Poliflw

Woensdag 27 november sprak de commissie Zorg en Samenleving over het onderwijs huisvestingsprogramma (OHP) 2020. Dit OHP maakt onderdeel uit van het Meerjaren Integraal Onderwijshuisvestingsplan (IHP) wat nog in de maak is. In het plan voor 2020 worden daarom alleen urgent op te lossen zaken voorgelegd. Wat opvalt is dat het college de gemeenteraad voorstelt om maar 6 van de 21 door de scholen voorgelegde urgentie zaken goed te keuren. En dat is vreemd, want de scholen hebben niet voor niets deze urgente aanvragen ingediend. Ze hebben wachtlijsten en komen serieus lokalen tekort, wachten op hoogstnoodzakelijk renovatie of hebben te weinig gymruimte.

Al eerder werd duidelijk dat veel Hilversumse scholen een tekort hebben aan lokalen. Diverse publicaties en ingrepen getuigen daarvan. Het aantal leerlingen stijgt en velen staan op een wachtlijst. Dit bevestigen de scholen. Opmerkelijk is ook dat tijdens de discussie de wethouder Onderwijs niet kon aangeven wat de criteria zijn voor urgent of niet urgent, en dat is raar. Want hoe beoordeelt het college dan of iets wel of niet urgent is? SP raadslid Bianca Verweij verbaasd zich zeer.

“Natuurlijk is het fijn dat er goed overleg is over het Integraal Onderwijshuisvestingprogramma (het IHP voor meer jaren) Dit bevestigen de scholen ook. Maar het kan niet zo zijn dat we als gemeenteraad het overduidelijke verzoek van de scholen om 21 urgente projecten om broodnodige extra klaslokalen of gymnastieklokalen te realiseren naast ons neerleggen. Het lijkt wel of het college niets gedaan heeft met de noodkreten die de scholen tijdens het educatief beraad op 27 september 2019 hebben geuit.’’

De SP Hilversum zal daarom middels 15 amendementen - samengevoegd in één pakket -  hun collega’s vragen om alle urgent ingediende aanvragen goed te keuren.

Verweij: “De scholen vragen niet voor niets deze voorzieningen aan. De kinderen hebben recht op goed en fatsoenlijk onderwijs in nette lokalen. Er komen steeds meer noodlokalen bij en zelfs die zitten nu vol.

Neem bijvoorbeeld Stichting NOOR. Die doet een voorstel om op eigen risico en eigen kosten een extra verdieping te openen. Zelfs dat wijst de wethouder af!

Al eerder (2018) was de SP in actie voor het tekort in klaslokalen in Hilversum Oost. Nu blijkt dat er in heel Hilversum nog veel meer noodlokalen nodig zijn. Bijvoorbeeld bij de Windkanter en de Brede school. De scholen zelf geven aan dat wachten op het vaststellen en uitvoeren van het Integraal Onderwijshuisvesting plan voor de nu ingediende aanvragen te lang duurt. Er moet in 2020 echt iets gebeuren en het is aan de gemeenteraad om daar op 11 december tijdens de gemeenteraadsvergadering over te beslissen.’’

De SP is zich ervan bewust dat dit geld kost, maar politiek is een kwestie van keuzes maken. Steek je 4 miljoen in de renovatie van een raadhuis en laat je kinderen die onderwijs nodig hebben op wachtlijsten staan of maak je andere keuzes? Laat je 5 miljoen op de begroting staan voor de regiodeal Mediapark die er voorlopig niet is of zorg je dat alle Hilversumse kinderen in fatsoenlijke lokalen onderwijs kunnen volgen? Het kan anders en het moet anders. Daarom stelt de SP de gemeenteraad voor om alle 21 aanvragen voor 2020 goed te keuren.

Naast bovenstaande issues signaleert de SP ook dat er in het OHP 2020 niets opgenomen staat over internationaal onderwijs (waar ook enorme wachtlijsten en lokalen tekort zijn) en over duurzaamheid. Opmerkelijk, want dat waren speerpunten voor de zittende coalitie.

“Wij zien uit naar de beeldvormende sessie over het Integraal Onderwijshuisvestingsplan op 4 december. We zien daar nut en noodzaak van in. Maar dat neemt niet weg dat we over het Onderwijshuisvestingsplan 2020 op 11 december aanstaande een besluit moeten nemen. De keuzes die dit VVD/D66/GL/HvH college gemaakt heeft lossen niet de urgente problemen op. En dat is waar wij ons nu hard voor maken! Dat kan de gemeenteraad doen door alle amendementen die we indienen bij het Onderwijs huisvestingsplan 2020 als één pakket te omarmen.”

Door bezuinigingen op de jeugdzorg en de gemeentelijke inkoop- en aanbestedingswaanzin staat de zorg voor onze jeugd ernstig onder druk. Jeugdzorgorganisaties die nog aanspraak willen maken op geld van gemeenten of regio’s worden steeds vaker gevraagd onder de kostprijs zorg te leveren en een woud aan bureaucratie op te tuigen. Dat is onacceptabel.

Opinie door Maarten Hijink (Tweede Kamerlid SP) en Bianca Verweij (fractievoorzitter SP Hilversum)

Zorgverleners die werken met kwetsbare jongeren moeten – als het aan de gemeenten ligt – tijd gaan schrijven en een uitgebreide administratie bijhouden. Terecht zeggen Jeugdzorgorganisaties dat ze onder die omstandigheden geen zorg kunnen leveren. Dit zien we in het hele land gebeuren.

Jeugdzorgwerkers kunnen hun tijd zoveel beter besteden. Ze hebben te maken met complexe situaties in huizen en gezinnen waar vaak meer dan één probleem aan de hand is. Het leveren van zorg is niet te factureren door tijdschrijven; zorgverleners hebben juist het vertrouwen nodig dat zij hun kennis, ervaring en liefde voor hun werk kunnen inzetten om deze problemen te lijf te gaan.

Liberaal beleid sloopte jeugdzorgSinds de jeugdzorg in 2015 door de regering van VVD en PvdA is overgeheveld naar de gemeenten wemelt het van de voorbeelden van onnodige bureaucratie, te lage tarieven en harde bezuinigingen door de overheid. Veel gemeenten kiezen, als het puntje bij het paaltje komt, voor de laagste prijs en niet voor de beste zorg. Gemeenten stellen bovendien allemaal hun eigen eisen, van verantwoording op dienstroosterniveau tot het lettertype waarin cijfers en stukken moeten worden aangeleverd. Veel jeugdzorgwerkers hebben de afgelopen jaren de tijd die ze aan papierwerk kwijt zijn zien verdubbelen, of erger.

3 september stonden 3000 jeugdzorgwerkers bij de Tweede Kamer in Den Haag. Zij gaven luid en duidelijk aan dat de grens bereikt is. De extreme werkdruk, de inkoop-en aanbestedingsgekte, de papierberg en de tekorten brengen de zorg voor de jongeren die hen zo lief zijn in gevaar.

Noodsignaal zorgaanbiedersHet is dan ook volkomen logisch dat drie grote gespecialiseerde jeugdbeschermings- en jeugdreclasseringsorganisaties (De William Schrikker Groep, Het Leger des Heils en De Jeugdgezinsbeschermers) hebben besloten niet akkoord te gaan met de inkoop voorwaarden die de vijf regio’s in Noord-Holland hen stelden. Met alle risico’s van dien, maar zij kunnen niet anders dan nu een rode lijn trekken.

Gemeenten en regio’s in Noord-Holland dienen dit noodsignaal serieus te nemen. Als ze doorgaan op de nu ingeslagen weg zetten ze de jeugdbescherming en jeugdreclassering in hun provincie op losse schroeven en brengen de gemeenten in deze Noord Hollandse regio’s de jeugdzorg in hun de provincie in gevaar.

Tegelijk is de noodsituatie in Noord-Holland ook een les voor Den Haag en de rest van ons land. Zorg, en zeker de jeugdzorg is geen markt en leent zich niet voor experimenten die de kwaliteit ondermijnen, de werkdruk verhogen en het mooie vak van jeugdzorgwerkers kapot maakt.

Aan de jeugdwerkers ligt het nietJeugdzorgwerkers hebben namelijk hart voor onze jongeren, krijgen te maken met complexe en moeilijke situaties. Ze kiezen niet voor het werk om stapels papier in te vullen. Zij hebben niets te maken met de strijd over geld die over hun rug en die van de kinderen wordt uitgevochten.

Er is de laatste jaren hard bezuinigd op onze jeugd. Het wordt tijd die schade te herstellen. Er moet nu geld bij. Gemeenten dienen reële prijzen te betalen voor de zorg die geleverd wordt en bovenop landelijk vastgestelde verantwoordingseisen zouden gemeenten de bureaucratie verder moeten verminderen in plaats van optuigen.

Schaam je rot, los het op!Wat ons betreft mag minister de Jonge hard ingrijpen en de gemeenten regels hierover opleggen. En de zorg-wethouders in de 25 gemeenten van Noord Holland die er een puinzooi van gemaakt hebben. Die moeten zich rot schamen en heel gauw zorgen dat de zorg voor onze jeugd en de arbeidsvoorwaarden van onze jeugdwerkers goed geregeld worden.