Poliflw

Lezers van de Kaap zullen het wel herkennen: in juli en augustus veranderen onze dorpen langzaam maar zeker in vakantiebestemmingen. De recreatieparken lopen vol, op de dorpsmarkten zie je veel onbekende gezichten en zo nu en dan vraagt iemand je op straat om de weg naar het zwembad, de ijswinkel of de camping.

Al in de 19e eeuw was onze gemeente dé plek waar mensen uit de stad in de zomermaanden konden genieten van rust, ruimte en natuur. En nog steeds is Utrechtse Heuvelrug een populaire vakantiebestemming. Ik kan de vakantiegangers geen ongelijk geven. De uitgestrekte bossen, mooie wandelroutes, landgoederen en gezellige dorpen maken van onze gemeente een bijzondere vakantieplek voor natuurliefhebbers. En dat is iets om te koesteren.

Vergeleken met 10 jaar geleden is het toerisme stevig gegroeid. De 20 recreatieparken in onze gemeente ontvangen jaarlijks een flink aantal bezoekers en zitten een groot deel van de zomer vol. Ik maakte afgelopen voorjaar een rondje langs de parken en wat me opviel is dat ze heel verschillend zijn. Sommige zijn groot, met honderden huizen, andere heel klein (de kleinste heeft alleen 7 plekken voor stacaravans). Op sommige terreinen staan uitsluitend vakantiehuizen, op andere zijn ook kampeerplekken en vaste staanplaatsen. Kortom: voor elk wat wils.

Die diversiteit dreigt te verdwijnen. Op veel plekken in Nederland hebben vastgoedontwikkelaars de afgelopen 10 jaar recreatieparken opgekocht. Op de parken bouwen ze vakantiehuizen en verkopen die weer door aan mensen die graag een 2e huis willen of hun geld willen beleggen en de huizen verhuren. Omdat nieuwe eigenaren inspelen op de vraag naar “jaarrond toeristische verhuurmogelijkheden” zie je de vakantiehuizen steeds groter worden, de omgeving verstenen en de kampeerveldjes, waar eerder alleen in de zomer tenten of stacaravans stonden, verdwijnen. Met alle gevolgen van dien, niet alleen voor de natuur, maar ook voor de vakantieganger met de smallere beurs, omdat de prijzen van de parken omhoog gaan.

Binnenkort neemt de gemeenteraad een besluit over de toekomst van de recreatieparken in de gemeente Utrechtse Heuvelrug. Wat mij betreft dé mogelijkheid om paal en perk te stellen aan dit soort ontwikkelingen. Onze mooie omgeving verdient het tenslotte om groen te blijven, niet te verstenen en gedeeld te worden met allerhande natuurliefhebbers. Zodat we als bewoners, samen met de toeristen, ook in de toekomst trots kunnen blijven op deze bijzondere vakantieplek.

De provincie Utrecht streeft naar een goede bereikbaarheid per fiets, openbaar vervoer en auto in een gezonde en verkeersveilige omgeving. De provincie bepaalt hoe onze (provinciale) wegen en fietspaden er nu en in de toekomst uit komen te zien. Maar daarnaast spelen er nog vele andere en algemene vragen: hebben we bijvoorbeeld over tien jaar nog een eigen auto of inmiddels een deelauto? Mag de heilige koe straks nog wel het dorp in? Worden we binnenkort voorbij gesjeesd door speed pedelecs en e-bikes?

Om met elkaar in gesprek te gaan over de toekomst van mobiliteit hebben D66 Utrechtse Heuvelrug en D66 Zeist op 25 november een interactieve avond georganiseerd voor inwoners van beide gemeenten.

Gastsprekers waren D66-Tweede Kamerlid Matthijs Sienot, Erwin Kamp, Statenlid voor D66 en Martin de Vries, professional op het gebied van smart mobility en speed-pedelec rijder. Angele Welting, buitengewoon raadslid voor D66 Zeist leidde het gesprek op een professionele en prikkelende wijze. Angele heeft recent een inventarisatie uitgevoerd van knelpunten die fietsers in de gemeente Zeist ervaren.

Ter introductie beantwoordden de gastsprekers een aantal vragen over de ambities van D66 ten aanzien van mobiliteit, op welke maatregelen ze trots zijn, welke rol zij zien voor mobiliteit in het klimaatakkoord, maar ook wat voor de betreffende spreker persoonlijk sneller of beter zou mogen gaan en wat de crux in de transformatie rondom verkeer en vervoer zou moeten zijn.

Vervolgens gingen de gastsprekers met de aanwezigen in gesprek over prikkelende stellingen, te weten: – D66 kiest voor de fiets boven de auto; dus meer fietspaden en voorzieningen en minder asfalt voor de auto – De elektrische auto is vooral een duurzaamheidsspeeltje voor rijke mensen – We ontkomen niet aan slim beprijzen van het autogebruik om Nederland duurzamer te maken – De Provincie Utrecht moet een sneltramverbinding van Utrecht Science Park naar het NS Station Driebergen Zeist omarmen in haar mobiliteitsambities; en – Er moet meer geld naar het OV buiten de randstad.

Het werd een levendig gesprek met vele en diverse invalshoeken die mede door het publiek werden ingebracht. Hieronder volgt een aantal uitspraken die een impressie geven van de avond.

“Iedereen moet iets doen voor het klimaat, het is niet de intentie om de automobilist te pesten.” Matthijs Sienot (MS)

“Het klimaatprobleem is een moreel vraagstuk.” Erwin Kamp (EK)

“De verkoop van elektrische fietsen neemt exponentieel toe. En de infrastructuur sjokt achter innovatie aan.” Martin de Vries (MdV)

De provincie Utrecht zou met een mix van vervoersmiddelen als de “draaischijf van Nederland” kunnen fungeren. Daarbij zouden gemeenten meer kunnen investeren in de fiets en daarbij niet alleen naar de provincie of het Rijk kijken. Het blijkt echter in de praktijk niet altijd makkelijk om dergelijke investeringen te kunnen handhaven als je niet onderdeel uitmaakt van de coalitie en er drastisch bezuinigd moet worden vanwege tekorten in andere domeinen.

Er werd geopperd om fietsen aantrekkelijk en “sexy” te maken, eventueel door het inzetten van bekende Nederlanders als ambassadeur van de fiets. De fiets en andere duurzame vormen van vervoer anders “framen” zou ook kunnen helpen om het imago te verbeteren bijvoorbeeld bij autobezitters die gevoelig zijn voor het type auto als versterking van hun identiteit. Denk hierbij aan gezondheids- en leefbaarheidsvoordelen in plaats van het meer abstracte klimaatprobleem.

Volgens de persoonlijke ervaring van Erwin, komt in de opleiding tot autoverkoper die gevestigd is in Driebergen, de elektrische auto niet voor. Er is dus nog een lange weg te gaan wat dit betreft. Autobezit zou lokaal belast kunnen worden vanwege het ruimtebeslag.  Autogebruik belasten door middel van ritbeprijzing werd over het algemeen een goed idee gevonden.

Andere suggesties waren om niet alleen in nieuwe infrastructuur, zoals de fietssnelwegen en snelfietsverbindingen juist op bestaande fietspaden de knelpunten aan te pakken.

Over het punt van doorstroming en drukte in de spits werd als goed voorbeeld de gespreide aanvangstijden van de universiteit Nijmegen genoemd: verschillende faculteiten starten op verschillende tijden met hun colleges. Dit zou op lokaal niveau ook met scholen afgesproken kunnen worden, binnen realistische marges.

Al met al had het gesprek nog veel langer door kunnen gaan, met veel expertise en ervaring in de zaal en een boeiende dynamiek met de sprekers. De avond werd afgesloten met een gezellige borrel.

Bijdrage van: Elke Wisseborn D66 afdeling Zeist

Maandagavond 11 maart is indringend gesproken over de aanwezigheid van formele kinderspeelplaatsen in onze gemeente. Ruim 8 jaar geleden werd daarop fors bezuinigd. Langzaam aan worden de afgeschreven speelplaatsen ontmanteld.

Carmen Riedijk van D66 had het initiatief genomen om het onderwerp op de agenda te zetten. Want:Op veel plaatsen in de gemeente vindt een generatiewisseling plaats. Er komen weer jonge gezinnen wonen.De kinderen zoeken een speelplek. Is er in onze gemeente nog wel plaats voor kinderen?Uiteraard! Dat betekent ook dat we creatief moeten zijn met het inrichten van speelplekken voor diverse leeftijdsgroepen. Uitgangspunt voor de CU fractie is dat de buurt een goed plan heeft en datde gemeente wil faciliteren, wellicht ook via het behulpzaam zijn bij verkrijgen van subsidies.Daarvoor hoopt de fractie zich de komende tijd in te spannen. Buiten spelen stimuleren, bijvoorbeeld om gezondheidsredenen, vraagt ook om geschikte speelplekken voor diverse leeftijdsgroepen. Laten we samen met de buurtbewoners de handen uit de mouwen steken.

Karin Oyevaar wordt de nieuwe fractievoorzitter van D66 in Utrechtse Heuvelrug. Zij neemt hiermee het stokje over van Hugo Prakke, die na 9 jaar afscheid neemt van het raadswerk. Karin Oyevaar is door de D66-fractie unaniem gevraagd het voorzitterschap op zich te nemen. Karin Oyevaar (51) woont ruim 12 jaar in Doorn en is werkzaam als intercultureel trainer. Zij kwam bij de verkiezingen van 2018 met voorkeursstemmen in de gemeenteraad. Karin is als raadslid snel bekend geraakt binnen de samenleving van de Heuvelrug en heeft zich sterk gemaakt voor onderwerpen als sport, cultuur, onderwijs en de toekomst van de Marinierskazerne in Doorn. “Het fractievoorzitterschap is een mooie uitdaging waar ik veel zin in heb. Onze inzet blijft om ons de komende jaren hard te maken voor verbinding, creatieve oplossingen, ontmoeting en bovenal: samenwerking met de inwoners van onze prachtige gemeente. Eervol om daar op deze manier en samen met de rest van de fractie aan bij te mogen dragen” D66 Utrechtse Heuvelrug prijst zich gelukkig met een sterke groep actieve en deskundige leden. De raadszetel van Hugo Prakke wordt ingenomen door Johan Klaassen (59) uit Amerongen. Johan Klaassen heeft een achtergrond in het bedrijfsleven (ICT en bedrijfsprocessen) en is tegenwoordig actief als business mediator. Hij is reeds vele jaren actief binnen de lokale politiek en is momenteel commissielid. In de gemeenteraad zijn bestuur en financiën zijn speerpunten.