Poliflw

Tijdens de laatste raadsvergadering van het politieke jaar 2018-2019 stonden de jaarrekening 2018 en de eerste Berap 2019 op de agenda. Beide stukken werden unaniem aangenomen, inclusief een motie van de VVD Haaren over de afvalstoffenheffing. Nu de perspectiefnota (eindelijk!) is afgeschaft, moest de Berap toch ook een beetje als zodanig worden gelezen. De VVD vindt het onbegrijpelijk én onacceptabel dat, doordat de inwoners steeds beter afval scheiden, zij hierdoor meer zouden moeten gaan betalen. Gelukkig sloot de gemeenteraad zich unaniem aan bij de oproep aan het College om bij het samenstellen van de laatste programmabegroting voor onze gemeente, de afvalstoffen niet verder te laten stijgen. Hieronder leest u de volledige bijdrage van onze fractievoorzitter Boy Scholtze.

"Voorzitter,

Ook al staan we vandaag letterlijk aan de vooravond van het politieke zomerreces 2019, het is gebruikelijk dat we dan nog één keer terugkijken naar het jaar 2018. Politieke gehaktdag, zullen we maar zeggen. Daar mag u gerust even voor gaan zitten en de wethouders die al symbolisch in de hoek zijn geplaatst mogen de pennen in de aanslag houden. Het is immers ook 4 juli en in de geschiedenis zijn er op deze specifieke dag wel wat zorgwekkende evenementen aangevangen. Denk aan het beleg van Oostende in 1601, het Amsterdamse Jordaanoproer in 1934 en de uitbarsting van de Popocatépetl vulkaan in 2013. Alle reden tot zorg dus. Gelukkig voorzitter, staat 4 juli ook in de boeken als een dag waarop veel heuglijke feiten hebben plaatsgevonden. In 1776 werden de Verenigde Staten onafhankelijk, de Filipijnen op 4 juli 1946. In 1888 werden de Belgische Bankbiljetten op 4 juli officieel tweetalig, Malta verzocht op 4 juli 1990 om toetreding tot de Europese Gemeenschap, Griekenland werd exact 15 jaar geleden Europees Kampioen voetbal en, een van mijn persoonlijke favorieten: tramlijn 19 van de regio Haaglanden werd in 2010 op 4 juli in gebruik genomen. Het kan niet op.

 

Onder welke categorie scharen we vanavond de jaarrekening 2018 van de gemeente Haaren voorzitter? Dat is de vraag. 2018 was immers een ‘gebroken jaar’. Een jaar met verkiezingen. Een jaar waarin een nieuw College aantrad, de gemeenteraad verregaande besluiten nam over haar eigen toekomst en de Euro’s als zoete broodjes over de toonbank vlogen. Het spreekwoord ‘geld moet rollen’ is in ieder geval goed begrepen in 2018. Het aantal wethouders verdubbelde, het saldo op onze bankrekening ook. Maar dan in negatieve zin. Heel even dacht ik overigens, toen ik het voorwoord van wethouder Vromans las, zonder daar een verder waardeoordeel over te geven, dat ik in een “Goedemorgen, wij van het CDA” reclamefolder was beland. Niet dat ik daar iets op tegen heb overigens voorzitter, ik overweeg bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen in Haaren ook op het Haarense CDA te stemmen, iets wat ik rustig kan zeggen want die komen er toch niet. Dat terzijde.

Voorzitter ik dwaal af. Maar dat komt eigenlijk ook een beetje omdat ik niet zoveel te zeggen heb over de Jaarrekening 2018. Veel zaken die genoemd zijn, worden dit jaar gecontinueerd. We kunnen ook niet echt concluderen dat er hele vreemde zaken zijn opgenomen. Niet dat we het overal mee eens zijn of waren, maar deze gemeenteraad heeft wel in meerderheid besluiten genomen en die zijn uitgevoerd. “De som van veel kleine zaken geeft ook een grote uitkomst” is een uitspraak die goed past bij deze jaarrekening. En die uitkomst baart ons dan wel weer zorgen voorzitter. Binnen onze partij hebben we de voorzichtige conclusie getrokken dat we in 2018 4,3 miljoen Euro hebben ingeleverd op onze reserves, maar dat dit jaar en volgend jaar de échte grote klappers nog moeten gaan vallen (daar beginnen we straks al direct mee overigens). De bodem van de put is meer dan helder in zicht en de gemeentelijke lasten zijn op voordracht van dit College in 2019 al flink verhoogd. Dat zijn geen leuke berichten die in onze ogen ook niet per se noodzakelijk waren geweest. Maar gedane zaken nemen geen keer, de accountant heeft de jaarstukken akkoord bevonden en op basis van die technische analyse zullen wij daar niets aan afdoen.

 

Hoe zit het dan in 2019? De eerste berap is normaalgesproken meer een update en daar wordt meestal helaas weinig aandacht aan geschonken. Echter, dit jaar is de Eerste Berap wat belangrijker. In januari besloten we om de perspectiefnota af te schaffen. Deze raad zal zich herinneren hoe blij ik was dat we geen kaders voor het kader van de beleidskaders meer zouden stellen, om die hele discussie vervolgens bij de begroting weer dunnetjes over te doen. En ik ben erin getrapt voorzitter. Want de huidige Berap moet ik deels ook lezen als onze vroegere perspectiefnota. Weg slingers en ballonnen. Maar goed, ik ben de beroerdste niet, dus daar gaan we.

 

Ik ga het niet hebben over het Sociaal Domein, want daar lees ik vooral veel onduidelijkheid die volledig duidelijk is. Het is een cryptische omschrijving, maar daar zult u het mee moeten doen.

Ook ga ik het niet hebben over bestuurskosten, want daar lees ik dan weer veel duidelijkheid, die ik totaal onduidelijk vind. Ook die omschrijving is cryptisch, maar ook daar zult u het mee moeten doen.

 

Een paar kleine zaken waar ik het wél over wil hebben. Inmiddels hebben we begrepen dat de natuurspeeltuin, op zich een aardig burgerinitiatief, al in aanbouw is. We begrijpen dat het College hier op een creatieve manier heeft gepoogd om gehoor te geven aan het burgerinitiatief. Na de financiële puzzel en de conclusie dat we als gemeente ‘Sponsor’ zijn van het geheel, moeten wij toch concluderen dat we het wellicht verstandiger hadden gevonden om met de initiatiefnemers naar een wat duurzamere locatie te zoeken. Dat wil zeggen; er bestaat een kans dat de hele boel over vijf jaar moet worden afgebroken en verplaatst. Dan is dit toch een behoorlijke som geld. Vanuit dat perspectief bezien, hadden we graag wat eerder informatie van het College ontvangen. Echter, tegelijkertijd willen we een burgerinitiatief als dit niet voor de voeten lopen uiteraard.

 

Daarnaast hopen we dat er ingezet blijft worden op een veilige leefomgeving. Dat vertrouwen willen we de portefeuillehouders geven, maar het neemt niet weg dat we er boven op zullen blijven zitten. Dat geldt ook voor de overdracht naar de toekomstige gemeenten. Op 6 juni namen we een historisch besluit, maar dat neemt niet weg dat er alles behalve ruimte is om achterover te gaan leunen. Daarentegen moeten we ons ook terdege beseffen dat de beleidsvrijheid vanaf nu écht beperkt is. Desalniettemin zullen we als gemeente moeten doen, wat we behoren te doen. Naast onze wettelijke taken, zijn dat ook voorbereidingen naar de toekomst. Zorgen voor een warme overdracht en de belangen van onze inwoners, ondernemers en instellingen niet uit het oog verliezen.

 

Een tweetal zaken waarover wij minder te spreken zijn. Bij het raadsplein heb ik reeds mijn grote verbazing geuit over het megalomane bedrag dat de ODBN zou moeten krijgen om een bedrijvenbestand op te schonen. €10.000,- voor alleen de gemeente Haaren, dat vinden wij onacceptabel. Dat geld kan veel beter ingezet worden voor kleinere initiatieven, ik noem even een oplossing voor de inzameling van incontinentiemateriaal bijvoorbeeld, het ondersteunen van initiatieven van inwoners of voor mijn part een afscheid van onze gemeente (overigens vinden wij als VVD sowieso dat daar aandacht aan moet worden geschonken. Het ‘aandenken per dorp’ is in het begin onzes inziens volledig verkeerd ‘in de markt’ gezet waardoor er verschillende verwachtingen bestonden. We zien dat meer als ruimte voor een (afgedwongen) burgerinitiatief, maar niet als een afscheid van de gemeente Haaren). Maar goed, wat ons betreft gaat die €10.000,- naar een ander doel. En als de ODBN meent dit budget toch nodig te hebben, zou dat volgens ons binnen de lopende budgetten die ook al worden verhoogd hebben moeten passen. Vandaar dat wij een amendement in willen dienen.

 

Daarnaast de afvalstoffenheffing. Hierover dienen we een motie in die mijns inziens voor zich spreekt. We verzoeken het College zich tot het uiterste in te spannen om bij de programmabegroting 2020, het tariefvoorstel en de belastingverordening 2020 een verhoging van de afvalstoffenheffing (anders dan de inflatiecorrectie) te voorkomen, uiterlijk tot een minimum te beperken, en de tekorten voortvloeiend uit de betere afvalscheiding door inwoners incidenteel op een andere manier te dekken. Inwoners extra belasten omdat we het met z’n allen goed doen, dat strookt totaal niet met elkaar.

 

In z’n algemeenheid vinden we het jammer dat er vooral veel aandacht geschonken lijkt te worden aan het sociaal domein, ruimte en natuur, terwijl andere belangrijke zaken als wonen, economie en financieel beheer wat op de achtergrond lijken te geraken. Zeker als we dan volhardend recalcitrant zijn en het e-factureren (een verplichting!) niet invoeren vragen wij ons af of de focus wel ligt waar dat deze hoort te liggen. Voor ons is dat vanaf nu: sober en doelmatig, afstevenen op het einde van de gemeente Haaren. Geen gekke dingen, geen verrassingen. Wel doen wat we moeten doen en ruimte voor kleinere initiatieven en afwegingen open laten. Als VVD zijn we niet voor potverteren, maar er hoeft ook geen royale bruidsschat over te blijven die in de algemene pot van andere gemeenten verdwijnt. Daarvoor in ieder geval dank, dat is sowieso niet meer mogelijk. Dat noopt ook tot heldere keuzes; moet alles uit het bestuursakkoord uitgevoerd worden? In hoeverre zijn zaken die toen al onmogelijk waren, nu nog realistisch? Ik noem een treinstation of het terugbrengen van de bibliotheken. Bij de presentatie van het bestuursakkoord riep ik op tot realisme, nu doe ik dat nogmaals maar dan urgenter.

 

Voorzitter, afrondend. 4 juli 2019, niet direct een dag om op te nemen in de boeken als het op deze raadsvoorstellen aankomt. In het Nederlands is er niet echt een fatsoenlijke omschrijving voor. De fransen noemen het comme ci, comme ça, de Russen spreken over ‘Normalno’. “Het is nu eenmaal zo” komt wellicht nog het dichtst in de buurt. En dat bedoel ik niet perse negatief voorzitter, want voor ons is van een echte gehaktdag geen sprake. U begrijpt me vast wel, ik hoop de rest van de aanwezigen ook."

Soms gebeuren er kleine dingen die je ontzettend trots maken. Gisteren was zo’n moment. Tijdens de raadsvergadering heb ik namelijk een bijzondere “motie vreemd aan de orde van de dag” ingediend. Zo’n motie is als het ware een opdracht aan het College, over een onderwerp dat niet op de agenda staat. In dit geval een verzoek dat ik eigenlijk al eerder voor had willen leggen aan de raad, maar omdat ik toen als plaatsvervangend voorzitter de raadsvergadering mocht leiden was dat niet mogelijk. Vandaar dat er pas gisteren in de gemeenteraad van Haaren werd gesproken over mijn motie “Regenbooggemeente”.

Laat ik voorop stellen dat ik mij gelukkig prijs in Nederland te wonen. Een land waar iedereen zichzelf mag zijn en we discriminatie in het allereerste artikel van onze Grondwet verbieden. Dat geldt ook voor de gemeente Haaren. Het maakt mij trots dat de gemeente Haaren als één van de eerste gemeenten in deze omgeving aandacht schonk aan Coming Out Day. Er is zelfs een speciale Haarense Regenboogvlag ontwikkeld die geregeld fier wappert voor het gemeentehuis. Vergelijk het gevoel een beetje met een doelpunt van het Nederlands elftal tijdens een Wereldkampioenschap of 12 punten die de Nederlandse inzending krijgt bij het Eurovisiesongfestival: op dat moment maakt het helemaal niet uit of je een voetballer bent of een muziekkenner. Het gaat om het gevoel van ‘erbij horen’. We ontlenen er onze identiteit aan en identificeren onszelf ermee. Dat doet zo’n simpel gebaar als een regenboogvlag met mij als man, getrouwd met een andere man.

“Is dat nou allemaal wel nodig?”, vraagt u zich wellicht af. Die vraag is lastig te beantwoorden. Het is in ieder geval niet onnodig. Want geloof mij: ook al zijn we nog zo open en tolerant met z’n allen, ons land wordt nog steeds beheerst door normen en vooronderstellingen. Daar is op zichzelf niets mis mee en ook ik doe dat. Begin dit jaar echter, laaide de discussie over onze open, tolerante houding weer eens op door de Nashville Verklaring en de Nederlandse variant daarop. Natuurlijk kennen we in dit land ook godsdienstvrijheid én vrijheid van meningsuiting. Dat zijn twee grote goederen die ik absoluut niet ter discussie wil stellen. Tegelijkertijd staan we voor artikel 1 van de Grondwet. De overheid, maar ook het overgrote deel van onze maatschappij. Dat vraagt om een signaal, ook van gemeenten. Juist van gemeenten. En zeker van mijn gemeente.

Regenbooggemeenten geven een impuls aan de sociale acceptatie, veiligheid en zichtbaarheid van LHBTI’ers (lesbische vrouwen, homoseksuelen, biseksuelen, transgenders en intersekse personen) en dragen dat actief uit. Met andere woorden: regenbooggemeenten benadrukken nog eens extra dat je jezelf mag en kan zijn. Nu is de gemeente Haaren zoals gezegd in mijn ogen al koploper qua beleid op dit gebied en dat verdient alleen maar lof. Maar soms is het goed om zoiets nog eens extra te benadrukken. Om terug te komen op de vraag die ik eerder (retorisch) al stelde: ja, dat is nog steeds nodig.

Even leek er gisterenavond een discussie te ontstaan in de gemeenteraad. Waar een grote meerderheid de motie direct omarmde, waren er toch ook vraagtekens bij een enkele partij. Ook vanuit het College. Laat ik helder zijn: dat ging niet om de intentie, maar om de uitvoering. Dit bleek later na een korte, hevige schorsing van de vergadering. Als gemeente zitten we nu eenmaal in een lastig pakket in verband met de naderende opsplitsing. De beleidsvrijheid, capaciteit en zeker de financiële mogelijkheden zijn daardoor beperkt. Nu ging en gaat het mij daar allemaal niet zozeer om. Het belangrijkste is dat we als gemeente Haaren blijven benadrukken dat wij een gemeente zijn die staat voor haar inwoners. Waar eenieder zichzelf mag en kan zijn. Op zo’n moment wil je niets liever dan dat dit wordt omarmt door de volledige raad én het college. Als er dan vraagtekens worden gezet bij praktische zaken dan raakt je dat diep, kan ik u zeggen.

Maar gelukkig! Voordat deze motie werd behandeld, sprak de gemeenteraad nog over een andere motie van mijn hand. Een motie waarin ik opriep tot meer saamhorigheid. Politieke verschillen moeten we in mijn optiek vanaf nu écht op de tweede plaats zetten en gezamenlijk moeten we ervoor zorgen dat we onze dorpen goed kunnen gaan dragen aan de ontvangende gemeenten. Ik noem dat ‘de volksvertegenwoordigende rol’ op de eerste plaats zetten, een ander heeft het over ‘het algemeen belang’. Ondanks dat die motie niet op steun van het CDA en Samenwerking ’95 kon rekenen, heb ik wel vertrouwen gekregen dat de strekking daarvan door de voltallige gemeenteraad wordt over- en meegenomen. De regenboogmotie is daarvan al een eerste voorbeeld. Door een kleine aanpassing (het College gaat onderzoeken of de gemeente Haaren een regenbooggemeente kan zijn, maar geeft sowieso een impuls aan de sociale acceptatie, veiligheid en zichtbaarheid van LHBTI’ers in de gemeente Haaren en draagt dit ook actief uit), kon de motie op unanieme steun van de voltallige gemeenteraad rekenen. Ook het College kon hierdoor volmondig achter de motie staan. Dus ondanks dat de eerdere motie het niet haalde, heeft de raad hier wel degelijk eensgezind gehandeld door over politieke verschillen heen te stappen. Dat verdient een groot compliment!

Oké, de criticasters onder u zullen nu vast en zeker zeggen: “ja, maar het College kan dit nu dus simpel opzij leggen.” Strikt theoretisch klopt dit. Maar laat ik u het volgende aangeven: soms dan voel je de oprechtheid en goede wil. Even niet de bestuurder of de politicus, maar de persoon. Die voelde ik gisterenavond. Van wethouder Blom én portefeuillehouder Verschuren. Ik heb er vertrouwen in dat zij actief met deze motie aan de slag gaan en het goede beleid en de nog positievere houding die de gemeente Haaren al kent verder uit zullen dragen. Want hoe klein je ook bent en hoe eindig je bestaan ook is: dit soort zaken kunnen een gigantische en blijvende impact hebben op het leven van mensen. Neemt u dat maar van mij aan. Ik ben in ieder geval trots dat de gemeente Haaren deze mijlpaal nog eens even extra stevig de grond in heeft geslagen!

Een oprecht dankjewel, namens velen!

Boy Scholtze

Hieronder leest u de spreektekst die onze fractievoorzitter Boy Scholtze uitsprak bij de behandeling van het akkoord tussen Progressief '96 en CDA Haaren.

“Er waren eens vier dorpen, misschien wel de mooiste van het land. In deze vier dorpen vonden verkiezingen plaats, waarin vier partijen om de gunst van de vier dorpen streden. De partij Voor Vier Dorpen werd niet de grootste. Wel kwamen er vier wethouders voor de vier dorpen, die overigens over vier jaar niet meer dé vier dopen, maar vier dorpen zullen zijn. De vier wethouders hadden vast en zeker plannen voor de vier dorpen, maar daar wisten niet alle vier partijen vanaf. Na vier weken presenteerden de vier wethouders hun verhaal, maar de vraag was of de inwoners van de vier dorpen nog vredig zouden kunnen voortleven, of gevangen zouden worden gehouden in grootspraak en gotspe.”

 

Voorzitter, toen op 19 april in allerijl de vier wethouders werden gepresenteerd, lag er nog geen bestuursakkoord. Dat stelde ons voor een groot dilemma, want zoals ik toen al aangaf wisten we op dat moment wel met wie, maar niet met wat we instemden. Inmiddels is het bestuursakkoord door de regerende partijen Progressief96 en CDA bekend en aan mij de schone taak hier een liberaal licht op te laten schijnen.

 

Als u mijn introductie enigszins heeft ontleed, heeft u vast en zeker bemerkt dat dit sterk lijkt op een epistel uit het rijke oeuvre van de Gebroeders Grimm, Hans Christian Andersen of Charles Perault. En daar zit nu precies het pijnpunt voor de VVD. Een typisch kenmerk van een sprookje is dat het vaak te mooi is om waar te zijn. Magie en fantasie spelen een belangrijke rol. Nu is mijn introductie stijl-technisch misschien strikt formeel wel een sprookje, maar inhoudelijk is het dat helaas niet. De kernboodschap zal u overigens aan het einde van mijn betoog geheel duidelijk zijn.

 

Toen de wethouders half april werden geïnstalleerd, klopte ons hart vol verwachting. Rijkhalzend keken we uit naar het bestuursakkoord. Omdat het op dat moment nog niet gereed was, moest het wel een prachtig dik pronkstuk worden vol mooie ideeën die onze vier dorpen ook echt naar de toekomst zouden kunnen gaan brengen. Vol verandering ook, want was dat niet de kernboodschap van Progressief ’96 en het nieuwe CDA tijdens de verkiezingscampagne? Groot is dan ook de deceptie nu voorzitter. Het bestuursakkoord is zogenaamd op hoofdlijnen en de inleiding lijkt wel een winkelstraat op een zonnige koopzondag; vol open deuren. De nieuwe coalitie roept op tot flexibiliteit en dekt zich in door te wijzen op de naderende opsplitsing van de gemeente Haaren. Op zichzelf is dat natuurlijk hartstikke waar en het klopt ook dat er niet veel tijd meer is om ambitieuze plannen te realiseren. Maar de conclusie “onder druk ontstaan vaak mooie dingen” is daar niet aan te verbinden volgens ons. Om maar te illustreren: geologen kunnen u uitleggen dat onder druk vulkaanuitbarstingen met gesastreuze gevolgen plaatsvinden, psychologen hebben recentelijk wetenschappelijk aangetoond dat tijdsdruk slecht is voor creativiteit en door statische druk gaan haren overeind staan. Tja, je zou deze uitwerkingen van ‘druk’ een voor een op het bestuursakkoord kunnen leggen.

 

Zo ver wil ik echter niet gaan voorzitter. Gelukkig heeft de coalitie besloten dat, en ik citeer pagina 2, “we houden ons aan de wet ARHI”, “Taken die het Rijk aan gemeenten overdraagt voeren we uit” (pagina 1) en we overleggen met onze buren als het gaat over het sociaal domein. Driewerf hoera. We houden ons aan de wet, doen wat we moeten doen en overleggen met onze partners. Als dat geen pluim verdient…..

 

Zonder gekheid: zeker zien wij inhoudelijk goede punten. Om in het kader van mijn inleiding, er vier te noemen:

·         Op het gebied van mobiliteit gaan we de N65 en het PHS implementeren, in samenspraak met belanghebbenden. Goed zo, zijn we voor. Maar daar waren we toch al jaren mee bezig onder leiding van Eric van den Dungen?

·         We gaan aan de slag met de scholen en gemeenschapshuizen in Esch, Biezenmortel en Haaren. Prima, sterker nog: op initiatief van mijzelf is daar afgelopen najaar een raadsbrede motie voor aangenomen en de voorbereidingen zijn nog door het vorige College gestart.

·         In het sociaal domein gaan we voor een persoonsgerichte aanpak. Hulde, maar die kanteling is destijds al ingezet en volgens mij was het oud-VVD-raadslid Cees van der Ven die hier steeds sprak over een transformatie in plaats van een transitie.

·         De gemeente denkt mee, bijvoorbeeld door burgerinitiatieven te ondersteunen, en aanspreekpunten voor ondernemers en duurzaamheid te leveren. Ja-tenzij, zegt u dat nog wat voorzitter? Voor de zekerheid verwijs ik u naar het vorige bestuursakkoord en de evaluaties die de afgelopen jaren op de agenda stonden. En de aanspreekpunten waar deze coalitie het over heeft zijn er uiteraard al jaren.

Prima punten dus, te meer omdat we ze al lang doen of omdat de voorbereiding door het vorige College zijn gestart.

 

Een goed betoog geeft niet alleen argumenten voor, in dit geval het bestuursakkoord, maar ook tegen. Die traditie wil ik natuurlijk niet breken. Laat ik het, gezien de tijd en voor de balans, ook maar bij vier houden.

·         Ook al is het een bestuursakkoord op hoofdlijnen, er wordt totaal niet over veiligheid gesproken. Ja vooruit, publieksvriendelijke veiligheid door verkeerssmileys (die er volgens mij al maanden staan). Dat is een kwalijke zaak vindt de VVD. U zult dat begrijpen. De indruk ontstaat dat er in Haaren sowieso een gegarandeerde, vanzelfsprekende veiligheid is. Maar zo een soort veiligheid komt zelfs niet in Sprookjes voor. Vraag maar aan roodkapje..

·         Een visie ontbreekt; ook hier weer wordt verwezen naar de opsplitsing en de coalitie geeft, overigens terecht, aan dat er keuzes moeten worden gemaakt. Of een treinstation in Helvoirt en het creëren van een bibliotheek in Haaren daar nu de beste opties in zijn… Over Sprookjes gesproken…

·         De woningbouw dan. Deze coalitie claimt allerlei fantastische zaken: 5 tot 10 kavels per dorp, per jaar, voor starters, betaalbaar, energieneutraal, zelfs gasloos en als klap op de vuurpijl gaan we iedere bouwaanvraag toetsen op toegankelijkheid. Daarover kunnen we een heel uitvoerig debat voeren en dat zullen we ook zeker doen. Vanuit mijn professionele achtergrond kan ik u in ieder geval wel melden: al deze begrippen samen gaan net zo goed als de nieuwe kleren van de keizer: geen succes en totaal onuitvoerbaar. Sterker nog: onze dorpen gaan hiermee volledig op slot.

·         En tot slot een financiële onderbouwing. Want die is er niet. De extra uitgaven zien wij duidelijk, maar hoe die worden gefinancierd? Het lijkt wellicht een detail, maar is wel cruciaal. Want ook deze laatste drie jaren van de gemeente Haaren mag het niet zo zijn dat onze inwoners de hoofdprijs gaan betalen. De hoofdprijs voor sprookjes, waarvan we allemaal weten dat ze niet bestaan.

 

Dan toch nog even een korte terugblik op de aanstelling van vier wethouders. En nogmaals, het gaat ons niet om de personen zelf. Onder het mom van ‘er moet veel meer gebeuren in kortere tijd’ wordt deze verdubbeling van het aantal bewindspersonen steeds gerechtvaardigd. Deze ambities zien wij echter niet direct vertaald in het bestuursakkoord. Inmiddels vragen wij ons af of hier niet iets anders heeft gespeeld, een meer politiek verhaal tussen de twee partijen onderling. Hoe dan ook, wat wij vooral schrijnend vinden, nu de portefeuilleverdeling van het College bekend is, is dat de portefeuille van de burgemeester volledig is uitgekleed. Wat daaraan ten grondslag ligt interesseert ons niet zo heel veel, al vraag je je wel af waarom. Als soort van troost, wil ik u graag een presentje aanbieden. Zie er de symboliek maar van in. Om u scherp te houden en omdat de komende jaren in allerlei opzichten een hele puzzel zullen worden. Maar bovendien, om de vele tijd te kunnen doden…

 

Concluderend voorzitter, de VVD Haaren ziet positieve punten in het bestuursakkoord die ook in ons programma stonden. Wij constateren tegelijkertijd dat er weinig vernieuwends zal gebeuren. De creativiteit die we terugvinden in het akkoord, is veelal voor de bühne naar onze mening. En dat beseft de nieuwe coalitie zichzelf ook. Verkiezingen zullen er in de gemeente Haaren niet meer komen, dus de kiezer zal daarover niet meer kunnen oordelen. Maar alsof die er wél zouden komen, heeft de coalitie een perfecte escape ingebouwd: de tweede regel van het akkoord luidt: “De tijd die we hebben is beperkt. We beseffen dat we als gemeentebestuur niet meer alles zelf kunnen beslissen.” Een mooiere escape is er niet. Naast dit feit, is er trouwens nog iets dat mij buitengewoon fascineert voorzitter. Na deze zin staat namelijk een rode punt, terwijl alle overige tekst zwart is afgedrukt. Ik hoop dat dit een opmaakfout betreft. De VVD zou het namelijk buitengewoon kwalijk vinden als deze rode punt het begin vormt van een rode draad. Een rode draad door de laatste jaren van de gemeente Haaren, waarin we gaan schermen dat we ‘toch niets meer kunnen doen’, ‘de anderen het niet willen’ of ‘de lasten wel omhoog moeten vanwege gestegen kosten’. De vergezichten die we lezen lijken ons veelal onhaalbaar, maar het zijn juist de kleine dingen die we ook de komende jaren gewoon kunnen en moeten blijven doen. De VVD zal daarop toezien, kritisch maar steeds bereid om mee te denken en afwegingen te maken in het belang van onze inwoners zoals u dat van ons gewend bent.

 

En hoe eindigt het sprookje van de vier dorpen vraagt u zich waarschijnlijk af? Ik weet het niet, maar als ik een voorzet mag doen hoop ik iets in de trend van: “… en de vier dorpen leefden samen niet meer zo heel lang, maar wel erg gelukkig!”