Poliflw

Vanaf 2 april geeft Zaanstad geen vergunningen meer af voor woningsplitsing en kamerverhuur. Deze maatregel geldt maximaal een jaar, totdat de gemeente beleid heeft ontwikkeld dat onderscheid maakt in (on)gewenste vormen van kamerverhuur en woningsplitsing.

Wethouder Wessel Breunesse (Ruimtelijke Ontwikkeling): “Zaanstad krijgt steeds vaker aanvragen voor het splitsen van woningen en kamerverhuur, ook nu in de tijd van corona. De druk op de openbare ruimte wordt hiermee verhoogd en de kans op overlast neemt toe. Ook is er vaak sprake van minder binding met de buurt, zeker bij korte huurperiodes. Om dit soort gevolgen te voorkomen, is besloten om tijdelijk de aanvragen in heel Zaanstad een halt toe te roepen.”

Om woningsplitsing en kamerverhuur te reguleren werkt de gemeente het komende jaar aan een paraplubestemmingsplan en een aanpassing in de Huisvestingsverordening.

Bijdrage Raadslid Jan de Laat over verkamering:

Bijna alle partijen in de raad maken zich zorgen over verkamering, waarbij eengezinswoningen worden opgekocht door investeerders om vervolgens ingedeeld te worden in kleine hokjes en voor veel geld worden verhuurd aan spoedzoekers of expats. Dat kan geen verrijking voor Zaanstad betekenen.

Bij woningsplitsing wordt een woning gesplitst in nieuwe woningen met een eigen voordeur. Verkamering is het verdelen van een woning in ‘kamers’ met een gezamenlijke voordeur en meestal ook gemeenschappelijke voorzieningen. Deze kamers worden vooral gebruikt door studenten, arbeidsmigranten, bewoners met een zorgvraag of mensen met een kleine portemonnee.

Verkamering: kans en bedreiging

Verkamering en splitsing zijn zowel een kans als een bedreiging. Er is woningnood en mensen zoeken oplossingen. Bijvoorbeeld voor jongeren die samen met vrienden op zich zelf willen gaan wonen, of kangoeroewoningen waar ouders en kinderen bij elkaar in een woning komen te wonen. Of waar grote panden ideaal zijn om appartementen in te bouwen. Het belangrijkste doel van de gemeente zou moeten zijn dat er in Zaanstad voldoende kleine woningen worden gebouwd.

Ik vind dat splitsen of verkamering alleen zou moeten mogen als het een verbetering voor de woningvoorraad betekent. Insprekers in de raad van 10 maart gaven aan dat ze geschrokken zijn dat een normale eengezinswoning in een doodnormale straat gesplitst wordt in 9 kamers. En zijn bang dat de leefbaarheid in de buurt omlaag gaat. Terechte zorgen.

Oplossingen in het land

Het gaat hier duidelijk over verkamering die negatieve gevolgen heeft voor de leefbaarheid in een buurt of de kwaliteit van de woningen. We zien dat dit door heel het land gebeurd in de grotere steden. Die daar ook oplossingen voor zoeken, maar ook mee worstelen. Men gaat werken met facetbestemmingsplannen zoals  in Arnhem, of te werken met leefbaarheidstoets zoals in Utrecht. Soms gaat men zelfs zo ver dat men een stop zet op te verlenen vergunningen in bepaalde wijken zoals in den Haag.

Het stellen van kwaliteitseisen bij splitsen, woningvormen en omzetten kan ingezet worden om een betere en veiligere woningvoorraad te bereiken. Door bijvoorbeeld het stellen van geluidseisen en het beschikbare woonoppervlak afhankelijk van het aantal kamers, zoals in Amsterdam. Dat betekent dat er vaak aanpassingen door de eigenaar nodig zijn hiervoor medewerking van betrokkenen nodig is. Ook zouden we bepaalde delen van de (middeldure) voorraad kunnen aan merken als schaarse voorraad. Ideëen die we met elkaar moeten onderzoeken, als we ze al niet toepassen.

Daarnaast kan men in het kader van ‘goed verhuurderschap’ onderzoeken (zoals in Eindhoven en Rotterdam) of er excessen op de verhuurmarkt zijn,  en bij handhaving  prioriteit te geven aan toezicht op  kamerverhuurbedrijven of ze de bestaande regels, zoals brandveiligheid, voldoende naleven. Ik vind wel dat deze maatregelen getoetst moeten worden op juridisch houdbaarheid en degelijkheid, gedragen door de bewoners en vooral uitvoerbaar voor de gemeente zijn.

Zorgen van bewoners

Goed dat het college nu stappen neemt. Zoals veel partijen dat ook blijven benadrukken, er moeten in de Zaanstad nu eenmaal meer woningen komen.

De gemeente moet klachten, zorgen en overlastmeldingen van haar inwoners altijd serieus nemen. Volgens GroenLinks Zaanstad is het belangrijk dat de gemeente daarom grip houdt op wat er in een buurt gebeurd. Grondslagen hiervoor zijn er dus legio in wet- en regelgeving. 

Afgelopen donderdag stonden er een aantal punten op de agenda.

Onder leiding van onze Tjeerd is een brief opgesteld die het college verzoekt de onderhandelaars van de Provincie Noord-Holland er op te wijzen dat voor Zaanstad de verbinding A8/A9 belangrijk is om aan te leggen. Dan hoeft het verkeer niet meer door Wormerveer en Krommenie. De brief wordt gesteund namens enkele Zaanse partijen die samen 27 zetels vertegenwoordigen. De brief vindt u hier:

Brief advies a8-a9

Annemarie heeft een motie opgesteld om het college op te roepen om druk uit te oefenen op de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport om meer geld beschikbaar te stellen voor jeugdhulp. Veel gemeenten komen geld te kort op het budget voor jeugdhulp. Ook in Zaanstad is dat het geval. Als er meer geld uit Den Haag komt valt de be

GroenLinks, PvdA en SP willen wettelijk vastleggen dat het aantal sociale huurwoningen in Nederland tenminste op peil blijft. De partijen presenteren daartoe vandaag een initiatiefwetsvoorstel. De nieuwe wet garandeert dat er in gemeenten altijd tenminste evenveel nieuwe sociale huurwoningen bij moeten komen, als er gesloopt of verkocht worden. Dit is nodig om voldoende betaalbare huurwoningen voor mensen met een kleine beurs beschikbaar te houden.

GroenLinks Tweede Kamerlid Linda Voortman: “De enorme afname van sociale huurwoningen en de enorme toename van vraag ernaar is natuurlijk geen natuurverschijnsel. Het is het gevolg van een lakse overheid die onterecht vertrouwde op de markt. Wij willen dat iedereen betaalbaar en prettig kan wonen. Deze wet zorgt ervoor dat de overheid meer regie neemt om daarvoor te zorgen.”

 

PvdA-Kamerlid Henk Nijboer: "Iedereen moet zeker zijn van een goede, betaalbare woning. Maar voor veel Nederlanders is het vinden van een fijn huis een hopeloze zoektocht. Wachtlijsten van vele jaren zijn onacceptabel maar wel vaak de praktijk. In veel gemeenten is echt sprake van woningnood, daarom moeten we de sociale woningbouw beschermen en juist meer gaan bijbouwen.”

 

SP-Kamerlid Sandra Beckerman: "De komende jaren dreigen vele tienduizenden sociale huurwoningen gesloopt of verkocht te worden, terwijl het aantal mensen dat in aanmerking komt voor een sociale huurwoning juist toeneemt. Deze initiatiefwet beschermt de sociale woningbouw."

 

21 maart zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Meer weten over GroenLinks in jouw gemeente? Vind jouw gemeente op onze speciale verkiezingspagina.

In de raadsinformatiebrief van 23 januari schrijft de wethouder dat er in het afgelopen jaar meer statushouders (= vluchtelingen die een verblijfsvergunning hebben gekregen) zijn geplaatst dan we met de taakstelling moesten. Ook staat er dat de inspanningen gericht op de alternatieve oplossingen grotendeels verlaagd zijn. De huidige taakstelling is volbracht met de beschikbare woningvoorraad van de woningcorporaties. Dit is dus in feite weer terug naar de standaard ouderwetse oplossing: we plaatsten statushouders in sociale huurwoningen en dat de wachtlijst voor een huurwoning oploopt, nemen we maar op de koop toe. 

 In 2016 en 2017 heeft de VVD al verschillende creatieve oplossingen genoemd voor het huisvesten van statushouders. Ik ga ze hier niet allemaal herhalen, maar denk aan de Finch-woningen. Dat zijn houten, kant-en-klare woningruimtes. Je kunt het net zo goed appartementen noemen of tiny houses. Ze zijn bovendien winnaar van de door het COA georganiseerde ontwerpwedstrijd voor huisvesting. 

Daarnaast heb ik zelf in één van de flats langs de snelweg gewoond. Deze zijn zo'n 80 m2, een aantal zijn al gedeeld, waarin gezinnen wonen. Deze deling kan redelijk simpel, waardoor je de ene helft aan kunt bieden als sociale huurwoning voor reguliere woningzoekenden op de wachtlijst en de andere helft aan een statushouder. Op deze manier creëer je dus meer woningen en kun je zowel mensen op de wachtlijst als statushouders woonruimte aanbieden. En ja, deze verbouwing kost natuurlijk geld, maar dat is redelijk makkelijk terug te verdienen, omdat de woningcorporaties nu twee kleinere ruimtes kunnen verhuren met in totaal een hogere opbrengst dan één grotere. 

 Maar er zijn nog meer voorbeelden; ook in het buitenland zie je veel creatieve oplossingen. In Koblenz is een gebouw gekomen op stelten, dat boven parkeervakken staat, waardoor je dus nog wel gewoon de parkeerruimte kunt gebruiken, maar waarboven dus ook woningbouw mogelijk is. In Parijs worden tiny houses in achtertuinen gebouwd, waarbij de statushouders zelf meebouwen en zo vaardigheden opdoen die ze daarna in kunnen zetten bij het vinden van een baan. En in Finland heeft men donorwoningen. Hierbij wordt bijvoorbeeld een kamer in een al bestaande huurwoning verhuurd aan een statushouder voor in ruil 25% lagere huur van de huidige huurders. Een soort woningdelen dus waarbij we statushouders bij Zaankanters thuis in een woning plaatsen waardoor de integratie sneller kan verlopen. Dit zou trouwens ook een oplossing kunnen zijn voor eenzaamheid, mantelzorg of het feit dat veel ouderen nu een eigenlijk te grote gezinswoning blijven huren. Bij kinderen kennen we al de kinderbijslag, noem het in huis nemen van een statushouder desnoods een statustoeslag. 

 De VVD staat voor een samenleving waarbij iedereen meedoet. Bij de VVD staat niet je afkomst, maar je toekomst centraal; niet je geloof, maar je gedrag; niet de groep, maar het individu. Nu door de landelijke overheid bepaald is dat gemeentes de groep statushouders niet meer automatisch voorrang bij een woning hoeven te verlenen, is het dus tijd voor bezinning. 

En voordat iemand dus nog verder aan komt zetten met argumenten als asociaal of de taakstelling: we hebben net weer een aantal mogelijkheden gegeven, waarbij we op een relatief korte termijn met relatief lage kosten extra woonruimte kunnen creëren. Het is nu dat er voor één woning dus al concurrentie is van een statushouder met een inwoner. Met de aangedragen oplossingen is het niet statushouder of eigen inwoner, maar kan het en/en. Zo kunnen dus zowel statushouders als de reguliere woningzoekenden een plekje vinden in ons mooie Zaanstad en is de voorrangspositie voor de statushouders wat ons betreft dus niet langer nodig. Het is een kwestie van omdenken: het lijkt asociaal maar is eigenlijk zeer sociaal door zowel een statushouder als een eigen inwoner woonruimte aan te bieden en zo iets aan de wachtlijst te doen. Een win-win-situatie waar je in onze optiek niet tegen kunt zijn!

Daarom hebben we samen met de POV een amendement (=tekstwijziging) voorgesteld op de huisvestingsverordening. Deze kunt u vinden op: https://zaanstad.raadsinformatie.nl/document/6205315/1/Amendement_A_Voorrangsregeling_vergunninghouders__ . Ondanks dat het voorstel niet de meerderheid in de gemeenteraad heeft gehaald, kunnen we er wel positief op terug kijken. Toen we vorig jaar dit onderwerp ter sprake brachten, stemden drie partijen voor het voorstel. Gisteren waren het vijf partijen. Langzaamaan lijken partijen tot het inzicht te komen dat de voorrangsregel niet persé meer nodig is als je met creatieve oplossingen durft te komen en daarmee zowel de statushouders als Zaankanters kunt huisvesten.