Poliflw

“Het ontstaan van een infectieziekte gaat soms razendsnel. Je hebt dan ook duidelijke instrumenten nodig om daadkrachtig te kunnen optreden”, stelde senator Greet Prins tijdens het debat over de eerste wetswijziging van de Wet Publieke Gezondheid. De wet schetst het een kader voor collectieve maatregelen voor de bestrijding van infectieziekten, zoals COVID-19. Wanneer zo’n infectieziekte optreedt is het noodzakelijk om snel maatregelen te kunnen nemen om het virus in te dammen. De CDA-fractie is tevreden met de wet die 23 mei is aangenomen in de Eerste Kamer. “Inbreuk plegen op onze zo waardevolle grondrechten doe je beslist niet zomaar. Deze wet biedt de wettelijke grondslagen om in geval van een pandemie op een verantwoorde wijze te kunnen ingrijpen om erger te voorkomen. Parlementaire betrokkenheid is daarbij vanzelfsprekend essentieel en staat voor onze fractie niet ter discussie”, aldus Greet Prins. De CDA-fractie vroeg daarnaast aandacht voor het belang van de werkzaamheden van de GGD, zowel voor de publieke gezondheidszorg als voor de infectieziektebestrijding. De fractie kreeg van de minister de toezegging dat er een visie en een plan van aanpak, inclusief financiële middelen, komen om dit aan te pakken. De wet wordt in verschillende stappen, in tranches aangepast. Dat is een bewust keuze van de regering. Op deze manier wordt er flexibiliteit gecreëerd om onderwerpen die rijp zijn voor wetgeving te kunnen aandragen. Zo kan er sneller worden wordt de wet stapsgewijs aangepast met het doel om sneller te kunnen inspelen op het inperken van infectieziekten.

Op de prachtig gelegen Zorgboerderij 'Beversoord' in Strijensas werken mensen met een matige tot lichte verstandelijke beperking in een natuurlijke, beschermde omgeving. De medewerkers begeleiden twee groepen van maximaal acht cliënten per groep. De begeleiding is gericht op het bieden van voldoende uitdaging en het stimuleren van vaardigheden. Voor elke cliënt is er een passende activiteit die aansluit op zijn of haar wensen en mogelijkheden. Jeanette Kuipers-van Nugteren en Jolanda Koning brachten er een bezoek wat startte met koffie en taart . Daarna hebben ze gezamenlijk plantjes gepoot voor biologische bramen, frambozen en blauwe bessen . Begeleider André heeft ons samen met collega Arie de Tuinder een rondleiding gegeven over de boerderij. Er is van alles te zien en te beleven. Zo lopen er varkens, ezels, schapen en kippen rond . Alle paden waren voor ons bezoek met nieuwe houtsnippers voorzien en de schuur was aangeveegd. Er wordt veel samengewerkt met Boerderij Landzicht, daar worden aardappels voor verpakt . Deze geweldige dagbesteding verdient een groot compliment. De begeleiders zetten iedereen in hun eigen kracht, met heel veel liefde en geduld. Vrijwillers die een handje willen helpen zijn overigens van harte welkom .

Deze week trokken Basjan Niemansverdriet en Jolanda Koning langs agrarische ondernemers die hun producten aan huis of lokaal verkopen. Tijdens deze ‘korte keten route’ kochten ze bij elk bezoek een aantal producten. Aan het einde van de dag mocht lijsttrekker Paul Boogaard de goedgevulde mand met de streekproducten aanbieden aan Wendy Treffers van Pameijer. De tweeling Daan en Isa Niemansverdriet verzorgen de verkoop van de kraam aan de weg waar je aardappelen, uien en sjalotten kunt kopen die hun vader teelt. De tweeling zat tijdens het bezoek op school, maar oudere broer Bart was gelukkig wel aanwezig. Boerderijwinkel Alexandershof in Numansdorp. Familie Groenenboom verkoopt verschillende, eigen geteelde producten, maar ook groenten van de groothandel om een zo groot mogelijk assortiment aan te kunnen bieden. Bij het bezoek van Basjan en Jolanda was Maarten Groenenboom aanwezig, samen met medewerker Michel Prins. Ambachtsheren Zuivel in Zuid-Beijerland. De Familie Westerlaken maakt ijs onder de merknaam Ambachtsheren Zuivel. Je kunt het heerlijke ijs bij de kraam bij het bedrijf kopen, maar het is ook te verkrijgen op heel veel andere plaatsen in de Hoeksche Waard. Hoeksche Zuivel in Maasdam. Bij melkveebedrijf Commijs wordt eenderde van de geproduceerde melk verwerkt op het bedrijf zelf. Onder de naam Hoeksche Zuivel verkopen ze melk, yoghurt, ijs, vla en allerlei andere zuivelproducten. De Hoeksche Waard maken we samen #cda #cdahw #cdahoekschewaard #nofarmersnofood

Afgelopen zomer werd Nederland opgeschrikt door een aantal stalbranden. Zulke berichten raken mij iedere keer weer, omdat ik van veehouders weet hoeveel leed daarmee gepaard gaat. Naast alle dieren die hulpeloos de dood vinden, zien boerengezinnen in korte tijd hun levenswerk in vlammen opgaan. Dat hakt erin. Allereerst vanwege het verlies van hun dieren, nadat eerst is geprobeerd te redden wat er te redden valt. Maar ook de financiële schade, die al snel in de honderdduizenden euro’s loopt, en de grote maatschappelijke ophef laat boeren natuurlijk niet onberoerd. Het geeft eens te meer aan hoe groot de verantwoordelijkheid is die boeren hebben om zorgvuldig met hun dieren om te gaan. Dat is hun kerntaak. Maar ook dat zij een overheid nodig hebben die zorgt dat zij kúnnen investeren in oplossingen.Elke stalbrand is er één te veel, daar is iedereen het wel over eens. Niet voor niets probeert de sector zelf al jarenlang het aantal branden terug te dringen. Die verantwoordelijkheid nemen zij. Tegelijkertijd moeten we realistisch zijn. Honderd procent zekerheid heb je helaas nooit. Hoeveel stalbranden er ook worden voorkomen: op het moment dat het misgaat, is het direct groot nieuws. Belangrijk is dan vooral dat de overheid niet de fout maakt om meteen extra regelgeving te verzinnen. Er zijn al ontzettend veel regels, en het gaat erom de regelgeving die we hebben beter te handhaven. Vanzelfsprekend moet eerst naar de oorzaken gekeken worden. En de kern daarvan is, los dat de oorzaak in 55% van de gevallen onbekend blijkt te zijn, dat menselijk handelen er over het algemeen aan ten grondslag ligt. Denk aan achterstallig onderhoud, aangevreten kabels door te weinig ongediertebestrijding (waar overigens ook te veel beperkingen door de overheid op worden gelegd) en brandgevoelige materialen die niet in stallen thuishoren. Het vergroten van bewustwording is daarom heel belangrijk. Boeren moeten weten waar de zwakke plekken in hun bedrijf zitten, en hoe dat te kunnen verbeteren.We moeten ons ervan bewust van zijn dat boeren niet alleen aan hoge eisen op het gebied van brandveiligheid moeten voldoen, maar ook als het gaat om bijvoorbeeld milieu en duurzaamheid. Zo waren luchtwassers bijvoorbeeld nodig om de ammoniakuitstoot te verlagen, maar zorgen deze bij brand juist voor een snelle verspreiding van het vuur. Dat is niet eenvoudig, en nieuwe systemen kosten geld. Ondanks de forse kosten die daarbij komen kijken, zijn Nederlandse boeren hard aan de slag met verduurzaming. Terwijl het voor hen steeds moeilijker wordt om een eerlijke boterham te verdienen. En zonder een fatsoenlijk inkomen, is het onmogelijk te investeren. Daar heeft de overheid naar mijn mening ook een verantwoordelijkheid. Daarom heb ik de minister gevraagd in kaart te brengen welke detectiesystemen in stallen mogelijk zijn, en hoeveel dat kost. Wat mij betreft verdienen boeren daarbij een financiële steun in de rug. Zodat we krijgen wat iedereen wil: brandveilige en duurzamere bedrijven.Terwijl onze agrarische sector wereldwijd tot de kopgroep behoren als het gaat om voedselveiligheid, milieu en dierenwelzijn, is er steeds vaker sprake van negatieve beeldvorming. Niet in de laatste plaats door acties van dierenrechten- en klimaatactivisten, die de waarheid geweld aandoen. Maar ik zie het als mijn taak als volksvertegenwoordiger, om ervoor te zorgen de overheid naast onze boeren staat. Zodat we gezond voedsel van eigen bodem, onze voorbeeldfunctie en toekomstige bedrijfsopvolgers niet verliezen. Geen boeren, geen eten. Jaco Geurts

Deze week las ik een verhaal over een jonge Nederlandse melkveehouder die met veel passie zijn werk doet, maar toch heeft besloten naar Duitsland te emigreren. Hij ziet geen toekomstperspectief meer. Dat doet mij pijn! Het zou onze samenleving door merg en been moeten gaan. Boeren die hier geen perspectief meer zien. Bedrijfsopvolgers die onzeker zijn. Bijna een jaar geleden nam minister Schouten het advies ”Duurzaam en gezond; Samen naar een houdbaar voedselsysteem” van de Raad voor de Leefomgeving en Infrastructuur in ontvangst. Deze raadt het kabinet aan een forse omslag te maken in het voedselbeleid, om in te kunnen spelen op de klimaatopgave. De titel van het rapport zou bedacht kunnen zijn door onze Nederlandse boeren, tuinders en vissers zelf. Onze agrarische sector loopt wereldwijd namelijk voorop als het gaat om milieu, voedselveiligheid en dierenwelzijn. Maar gek genoeg zijn ze amper betrokken geweest bij de inhoud van het rapport. Voor de zoveelste keer wordt er óver onze boeren en hun toekomst gesproken, in plaats van mét hen. Terwijl zij door burgers met een hoog rapportcijfer (7,7) gewaardeerd worden, is er een groep in onze samenleving die boeren in de media afschildert als boosdoeners met weinig oog voor milieu en dierenwelzijn. Gemakkelijkste wegDie negatieve houding jegens onze boeren zie ik al langer en die baart me grote zorgen. De ene dag zijn het klimaatvervuilers en de andere dag weer dierenmishandelaars. Terwijl zij er door keihard te werken voor zorgen dat ons voedsel ruim beschikbaar, gezond, veilig en gevarieerd is. Ook in dit rapport moet je goed zoeken naar waardering richting boeren en tuinders. Daarnaast heeft de Raad voor de Leefomgeving voor de gemakkelijkste weg gekozen, door in te zetten op flinke inkrimping van de veestapel en minder vleesconsumptie, door vleestaxen. Eerder werd dit al geadviseerd omwille van natuurbeleid, nu onder het mom van klimaatbeleid. Dat is niet de weg van het CDA. Andere landen in Europa lachen zich namelijk krom als dit advies wordt overgenomen. Precies: landen met minder hoge eisen aan milieu en dierenwelzijn, die graag naar Nederland willen exporteren. Wordt de wereld daar beter van? Dat lijkt me niet. BoodschapDe Raad voor de Leefomgeving verwijst met betrekking tot de sterke inkrimping van de veehouderij steeds naar het Klimaatakkoord van Parijs. Misschien goed om iedereen even te wijzen op artikel 2 van datzelfde akkoord, dat stelt „broeikasgasarme ontwikkeling te bevorderen, op een wijze die de voedselproductie niet in gevaar brengt”. En om eens een vergelijking te maken die laatst ook in het Belgische parlement aan de orde is geweest: in 2016 heeft zowel Europa als India in totaal 160 miljard liter melk geproduceerd. Daar heeft India maar liefst 122 miljoen koeien voor nodig, tegenover 23 miljoen in Europa. Dat is een wereld van verschil als het gaat om methaanuitstoot. Het gaat mij om de vraag: Welke boodschap willen we onze jonge boeren en boerinnen van de toekomst meegeven? Die van een doodlopende weg of een boodschap van waardering, perspectief en innovatie? Ik kies voor dat laatste. Zodat zij met trots en vertrouwen het bedrijf van hun ouders over kunnen nemen. Dit opinieartikel is gepubliceerd op de website van het Reformatorisch Dagblad op 28-3-2019

Het bedreigen van boeren en hun families en het illegaal betreden van hun erf door dierenactivisten mag nooit, en als dat wel gebeurt, moet er keihard tegen worden opgetreden. Dat is de kern van de motie die CDA landbouwwoordvoerder Jaco Geurts indiende bij het debat over dieren in de veehouderij. Hij wil dat de Kamer zich hierover duidelijk uitspreekt. Het komt regelmatig voor dat dierenactivisten boeren bedreigen of hun erf illegaal betreden. Die activisten voelen zich daarin gesteund, doordat sommige organisaties onjuiste beelden blijven neerzetten van legaal gehouden Nederlandse dieren. Geurts: “Terwijl boeren gewoon hun boterham op een legale manier en met goede zorg voor hun dieren proberen te verdienen. Vlees en producten van zuivel en ei liggen ook gewoon in alle supermarkten en worden door het overgrote deel van onze samenleving gekocht. Dan moeten dus ook onze boeren deze producten kunnen maken, zonder te worden neergezet als dierenbeulen.” Ondersteun boeren bij aanpak stalbrandenTijdens het debat kwam ook de aanpak van stalbranden aan de orde. Stalbranden zijn niet alleen een drama voor de dieren, maar zorgen ook voor veel leed bij de boer en zijn familie. Het CDA is blij met het plan van aanpak dat de minister aan de Kamer heeft gestuurd. Daarin is afgesproken dat de meest voorkomende oorzaak, disfunctionerende elektra in bestaande stallen, wordt aangepakt met periodieke keuringen. Als aanvulling op dit plan van aanpak diende Geurts een motie in, waarin hij de regering verzoekt om samen met sectorpartijen in kaart te brengen welke snelle detectiesystemen rondom brand er mogelijk zijn in technische ruimten van veehouderijbedrijven en welke kosten daarmee gemoeid zijn. Ook vraagt hij de regering om in de begroting voor 2020 met voorstellen te komen hoe we boeren hierbij gaan ondersteunen. Minister Schouten gaf aan dat het punt van de detectiesystemen al door de sectoren pluimvee en varkens is opgepakt, om dat op te nemen in de kwaliteitssystemen. Verder staat zij open voor het verzoek tot ondersteuning, maar kon ze nog geen garanties geven hoe dit eruit komt te zien.

Het CDA is bedroefd door het overlijden op 22 januari 2019 van haar oud-minister Koos Andriessen. Hij is 90 jaar geworden. Sybrand Buma: “Andriessen heeft in vele jaren een grote staat van dienst opgebouwd, in zowel de wetenschap als de politiek. Wij gedenken hem met groot respect. Partijvoorzitter Ruth Peetoom: “Koos Andriessen was, zo groot en statig als hij was wat betreft zijn postuur, een heel aimabele man. Hij, de bedachtzame en weloverwogen bestuurder, stond zijn mannetje in moeilijke dossiers. Hij sloot als minister van Economische Zaken Nederland aan op letterlijk nieuwe bronnen - in de zestiger jaren op het aardgas, in de negentiger jaren op de glasvezel. Voor het CDA stond hij altijd klaar. Wij missen zijn vriendelijkheid en betrokkenheid." Koos Andriessen was van 1963-1965 minister van Economische Zaken namens de CHU in het kabinet-Marijnen. Hij was destijds de jongste minister van dit kabinet. Van 1989-1994 bekleedde Andriessen opnieuw de ministerpost op Economische Zaken in het derde kabinet-Lubbers. Daarnaast was hij in de laatste weken van het kabinet-Lubbers III minister van Verkeer en Waterstaat. Tijdens zijn ministerschap bracht Andriessen verschillende vooruitstrevende nota’s uit over de economie en het bedrijfsleven. Daarbij stond het bevorderen van het ondernemersklimaat altijd voorop. Hij pleitte zeer voor het versterken van de internationale concurrentiepositie en een gezond ondernemingsklimaat in Nederland. Hij was van mening dat de overheid een partner moest zijn van het bedrijfsleven en daardoor de regelgeving zo veel mogelijk moet beperken. Samen met toenmalig premier Ruud Lubbers was hij verantwoordelijk voor de invoering van de omstreden technolease waarbij door middel van een financieel-fiscale constructie noodlijdende bedrijven konden worden geholpen. Daarbij was voor Andriessen het veiligstellen van kennis zeer belangrijk. Ook was Andriessen een voorstander van meer innovatie in het bedrijfsleven en het milieubeleid. Het bedrijfsleven moest nauw betrokken zijn bij het vormgeven van het milieubeleid, immers milieu-investeringen zouden op de lange termijn leiden tot lagere kosten. Koos Andriessen stond bekend als een geliefd politicus die zich ten volle inzette voor het bedrijfsleven en technologische ontwikkeling. Na zijn periodes als minister bekleedde hij verschillende bestuursfuncties binnen het bedrijfsleven. Andriessen was Commandeur in de Orde van Oranje Nassau. Het CDA is Koos Andriessen zeer dankbaar voor het vele werk dat hij voor ons land en voor het CDA heeft verricht.

Daders van dierenmishandeling kunnen straks een houdverbod van maximaal tien jaar krijgen. Minister Grapperhaus komt met deze nieuwe wet samen met zijn collega, minister Schouten van Landbouw. ‘We moeten voorkomen dat de daders opnieuw de fout ingaan. Om dieren goed te kunnen beschermen, is snel optreden nodig,’ aldus Grapperhaus. Het houdverbod kan onmiddellijk na de rechterlijke uitspraak ingaan. Het gaat om een zelfstandige maatregel die de rechter oplegt, waarmee dierenleed voor langere tijd kan worden voorkomen. Nu is het zo dat een veroordeelde na het uitzitten van zijn straf opnieuw dieren kan gaan houden. Dat is zeer onwenselijk en daar komt gelukkig verandering in. Grapperhaus: ‘We moeten goed voor onze dieren zorgen. Ze verdienen aandacht en bescherming. Daarom is het belangrijk dat we zo snel en effectief mogelijk optreden als het misloopt. Dierenleed moeten we aanpakken’. Daarnaast pakt de minister ook dierenmishandeling harder aan als het gaat om dieren die niet van de dader zelf zijn. De rechter kan straks ook een gebiedsverbod opleggen bij de mishandeling van dieren in een stal, een weide of een kinderboerderij. Dit zorgt ervoor dat de dader niet in de buurt van dieren kan komen. Op overtreding van het houdverbod en het gebiedsverbod staat een gevangenisstraf van maximaal een jaar. De nieuwe wet zorgt ook dat de officier van justitie een gedragsaanwijzing mag opleggen aan verdachten, om ervoor te zorgen dat zij tot aan de zitting geen dieren mogen houden. Juist daders van dierenmishandeling en -verwaarlozing vervallen snel in herhaling vanwege sociale en psychische problemen. De aanwijzing geldt voor 90 dagen en kan 3 keer worden verlengd. Daarmee is een houdverbod - en het toezicht daarop - ook voorafgaand aan de uitspraak in beginsel verzekerd.

Na de ruilverkaveling, zo’n vijftien jaar geleden, zijn de meeste agrariërs vertrokken uit het veenweidegebied bij de Reeuwijkse Plassen. Zij maakten plaats voor natuurgebied. Zo niet melkveehouder Ardy de Goeij en zijn gezin. In ruil voor natuurvriendelijk boeren pacht hij in 80 hectare van Staatsbosbeheer – bijna een derde van zijn ecologische bedrijf.

Het erf van Hoeve Stein in Oukoop oogt als dat van een reguliere boerderij, maar wie de stal binnenloopt ziet meteen dat De Goeij’s veehouderij geen bedrijf als alle andere is. Dit is de boerderij van de toekomst. Geen boxen of melkrobots. Wel sensoren die de productie per koe meten en (binnenkort) zonnepanelen. De deuren van de ruime, lichte stal staan wagenwijd open, zodat de koeien zelf naar binnen en naar buiten de wei in kunnen lopen. “Koeien doen dat uit eigen beweging”, vertelt De Goeij. “Daar hebben zij geen begeleiding bij nodig. Een klein beetje opdrijven, blijkt over het algemeen voldoende.”

Loopbrug Met minder dan één koe per hectare is de beweidingsdruk van Hoeve Stein laag. Dagelijks produceren de koeien 22 liter per dag. “Relatief weinig, maar daardoor zijn zij heel gezond. Ze zijn bijna nooit ziek. Wat ook meespeelt is dat wij geen kunstmest of bestrijdingsmiddelen gebruiken.” Het bemesten van het land doet De Goeij met een mengsel van riet, stro en uitwerpselen: een weldaad voor de biodiversiteit. Sommige gronden krijgen helemaal geen mest zodat kruiden en andere fauna alle ruimte krijgen. Zo keert de grutto, kieviet en tureluurs terug en bloeien er weer koekoeksbloemen, ratelaars en kattenstaarten. “In samenwerking met vrijwilligers organiseert Staatsbosbeheer hier regelmatig natuurexcursies. Ik vind het mooi om aan mensen te kunnen laten zien hoe de natuur zich ontwikkelt. Ook ons bedrijf is toegankelijk voor publiek. Van 8.00 tot 20.00 uur kunnen wandelaars via een loopbrug ons erf oplopen en zien hoe ecologisch boeren in zijn werk gaat.”

“Oukoop is onderdeel van de nieuwe natuurzone die van de Krimpenerwaard tot de Nieuwkoopse Plassen gaat lopen”, vertelt D66 Gedeputeerde Han Weber over het gebied waarin Hoeve Stein ligt. Samen met de gemeente Bodegraven-Reeuwijk en Staatsbosbeheer heeft hij hard gewerkt om de polder om te kunnen vormen van een gebied met intensieve veehouderij naar natuur. “Als provincie stimuleren wij agrariërs om natuurbeheer te combineren met hun bedrijf. Ik vind het heel mooi om te zien hoe de familie De Goeij dat heeft opgepakt. Zij zijn een voorbeeld voor iedereen die aan de slag wil met natuurinclusieve landbouw.”

Knelgeval Hoeve Stein is inmiddels een goedlopend bedrijf dat de gestelde natuurdoelen van Staatsbosbeheer met gemak behaalt. “Daaraan is wel wat vooraf gegaan”, aldus De Goeij. “De voorbereidingen hebben zeker tien jaar geduurd. Zo hebben we een uitgebreid natuurplan moeten opstellen, bijvoorbeeld over het aantrekkelijk houden van het land voor weidevogels. Waar we nu tegenaan lopen is, dat ons plan is gebaseerd op tweehonderd koeien, terwijl we voor niet meer dan 135 koeien fosfaatrechten krijgen. Vorig jaar leverde dat een heffing van ruim veertig duizend euro op, die gelukkig is komen te vervallen.” Voor de toekomst hoopt De Goeij dat zijn bedrijf zal worden aanmerken als knelgeval. “Wij zijn blij dat de provincie helpt met de aanvraag bij de RVO. Vooral juridische steun kunnen wij goed gebruiken.”