De verhouding tussen enerzijds de hoeveelheid informatie en anderzijds hetgeen ter besluitvorming wordt voorgelegd aan de raad verbaast ons wel. Het is goed dat al die informatie wordt verstrekt, maar het maakt ook duidelijk dat de raad echt alleen maar op hoofdlijnen betrokken is. Eigenlijk gaat de raad maar over heel weinig, als je ziet wat er allemaal geregeld moet worden in het kader van de transitie en transformatie.
Over de concrete onderwerpen die nu ter besluitvorming voorliggen heeft onze fractie een paar vragen:
1. De toetsingscriteria laten zien dat een toetsing per dossier op gezinsniveau zal gaan plaats vinden. Wie gaat deze criteria eigenlijk toetsen? Hoe wordt de controle van de raad hierin vormgegeven?
En “tevredenheid” is een subjectief criterium dat een nauwe relatie heeft met het ervaren van kwaliteit. Kwaliteit en levensovertuiging of religieuze overtuiging zijn nadrukkelijk aan elkaar verbonden. In hoeverre is er straks keuze uit zorgaanbieders die aansluiten bij ieders levensbeschouwelijke overtuigingen?
Organisatieprincipes: scholen en kosten van specialistische hulp
2. Bij de zorginhoudelijke organisatieprincipes is vermeld dat er een sterk algemeen toegankelijk aanbod dichtbij zal komen, bijvoorbeeld via peuterspeelzalen of scholen. Kunt u de rol van de scholen hierin toelichten? Maken zij onderdeel uit van het zorgaanbod?
En huisartsen en gezinsvoogd mogen rechtstreeks specialistische hulp inschakelen, hoe gaat u de kosten hiervan beheersbaar houden?
3. Iedere gemeente is verantwoordelijk voor het eigen jeugdzorgbudget. Maar ieder van de gemeenten is te klein om echte calamiteiten en de daarmee verbonden kosten op te kunnen vangen. Is hier al over nagedacht? Zijn hiervoor beheersingsmaatregelen te bedenken, of misschien zelfs al bedacht?
4. Als wij het goed begrepen hebben, wordt in 2015 verder gegaan met de huidige zorgaanbieders en volgens de huidige werkwijze. Is het dan realistisch om een korting van 15% op de huidige omzet van de zorgaanbieders te zetten? Als je vanuit die zorgaanbieders kijkt, krijgen zij met veel meer contract partijen te maken, wat in veel meer werk en dus kosten resulteert.
5. Idem voor de frictie kosten. In het RTA is overeen gekomen dat deze voor rekening van de zorgaanbieder komen. Maar als die al te maken krijgen met een korting van 15% op de omzet, is het dan realistisch om te veronderstellen dat er dan nog genoeg financiële ruimte is om frictie kosten op te vangen? Dat gaat dubbel op dan. Strikt formeel is dat niet ons probleem, maar als de opgave niet haalbaar is, komt de boemerang volgens ons gewoon terug, want de specialistische zorg moet wel beschikbaar blijven.
Steeds meer vraag naar specialistische zorg
6. In het beleidsplan is beschreven wat de aanleiding was om de transitie door te voeren. Een intransparant stelsel waarin noodzakelijke vernieuwingen moeizaam verlopen. Ook groeit de vraag naar gespecialiseerde zorg jaarlijks met 10%, met name doordat de signalering van problematiek is verbeterd.
Dat zijn ook na 2014 reële risico's, want waarom zouden vernieuwingen dan opeens wel soepel verlopen? En als die jaarlijkse groei van gespecialiseerde zorg zich al jaren voordoet, waarom zou die nu wel opeens afvlakken? Hoe ziet de portefeuillehouder deze risico's en hoe denkt hij deze risico's te beheersen?
