Poliflw

Vanavond werd in de gemeenteraad gesproken over de positie van de horeca tijdens en na de coronacrisis. Er werden twee moties ingediend. De eerste motie was van de VVD, waarin werd gevraagd om uitbreiding van ruimte voor de terrassen, zodat horeca meer gasten kwijt kunnen. De tweede motie werd ingediend door Pro'98. Zij vroegen om kwijtschelding van gemeentelijke lasten voor de horeca, omdat de horeca zware klappen krijgt tijdens de coronacrisis.

Onze reactie op de motie van VVD:

De SGP gunt de horeca ruimte in deze moeilijke tijden. Uitbreiding van de terrassen is ruimte bieden om meer klanten te kunnen bedienen. Maar ruimte bieden aan de horeca betekent ook ruimte inperken voor anderen. We denken hierbij met name aan het winkelend publiek en de overlast van de vele geparkeerde fietsen op voetpaden. Uitbreiding van de terrassen mag niet leiden tot meer overlast van geluid en minder veiligheid. We roepen de horecaondernemers en het college op om hier actief op toe te zien.

Tevens willen we de wethouder vragen om aan deze terrasuitbreiding een termijn te koppelen van 3 maanden en daarna te evalueren en te bekijken of verlening nodig is.

Onze reactie op de motie van Pro'98:

De SGP is tegen deze motie. Niet omdat we ondernemers niet willen helpen. We hebben het hier over  € 3700 per maand gemiddeld 37,00 per ondernemer. Als SGP stellen we voor de motie aan te passen in de volgende tekst: Verzoekt het college en de raad minimaal 1x per maand te gaan dineren bij 1 van de horecaondernemers. Daar worden ze blij van. Dit vindt de SGP symboolpolitiek.

Het is de boer wiens nijvere hand

de kost verschaft voor het ganse land

Het gaat vroeg of laat verkeerd

als het volk zijn boeren niet waardeert

#trotsopdeboer

Veel boerderijen worden van geslacht op geslacht doorgegeven. Zo ook ons familiebedrijf. In 1955 nam (groot)vader het boerenbedrijf over van zijn vader. Trots was hij dat hij toen 15 koeien molk, een paar honderd kippen hield en wat akkerbouwgewassen teelde. In 1959 deed de eerste tractor (15 pk) zijn intrede en een paar jaar later de melkmachine. Hij voelde zich groot boer en kon zijn gezin er goed van onderhouden. Midden jaren 80 was hij toe aan zijn pensioen. Het bedrijf was inmiddels gegroeid naar 25 melkkoeien. Het bedrijf werd door mij(n) (vader) overgenomen. Het bleek toen te klein om de slag te kunnen maken naar de juiste schaalgrootte om levensvatbaar te blijven.

De schaalvergroting van de laatste 30 á 40 jaar heeft onder druk van (te) lage marges grote vormen aangenomen. Boeren moesten mee met de ontwikkelingen die door de overheid, maar ook door veel andere partijen (zoals banken en melkfabrieken) gestimuleerd werden. Het is juist die schaalvergroting die tegenwoordig zorgt voor een negatief imago. Boeren zouden vooral uit zijn op grote winsten en niet op het welzijn van de dieren. Terwijl het bestaansrecht van een boer bestond uit niet te klein worden, zodat de melkfabriek stopte met het ophalen van de melk.

Boeren zijn niet tegen verandering, sterker nog ze bewegen actief mee in veranderingen. Ze zijn in Nederland gewend om in een bepaalde maatschappelijke context te bestaan. Ze zijn ook gewend aan het feit dat er soms geld verdiend wordt en soms geld verloren wordt. Alleen zijn de tijden van verlies in sommige sectoren veel langer dan vroeger het geval was. Er zijn bedrijven waar helaas stille armoede geleden wordt.

Naast de financiële problematiek is er ook nog een ander probleem. Dat heeft te maken met het trots zijn op het bedrijf. Het trots zijn op het werk en op de sector. Het lijkt wel of we in Nederland niet meer trots zijn op onze boeren. En dat boeren niet meer trots mogen zijn op hun bedrijf en dagelijkse werk. Zoals (groot)vader met gepaste trots over zijn bedrijf liep en over zijn dieren vertelde. Zo zien we steeds minder boeren. Alhoewel ze er gelukkig wel zijn!

Boeren zijn vaak onzeker over hun toekomst. Is er nog wel toekomst voor ons met onze bedrijven in ons land? Hoe kunnen we onze boterham blijven verdienen in de agrarische sector? En kunnen we ook weer trots zijn op onze sector? Of worden we weggezet als mensen die geen oog hebben voor dierenwelzijn en die vervuilers zijn van ons milieu en de leefomgeving?

Naast onzekerheid is er ook woede. Woede over het optreden van sommige partijen in Den Haag. Woede ook over de stalbezetting in Boxtel van dit voorjaar. Woede ook over het optreden van de landelijke overheid rondom de fipronilcrisis en rondom het fosfaatdossier. Boeren voelen zich in de kou gezet.

Gelukkig merken we dat er in de Barneveldse gemeenschap en politiek nog een warm hart is voor de boeren. Hier wordt echt nog wel gezien dat boeren voor onze voedselproductie essentieel zijn en dat zij zorgen voor veel economische activiteit . We hopen dat dit nog lang zo blijft. In de provinciale politiek is dat helaas al anders. Gelukkig zijn er in de Gelderse Staten ook nog meerdere partijen die boeren een warm hart toe dragen. Maar er zijn er ook die reageren vanuit emotie en theoretisch idealisme, zonder te beseffen wat er op de boerenbedrijven speelt.

Morgen wordt er in Den Haag door veel boeren gedemonstreerd. Als SGP kiezen we liever voor een andere vorm, maar we begrijpen wel de motivatie van de boeren hierachter. Boeren zijn het zat!

Als SGP Barneveld en Gelderland steunen we onze boerensector van harte. We hopen dat er snel duidelijkheid komt met betrekking tot het stikstof dossier en de veranderingen die er aan zitten te komen met betrekking tot de kringlooplandbouw. Wij doen ons best voor onze prachtige sector.

En wat het ouderlijk bedrijf betreft. Helaas is dit in de jaren 90 gestopt. Het was niet groot genoeg...

Bennie Wijnne (SGP Gelderland)

Elbert Wijnne (SGP Barneveld)

Deze brief stond op maandag 30 september als ingezonden stuk in de Barneveldse Krant.