Poliflw

Deventer verliest een van zijn meest roemrijke zonen

Door Jan Jaap Kolkman en Bep Spa

Op 67-jarige leeftijd is Jan Bugter op donderdag 29 augustus jl. overleden. Een betrokken dynamische Deventenaar en een sociaaldemocraat in hart en nieren. Jan Bugter heeft veel, heel veel voor Deventer en voor de Partij van de Arbeid betekend.

Het begin

Opgegroeid in de Rivierenwijk aan de Oude Bathmenseweg in de jaren zestig en met een grote dosis energie en ondernemingslust ging hij studeren in Amsterdam waar hij jaren heeft gewerkt als opbouwwerker onder andere in de Dapperbuurt.

Zijn grote liefde Sophie heeft hij daar ontmoet en hij heeft haar ook meegenomen naar Deventer toen hij weer terugkeerde naar zijn geboortestad. Deventer was toe aan vernieuwing, aan opbouw en Jan voelde zich uitgedaagd.

Begonnen bij Stichting BOOG als medewerker voor het zogenaamde achterstandengebiedenbeleid, probleemcumulatiegebieden of welke versluierende term je ook maar wilt gebruiken voor wijken met mensen die niet vanzelfsprekend aan de bak komen.

Hij ontwikkelde een goed contactennetwerk en zo ook in Den Haag. Hij wist interesse te wekken voor deze aanpak èn financiering.

Aanpakken dat was het devies en in de lijn van zijn visie betekende dat de mensen aan het werk moesten, hun eigen brood moesten kunnen verdienen, fatsoenlijk moesten kunnen wonen, een goede school in de buurt kortom een sociaaldemocratische manier van kijken naar de samenleving en daar daadwerkelijk wat aan willen doen.

Joop den Uyl was samen met Wibaut zijn grote voorbeeld. Biografieën van deze “groten” werden door Jan met graagte gelezen (en hij citeerde er ook veelvuldig uit).

Nadat Sophie en hij zich eind jaren zeventig weer in Deventer vestigden, ging hij aan de slag als ambtenaar Jeugdbeleid voor de gemeente Deventer. Roerige tijden met diverse jongerenclubs zoals Rebel, Steile Trap en Burgerweeshuis maar ook met veel jongeren die werk en scholing behoefden. De crisis van de jaren tachtig sloeg toe.

Gemeenteraadslid

In 1986 werd Jan lid van de gemeenteraad voor de Partij van de Arbeid, die met 15 van de 33 zetels de gemeenteraad domineerde. De periode ervoor had een links college de stad bestuurd van PvdA, PPR/PSP en CPN.

De samenwerking met links sneefde; de PvdA koos voor een breder college met CDA en VVD. Voor Jan betekende dat een goed profiel van de PvdA belangrijk was, de PvdA moest een belangrijke rol spelen voor allerlei groepen in de samenleving, niet alleen uitkeringsgerechtigden, maar ook de middengroepen. Met het verbinding zoeken van deze groepen wilde Jan Bugter het draagvlak voor goed sociaal gemeentelijk beleid vergroten.

Een opvatting in de traditie van Den Uyl, hoewel sommigen in die tijd wel wat bedenkingen hadden bij het opzoeken van deze nieuwe middengroepen en ondernemers. Dat ging niet zonder slag of stoot. Zowel binnen als buiten de PvdA werden beschuldigingen geuit dat Jan een “neo-liberale” politiek voerde. Tijdens discussieavonden wist Jan uitstekend het waarom van zijn opvattingen voor het voetlicht te brengen met veel elan.

Het sloot ook landelijk aan bij de nieuwe koers van de PvdA.

Na een periode van herstel en restauratie onder wethouder Duimel was het tijd om de sociale vernieuwing aan te pakken en dat paste Jan als een handschoen. Jan was een echte aanpakker die ook anderen wist te inspireren om mee te doen en aan de slag te gaan. Zijn optreden in de raad vond hij minder belangrijk dan het contacten leggen en verbinding zoeken met de samenleving. Dat leverde dan weer input op voor zijn werk in de raad, waardoor het college de breed gedragen voorstellen van de PvdA-fractie moest volgen en niet andersom. Na als fractielid in de raad te hebben gewerkt (gezeten is niet van toepassing op Jan) werd hij in 1990 lijsttrekker en vervolgens wethouder.

Wethouder

Ook als wethouder zocht en vond Jan Bugter de samenwerking met nieuwe groepen in de samenleving, met opbouwwerkers, met jongeren, met ondernemers, met welzijnswerkers kortom een grote diversiteit van betrokken Deventenaren die aan de slag wilden.

Dat paste bij Jan. Voortvarend pakte hij zijn verantwoordelijkheid als wethouder op.

Jan was een echte netwerker en de tijdgeest hiep hem daarbij.

De Deventer Wijkaanpak komt uit zijn koker, Sociale Vernieuwing was het onderwerp en het ontwikkelen van Stadsvernieuwing, inclusief de aanpak van de verloederde grachtengordel, werd door hem voortvarend opgepakt.

In twee colleges op rij van 1990-1994 en 1994-1998 wist de Partij van de Arbeid onder de bezielende leiding van Jan de problemen op sociaal, economisch en fysiek gebied aan te pakken onder de kapstok van het toen unieke concept van de Deventer Wijkaanpak. Deze wijkaanpak bleek zeer succesvol en gaf bewoners zeggenschap over hun buurt en wijk door middel van beschikbaar stellen van wijkbudgetten.

Jan Bugter was ook de man achter Werk, Werk en Werk……. omdat hij altijd de mening was toegedaan dat zelfredzaamheid begint met het verdienen van je eigen brood (“ik ben van de Partij van de Arbeid”).

Het ontwikkelen van wat later de Melkertbanen zijn geworden zijn ontsproten aan de ideeën die Jan Bugter heeft over het hebben van werk en het inzetten van de mensen.

Als wethouder zette Jan zich ten zeerste in voor werkgelegenheid, hij wist ondernemers aan zich te binden middels het sociaaleconomisch offensief en woningcorporaties te binden aan een voortvarende stadsvernieuwing.

De ontwikkeling van Colmschate in samenwerking met het bedrijfsleven en een mooi nieuw winkelcentrum zijn initiatieven die goed wonen en werken in dat stadsdeel op de kaart hebben gezet waarbij Jan onvermoeibaar aan de slag was.

Sallcon

Na zijn afscheid in 1998 is Jan directeur bij Sallcon geworden waar hij mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan zich wist te binden en bedrijven wist te interesseren voor deze doelgroep. De uitspraak win/win situatie is van toepassing op de manier van werken van Jan.

Het zelfvertrouwen dat de mensen bij Sallcon kregen door te werken in een goede werkomgeving met mogelijkheden en een goede sfeer zijn de verdienste van Jan die daarnaast ook altijd in was voor een supergezellig feestje waar artiesten als Karin Bloemen – een van zijn favorieten – en ook Jurgen Rayman en Ali B. optraden.

Maar ook hoort daar een zakelijke benadering bij: zijn inzet zorgde ervoor dat – dynamisch als hij was – Sallcon tot op de dag van vandaag een van de meest gezonde sociaal werkbedrijven van Nederland is. Sterker, daar waar andere gemeenten miljoenen moesten bijlappen, heeft recent nog in Deventer het college voorgesteld om miljoenen uit de reserves van Sallcon te halen, teneinde de financiën van de gemeente op te lossen!

Zonder Jan Bugter was die florissante positie ten dienste van de mensen, waarvoor we het willen doen als PvdA, niet mogelijk geweest.

Na zijn afscheid bij Sallcon is hij nog interim-directeur geweest bij MEE-Veluwe om deze organisatie te fuseren met MEE- IJsselovers, om deze organisatie voor te bereiden op de decentralisaties in de zorg. Ook dit is succesvol verlopen.

Jan Bugter en de PvdA

Jan is in 1981 lid geworden van de partij. Hij was daarvoor een tijd lid geweest van de PSP, misschien juist wel in het licht van Amsterdamse ervaringen. Dat was geen gemakkelijk moment. Het vechtkabinet Van Agt-Den Uyl was van start gegaan en de wind werd guur en rechts. Leden liepen weg bij de PvdA. En toen werd hij dus lid.

Hij was ook een van de mensen die op het befaamde WAO-congres in Nijmegen in 1992 de motie meeformuleerde, die de eenheid in de partij herstelde en de de basis vormde voor de latere opkomst van Wim Kok.

De waardering voor hem landelijk was voor een gewone Deventer wethouder enorm.

Wijkaanpak, de samenwerking zoeken met het bedrijfsleven, de Melkertbanen, de Raambuurt en de Vinexwijk Vijfhoek, ze werden allemaal als baanbrekend omarmd.

Met dank aan zijn grote liefde Sophie – zijn maatje door dik en dun.

Het bericht In memoriam: Jan Bugter verscheen eerst op PvdA Deventer.

Vorige week overleed tot ons grote verdriet Bernard Duimel op 81-jarige leeftijd. Een markante en eigenzinnige man met een grote inzet gedurende zijn leven voor Deventer en haar inwoners. Tussen 1970 en 1988 was hij zeer actief voor de PvdA in Deventer, o.a. als raadslid en tussen 1974 en 1988 was hij wethouder.

Bernard had een groot hart en een energieke inzet voor de stad Deventer en haar inwoners. Als bestuurder is hij van grote betekenis geweest op de beleidsterreinen wonen, het stadsherstel (o.a. de restauraties van het Bergkwartier en het Noordenbergkwartier), het onderwijs (o.a. voor de pabo in Deventer) en het culturele leven in Deventer. Ook na zijn wethouderschap bleef hij zich actief en met passie inzetten, o.a. op het terrein van cultureel historisch erfgoed.

Wij zullen zijn daadkracht, kennis van zaken, eigenzinnigheid en humor missen. Bij de kerkdienst voor Bernard op vrijdag 31 augustus jl. sprak oud-raadslid Bep Spa – die veel met Bernard te maken heeft gehad in zijn bestuurdersjaren maar ook in de jaren erna – een korte tekst uit namens PvdA-bestuur en -fractie over Bernard, richting zijn echtgenoot Brayan, familie en andere naasten, o.a. over zijn verdiensten voor de stad en de partij.

—————– uitgesproken tekst door Bep Spa op vrijdag 31 augustus 2018 —————–

Namens de Partij van de Arbeid, fractie en afdeling wil ik Brayan en overige nabestaanden mijn bijzondere medeleven betuigen bij het overlijden van Bernard. We hebben Bernard leren kennen in Deventer als sociaal cultureel en jongerenwerker.

De positie van jongeren, hun weerbaarheid, huisvesting en vrijetijdsbesteding gingen Bernard aan ’t hart, flamboyant en betrokken toog hij aan de slag.

Bernard was wethouder vanaf 1974 en had Ruimtelijke Ordening, Stadsvernieuwing, Onderwijs en Cultuur in zijn portefeuille.

In samenwerking met Harry Rademaker heeft hij de restauratie van het Stadhuis ter hand genomen, naar de mening van Bernard hoorde het stadsbestuur in het hart van de stad.

Bernard heeft dit ook beschreven in het boek over het oude stadhuis In en om het Stadhuis.

De nieuwbouw van het Stadhuis heeft Bernard nauwlettend gevolgd en er zich danig in geroerd. Zijn betrokkenheid bij de Binnenstad bleef onverminderd groot.

In zijn tweede periode als wethouder heeft hij veel betekend voor het herstel van het Bergkwartier en het Noordenbergkwartier. Als je nu door de stad loopt dan herken je zeer veel plekken die bewaard zijn, opgeknapt en hersteld zijn – dankzij Bernard – hij heeft zijn stempel op de stad gedrukt!

Zoals bij het Burgerweeshuis dat gekraakt werd om als jongerencentrum in gebruik te worden genomen en kon rekenen op steun van de Partij van de Arbeid èn ook van de VVD.

Zijn verkiezing voor deze tweede periode kwam niet zonder slag of stoot tot stand. Bernard was op een onverkiesbare plaats 27 gezet, samen met een aantal vernieuwers waaronder Stef Huis in ’t Veld. Als reactie verscheen Bernard bij het plaatselijke carnaval met shirtnummer 27.

Gelukkig waren er veel PvdA’ers die zich inzetten voor Bernard èn voor de vernieuwing van de Partij van de Arbeid en zo kwam Bernard alsnog op de tweede plaats en werd wederom wethouder.

In de periode van het Linkse college 1982-1986 heb ik Bernard zien acteren op allerlei beleidsterreinen, maar ook buiten het stadhuis bij het tegenhouden van de munitietrein en de toestemming voor het Doe Wat festival voor jongeren.

De gezamenlijke 1 meivieringen met Links – die mooie thema’s hanteerden en inspirerend waren – konden niet onverdeeld op steun rekenen, maar wel van Bernard.

En een van zijn glansrollen was het vervullen van het loco burgemeesterschap, wat hij voortreffelijk deed.

Met hart en ziel werd er aan Bergkwartier en Noordenbergkwartier gewerkt, restauratie, volkshuisvesting maar ook een cultuurbeleid om U tegen te zeggen. Er moest aandacht komen voor kinderen, jongeren, jazz en popmuziek en als de gevestigde instelling hieraan niet kon of wilde voldoen dan herschikte de gemeente de middelen naar de nieuwe instellingen en doelgroepen èn dat gebeurde dus ook.

In dezelfde periode kwam er een structurele subsidieregeling voor het COC waarmee huisvesting, activiteiten, voorlichting en educatie bekostigd konden worden.

Bernard steunde een ieder die minder kansen kreeg of die in de problemen was geraakt, of het nu vluchtelingen waren, bijstandscliënten, woonwagenbewoners of het kattenvrouwtje Hanna Brisee.

Alles vanuit een rood hart, uit een menselijk hart.

Bernard hield zich ook bezig met allerlei organisaties en besturen die zich inzetten voor het behoud van de Binnenstad.

En het was niet gemakkelijk om met hem in een bestuur te zitten maar je had wel iemand die betrokken was en besluiten wilde nemen en ze ook uitvoerde of liet uitvoeren.

In de advertenties die deze week verschenen wordt die dank dan ook uitgesproken door diverse organisaties.

Bernard, als ik je bedank voor de kleurrijke en eigenzinnige wijze waarop je het wethouderschap voor de Partij van de Arbeid hebt ingevuld, in en buiten het stadhuis, je daarna hebt ingezet voor onze mooie stad en voor veel organisaties dan rest mij een diepe buiging te maken en met een glimlach aan je terug te denken. Dank voor al je werk, je inzet, dank voor je humor en rust zacht.

Lieve Brayan, je hebt een fantastiche inspirerende partner verloren maar met zoveel mooie herinneringen dat je daaruit de kracht mag putten om verder te gaan.

—————-

Het bericht In memoriam: Bernard Duimel (1937-2018) verscheen eerst op PvdA Deventer.