Investeer een half miljard van de Nuon-gelden in verduurzaming van Gelderse sociale woningbouw, zegt SP Gelderland. De woningcorporaties kunnen dan echt de verduurzaming van hun woningbestand aanpakken. Daarmee dragen we direct bij aan het halen van de doelstellingen van het Gelders klimaatakkoord. Voor de huurders gaat de energierekening omlaag en ziekmakende schimmelwoningen worden weer gezond. Gelderland moet een fonds vullen met 500 miljoen euro uit de NUON miljarden, geld van ons allemaal dat we nu in moeten zetten voor verbetering van wonen en leven in onze provincie.
SP-lijsttrekker Maurits Gemmink: “Veel sociale woningbouw in Gelderland heeft een energielabel lager dan B. Deze woningen zijn daarmee niet geschikt voor maatregelen die nodig zijn voor de klimaattransitie, zoals een warmtepomp. Deze huizen kunnen niet van het gasnetwerk af. Het opwaarderen naar energielabel A of ‘nul op de meter’ is het beste wat wij nu in Gelderland kunnen doen om de klimaatdoelstellingen van Parijs te halen. Een deel van de sociale huurwoningen is zelfs zo slecht geïsoleerd dat de bewoners ziek worden door tocht, vocht en schimmel. Deze zogenaamde schimmelwoningen zijn vaak in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw gebouwd. Eenvoudige isolatie met dubbelglas en muurisolatie is dan niet voldoende. De woningen hebben koudebruggen en vaak een slechte gevelbekleding met kieren en gaten."
Een fonds van 500 miljoen voor verduurzaming van sociale woningbouw zorgt er voor dat:
woningen schimmelvrij, tochtvrij en weer gezond worden; de energierekening naar beneden gaat; we bouwvakkers in opleiding een leerwerkplek op de renovatieprojecten kunnen geven; dragen we werkelijk bij aan het behalen van de Gelderse klimaatdoelen.Zo snijdt het mes aan vier kanten. Gelderland heeft al eens flink geïnvesteerd in verduurzaming van sociale woningbouw. In 2013 en 2014 was het fonds Robuuste Investeringsimpuls 'Verduurzamen Corporatiewoningen’ gevuld met 70 miljoen euro. Ook het Rijk heeft een subsidieprogramma, STEP, voor verduurzaming van sociale woningbouw, maar de 395 miljoen euro uit deze pot is inmiddels op. Dat toont aan dat woningcorporaties subsidie van de overheden nodig hebben om aan de eisen van klimaatakkoord te kunnen voldoen.
Schimmelwoningen als ziektebron
De SP heeft afgelopen jaar in verschillende steden schimmelwoningen in kaart gebracht. Bijvoorbeeld in de Nijmeegse wijk Zwaneveld. Daar voeren bewoners samen met de SP actie tegen woningcorporatie Portaal. Gemmink: “Ze zijn letterlijk ziek van hun woning. Hele gezinnen moeten medicijnen gebruiken tegen longziekten, omdat de schimmel door het hele huis zit. Deze schimmel groeit op plaatsen waar het vochtig is, dus tegen buitenmuren en in de keuken en badkamer. De bewoners vinden dat ze recht hebben op een goede, gezonde woning. De woningcorporatie doet intussen niets aan de slechte staat van de huizen. Een provinciaal duurzaamheidsfonds kan renovatie in een stroomversnelling brengen.”
Woningbouwcorporaties redden het zelf niet meer
Door de verhuurdersheffing, ingevoerd tijdens Rutte II (VVD en PvdA) en de ATAD gaat er één derde van de huurinkomsten van woningcorporaties als belasting naar het Rijk. Zo verdient Den Haag aan de sociale woningbouw. Het kapitaal van corporaties zit voornamelijk in hun huizen. Om geld vrij te maken voor de verplichte verduurzaming van hun woningvoorraad moeten corporaties huizen verkopen. De SP vindt dat corporaties geen woningen moeten verkopen, maar juist woningen moeten bijbouwen. De wachtlijsten in het stedelijk gebied zijn enorm en op het platteland vertrekken jongeren, omdat er geen betaalbaar huurhuis voor hen is.
De provincie Gelderland heeft afgelopen jaren met een zogenaamd Provinciaal Inpassingsplan (PIP) toegestaan dat er zeer grote kassen mogen worden gebouwd in het gebied. Eric van Dijk: “De provincie heeft onvoldoende rekening gehouden met de gevolgen. Onder andere hierom hebben wij ook altijd tegen dit plan gestemd. De tuinders zeggen dat ze alleen arbeidskrachten kunnen vinden buiten Nederland en de huisvesting daarvan zorgt nu voor problemen en onrust in de regio. Sommige tuinders willen, waar het kan, deze mensen bij de kassen huisvesten. De gemeentebesturen zijn daar geen voorstander van, maar gaan er wisselend mee om. In de ene gemeente gelden soepeler regels dan in de andere. In de praktijk worden er ook veel arbeidsmigranten in particuliere woningen in de diverse dorpen ondergebracht. Soms tot wel 16 mensen in een eengezinswoning. Dat is geen fatsoenlijke huisvesting voor deze mensen en heeft ook gevolgen voor de leefbaarheid in de dorpen.”
