze stad, stijgen de huur- en huizenprijzen. We kijken dan ook uit naar alle plannen die op stapel staan: de uitwerking van de woonplicht en van de verhuurvergunning bijvoorbeeld. Ook kijken we uit naar de handhaving van regels rond Airbnb, en het verbod op vakantieverhuur in bepaalde wijken.

Daarnaast hebben we een plan ingediend om afspraken te maken met beleggers en projectontwikkelaars, om te kijken hoe ook zij er aan kunnen bijdragen dat wonen in Amsterdam weer voor iedereen betaalbaar wordt.

We dienden ook veel plannen in om de stad groener te maken. Een van die plannen gaat over datacenters. Die moeten op duurzame energie overstappen en kunnen de restwarmte beschikbaar stellen om de stad te verwarmen, zodat we makkelijker van het aardgas af kunnen.

De bedrijfsvoering van de gemeente zelf kan ook duurzamer. We doen een voorstel om meer refurbished ICT te gebruiken. We willen verder dat binnentuinen, straten en parken groener worden zodat we de effecten van klimaatveranderingen in de stad beter kunnen opvangen. Ook is het college begonnen om de stad autoluw te maken. Daarom hebben we voorgesteld om met bewoners te praten over hoe we de vrijgekomen ruimte, zoals parkeerplaatsen, kunnen gebruiken om de stad groener te maken.

Donderdag stemt de raad over deze plannen. Hier lees je de toespraak die fractievoorzitter Femke Roosma vandaag in de gemeenteraad hield tijdens de behandeling van de begroting.