De Vlietzone is afgelopen jaar een steeds grotere rol gaan spelen in mijn portefeuille. Begin vorig ging ik -samen met VVD Raadslid Marcel Visser- op bezoek bij de zorgverlener Strong ID waarover we van onze achterban zorgwekkende signalen kregen. Na dit bezoek gebeurde er veel in een stroomversnelling doordat de pers en veel partijen erop doken. Waarheden liepen door elkaar heen. Gevoelens laaiden hoog op. Het verschil tussen leef- en systeemwereld werd uiterst zichtbaar. We spraken met Vlietvaardig. We spraken met andere wijkbewoners. We spraken met de politie. We spraken met zorgverleners. We waren op alle bijeenkomsten. En toen begon het proces naar het zoeken naar wat in onze visie zou kunnen helpen aan een verbeterslag voor deze wijk. Het onvermogen van de gemeente om (direct) gehoor te geven aan de boze inwoners van de Vlietzone stond centraal voor ons als fractie. Bevindingen en suggesties aan de ene kant stuitten op onmogelijkheden in regelgeving, geld of privacy aan de andere kant.
Volgens ons moet er veel gebeuren in de Vlietzone, maar niet met oogkleppen op. Oplossingen als verplaatsen van zorgaanbieders zien wij dan ook niet los van een stevige visie op opvang en huisvesting van kwetsbare groepen in de gehele gemeente Leeuwarden. Daarom dienden we -samen met Gemeentebelangen en PvdA- de gelijknamige motie in. De inhoud dwingt om door de hokjes heen naar het grotere plaatje te kijken. Als er op de ene plek (Vlietzone) dringend behoefte is aan minder zorg en kwetsbare inwoners, dan moet er op andere plekken ruimte komen.
We hopen dat door een visie af te dwingen er in de toekomst meer rekening gehouden wordt met het feit dat we -zeker in Leeuwarden- een grote groep kwetsbare inwoners hebben. Dat de behoefte aan goedkope huisvesting en spreiding in het beleid verankerd gaat worden. Misschien kunnen we kijken naar andere gemeentes waar ze -in mijn ogen- wat meer lef hebben om tot onconventionele oplossingen te komen. Of het nou Skaeve Hus voorzieningen zijn of het in grote aantallen plaatsen van tijdelijke woningen zijn.
Terug naar de Vlietzone. In de behandeling van dit dossier hebben wij ons bewust niet laten verleiden tot het grote schreeuwen, de snelle oplossingen of het indienen van onuitvoerbare moties. Dit heeft bij sommigen geleid tot het idee dat we niet genoeg zichtbaar zouden zijn. De reden dat we gehandeld hebben zoals we gehandeld hebben is gelegen in een diep geworteld besef dat we bij complexe, gevoelige en kwetsbare dossiers juist gebaat zijn bij zorgvuldig afwegen om te komen tot echte verandering.
Dit is wat we in elke bijdrage hebben benadrukt; Dit probleem kan niet alleen door de gemeente opgelost worden, maar moet in volledige gezamenlijkheid met, door en vanuit de wijk gedaan worden. Natuurlijk hopen we dat de wethouder gedurfde burgerparticipatieconstructies gaat aanjagen en stevig gaat inzetten op de samenhang en gedeelde verantwoordelijkheid van de problematiek van de wijk. Er zijn elders in het land genoeg voorbeelden te vinden, zoals in Groningen en in Delft.
Het is nu na de besluitvormende vergadering van gisteravond aan de betrokken partijen om te gaan uitvoeren. Ik begon mijn bijdrage van gisteren dan ook met de woorden van de wethouder "De wethouder geeft aan gewoon aan de slag te willen gaan en niet allerlei nieuwe structuren te willen opzetten." Hoewel dit geluid echood in de wijk -"er moet nu echt iets gebeuren"- hopen wij dat in de vaart de waan van de dag en het snelle oplossen niet zegeviert. Om tot echte verandering te komen zal er ambitieus, innovatief met visie, een lange adem in openheid en vanuit een gemeenschappelijk eigenaarschap gehandeld worden!
In onze laatste bijdrage stond dan ook:
"Wij zullen de komende tijd kijken in hoeverre deze wethouder zaken als eigen regie, van onder op, participatie in gelijkwaardig samenspel, brede vertegenwoordiging en terugkoppeling in de wijk, maar ook naar de gemeenteraad vorm zal gaan geven"
Femke Molenaar