Poliflw

Door Lodewijk Asscher, Henk Nijboer op 28 oktober 2019 Delen  

Allereerst de winstbelasting voor grote bedrijven. Na het echec met de dividendbelasting koos het kabinet ervoor de opbrengst één-op-één te compenseren voor het bedrijfsleven. De winstbelasting kon nog verder omlaag! Het lage tarief naar 15 procent, het hogere van 25 naar 21,7 procent. Dat dit laatste nergens voor nodig is, behoeft nauwelijks argumentatie. Instanties als OESO, IMF, Europese Commissie en tal van wetenschappers buitelen over elkaar heen met analyses dat bedrijven steeds rijker worden, minder investeren en uit gebrek aan ondernemingslust dan maar eigen aandelen inkopen. Zelfs premier Rutte erkende onlangs dat het geld er tegen de plinten klotst, terwijl de koopkracht van mensen steeds meer achterblijft

Zelfs premier Rutte erkende onlangs dat het geld er tegen de plinten klotst, terwijl de koopkracht van mensen steeds meer achterblijft.

Vanwaar dan deze politieke keuze? Het CBS liet deze week met nieuwe cijfers zien dat de effectieve belastingafdracht van grote bedrijven in Nederland daalt, terwijl de winsten stijgen! Een tweede nadelig effect van winstbelastingverlaging is dat Nederland actief voorop loopt in de internationale strijd om lagere belastingtarieven. Van Nederland als fiscaal paradijs waar je met behulp van een vernuftige fiscale industrie belasting kon ontwijken naar een land dat concurreert met steeds lagere tarieven. Met een Brexit op komst schadelijk voor alle Europese landen, want haasje over volgt. Uiteindelijk betalen alle Europese burgers letterlijk de rekening via hogere belastingen.

Via de inkomstenbelasting kan ook naar draagkracht worden geheven: de sterkste schouders, de zwaarste lasten. Het kabinet doet met de invoering van de vlaktaks precies het omgekeerde.

Ten tweede het inkomensbeleid. Belastingen zijn er in de eerste plaats om onze collectieve voorzieningen te financieren. Maar via de inkomstenbelasting kan ook naar draagkracht worden geheven: de sterkste schouders, de zwaarste lasten. Het kabinet doet met de invoering van de vlaktaks precies het omgekeerde. Het tarief in de eerste schijf wordt volgend jaar verhoogd met 0,7 procent. Lagere inkomens betalen meer belasting. De koopkracht van ouderen, gehandicapten en huurders blijft daardoor achter. Het kabinet trekt tegelijkertijd 700 miljoen uit voor verlaging van het toptarief met 2,25 procentpunt naar 49,5 procent. Rechts juicht: voor het eerst onder de 50 procent! Maar dit wordt wel mogelijk gemaakt door de 90 procent van de bevolking die dit niet hoeft -en kan- betalen. Het kabinet hangt de trickle down theorie aan: als het met de top goed gaat, profiteren de lagere inkomens mee. Niets is minder waar. De overheid moet er juist voor zorgen dat de top zich niet stelselmatig verrijkt en iedereen mee kan komen. Het kabinet versterkt de ontwrichtende trend van rijkeren die steeds rijker worden.

Natuurlijk gebeuren er in ons complexe fiscale stelsel tegelijkertijd ook nog andere zaken via heffingskortingen, toeslagen en meer. Maar onderaan de streep gaan jaarlijkse inkomens van 100.000 euro er vergeleken met inkomens van 20.000 euro 10 keer zoveel op vooruit: 200 versus 20 euro netto per maand. Dat is onrechtvaardig.

Het massieve probleem van starters en andere huurders die een groot deel van hun inkomen moeten besteden aan woonlasten, blijft.

Ten derde de woningcorporaties. Er is grote woningnood. Er zijn te weinig betaalbare huurwoningen. Het kabinet verlaagt daarom de verhuurderheffing gedurende 10 jaar met 100 miljoen ten opzichte van de eerdere plannen. Maar door de hogere waardes van de woningen stijgt de verhuurderheffing (vergelijk uw eigen woz-waarde) en betalen corporaties per saldo meer belasting en komen er dus minder huizen. Deze druppel op een gloeiende plaat is absoluut onvoldoende om ervoor te zorgen dat er voldoende betaalbare woningen komen. Het massieve probleem van starters en andere huurders die een groot deel van hun inkomen moeten besteden aan woonlasten, blijft.

Huurders, ouderen en lage inkomens zijn het kind van de rekening

Het belastingplan maakt onmiskenbaar rechts-conservatieve keuzes. Grote bedrijven en hoge inkomens zijn spekkoper. Huurders, ouderen en lage inkomens het kind van de rekening. De PvdA zal voorstellen blijven doen deze plannen aan te passen. We blijven samenwerking zoeken met andere linkse partijen om het tij te keren. Gebeurt dit niet, dan stemmen we vanuit inhoudelijke en ideologische overtuiging tegen dit belastingplan.

Lodewijk Asscher en Henk Nijboer

Tweede Kamerlid

Tweede Kamerlid

Door Lodewijk Asscher, Henk Nijboer op 5 oktober 2019 Delen  

Trots roffelden verschillende ministers zich op de borst. Inmiddels zijn we een aantal weken verder en blijkt het keizerlijk aangekondigde miljardenfonds weinig kleren aan te hebben. En het interne coalitiegekibbel over wie het fonds nu eigenlijk bedacht had leidde de aandacht af van de werkelijke vraag: wat is er nodig om onze economie structureel sterker te maken en waarom zou zo’n fonds daarvoor nodig zijn?

Van de kibbelende ministers hoeven we voorlopig weinig te verwachten.

Van de kibbelende ministers hoeven we voorlopig weinig te verwachten. De minister van Economische Zaken zei in een interview met het FD op 13 juli dat hij geen idee had hoe Nederland in de toekomst zijn geld moet verdienen. De dag voor Prinsjesdag voegde hij daar in dezelfde krant aan toe dat investeringen in leraren volgens hem niet bijdragen aan een hoger verdienvermogen voor de samenleving. En de minister van Financiën lijkt na een spannend werkbezoek bevangen door het idee dat Artificial Intelligence de hoogste prioriteit is. Maar wie meer praat over kunstmatige intelligentie dan over het lerarentekort van nú, heeft er duidelijk weinig van begrepen.

En wat is nu eigenlijk de argumentatie van het kabinet voor het fonds? Die is tweeledig:

En wat is nu eigenlijk de argumentatie van het kabinet voor het fonds? Die is tweeledig. Één; er moet nagedacht worden over ons toekomstig verdienvermogen en twee; geld is gratis. Wat het eerste betreft: dat klopt. Maar het is niet zo dat we niets weten, in tegendeel. De meeste wetenschappers zijn het eens over de noodzaak te investeren in onderwijs, onderzoek en duurzame economie. En stevig ook. Een goed opgeleide bevolking is essentieel in een veranderende wereld. Maar moet dat via een fonds? Nee, dat moet structureel. Je zorgt niet voor meer kwaliteit, minder werkdruk, beter betaalde leraren en meer wetenschap als je onderwijzers en wetenschappers na een paar jaar weer ontslaat. Met incidenteel geld kan het onderwijs niet structureel verbeterd worden.

Één; er moet nagedacht worden over ons toekomstig verdienvermogen.

Dan de vormgeving. Een gedegen analyse van de ervaringen met het Fonds Economische Structuurversterking ontbreekt. Dat geld nu gratis lijkt, is op zichzelf ook onvoldoende rechtvaardiging voor een wopkewiebesfonds. Een goede investering zou je net zo goed moeten doen als de rente 0,1 procent is als wanneer de rente -0,1 procent is. Deels is de rente juist zo laag omdát overheden onvoldoende investeren. Het handelsoverschot van Nederland bedraagt dit jaar meer dan 10 procent. Gerenommeerde instituten als OESO, IMF en Europese Commissie wijzen erop dat niet overschotrecords, maar investeren in samenleving en economie de weg naar welzijn en welvaart brengen.

Twee; geld is gratis.

We horen ook steeds over het voorbeeld van sovereign wealthfunds. Maar dat zijn beleggingsfondsen van landen zonder staatsschulden zoals Noorwegen. Nederland belegt op een heel andere manier, namelijk via onze pensioenfondsen die tot de grootste investeerders ter wereld behoren. Wij zijn er geen voorstander van om te lenen om nog meer te gaan beleggen: Nederland als een groot hedge fund!

Een aparte fondssystematiek kan bovendien werken als een soort hoger beroep tegen terecht afgewezen voorstellen. Dan vormen die miljarden straks een afdruiprekje voor gesneefde begrotingsideeën. Of een doelwit van georganiseerde lobby (denk aan Hans de Boer met een Powerpointpresentatie en een delegatie mannen in pak). Waar projectfinanciering nodig is waar de markt niet in voorziet hebben we bovendien sinds kort InvestNL. Waar het gaat om wenselijke overheidsinvesteringen kunnen ze wat ons betreft via de gewone systematiek van de Rijksbegroting.

De beste investering in onze economie en samenleving is een stevige, structurele investering in onderwijs en onderzoek.

Voor de PvdA is de toekomstagenda duidelijk. De beste investering in onze economie en samenleving is een stevige, structurele investering in onderwijs en onderzoek. Van basisschool tot beroepsonderwijs en universiteit. We weten ook dat onze economie schoner en zuiniger moet worden om concurrerend te blijven. En verder is duurzame mobiliteit een noodzaak. Onze treinen puilen uit. Snelle openbaar vervoer verbindingen binnen Nederland en met het buitenland zorgen voor een economische impuls en dragen ook bij aan een schonere toekomst.

De noden zijn nú hoog. De kansenongelijkheid neemt toe. Steeds meer onbevoegde leraren, hoge werkdruk, bezuinigen op de alfa en medische wetenschappen, kinderen die na vier dagen naar huis worden gestuurd. De eerste school die oppert kinderen pas vanaf vijf jaar naar school te laten gaan.

Er is geen tijd meer om te dromen, de problemen zijn groot genoeg.

Wie denkt dat het nu te duur is om te investeren in onderwijs en onderzoek, kent duidelijk de prijs van onwetendheid niet.

Laten we daarom geen tijd verspillen met een onderzoek naar een investeringsfonds voor de verre toekomst, maar gewoon de Rijksbegroting inzetten voor nuttige, structuurversterkende investeringen. Wie denkt dat het nu te duur is om te investeren in onderwijs en onderzoek, kent duidelijk de prijs van onwetendheid niet.

Gewoon de rijksbegroting inzetten voor nuttige investeringen, aldus Tweede Kamerleden Lodewijk Asscher en Henk Nijboer (PvdA). Het is de hoogste tijd. #opinie https://t.co/vgB0Nv5FYY

— Trouw (@trouw) October 5, 2019

Tweede Kamerlid

Tweede Kamerlid

Door Henk Nijboer op 26 september 2019 Delen  

We moeten dit plan van de regering tegenhouden! Steun ons hierin en laat je e-mailadres achter.

Mogen we je op de hoogte houden van deze actie?

Ja     Nee

De bittere realiteit is dat beleggers en speculanten dankbaar gebruik maken van de woningnood, en torenhoge huren rekenen. Als huurder kan je immers geen kant op. Het is dan ook onbegrijpelijk dat minister Ollongren (D66) het juist nog moeilijker wil maken voor mensen om een betaalbare woning te vinden. Als het aan de regering ligt, gaat de maximale inkomensgrens voor alleenstaanden voor een sociale huurwoning nog verder omlaag, naar 35.000 euro.

Emma wil graag op zichzelf wonen, maar door de plannen van de minister kan ze die wens wel op haar buik schrijven.

Wat dat betekent, laat het verhaal van Emma zien. Ze is net begonnen op een prachtige basisschool in Amsterdam Zuid-Oost en is hartstikke trots op haar werk. Nu woont ze noodgedwongen samen met haar zus, en betaalt maar liefst 1600 euro huur in de maand om nog een beetje in de buurt van haar werk te kunnen wonen. Die huur gaat bovendien elk jaar met 75 euro omhoog. Ze wil graag op zichzelf wonen, maar door de plannen van de minister kan ze die wens wel op haar buik schrijven.

Onze leraren, politieagenten en verpleegkundigen worden de stad uit gejaagd.

De minister maakt het gat tussen wal en schip nog groter. Het is voor mensen zoals Emma onmogelijk om een betaalbare woning te vinden. Onze leraren, politieagenten en verpleegkundigen worden de stad uit gejaagd. De prijzen van koopwoningen zijn gestegen tot gemiddeld 300 duizend euro. Onbetaalbaar met een gewoon inkomen. Wie straks te veel verdient voor een sociale huurwoning, moet huren in de onbetaalbare vrije sector. De prijs voor een huurwoning in Eindhoven steeg vorig jaar met 12,1 ‎procent, in Rotterdam met 14,3 procent. Singles en jongeren onder de 35 zijn vaak tot de helft van hun inkomen kwijt aan woonlasten. Juist de groep die het lastig heeft, wordt hierdoor getroffen.

Dit onzalige plan moet van tafel. De inkomensgrenzen moeten juist omhoog, zodat ook heel normale inkomens weer in de stad kunnen wonen, in de buurt van hun werk. Als we dan ook meer sociale huurwoningen bouwen, kan je weer zeker zijn van een fijne en betaalbare woning.

Tweede Kamerlid

Door Henk Nijboer op 23 september 2019 Delen  

Wie recent een huis heeft gezocht weet hoe moeilijk het is iets te vinden dat je kunt betalen. Daarom is het zeker nu belangrijk dat huurders goed beschermd worden tegen te hoge huren.

Het is zeker nu belangrijk dat huurders goed beschermd worden tegen te hoge huren.

Toch maken huisjesmelkers schaamteloos misbruik van de afhankelijkheid van huurders. Verhuurders vragen stelselmatig te hoge huren. Onderzoek van de Landelijke Studentenvakbond (LSVb) van afgelopen zomer toonde aan dat de maximale huurprijs in zeventig procent (!) van de gevallen werd overschreden. Als huurder ben je dan allang blij dat je een woning kan vinden, dat je een kamer hebt. In je wanhopige zoektocht ben je al gauw bereid een beetje meer te betalen dan je aanvankelijk van plan was. Huurders die daarna erachter komen dat ze belazerd worden, durven niet te klagen. Wat als je je woning kwijtraakt, of wordt weggepest? De enkeling die zo moedig is naar de Huurcommissie te stappen, krijgt alleen maar de te hoge huur terug. De verhuurders worden niet beboet. En als je verhuisd bent, proberen ze het gewoon opnieuw. Zolang er geen boetes kunnen worden opgelegd, zullen huisjesmelkers misbruik blijven maken van de afhankelijke positie van huurders.

Toch maken huisjesmelkers schaamteloos misbruik van de afhankelijkheid van huurders, het is onaanvaardbaar dat deze illegale praktijken onbestraft blijven.

Het is onaanvaardbaar dat deze illegale praktijken onbestraft blijven. Daarom is het een goede zaak dat de Tweede Kamer vorige week heeft ingestemd met een voorstel van PvdA en CDA om huisjesmelkers boetes op te gaan leggen. Daarmee kunnen gemeenten optreden in de strijd tegen louche verhuurders, en zorgen voor eerlijke en betaalbare huren.

Tweede Kamerlid

Door Henk Nijboer op 6 september 2019 Delen  

Nederland kent een traditie van diverse wijken. Het is één van de krachten van ons prachtige land. Je wilt zeker zijn van een fijne en betaalbare woning, in een prettige wijk waar het plezierig wonen is. Banlieus komen hier (nog) niet voor. Steden zijn, zeker internationaal bezien, redelijk gemengd.  Rijkenenclaves, ‘Gated communities’ zoals in de Verenigde Staten, bestaan hier nog niet. Dat is een groot goed, maar dat gaat niet vanzelf.

Je wilt zeker zijn van een fijne en betaalbare woning, in een prettige wijk waar het plezierig wonen is.

Ik zie graag een land waarin buren elkaar kennen en waar rijk en arm, hoog- en laagopgeleid, oorspronkelijke Nederlander en Nederlander met een migratie-achtergrond met elkaar wonen. Waar buren elkaar een handje helpen met de boodschappen, waar men een oogje in het zeil houdt als de buren op vakantie zijn en waar men samen let op de vriendelijke oudere buurvrouw.

Ik maak me namelijk zorgen. Over de kwaliteit van woningen, de voorzieningen en de veiligheid die in kwetsbare buurten steeds verder achterop raken. De verschillen worden groter, tussen huurders en kopers en tussen mensen in de regio en mensen in de Randstad. Aan de ene kant zien we mensen die elk jaar de huurstijging met angst en beven tegemoet zien. Kunnen zij de huur volgend jaar nog betalen? Aan de andere kant zien we beleggers die tientallen woningen opkopen, opknappen en splitsen en vervolgens voor exorbitante prijzen verhuren.

Aan de ene kant zien we mensen die elk jaar de huurstijging met angst en beven tegemoet zien.

Aan de andere kant zien we beleggers die tientallen woningen opkopen, opknappen en splitsen en vervolgens voor exorbitante prijzen verhuren.

Ook wijken groeien steeds verder uit elkaar, verschillen nemen toe. Bij ongewijzigd beleid zullen beleggers een steeds groter deel van onze binnensteden kunnen opkopen, zal de segregatie toenemen en dreigen ook in Nederlandse steden banlieues te ontstaan. Het hoeft niet zover te komen. Dat vraagt wel om andere keuzes.

Daarom presenteerde ik vanmiddag in de Groningse wijk Selwerd met de Groningse wethouder Roeland van der Schaaf een initiatiefnota met dertien voorstellen voor meer diverse, krachtige wijken. Ik wil graag woningcorporaties helpen meer betaalbare woningen te bouwen, voor grotere groepen mensen , en meer te doen voor fijne en leefbare wijken. Ook de politieagent, onderwijzer en verpleegkundige moet een betaalbare woning kunnen huren in de stad waar zij werken. Tegelijkertijd wil ik huurders beschermen en starters helpen. Daarvoor wil ik de huurstijgingen beperken, en starters een voorsprong geven met een belasting van nul procent. Beleggers moeten dan juist meer belasting betalen. Met betere bescherming voor huurders en een grotere rol voor corporaties kunnen we weer werken aan die krachtige wijken waarop we trots kunnen zijn.

Lees hier de initiatiefnota.

Tweede Kamerlid

De belegger verdubbelde ineens hun huur, terwijl ze al sinds de jaren ‘90 op het Java-eiland in Amsterdam wonen. Tijd voor ‘Berlijnse maatregelen’, vindt Henk Nijboer Lees hier het hele verhaal 👇.

Grijp in bij bizarre huurstijgingen | PvdA

Zeker nu er woningnood is, moeten huurders beschermd worden. Wonen is namelijk een grondrecht. De overheid moet daarom streng durven ingrijpen in de vrije sector.

Door Henk Nijboer op 2 juli 2019 Delen  

Mensen die al jaren in hun buurt wonen, worden geconfronteerd met prijsstijgingen van tientallen procenten. In Berlijn grijpt de overheid in. Met prijsstijgingen van wel 70 procent besloot het linkse stadsbestuur onlangs om radicaal in te grijpen: alle huren worden voor vijf jaar bevroren. Dat goede voorbeeld verdient navolging!

Toen de afspraken met de gemeente afliepen, besloot de belegger die hun huizen had gebouwd de huren sterk te verhogen

De PvdA is al langer voor Berlijnse maatregelen om de huurwaanzin in Nederland te stoppen. Daarover sprak ik vorige week met de huurders van het Java-Eiland in Amsterdam. Ze zijn er in de jaren ‘90 komen wonen, zijn gehecht geraakt aan hun thuis, en hebben een sociaal netwerk en vriendschappen opgebouwd in de buurt. Toen de afspraken met de gemeente afliepen, besloot de belegger die hun huizen had gebouwd de huren sterk te verhogen, zelfs te verdubbelen. Onbetaalbaar, uiteraard. De belegger biedt maar een oplossing: “dan moet u maar verhuizen.” Terecht zijn de huurders woedend.

De overheid moet streng durven ingrijpen in de vrije sector.

Zeker nu er woningnood is, moeten huurders beschermd worden. Wonen is namelijk een grondrecht. De overheid moet daarom streng durven ingrijpen in de vrije sector. Daarvoor heb ik al twee voorstellen voor wetswijziging (via amendementen) ingediend. Ten eerste mogen wat de PvdA-betreft de huren met maximaal 3 procent stijgen bovenop de inflatie. Ook in de vrije sector. Dit beschermt huurders, zodat zij niet door enorme prijsstijgingen uit hun huis worden gejaagd. En ten tweede willen we huurders die al geconfronteerd werden met hoge stijgingen naar Berlijns voorbeeld beschermen. De huren worden bevroren, als die met 30 procent of meer zijn gestegen in de vijf jaar ervoor.

We kunnen volkshuisvesting niet overlaten aan de markt.

Iedereen wil zeker kunnen zijn van een fijne en betaalbare woning. De absurde huurstijgingen in het hele land laten zien dat we volkshuisvesting niet kunnen overlaten aan de markt en de beleggers. Een huis is namelijk geen stapel stenen, maar een thuis.

Tweede Kamerlid

"De boodschappenkar voor de Nederlanders wordt drie miljard duurder, terwijl bedrijven vier miljard cadeau krijgen." Henk Nijboer vindt dat de rekening eerlijk moet worden verdeeld 🙌🏼.

’Niet lastendruk, maar verdeling is probleem’

We hebben veel om trots op te zijn. En we willen allemaal zeker zijn van een betaalbare woning, goede zorg en een veilige buurt. We klagen wel eens over de files, maar onze wegen en ons openbaar vervoer zijn goed. Wie deze zomer op vakantie door België rijdt, beseft weer wat dat waard is.

Door Agnes Jongerius, Henk Nijboer op 23 mei 2019 Delen  

Een eigen huis, een plek onder de zon. Voor veel mensen een droom die steeds ‎onbereikbaarder is geworden. Speculanten, beleggers en huisjesmelkers zijn de baas op de huizenmarkt. Hierdoor zitten starters en middeninkomens in de knel: geen toegang tot ‎sociale huurwoningen, dure vrije huur of een onbereikbare koopwoning. De te lage ‎inkomensgrens voor sociale huur maakt een betaalbaar huis onbereikbaar voor gewone mensen. ‎Wonen is een grondrecht. Ook de politieagent, de verpleegkundige en de leraar moeten ‎kunnen wonen in de stad waar zij werken. Opmerkelijk genoeg wijst minister Ollongren naar ‎Brussel voor een oplossing. Het is echter de hoogste tijd dat de minister de inkomensgrens ‎verhoogt, nu blijkt dat dit volgens Europese regels mag.‎

De inkomensgrens moet voor ‎een sociale huurwoning worden verhoogd, zodat ook de politieagent, leraar of verpleger weer ‎aanspraak kan maken op een sociale huurwoning.

Voor mensen met een middeninkomen is het nu bijna onmogelijk om een goede en ‎betaalbare woning te bemachtigen. Sinds 2013 stegen prijzen voor koopwoningen met 36,1 ‎procent tot recordhoogtes, gemiddeld 300 duizend euro. Wie kan dat nog betalen? Met ‎de strengere hypotheekeisen betekent dit dat steeds minder middeninkomens een huis kunnen kopen. ‎

Wie te veel verdient voor een sociale huurwoning en te weinig voor een koophuis ‎moet huren in de vrije sector. Maar in dit segment is de situatie ‎allerbelabberdst. Zo steeg de prijs voor een huurwoning in Eindhoven vorig jaar met 12,1 ‎procent, in Rotterdam met 14,3 procent. Huurders betalen soms tot wel 40 procent van hun inkomen aan woonlasten. Veel meer dan de 29 procent die huiseigenaren gemiddeld ‎kwijt zijn. Dit is onhoudbaar. ‎

Voor mensen met een middeninkomen is een koopwoning onbetaalbaar en sociale‎huur onbereikbaar. Zij vallen tussen wal en schip. Daarom moet de inkomensgrens voor ‎een sociale huurwoning worden verhoogd, zodat ook de politieagent, leraar of verpleger weer ‎aanspraak kan maken op een sociale huurwoning.

Pak die ruimte In haar weigering om de ‎inkomensgrenzen te verhogen verschuilt minister Ollongren zich achter Europese regels. Zij zegt dat Brussel een inkomensgrens oplegt. Echter, de hoogte van die grens ‎wordt niet door de EU bepaald, blijkt uit antwoorden op vragen van de PvdA-fractie in het Europees Parlement. Volgens de Europese Commisse gaat Nederland zelf ‎over die grens. Pák die ruimte dan ook, zeggen wij tegen de minister. ‎ Menig ander Europees land heeft zijn zaakjes wel goed op orde. Zo hebben Frankrijk ‎en Oostenrijk, met goedkeuring van Europa, een inkomensgrens van ruim 70 duizend euro.

Wij gaan voor een verhoging van de inkomensgrens voor sociale huur.

Het kan en moet beter. Wij gaan voor een verhoging van de inkomensgrens voor sociale huur. Het ‎kan, het mag, nu nog doen. Aan de PvdA zal het niet liggen: wij willen dat‎alle inkomens zeker kunnen zijn van een betaalbaar huis in de stad. ‎

Europa

Tweede Kamerlid

Door Henk Nijboer op 10 mei 2019 Delen  

Thijs Wöltgens was Tweede Kamerlid en later ook voorzitter van de PvdA-fractie, maar bovenal was hij een origineel en autonoom denker. Hij kwam in de Kamer toen ik nog niet eens geboren was, maar als financieel woordvoerder word ik nog vaak aan zijn ideeën en werk herinnerd.

Tijdens de lezing sprak ik aan de hand van het werk van Wöltgens over de toekomst van ons sociaal economische stelsel.

Tijdens de lezing sprak ik aan de hand van het werk van Wöltgens over de toekomst van ons sociaal economische stelsel. Om Nederland sociaal en economisch sterker te maken hebben we ook in de 21e eeuw het Rijnlandse model nodig. Met een actievere rol van de overheid in onze economie, een rechtvaardiger belastingstelsel en dienstbare bedrijven die zich aanpassen aan de nieuwe tijd.

Tweede Kamerlid