Poliflw

Onderstaande video van de lokale omroep Schiedam toont beelden van "onze Joop" bij de actie van o.a. Heerlen, Schiedam en natuurlijk Leusden tegen de huurverhogingen vna in dit geval D&S. (klik op de foto)

Sinds 12 maart ziet Nederland er anders uit dan we gewend zijn. Met z’n allen proberen we de verspreiding van het Corona-virus tegen te gaan door zo veel mogelijk thuis te blijven. Maar we zijn ook met onze neus op de feiten gedrukt welke voorzieningen in onze samenleving van vitaal belang zijn. Natuurlijk de zorg en de voedselvoorziening, maar ook het openbaar vervoer. Juist om de andere vitale sectoren overeind te houden is het noodzakelijk dat we gegarandeerd goed functionerend openbaar vervoer hebben, ook in tijden van crisis.

Foto tijdens demonstratie bij de Gemeente Leusden in 2017

Die zekerheid hebben we in het geheel niet. Het openbaar vervoer in de Provincie Utrecht is uitbesteed aan private bedrijven. We kunnen niet accepteren dat deze vitale functie in onze samenleving wegvalt als één van deze bedrijven in de financiële problemen komt. De Provincie is verantwoordelijk voor het openbaar vervoer. Het is feitelijk één van de belangrijkste verantwoordelijkheden van de Provincie. Daarom pleit SP Utrecht voor de nationalisatie van het openbaar vervoer door de Provincie, zodat het openbaar vervoer gegarandeerd blijft.

Het openbaar vervoer in de Provincie wordt uitgevoerd door twee bedrijven: Syntus Utrecht, in handen van het Franse Keolis en Qbuzz, in handen van het Italiaanse BusItalia. In hevige concurrentie hebben deze bedrijven de aanbesteding gewonnen, waardoor ze in hun deel van de Provincie het openbaar vervoer mogen verzorgen. Aan deze aanbestedingsprocedure zit een groot nadeel: deze bedrijven hebben een lage prijs geboden die eigenlijk de kosten niet dekt, waardoor ze  weinig vet op de botten hebben. Dat maakt het openbaar vervoer uiterst kwetsbaar. Daarnaast is hun uiteindelijke belang niet het verzorgen van openbaar vervoer in de Provincie, maar hun Franse en Italiaanse aandeelhouders.

Nu kan de Provincie Utrecht er ook voor kiezen om deze bedrijven extra financieel te ondersteunen, maar dat is volgens SP Utrecht water naar de zee dragen. Ten eerste blijft de oorzaak van de kwetsbaarheid van het openbaar vervoer bestaan, ten tweede maakt de Provincie zich dan volledig afhankelijk van deze private bedrijven met buitenlandse aandeelhouders. Deze crisistijd maakt duidelijk dat de Provincie zelf haar verantwoordelijkheid moet nemen door het openbaar vervoer zelf in handen te nemen. Alleen zo kunnen we deze vitale voorziening voor de Provincie garanderen.

https://leusderkrant.nl/lokaal/politiek/open-brief-coalitie-aan-inwoners-belastingverhoging-komt-hard-aan-661149

Zet cookies aan om het formulier te tonen.

Radiofragment van 13 april 2019

Beoogd SP lijsttrekker Arnout Hoekstra bij de Europese Verkiezingen was op bezoek bij onze ledenvergadering van SP Leusden. Topkandidaat!

   

Bij de behandeling van de Najaarsnota ontstond consternatie over de kwijtschelding van een lening (€ 46.000) aan centrum voor natuur en milieu ‘De Groene Belevenis’. De VVD heeft mede een amendement ingediend waarin we de kwijtschelding even in de ijskast zetten totdat er een debat komt over de toekomst van De Groene Belevenis, op basis van een integrale evaluatie. Dit debat is eind januari.

Vanochtend gaf wethouder Patrick Kiel samen met oud-wethouder Dragt en directeur Gerard Hoiting van aannemer Roelofs het feestelijke startsein voor de renovatie van winkelcentrum de Hamershof.

Met de renovatie van de buitenruimte krijgt winkelcentrum De Hamershof een update zodat het weer tientallen jaren mee kan. Ook de winkeliers, bewoners en pandeigenaren investeren in het opknappen van hun gevels.

Deze week precies twee jaar geleden, op 20 maart 2016, ging de Turkijedeal in, die de trek van vluchtelingen en migranten via Turkije en de Griekse eilanden naar West-Europa moest stoppen. Europarlementariër Judith Sargentini maakt de balans op.

Volgens de deal voerde Turkije zijn grenspatrouilles op zodat smokkelbootjes niet meer konden vertrekken en ging akkoord met het terugnemen van Syriërs die die overtocht toch hadden gemaakt. In ruil daarvoor bood de Europese Unie drie miljard aan financiële steun voor de opvang van vluchtelingen in Turkije en beloofde het voor iedere teruggestuurde Syriër een kwetsbare vluchteling vanuit Turkije op te nemen. 

Doorslaand succes

Twee jaar later lijkt de deal – samen met het grenshek tussen Macedonië en Griekenland – voor regeringen in West-Europa een doorslaand succes: er konden asielzoekerscentra dicht. Maar een bezoek aan Lesbos en Chios toont de wrange realiteit. De vluchtelingen op de Griekse eilanden verkeren nog steeds in doffe ellende. Zij arriveerden na 20 maart 2016 en komen daarom niet in aanmerking om hervestigd te worden naar een ander land in Europa. Teruggestuurd naar Turkije worden ze vooralsnog ook niet. Verschillende rechtszaken in Griekenland daarover lopen nog en de Griekse regeringspartij Syriza twijfelt aan de opvang in Turkije, ook al is Turkije volgens Griekenland officieel een veilig land voor vluchtelingen

Dat vluchtelingen niet terug zouden kunnen naar Turkije omdat het er niet veilig is, kon je zien aankomen. En als er niemand terug gaat, dan hoeven Europese lidstaten ook geen vluchtelingen uit Turkije naar de Unie te halen. In 2017 bleef de teller steken op tienduizend hervestigde Syriers. Nederland nam er daarvan - een oog koning - tweeduizend voor zijn rekening. 

Ondertussen oordeelde het Europees Hof van Justitie dat de Turkijedeal geen internationaal verdrag is en dat de Europese Commissie en de Europese Raad officieel geen partij zijn. Hierdoor acht het Hof zichzelf niet bevoegd om te oordelen over de zaken van de vluchtelingen die onder de Turkije deal vallen. 

Libië

Twee jaar na de deal met Turkije is dit het resultaat; Turkije houdt vluchtelingen tegen, Europa betaalt maar is niet juridisch aansprakelijk en de beloofde hervestiging komt niet van de grond. Op de eilanden zitten duizenden mensen vast zonder enig uitzicht op verbetering. Toch wordt de Turkijedeal aangehaald als een formule die elders navolging verdient. Laten we nu eens kijken wat er de laatste maanden in Libië is gebeurd. 

Europa heeft de Libische grenswachten getraind en van snelle boten voorzien. Sinds de Libiërs hun eigen wateren weer patrouilleren, komen er aanzienlijk minder migranten aan in Italië. We weten dat migranten die door de Libische kustwacht uit het water worden gered, in een onmenselijk detentiekamp in Libië verdwijnen. Drenkelingen die door schepen met Europese vlag gered worden, mogen niet terug naar Libië, want wij beschouwen dat land als onveilig. 

'Officiële detentiekampen'

Na de berichtgeving over de mensonterende situatie in de detentiekampen in Libië is er een grootschalige evacuatie op gang gekomen, geleid door de Internationale Organisatie voor Migratie en betaald door de Europese Unie. De illegale gevangenissen, gerund door mensenhandelaars, liggen nog buiten ieders bereik. Migranten worden uit de officiële detentiekampen bevrijd en terug naar huis gebracht. Vluchtelingen, die thuis het risico op vervolging lopen, worden met hulp van VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR in Niger gehuisvest. Met de regering van Niger is afgesproken dat dit tijdelijk is en dat Europese landen bereid zijn om deze vluchtelingen in Europa op te nemen. 

Van de naar schatting 47.000 vluchtelingen in Libië zijn er tussen november en februari 1.020 naar Niger overgebracht. Tot nog toe mochten er slechts vijfentwintig naar een Europees land (Frankrijk) vertrekken. Deze week werd bekend dat de UNHCR tijdelijk gestopt is met het evacueren van vluchtelingen van Libië naar Niger, omdat te weinig Europese landen hun belofte aan Niger nakomen. 

Twee jaar na de Turkijedeal lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Libië houdt ze tegen, Europa betaalt maar is niet juridisch aansprakelijk en de beloofde hervestiging komt niet van de grond. Uitkomst: mensen zitten vast zonder enig uitzicht op verbetering. Deze formule werkt niet. 

 YouTube Promo van de SP Leusden