Poliflw

Onlangs stelden GroenLinks in samenwerking met D66 vragen omtrent het behoud van privacy van burgers, bij het inzetten van camerabewaking in de binnenstad. Op 8 mei berichtte het Brabants Dagblad dat er poorten met camera’s zullen worden ingezet om de drukte in de Tilburgse binnenstad in te kunnen dammen. Dit als onderdeel van een breder pakket aan maatregelen om ervoor te zorgen dat mensen veilig, op voldoende afstand van elkaar kunnen winkelen in deze coronatijd. GroenLinks en D66 ondersteunen de doelstelling van harte en zijn in beginsel een voorstander van de inzet van moderne middelen om de veiligheid van onze inwoners en ondernemers te vergroten. Tegelijkertijd vinden wij dat we bij het nemen van dergelijke maatregelen aandacht moeten blijven houden voor de rechten van onze inwoners. Dit houdt onder meer in dat we oog moeten houden voor de privacy van het winkelende en passerende publiek in onze binnenstad. Daarom stelden wij samen met Erik Blommestijn de volgende vragen, waarop nu antwoorden zijn gekomen. 

1. Hoe kijkt het college aan tegen de inzet van de poorten met camera’s en webcams in de binnenstad in relatie tot de privacy van het winkelend en passerend publiek? Privacy is een belangrijk grondrecht dat stevig bewaakt moet worden. Alle maatregelen die we nemen om de samenleving in goede banen te leiden mogen de privacy van onze inwoners niet schaden. Dat was, is en blijft het uitgangspunt.

2. Hoe verhouden deze maatregelen zich tot de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG)? We zetten twee middelen in. Als eerst maken we gebruik van telcamera’s. Die huren we in via het bedrijf Crowdcom. Deze techniek wordt ook op evenementen gebruikt. Die camera’s geven ons een cijfermatig inzicht in de aanwezige aantallen bezoekers. Het gaat om sensoren die hoogte en beweging meten. Er komt dus geen beeld aan te pas. De meting wordt direct (dus op de sensor) omgezet in teldata. De teldata wordt verstuurd en opgeslagen. Er worden dus géén geen persoonsgegevens verzameld en bewaard. Dat maakt dat er geen privacy conflict ontstaat. Het tweede middel is de webcam. Die camera hangt daar altijd in het kader van OOV en zijn dus niet recent voor dit doel geplaatst. Daar is apart een besluit over genomen (door Burgemeester in overleg met de officier van justitie).Die beelden worden conform gemeente wet (artikel 151 lid C) 28 dagen bewaard. Deze beelden zijn uiteraard vertrouwelijk van aard en worden bekeken door medewerkers van cameratoezicht en de politie. Voor de webcam streamen we het beeld van één van deze webcams naar onze website. Dit zodat potentiële bezoekers via de site kunnen zien hoe druk het is. Die beelden kunnen dus niet worden opgeslagen. Tevens hebben we het beeld wazig gemaakt zodat personen niet individueel herkend kunnen worden. Daarmee delen we dus geen persoonsgegevens. We doen dit op eenzelfde wijze bij de milieustraat.

3. Heeft er in dat kader afstemming plaats gevonden met de Autoriteit Persoonsgegevens voordat tot deze maatregel is besloten? Zo nee, waarom niet? Zo ja, welke voorwaarden en/of afspraken zijn hieruit voortgekomen? Nee. Er heeft afstemming met onze privacyadviseur plaatsgevonden. Verder contact met de AP is voor deze maatregelen niet nodig. Er worden geen persoonsgegevens verzameld en gedeeld.

4. Op de website van de gemeente zijn vervaagde opnamen van de webcam te zien. Tevens is daar te lezen dat de opnamen te zien zijn tussen 09:00 en 18:00. Dat zegt echter niets over de werkelijke scherpte van de opnamen, noch over het daadwerkelijk tijdstip van opereren. Wat is de aard van de daadwerkelijk verzamelde data? Is er sprake van herkenbaarheid of slechts inzage in hoeveelheden of drukte? Op welke daadwerkelijke tijden worden er beelden door de camera’s opgenomen? Zie eerdere beantwoording.

5. “Crowd-management control” vereist geen opslag. Worden de beelden desondanks opgeslagen? In het bevestigende geval: wie heeft er toegang tot de verzamelde data? Zijn er afspraken over het bewaren en vernietigen van de uitgelezen beelden? Zo ja, wat zijn deze afspraken? Zie eerdere beantwoording. Er worden geen beelden of persoonsgegevens opgeslagen, naast de camera die daar hangt op basis van artikelen 151c van de gemeentewet in het kader van de openbare orde en veiligheid.

6. Waar is de controle op de uitvoering van bovengenoemde afspraken belegd? De techniek biedt geen ruimte om additionele data te verzamelen.

7. Op welke manieren worden mensen geïnformeerd over het feit dat er opnames worden gemaakt, anders dan op dezelfde website? Bent u het met ons eens dat het raadzaam is de hierboven bedoelde informatie ook met het publiek te delen; op de website en wellicht ook ter plaatse? We informeren mensen via de website. Ook heeft er een uitgebreid artikel in het BD gestaan. De poorten en camera’s zijn fysiek zichtbaar. Uiteraard zijn wij altijd aanspreekbaar via de reguliere kanalen.

8. Zijn – of worden - er alternatieve maatregelen overwogen om de drukte in de Tilburgse binnenstad in kaart te brengen? Waarom is daar niet voor gekozen? We hebben specifiek voor telcamera’s gekozen vanwege het onderwerp privacy. Alternatieven als bijvoorbeeld Wifi tracking zijn vanwege de privacy minder goed te gebruiken. Die ervaring hebben we inmiddels.

9. Welke mechanismen of vervolgacties (kunnen) worden geactiveerd indien de opnamen aantonen dat de drukte te groot wordt? Op basis van de gemeten bezittingsgraad kunnen we: - Door middel van tekstkarren op de toegangswegen (Heuvelring/Piustraat) aanstaande bezoekers vragen hun bezoek te heroverwegen. - De instroom van het aantal mensen verminderen door parkeergarages te sluiten of verder de capaciteit daarvan omlaag te brengen. Dat geldt ook voor die fietsenstallingen. - We kunnen door middel van de geplaatste Led schermen de mensen in de winkelstraat vragen hun bezoek af te ronden en naar huis te gaan. - We kunnen handhaven;, dat is in de praktijk er lastig; - In extremis kunnen we via Social media mensen oproepen de binnenstad niet meer te bezoeken.

Op 8 mei berichtte het Brabants Dagblad dat er poorten met camera’s zullen worden ingezet om de drukte in de Tilburgse binnenstad in te kunnen dammen. Dit als onderdeel van een breder pakket aan maatregelen om ervoor te zorgen dat mensen veilig, op voldoende afstand van elkaar kunnen winkelen in deze coronatijd. GroenLinks en D66 ondersteunen de doelstelling van harte en zijn in beginsel een voorstander van de inzet van moderne middelen om de veiligheid van onze inwoners en ondernemers te vergroten. 

Tegelijkertijd vinden wij het essentieel dat we bij het nemen van dergelijke maatregelen aandacht blijven houden voor de rechten van onze inwoners. Die rechten dienen we te allen tijde serieus te nemen, ook in coronatijden. Dit houdt onder meer in dat we moeten waken voor de privacy van het winkelende en passerende publiek in onze binnenstad. Daarom stellen we het college een aantal vragen. 

Hierom stelt GroenLinks samen met Erik Blommestijn van D66 de volgende vragen:

Hoe kijkt het college aan tegen de inzet van de poorten met camera’s en webcams in de binnenstad in relatie tot de privacy van het winkelend en passerend publiek? 

Hoe verhouden deze maatregelen zich tot de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG)?

Heeft er in dat kader afstemming plaats gevonden met de Autoriteit Persoonsgegevens voordat tot deze maatregel is besloten? Zo nee, waarom niet? Zo ja, welke voorwaarden en/of afspraken zijn hieruit voortgekomen?

Op de website van de gemeente zijn vervaagde opnamen van de webcam te zien. Tevens is daar te lezen dat de opnamen te zien zijn tussen 09:00 en 18:00. Dat zegt echter niets over de werkelijke scherpte van de opnamen, noch over het daadwerkelijk tijdstip van opereren. Wat is de aard van de daadwerkelijk verzamelde data? Is er sprake van herkenbaarheid of slechts inzage in hoeveelheden of drukte? Op welke daadwerkelijke  tijden worden er beelden door de camera’s opgenomen?

“Crowd-management control” vereist geen opslag. Worden de beelden desondanks opgeslagen? In het bevestigende geval: wie heeft er toegang tot de verzamelde data? Zijn er afspraken over het bewaren en vernietigen van de uitgelezen beelden? Zo ja, wat zijn deze afspraken?

Waar is de controle op de uitvoering van bovengenoemde afspraken belegd?

Op welke manieren worden mensen geïnformeerd over het feit dat er opnames worden gemaakt, anders dan op dezelfde website? Bent u het met ons eens dat het raadzaam is de hierboven bedoelde informatie ook met het publiek te delen; op de website en wellicht ook ter plaatse?

Zijn – of worden - er alternatieve maatregelen overwogen om de drukte in de Tilburgse binnenstad in kaart te brengen? Waarom is daar niet voor gekozen?

Welke mechanismen of vervolgacties (kunnen) worden geactiveerd indien de opnamen aantonen dat de drukte te groot wordt?

In januari reiken we voor de 23ste keer de Tilburgse Solidariteitsprijs uit. De prijs is bedoeld voor een Tilburger die zich structureel inzet om solidariteit in onze samenleving concreet vorm te geven.

Dit jaar voeren we een kleine verandering in. Tot nu toe konden elk jaar Tilburgers en Tilburgse organisaties worden genomineerd. Dat gaan we voortaan om en om doen. Dit jaar gaat de prijs dus naar een persoon en volgend jaar naar een organisatie.

Solidariteitsprijs De Solidariteitsprijs gaat om solidariteit met (groepen van) mensen in de samenleving die niet altijd in de positie zijn om zelf voor hun rechten op te komen. We maken daarbij geen onderscheid tussen de Tilburgse of mondiale samenleving. De solidariteit moet wel verder gaan dan uitsluitend liefdadigheid. De inzet moet gericht zijn op zelfredzaamheid en/of emancipatie van de betrokkenen.             Tilburgers nomineren Graag nodigen wij je uit mensen te nomineren waarvan jij vindt dat zij voor de prijs in aanmerking komen. Het uitgangspunt daarbij is dat de genomineerde geen eendagsvlieg is maar zich gedurende een langere periode ingezet heeft. Het is een aanbeveling als de genomineerde niet zelf op de voorgrond treedt en uit onbaatzuchtige motieven handelt.

Genomineerde personen uit voorgaande jaren die de prijs niet hebben ontvangen, kunnen dit jaar weer een kans maken. Aarzel dus niet deze opnieuw te nomineren.

De afgelopen decennia is de prijs achtereenvolgens uitgereikt aan Pater Poels, Tilburg ZaMir, de Vuurdoop, VluchtelingenWerk Tilburg, de Fraters van Tilburg, de Derde Wereldrommelmarkt van het Mill-Hill College, Octavia Moneedi, Anneke Scholte/De Nieuwe Wind, inloopruimte De Boomgaard op ’t AZC, Moedercentrum de Ketting, Stichting Samenwerking Tilburg Nicaragua, Stichting Leergeld Tilburg, Mirjam Antonise, Riek Flipse, Maandblad SpinT, de Stichting Raakveld, het Ronde Tafelhuis en Jan & Ginneke Geboers, Hetty de Wilde, Marja Wittenbols, Willemien van Heugten en IMC Weekendschool.

De jury bestaat uit Arnoud van Leuven (voorzitter), Hagar Roijackers, Sanne Heijndijk, Paulus Oerlemans en Willemien van Heugten. Nominaties, met duidelijke toelichting en motivatie,  moeten uiterlijk woensdag 18 december per e-mail worden gestuurd naar ‘Jury Tilburgse Solidariteitsprijs’ via info@groenlinkstilburg.nl

N.B.: Je nominatie wint aan kracht met een goede toelichting en motivatie!

Roel van Gurp, voormalig raadslid en wethouder van GroenLinks in Tilburg, staat definitief op plaats 7 van de kandidatenlijst van GroenLinks voor de Eerste Kamer. Dat hebben de leden van de partij deze week bepaald in een online referendum.

Van Gurp was lid van de Tilburgse gemeenteraad van 1986 tot 1994. Daarna was hij wethouder van 1994 tot 2002. Als wethouder had hij onder andere wonen en milieu in zijn portefeuille. Op dit moment is hij directeur-bestuurder van woningcorporatie Cascade.

GroenLinks staat in peilingen op tussen de 10 en de 12 zetels voor de senaat. Daarmee lijkt Van Gurp met zijn 7e plaats op de lijst een reële kans te maken op een zetel.

GroenLinks Tilburg feliciteert Roel van Gurp van harte met zijn plaats en kijkt uit naar de mogelijkheid van een Tilburgse GroenLinkser in de chambre de réflexion.

In januari reiken we voor de 22ste keer de Tilburgse Solidariteitsprijs uit. De prijs is bedoeld voor een Tilburger, of een Tilburgse organisatie, die zich structureel inzet om solidariteit in onze samenleving concreet vorm te geven. Het gaat om solidariteit met (groepen) van mensen in de samenleving die niet altijd in de positie zijn om zelf voor hun rechten op te komen. 

In januari 2019 reikt de Tilburgse afdeling van GroenLinks voor de tweeëntwintigste keer de Tilburgse Solidariteitsprijs uit. De prijs is bedoeld voor een Tilburger, of een Tilburgse organisatie, die zich structureel inzet om solidariteit in onze samenleving concreet vorm te geven. Het gaat daarbij om solidariteit met (groepen van) mensen in de samenleving die niet altijd in de positie zijn om zelf voor hun rechten op te komen. We maken daarbij geen onderscheid tussen de Tilburgse of mondiale samenleving. De solidariteit moet wel verder gaan dan uitsluitend liefdadigheid. De inzet moet gericht zijn op zelfredzaamheid en/of emancipatie van de betrokkenen.             

De winnaar wordt dit jaar bekend gemaakt tijdens de nieuwjaarsborrel van GroenLinks op zondag 13 januari. Aan de prijs is een klein geldbedrag, een kunstwerk en eeuwige roem verbonden. 

Graag nodigen wij je uit mensen of organisaties te nomineren waarvan je vindt dat zij voor de prijs in aanmerking komen. Het uitgangspunt daarbij is dat de genomineerde geen eendagsvlieg is maar juist gedurende een langere periode werkzaam is geweest en daarmee blijk geeft van een duurzaam karakter. Het is een aanbeveling als de genomineerde niet zelf op de voorgrond treedt en uit onbaatzuchtige motieven handelt.

Als je een organisatie voordraagt, hoeft deze niet volledig uit vrijwilligers te bestaan maar hier wel in hoofdzaak op te drijven. Genomineerden uit voorgaande jaren die de prijs niet hebben ontvangen, kunnen dit jaar weer een kans maken. Aarzel dus niet deze opnieuw te nomineren.

De afgelopen decennia is de prijs achtereenvolgens uitgereikt aan Pater Poels, Tilburg ZaMir, de Vuurdoop, VluchtelingenWerk Tilburg, de Fraters van Tilburg, de Derde Wereldrommelmarkt van het Mill-Hill College, Octavia Moneedi, Anneke Scholte/De Nieuwe Wind, inloopruimte De Boomgaard op ’t AZC, Moedercentrum de Ketting, Stichting Samenwerking Tilburg Nicaragua, Stichting Leergeld Tilburg, Mirjam Antonise, Riek Flipse, Maandblad SpinT, de Stichting Raakveld, het Ronde Tafelhuis en Jan & Ginneke Geboers, Hetty de Wilde, Marja Wittenbols en Willemien van Heugten.

De jury bestaat uit Marjo Frenk, Hagar Roijackers, Liesje Carlier, Hajar El Khala en Willemien van Heugten. Nominaties - met duidelijke toelichting en motivatie - moeten uiterlijk woensdag 19 december per e-mail worden gestuurd naar ‘Jury Tilburgse Solidariteitsprijs’ via info@groenlinkstilburg.nl

N.B.: Je  nominatie wint aan kracht met een goede toelichting en motivatie!

Met de start van het nieuwe collegejaar komen veel (internationale) studenten naar onze stad om hier te studeren en grotendeels ook te vestigen. Dit jaar zien GroenLinks en D66 echter een zorgelijke ontwikkeling wanneer het om de huisvesting van internationale studenten gaat. Door groei van deze groep studenten en de discriminatie die zij soms ervaren bij het zoeken van kamers in studentenhuizen slapen grote groepen internationals in hotels en hostels. 

Over het algemeen vinden studenten in Tilburg snel geschikte woonruimte door het veelvuldige aanbod dat we in de stad hebben, van zowel kamers in studentenhuizen als ook zelfstandige woonruimtes in complexen zoals TalentSquare waar veel internationale studenten wonen.

Dit jaar zien GroenLinks en D66 echter een zorgelijke ontwikkeling wanneer het om de huisvesting van internationale studenten gaat. Door groei van deze groep studenten en de discriminatie die zij soms ervaren bij het zoeken van kamers in studentenhuizen slapen grote groepen internationals in hotels en hostels. Immers, er is geen thuisfront om op terug te kunnen vallen.

GroenLinks en D66 zijn van mening dat op de lange termijn geïnvesteerd moet worden in voldoende studentenhuisvesting voor internationals. Op de korte termijn hopen we dat de ontstane situatie snel opgelost kan worden. Daarom stelden Dwayne Heuvelmans van GroenLinks en Jan van Esch van D66 samen een aantal technische en politieke vragen aan het College van B&W.

Technische vragen: 1. Kan het college inzicht geven in de aantallen internationals die in Tilburg komen studeren en dus ook naar woonruimte zoeken over de jaren 2016, 2017, 2018?  2. Hoeveel woonruimtes heeft Tilburg voor voornamelijk internationale studenten (complexen zoals TalentSquare, CobbenCampus, Verbernelaan).

Politieke vragen 3. Hoe kijkt het college tegen de huidige ontwikkelingen aan waarbij internationale studenten noodgedwongen moeten verblijven in hotels en hostels?  4. Is het college in gesprek met de hoger onderwijsinstellingen over dit probleem? Kan het college inzicht geven in hoe deze situatie de komende weken wordt opgelost en welke maatregelen daarvoor nog worden ingezet?  5. Hoe kijkt het college tegen de ontwikkeling dat in Tilburgse studentenhuizen internationale studenten worden geweerd ten faveure van Nederlandse studenten (Dutch only)? Ziet het college mogelijkheden deze zorgelijke ontwikkeling bespreekbaar te maken met bijvoorbeeld de hoger onderwijsinstellingen en de studentenraad? 6. Is het college van mening dat er een tekort lijkt te ontstaan in het aanbod voor huisvesting voor internationale studentenhuisvesting voor de komende jaren wanneer de groep internationals blijft groeien? Welke mogelijkheden bekijkt het college om de woningvoorraad op termijn te vergroten? 7. Sinds kort kent Tilburg een International Center Tilburg (Willem II straat). Ziet het college mogelijkheden om dit initiatief mede te faciliteren om zodoende internationale studenten beter te begeleiden bij hun start in Tilburg?

Deze week precies twee jaar geleden, op 20 maart 2016, ging de Turkijedeal in, die de trek van vluchtelingen en migranten via Turkije en de Griekse eilanden naar West-Europa moest stoppen. Europarlementariër Judith Sargentini maakt de balans op.

Volgens de deal voerde Turkije zijn grenspatrouilles op zodat smokkelbootjes niet meer konden vertrekken en ging akkoord met het terugnemen van Syriërs die die overtocht toch hadden gemaakt. In ruil daarvoor bood de Europese Unie drie miljard aan financiële steun voor de opvang van vluchtelingen in Turkije en beloofde het voor iedere teruggestuurde Syriër een kwetsbare vluchteling vanuit Turkije op te nemen. 

Twee jaar later lijkt de deal – samen met het grenshek tussen Macedonië en Griekenland – voor regeringen in West-Europa een doorslaand succes: er konden asielzoekerscentra dicht. Maar een bezoek aan Lesbos en Chios toont de wrange realiteit. De vluchtelingen op de Griekse eilanden verkeren nog steeds in doffe ellende. Zij arriveerden na 20 maart 2016 en komen daarom niet in aanmerking om hervestigd te worden naar een ander land in Europa. Teruggestuurd naar Turkije worden ze vooralsnog ook niet. Verschillende rechtszaken in Griekenland daarover lopen nog en de Griekse regeringspartij Syriza twijfelt aan de opvang in Turkije, ook al is Turkije volgens Griekenland officieel een veilig land voor vluchtelingen

Dat vluchtelingen niet terug zouden kunnen naar Turkije omdat het er niet veilig is, kon je zien aankomen. En als er niemand terug gaat, dan hoeven Europese lidstaten ook geen vluchtelingen uit Turkije naar de Unie te halen. In 2017 bleef de teller steken op tienduizend hervestigde Syriers. Nederland nam er daarvan - een oog koning - tweeduizend voor zijn rekening. 

Ondertussen oordeelde het Europees Hof van Justitie dat de Turkijedeal geen internationaal verdrag is en dat de Europese Commissie en de Europese Raad officieel geen partij zijn. Hierdoor acht het Hof zichzelf niet bevoegd om te oordelen over de zaken van de vluchtelingen die onder de Turkije deal vallen. 

Twee jaar na de deal met Turkije is dit het resultaat; Turkije houdt vluchtelingen tegen, Europa betaalt maar is niet juridisch aansprakelijk en de beloofde hervestiging komt niet van de grond. Op de eilanden zitten duizenden mensen vast zonder enig uitzicht op verbetering. Toch wordt de Turkijedeal aangehaald als een formule die elders navolging verdient. Laten we nu eens kijken wat er de laatste maanden in Libië is gebeurd. 

Europa heeft de Libische grenswachten getraind en van snelle boten voorzien. Sinds de Libiërs hun eigen wateren weer patrouilleren, komen er aanzienlijk minder migranten aan in Italië. We weten dat migranten die door de Libische kustwacht uit het water worden gered, in een onmenselijk detentiekamp in Libië verdwijnen. Drenkelingen die door schepen met Europese vlag gered worden, mogen niet terug naar Libië, want wij beschouwen dat land als onveilig. 

Na de berichtgeving over de mensonterende situatie in de detentiekampen in Libië is er een grootschalige evacuatie op gang gekomen, geleid door de Internationale Organisatie voor Migratie en betaald door de Europese Unie. De illegale gevangenissen, gerund door mensenhandelaars, liggen nog buiten ieders bereik. Migranten worden uit de officiële detentiekampen bevrijd en terug naar huis gebracht. Vluchtelingen, die thuis het risico op vervolging lopen, worden met hulp van VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR in Niger gehuisvest. Met de regering van Niger is afgesproken dat dit tijdelijk is en dat Europese landen bereid zijn om deze vluchtelingen in Europa op te nemen. 

Van de naar schatting 47.000 vluchtelingen in Libië zijn er tussen november en februari 1.020 naar Niger overgebracht. Tot nog toe mochten er slechts vijfentwintig naar een Europees land (Frankrijk) vertrekken. Deze week werd bekend dat de UNHCR tijdelijk gestopt is met het evacueren van vluchtelingen van Libië naar Niger, omdat te weinig Europese landen hun belofte aan Niger nakomen. 

Twee jaar na de Turkijedeal lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Libië houdt ze tegen, Europa betaalt maar is niet juridisch aansprakelijk en de beloofde hervestiging komt niet van de grond. Uitkomst: mensen zitten vast zonder enig uitzicht op verbetering. Deze formule werkt niet. 

Een meerderheid van de Tilburgse gemeenteraad heeft op maandag 5 februari ingestemd met de aankoop van de parkeergarage Emmapassage. Ook GroenLinks heeft daarmee ingestemd. Die keuze komt voort uit de volgende overwegingen:

Zo draagt GroenLinks bij aan een bruisende Tilburgse binnenstad.