In 2014 werd duidelijk: door de demografische ontwikkelingen in de Achterhoek, zou het Almende College dat uit drie locaties bestaat, op termijn te groot zijn. De overkoepelende organisatie stelde de gemeente voor om de locaties Wesenthorst en Bluemers te sluiten en nieuwbouw voor het vmbo te plegen bij de bestaande Isala-locatie in Silvolde.
Meerdere varianten werden aan de gemeenteraad gepresenteerd, met de daarbij behorende kostenplaatjes, variëren van ongeveer 8 tot 15 miljoen. Uiteidenlijk werd in 2016 door de raad het besluit genomen dat er gebouwd mocht worden voor negen miljoen euro. De economie begon aan te trekken, bouwkosten stegen en in 2017 bleek dat Achterhoek VO meer geld nodig had. De raad schroefde in september het bedrag van negen naar tien miljoen op. Er werd door de gemeente en Stichting Achterhoek VO een bekostigingsovereenkomst gesloten, waarin werd vastgelegd dat eventueel stijgende bouwkosten boven die tien miljoen voor rekening van Achterhoek VO zou komen en dat de gemeente het risico van stijgende rentelasten op zich zou nemen.
In december was het de rector van het Almende College echter al duidelijk: de bouwkosten zouden hoger worden, nl. rond de dertien miljoen. Hij belde wethouder Peter van de Wardt met deze mededeling op. Peter van de Wardt koppelde dit echter niet terug naar de gemeenteraad. De gemeenteraad die verantwoordelijk is voor de budgetten.
Pas in februari werd in een besloten commissievergadering door een ambtenaar gepresenteerd dat de bouwkosten zouden stijgen, met de mededeling dat opnieuw zou worden gaan onderhandeld en dat het verschil waarschijnlijk “sam-sam” zou worden verdeeld tussen gemeente en schoolbestuur. De raad zou voor de raadsvergadering van februari ingelicht worden. De raad werd echter niet ingelicht.
De verkiezingen kwamen, een nieuw college van B&W werd gevormd en het werd zomer. Nét voor het zomerreces kwam wethouder Van de Wardt met het verzoek aan het presidium en de agendacommissie dat er zo snel mogelijk een raadsvergadering moest komen, om tot besluitvorming te komen ten aanzien van de overschrijding van het budget. Hoe hoog die overschrijding was, was nog steeds niet exact bekend bij de raad. De specificatie ervan al helemaal niet. In de gecombineerde presidium- en agendacommissievergadering werd niet aan het verzoek van de wethouder voldaan; in de eerste week van het zomerreces een ingelaste commissie- én raadsvergadering te beleggen, maar op 12 juli een commissievergadering en op 23 augustus een raadsvergadering. Haast was geboden, volgens Van de Wardt, om dat de bezwaartermijn van de aanbesteding op 31 augustus af zou lopen. Achteraf bleek dat onwaar; die datum was 23 september.
Op 12 juli, de dag van de commissievergadering, lag er een raadsvoorstel, dat achteraf ook onwaarheden bleek te bevatten, van twee A4-tjes en een blanco gemaakte bijlage. De rest van de informatie was “vertrouwelijk” en geheim. Tussen de geheime stukken zat ook een brief van Achterhoek VO, die aan de raad was gericht. Vanwege de vertrouwelijkheid was normaal overleg binnen de fracties over deze materie niet mogelijk. Tijdens de commissievergadering ging het voornamelijk over de gebrekkige en onvolledige informatievoorziening door het college en wie “de brief” geheim verklaard had. Bij dat laatse bleef de wethouder lang draaien en liegen en gaf daar zelfs de ambtenaren van de griffie de schuld. Na lang aandringen van de oppositiepartijen gaf Van de Wardt uiteindelijk toe, dat hij tot geheimhouding had besloten. Geheimhouding van een brief aan de raad door een wethouder, waarvan de Gemeentewet stelt dat alleen de raad dit mag.
In de weken na de commissievergadering dienden de oppositiepartijen meerdere verzoeken tot informatie in. De wethouder meende dat híj kon bepalen welke informatie verstrekt mocht worden. Terwijl de wet stelt dat raadsleden dit zelf bepalen. Al die tijd zwegen de coalitiepartijen.
Op 23 augustus volgde de raadsvergadering. Terwijl de oppositie het hele zomerreces had gebruikt om zoveel mogelijk informatie te vergaren, kwam de coalitie niet verder dan “We hadden het ook liever anders gezien” en “Het is de nieuwe werkelijkheid.” Verbazingwekkend, met wat voor gemak Lokaal Belang en CDA onze inwoners drie miljoen euro extra uit de portemonnee trekken. Een inhoudelijk debat was nauwelijks mogelijk. De coalitie had de hakken in het zand gezet en hield hun wethouder, die gelogen had, die informatie achtergehouden had, die de Gemeentewet meerdere keren overteden had, de hand boven het hoofd. In de tweede termijn van deze raadsvergadering, op 30 augustus, probeerde de oppositie nog met een amendement tot een compromis te komen: de kosten voor duurzaam bouwen, 1,1 miljoen voor rekening van de gemeente en de rest, de stijging van de bouwkosten voor rekening van de stichting. Ondertussen blééf de wethouder ontkennen. Toen uiteindelijk bleek dat er vanuit de oppositie geen enkel vertrouwen in hem was, bood hij na een schorsing zijn “oprechte excuses” aan. Too little, too late, oordeelde de oppositie en diende een motie van wantrouwen in. Een andere conclusie was niet mogelijk: deze wethouder verdient eeen rode kaart.
.
