Poliflw

Op zaterdag 10 maart waren de deelnemers van de ProDemos training voor mensen met een beperking aanwezig tijdens het grote debat. Tijdens dit debat hadden zij de mogelijkheid in gesprek te gaan met de lokale partijen.

GroenLinks werd vertegenwoordigd door raadslid Ans Pereboom. In haar betoog pleite ze voor veilige fietspaden, goede zorg en afschaffing van de eigen bijdrage voor dagbesteding en begeleiding. De mogelijkheid voor mensen, met of zonder beperking om elkaar te ontmoeten in buurtcentra en mee te doen met culturele activiteiten. Zij sprak haar zorg uit over de groter wordende kloof tussen arm en rijk, wat vooral ook mensen met een beperking raakt. Daarnaast benoemde zij de noodzaak voor de bouw van goedkope woningen, welke zijn aangepast op mensen met een beperking en zou zij graag zien dat er naast het werk bij BIGA ook meer reguliere banen worden aangeboden voor mensen met een beperking.

De aanwezige bewoners uiten hun frustraties over verscheidene onveilige verkeerssituaties, waaronder slecht verlichte fietspaden. Hoewel andere lokale partijen aangaven dat verlichting op sommige fietspaden niet mogelijk is, vanwege de omliggende natuur, liet Ans duidelijk weten dat zij het niet acceptabel vindt dat fietsers ‘s avonds over onverlichte paden moeten gaan. Volgens haar zijn er verscheidene voorbeelden van verlichting die de omliggende natuur niet verstoren. Voorbeelden daarvan zijn onder andere te vinden in de provincie Noord-Brabant en Gelderland.

Een andere belangrijk aandachtspunt was het winkelcentrum, de leegstand, steeds meer winkels die vertrekken en het onveilige verkeer. De bewoners willen graag een gezellig winkelgebied terug. Ans ziet ook een winkelgebied voor zich zonder autoverkeer, met gezellige terrasjes en het nodige groen, waar je het hele jaar door ontspannen kunt winkelen. Naast de sluiting van de Slotlaan voor autoverkeer, kan er volgens Ans ook gepraat worden met de eigenaren van winkelpanden. Als zij bereid zijn om de huren omlaag te doen wordt het voor startende ondernemers aantrekkelijker om een winkel te openen. Partijen zoals het CDA denken dat Zeist met zijn ruim 50.000 inwoners te klein is voor een winkelcentrum. Hoewel bewoners aangeven dat er voorheen altijd wel degelijk een levendig winkelcentrum is geweest. Ook Ans geeft aan dat er genoeg voorbeeld zijn van plaatsen met evenveel inwoners waar wel degelijk een bruisend winkelcentrum te vinden is.

Verder komen er verscheidenen vragen en klachten voorbij over de steeds lager wordende inkomens en het verdwijnen van de Zeistpas.  Ook de nieuwe regeling welke in plaats van de Zeistpas is gekomen is vooral voor bewoners met een beperking erg lastig, omdat de aanvraag ingewikkeld is. Volgens de VVD komt er een nieuwe vereenvoudigde regeling terug, maar gaat dat nog vier jaar duren. Ans vind dat het wenselijk zou zijn op kortere termijn een vereenvoudigd systeem terug te krijgen. Over de lagere inkomens zoals de Wajongers die van 75 procent naar 70 procent gaan, is het belangrijk dat de lokale politiek haar stem laat horen aan de tweede kamer. Deze kwetsbare doelgroep krijgt het steeds moeilijker en dat kan niet op deze manier verder gaan.

De aanwezigen zouden graag zien dat er een steunpunt komt voor mensen met een beperking, waar ze met bepaalde vragen terecht kunnen en waar bijvoorbeeld trainingen gegeven kunnen worden. Alle partijen zijn het er unaniem mee eens dat deze er zo snel mogelijk moet komen. Wat betreft werk lijken bedrijven vaak terughoudend te zijn in het aannemen van mensen met een beperking, in de nabije toekomst moet er vooral meer voorlichting gegeven worden aan bedrijven zodat zij erachter komen dat het niet zo heel erg moeilijk is om de doelgroep in de reguliere sector te laten integreren. 

Het tekort aan personeel in de zorg is ook iets wat onder aandacht wordt gebracht. Daardoor is er ook steeds minder aandacht voor cliënten. Er begiant ook een te kort te ontstaan aan goed opgeleide mensen. De gemeente doet hierin een forse investering van een miljoen om te investeren in opleiding in de zorg sector. 

Mensen in de bijstand is een onderwerp wat hoog begint op te lopen, wat te zien was aan de emoties die het bij enkele aanwezigen los gemaakt werden. Ans legt uit dat deze bezuinigingen op landelijk niveau geregeld worden. Een steeds groter wordend probleem is dat de zorg nu aan de markt is overgelaten, dit moet voor een evenredig deel weer bij de overheid terecht komen. De zogenaamde participatie samenleving waar we naartoe moeten blijkt nu al duidelijk niet werken. Er zijn veel eenzame mensen, zonder sociaal vangnet, die niet voldoende zorg krijgen. Daardoor ontstaan er schrijdende situaties en GroenLinks is van mening dat er alles aan gedaan moet worden om deze negatieve ontwikkeling tegen te gaan.

Toegankelijkheid van Zeist voor iedereen, wat moet ik me daarbij voorstellen?

Een gemeente waar iedereen dichtbij naar school kan gaan, kan winkelen en kan gaan sporten of een filmpje pakken. Waar iedereen met de bus of trein kan reizen, een aanvraag kan doen via een website, in een kroeg naar het toilet kan gaan zonder erbij stil te staan of dat wel kan. Waar ambtenaren begrijpelijke taal spreken. Een gemeente waar toegankelijkheid de norm is en niet iets bijzonders.

Wat moet er veranderen om Zeist beter toegankelijk te maken?

Toegankelijkheid van Zeist voor iedereen, wat moet ik me daarbij voorstellen?

Een gemeente waar iedereen dichtbij naar school kan gaan, kan winkelen en kan gaan sporten of een filmpje pakken. Waar iedereen met de bus of trein kan reizen, een aanvraag kan doen via een website, in een kroeg naar het toilet kan gaan zonder erbij stil te staan of dat wel kan. Waar ambtenaren begrijpelijke taal spreken. Een gemeente waar toegankelijkheid de norm is en niet iets bijzonders.

Wat moet er veranderen om Zeist beter toegankelijk te maken?

We moeten om te beginnen de fysieke toegankelijkheid van het gemeentehuis, winkels, culturele instellingen, sportaccommodaties en het openbaar vervoer laten toetsen door een onafhankelijke organisatie. En dan moeten we een zogenaamde ‘Lokale inclusie agenda’ gaan maken en daarbij ervaringsdeskundigen betrekken.  Dat klinkt ingewikkeld maar het betekent dat de gemeente Zeist samen met mensen met een beperking een programma en agenda maakt hoe we Zeist toegankelijker gaan maken. We beginnen niet bij nul, want we hebben natuurlijk al regels en verordeningen op het gebied van toegankelijkheid. Maar of die de toets van het VN Verdrag voor mensen met een beperking kan doorstaan, moeten we eerst weten en meten. Het is de nulmeting, het startpunt voor verbeteringen.

We kunnen leren van de 5 meest toegankelijke gemeenten van Nederland. In deze voorbeeldgemeenten heeft toegankelijkheid topprioriteit. Op 5 maart dit jaar werd de prijs voor de meest toegankelijke gemeente van Nederland uitgereikt aan de gemeente Hardenberg .

Wat kunnen we van die gemeenten leren?

Ik noem een paar voorbeelden: eigenlijk moet in alle begrotingen een post voor toegankelijkheid worden opgenomen. En zou iedere gemeenteafdeling een medewerker moeten hebben die toegankelijkheid in zijn takenpakket heeft. In het onderwijs gaat het erom dat alle kinderen samen leren. Waarbij ieder zijn of haar specifieke talenten kan ontplooien, ongeacht bijvoorbeeld achtergrond, inkomen of beperkingen. Je kunt dan in de toekomst het speciaal onderwijs zelfs afschaffen.  Maar het gaat bijvoorbeeld ook over meer woningen geschikt maken voor ‘levensloopbestendig leven’. En goed samenwerken met werkgevers, zodat mensen met een beperking vanuit dagbesteding de kans krijgen om door te stromen naar betaald werk.

Onlangs heb je zelf met blinddoek en stok door Zeist gelopen. Wat viel je op?

Het was best wel eng. Want geblinddoekt moet je op andere zintuigen vertrouwen dan je ogen. Ik raakte ook mijn oriëntatiegevoel kwijt.  Ik dacht netjes rechtdoor te lopen over het zebrapad, maar sloeg rechtsaf. Tot grote hilariteit van een aantal andere raadsleden. Ik moet vaststellen dat de inrichting van het Emmaplein voor blinden een grote verslechtering is. Een blindengeleidehond heeft geleerd dat de stoepranden zijn oriëntatiepunten zijn en die zijn dus ontzettend belangrijk. Maar op het nieuwe Emmaplein zijn de stoepranden verdwenen. Hoe kan het dat we daar niet naar gekeken hebben?

Je hebt je als raadslid de afgelopen tijd al veel bezig gehouden met toegankelijkheid. Vertel eens?

Nederland heeft eind 2016 het VN verdrag voor mensen met een beperking aangenomen. De regering heeft gemeenten de opdracht gegeven een Lokale Inclusie agenda te maken, waarbij ze samen met ervaringsdeskundigen een plan maken hoe ze de toegankelijkheid gaan vergroten. Een aantal gemeenten is daar vanaf begin 2017 al voortvarend mee aan de slag gegaan, maar bij het college van B&W in Zeist was de animo eerst nog niet erg groot.

Ik heb in juni 2017 een congres georganiseerd over toegankelijkheid om de bewustwording bij de inwoners van Zeist te vergroten en ook de politiek wakker te schudden. Dat heeft gewerkt, want mijn raadsvoorstel Zeist toegankelijk voor iedereen is, tot mijn grote vreugde, afgelopen december unaniem door de gemeenteraad aangenomen.

Als je wordt herkozen in de raad, wat wil je dan over vier jaar bereikt hebben?

Het is mijn ambitie er voor te zorgen dat Zeist over 4 jaar tot de 10 meest toegankelijke gemeenten van Nederland behoort. Oké, misschien is dat te ambitieus. Maar bij de verkiezing van Meest toegankelijke gemeente staat Zeist op een 51e plek, niet eens een plek bij de eerste 50 gemeenten! We kunnen en moeten nog grote sprongen vooruit maken. Ik heb een doel en ik wil dat graag bereiken. Het raadsvoorstel was de eerste stap. Nu komt het erop aan de gemeente bij de les te houden en maatregelen uit te gaan voeren. Daarom wil ik graag terugkomen in de raad.

En wat ga je als eerste oppakken?

We beginnen met de Lokale Inclusie agenda, samen met ervaringsdeskundigen. Voor de zomer van 2018 moet die er liggen. Dan kunnen we geld reserveren in de begroting van 2019. Als lid van de klankbordgroep zal ik erop toezien dat de uitvoering van het raadsvoorstel goed verloopt.

Nog iets vergeten te vragen?

“Op het Emmaplein zijn de stoepranden verdwenen! Waarom hebben we daar niet bij stilgestaan?”

Toegankelijkheid van Zeist voor iedereen, wat moet ik me daarbij voorstellen?

Een gemeente waar iedereen dichtbij naar school kan gaan, kan winkelen en kan gaan sporten of een filmpje pakken. Waar iedereen met de bus of trein kan reizen, een aanvraag kan doen via een website, in een kroeg naar het toilet kan gaan zonder erbij stil te staan of dat wel kan. Waar ambtenaren begrijpelijke taal spreken. Een gemeente waar toegankelijkheid de norm is en niet iets bijzonders.

Wat moet er veranderen om Zeist beter toegankelijk te maken?

We moeten om te beginnen de fysieke toegankelijkheid van het gemeentehuis, winkels, culturele instellingen, sportaccommodaties en het openbaar vervoer laten toetsen door een onafhankelijke organisatie. En dan moeten we een zogenaamde ‘Lokale inclusie agenda’ gaan maken en daarbij ervaringsdeskundigen betrekken.  Dat klinkt ingewikkeld maar het betekent dat de gemeente Zeist samen met mensen met een beperking een programma en agenda maakt hoe we Zeist toegankelijker gaan maken. We beginnen niet bij nul, want we hebben natuurlijk al regels en verordeningen op het gebied van toegankelijkheid. Maar of die de toets van het VN Verdrag voor mensen met een beperking kan doorstaan, moeten we eerst weten en meten. Het is de nulmeting, het startpunt voor verbeteringen.

We kunnen leren van de 5 meest toegankelijke gemeenten van Nederland. In deze voorbeeldgemeenten heeft toegankelijkheid topprioriteit. Op 5 maart dit jaar werd de prijs voor de meest toegankelijke gemeente van Nederland uitgereikt aan de gemeente Hardenberg .

Wat kunnen we van die gemeenten leren?

Ik noem een paar voorbeelden: eigenlijk moet in alle begrotingen een post voor toegankelijkheid worden opgenomen. En zou iedere gemeenteafdeling een medewerker moeten hebben die toegankelijkheid in zijn takenpakket heeft. In het onderwijs gaat het erom dat alle kinderen samen leren. Waarbij ieder zijn of haar specifieke talenten kan ontplooien, ongeacht bijvoorbeeld achtergrond, inkomen of beperkingen. Je kunt dan in de toekomst het speciaal onderwijs zelfs afschaffen.  Maar het gaat bijvoorbeeld ook over meer woningen geschikt maken voor ‘levensloopbestendig leven’. En goed samenwerken met werkgevers, zodat mensen met een beperking vanuit dagbesteding de kans krijgen om door te stromen naar betaald werk.

Onlangs heb je zelf met blinddoek en stok door Zeist gelopen. Wat viel je op?

Het was best wel eng. Want geblinddoekt moet je op andere zintuigen vertrouwen dan je ogen. Ik raakte ook mijn oriëntatiegevoel kwijt.  Ik dacht netjes rechtdoor te lopen over het zebrapad, maar sloeg rechtsaf. Tot grote hilariteit van een aantal andere raadsleden. Ik moet vaststellen dat de inrichting van het Emmaplein voor blinden een grote verslechtering is. Een blindengeleidehond heeft geleerd dat de stoepranden zijn oriëntatiepunten zijn en die zijn dus ontzettend belangrijk. Maar op het nieuwe Emmaplein zijn de stoepranden verdwenen. Hoe kan het dat we daar niet naar gekeken hebben?

Je hebt je als raadslid de afgelopen tijd al veel bezig gehouden met toegankelijkheid. Vertel eens?

Nederland heeft eind 2016 het VN verdrag voor mensen met een beperking aangenomen. De regering heeft gemeenten de opdracht gegeven een Lokale Inclusie agenda te maken, waarbij ze samen met ervaringsdeskundigen een plan maken hoe ze de toegankelijkheid gaan vergroten. Een aantal gemeenten is daar vanaf begin 2017 al voortvarend mee aan de slag gegaan, maar bij het college van B&W in Zeist was de animo eerst nog niet erg groot.

Ik heb in juni 2017 een congres georganiseerd over toegankelijkheid om de bewustwording bij de inwoners van Zeist te vergroten en ook de politiek wakker te schudden. Dat heeft gewerkt, want mijn raadsvoorstel Zeist toegankelijk voor iedereen is, tot mijn grote vreugde, afgelopen december unaniem door de gemeenteraad aangenomen.

Als je wordt herkozen in de raad, wat wil je dan over vier jaar bereikt hebben?

Het is mijn ambitie er voor te zorgen dat Zeist over 4 jaar tot de 10 meest toegankelijke gemeenten van Nederland behoort. Oké, misschien is dat te ambitieus. Maar bij de verkiezing van Meest toegankelijke gemeente staat Zeist op een 51e plek, niet eens een plek bij de eerste 50 gemeenten! We kunnen en moeten nog grote sprongen vooruit maken. Ik heb een doel en ik wil dat graag bereiken. Het raadsvoorstel was de eerste stap. Nu komt het erop aan de gemeente bij de les te houden en maatregelen uit te gaan voeren. Daarom wil ik graag terugkomen in de raad.

En wat ga je als eerste oppakken?

We beginnen met de Lokale Inclusie agenda, samen met ervaringsdeskundigen. Voor de zomer van 2018 moet die er liggen. Dan kunnen we geld reserveren in de begroting van 2019. Als lid van de klankbordgroep zal ik erop toezien dat de uitvoering van het raadsvoorstel goed verloopt.

Nog iets vergeten te vragen?