Poliflw

Gisteren was historisch. 15.000 scholieren stonden op voor het klimaat.👏😍 Geniet nog even na met onze aftermovie en meld je dan snel aan voor de grootste Klimaatmars ooit in Nederland: groen.li/Klimaatmars

Ik ben eerlijk tegen jullie als ik zeg dat ik dit een hele moeilijke discussie vind. Een discussie zonder winnaars bovendien. De Zwarte Pieten-discussie verdeelt ons, alle Nederlanders. En deze verdeeldheid werd verschrikkelijk duidelijk dit weekend. Zaterdag was ik met mijn kinderen naar de intocht en kon ik genieten van het Sinterklaasfeest. Tegelijkertijd waren de berichten die ik binnenkreeg onwerkelijk. Want wat ik dit weekend heb gezien, is volslagen belachelijk. Vreedzame demonstranten die door hooligans werden geïntimideerd, racistisch bejegend, bekogeld en zelfs aangevallen. Op sommige plekken moesten demonstranten zelfs schuilen in een politiebureau. Op andere plekken kon de politie de veiligheid niet garanderen en mocht er niet worden gedemonstreerd. De discussie woedt verder op Twitter en Facebook: “Jullie hebben hier niets te zoeken, ga terug naar je eigen land” “Jij hoort thuis in een verblijf in Kenia” “N**** zijn gwn onzekere gefrustreerde mongolen” Dit gaat veel verder dan de Zwarte Piet-discussie, dit gaat over onversneden racisme in onze samenleving. En nee, dit betekent niet dat als je Sinterklaas viert, dat je een racist bent. Absoluut niet zelfs. Ik ben, net als jullie allemaal, opgegroeid met Sinterklaas en Zwarte Piet. Nooit iets achter gezocht, nooit iets verkeerds mee bedoeld. Maar een paar jaar terug was ik op huiskamerbezoek in Amsterdam. Die avond werd mij helder dat het niet zozeer gaat om wat ik er mee bedoelde, maar om hoe het overkomt. Waar het stereotype vandaan komt. Wij hebben als land een jarenlange Sinterklaastraditie, een traditie die zich elke generatie weer aanpast, maar waar het feest blijft bestaan. We hebben wel een andere traditie die onder druk staat. De Nederlandse traditie van openheid en tolerantie. Van gelijkheid en vrijheid van meningsuiting. Want met dit soort leuzen, acties en geweld blijft er van die traditie weinig over. Als we ons er niet tegen verzetten. Politici hebben lang bewust de Sinterklaasdiscussie gemeden. En ik zeg je: als vader is voor mij ook het belangrijkste dat mijn kinderen een onbekommerde en magische Sinterklaastijd beleven. Tegelijkertijd is het dit weekend zo uit de hand gelopen dat Nederlandse waarden op het spel staan. Dan mogen we niet zwijgen. Daarom roep ik alle partijleiders, en de premier voorop, om afstand te nemen van al het racisme en geweld. Om heel helder te maken wat Nederlands is, en wat voor taal niet bij ons land past. Het is tijd voor een helder en duidelijk politiek signaal tegen racisme.

We gaan ervoor zorgen dat wegwerpplastic niet meer in onze natuur en zeeën terechtkomt! 🐟 Goed nieuws, toch? 💚

GroenLinks in Zuid-Holland is boos op de plannen van minister Wiebes van Economische Zaken en Klimaat om in Spijkenisse naar gas te gaan boren.

‘Het kan niet.’ Dat zei Halbe Zijlstra toen ik in 2015 met Diederik Samsom de eerste versie van de Klimaatwet presenteerde. ‘Het kan niet.’ Dat zei Thierry Baudet twee weken terug tegen me bij RTL Late Night toen ik zei dat Nederland moet bijdragen aan het stoppen van klimaatverandering. ‘Het kan niet.’ Dat zei Hans de Boer, lobbyist van de multinationals, deze week in NRC over het Klimaatakkoord. ‘Het kan niet.’ Het zijn de woorden van de vertegenwoordigers van de status quo. Van het grote bedrijfsleven. Zij willen niet veranderen. Zij hebben baat bij de economie van dit moment. Hun winsten lopen op. Hun kostje is gekocht. Maar ze hebben ongelijk. Want het kan wel. Klimaatverandering stoppen. Het is waarschijnlijk de belangrijkste opgave van onze generatie. En het is een strijd die we gaan winnen. 194 landen ondertekenden het Klimaatakkoord van Parijs en hebben toegezegd samen de opwarming van de aarde te beperken. Zeven partijen, van links tot rechts, ondertekenden onze Klimaatwet waarin staat dat in 2030 de CO2-uitstoot van Nederland gehalveerd moet zijn. De afspraken zijn gemaakt. De handtekeningen zijn gezet. De doelen staan op papier. Nu is het een kwestie van het nemen van de noodzakelijke maatregelen om die doelen te bereiken. En dat is precies waar de schoen wringt. De grote vervuilende industrie is een lobby gestart om het Klimaatakkoord te frustreren. Zodra er grote economische belangen in het spel zijn, gaat het stroef. Dit heeft alles te maken met de politieke taboes van de coalitie. De bio-industrie inkrimpen? Het kan niet. Maatregelen nemen om het vliegverkeer af te remmen? Het kan niet. De grote vervuilende industrie eerlijk belasting laten betalen voor hun CO2-uitstoot? Het kan niet. Het kabinet laat zich gijzelen door conservatieve krachten. Maar de kosten van de klimaattransitie mogen niet eenzijdig terecht komen bij burgers. Niet alleen omdat groene en linkse politiek onlosmakelijk verbonden zijn. Ook omdat de échte milieuvervuiling niet plaatsvindt bij consumenten, maar in de industrie - en daarbinnen zijn tien grote, fossiele bedrijven verantwoordelijk voor de helft van de CO2-uitstoot. Dat is waarom we het steeds hebben over klimaatrechtvaardigheid. Als we niet bereid zijn om dwingende normen op te leggen aan de vervuilende industrie, gaan we de klimaatdoelen niet halen. Als we niet bereid zijn om de scheve verhouding te doorbreken waarin grote bedrijven 200 keer mínder energiebelasting betalen dan burgers, dan pakt de klimaattransitie oneerlijk uit. De doelen van de Klimaatwet zijn haalbaar – dat blijkt uit een analyse door verschillende Planbureaus. We hebben nu politiek leiderschap nodig, maar onenigheid binnen de coalitie vertraagt de komst van een ambitieus Klimaatakkoord. We hebben een kabinet nodig dat kiest voor haar burgers en voor de toekomst. De aanpak van klimaatverandering kan niet langer wachten. Er moet nu een Klimaatakkoord komen. Eens? Laat het me weten, en doe mee: www.groen.li/wachtnietlanger Jesse

Dit is een ode. Aan de zorgverleners, de onderwijzers, de politieagenten, de postbezorgers, de psychologen, de huisartsen, de brandweervrouwen. Jullie staan er niet alleen voor.

Politiek kan prachtig zijn. Met inspirerende speeches. Met bevlogen mensen die strijden voor hun idealen. Met leiders die een land verbinden. Maar politiek kan ook heel lelijk zijn. En gisteravond in het debat over de dividendbelasting zagen we politiek op zijn allerlelijkst. Negen uur lang hebben we de coalitie ondervraagd. Negen uur lang kregen zij de kans om hun fouten toe te geven – of zich die op z'n minst te herinneren. In plaats daarvan kregen we negen uur lang hetzelfde gedraai. Dezelfde rookgordijnen. "Nee, daar heb ik geen herinnering aan." "Ik heb een andere definitie van het woord 'memo'." "Nee, we gaan dit besluit niet aanpassen.” Rutte en zijn coalitie duwen de afschaffing van de dividendbelasting door. Ze negeren de negatieve adviezen van hun eigen ambtenaren. Ze vertellen er halve waarheden over in de Kamer. En waarvoor? Met het weggeven van €1,4 miljard per jaar kiest dit kabinet overduidelijk voor multinationals in plaats van voor mensen. Die €1,4 miljard hoort geïnvesteerd te worden in de zorg. In het onderwijs. Heeft Rutte niet door hoeveel mensen op omvallen staan, door de enorme werkdruk? Dat de kwaliteit van het onderwijs daalt door de prestatiedruk? Dat buschauffeurs niet meer dan 15 minuten plaspauze op een dag krijgen en zorgverleners geen tijd meer hebben voor een praatje met hun patiënten? Ik geloof in politiek die mensen hoop geeft. Die mensen inspireert. Die mensen bij elkaar brengt. Die mensen trots maakt op ons land en op onze leiders. Ik geloof dat het anders kan. En ik geloof dat wij die dividendbelasting van tafel kunnen krijgen. Omdat wij met meer zijn. Omdat wij het gehad hebben. Overal hebben mensen last van marktwerking. Omdat ze meer gaan betalen voor hun boodschappen door de BTW-verhoging. Omdat ze kampen met een gebrek aan waardering, te hoge werkdruk en te veel bureaucratie. Omdat ze door de afrekencultuur niet meer toekomen aan waar ze echt goed in zijn. Zoals lesgeven of mensen verzorgen. Het is tijd voor een keerpunt. Ook al lijken we heel verschillend, er is zoveel dat ons bindt. Op 9 september verzamelen we in de AFAS Live met iedereen die vindt dat het anders moet. Die elke dag ons land draaiende houden. Met studenten en met ouderen. Met klimaatactivisten en buschauffeurs. Vlak voor Prinsjesdag laten wij ons horen. Zo luid, dat ze ons in het torentje kunnen horen. Sluit je bij ons aan: groen.li/9september.