Poliflw

Frank Futselaar (SP-woordvoerder landbouw)

Duizenden boeren zijn in verzet gekomen tegen de stikstofmaatregelen van de overheid. Het boerenverzet richt zich tegen beperkende maatregelen om de uitstoot aan te pakken. Ze vinden dat ze te eenzijdig de schuld krijgen. Daar hebben ze gelijk in.

Er zijn te veel varkens, kippen en koeien, maar dat is niet de schuld van de individuele boeren. In 1997 en 1998 was er een uitbraak van de varkenspest. Er werden ruim 11 miljoen varkens 'geruimd'. Nadat de varkenspest was ingedamd maakte Remi Poppe, als toenmalig SP-landbouwwoordvoerder, een afspraak met een varkensboer om inzicht in de gevolgen te krijgen. Aan de keukentafel bij de boer zaten nog twee mensen. Een man van de Rabobank en iemand van de Dienst Landbouwvoorlichting van de overheid. De boer moest zijn stallen aanpassen aan nieuwe wettelijke regels. Hij moest daarom een lening aangaan bij de bank. Na wat heen en weer gepraat en rekenen, was de uitkomst dat de boer meer varkens moest nemen om kredietwaardig te zijn. 'Kijk heer Poppe, zo worden wij nu gedwongen om te groeien', riep hij vertwijfeld. En zo is het gegaan met veel boerenbedrijven. Groeien om het hoofd boven water te houden.

De economische druk om te groeien is groot.

In 2018 is voor 90,3 miljard euro geëxporteerd aan landbouwgoederen. Nederland is de op één na grootste landbouwexporteur van de wereld, na de Verenigde Staten. Iedereen kan snappen dat dit een geweldige negatieve druk geeft op ons kleine land, onze vruchtbare bodem en de laatste resten van onze natuur. Veel boeren moeten zich als voedselproducent de pleuris werken om met de huidige wereldmarktprijzen het hoofd boven water te houden. De opbrengsten voor de boer op de wereldmarkt zijn te laag om aan de terechte eisen voor beter dierenwelzijn, fosfaatrechten, mestregels en stikstofnormen te voldoen. Veel boeren hebben al investeringen gedaan om schonere stallen te bouwen. Waarvoor natuurlijk weer leningen nodig waren.

Remi Poppe (voormalig SP-woordvoerder landbouw)

Boerenbelangenorganisatie LTO, de VVD en het CDA hebben deze groei steeds maar weer bevorderd. Niet de boeren, maar de grote mondiale handelaren in veevoer en agrarische producten strijken het grootste deel van de 90 miljard euro aan export op. Als het gaat om het besteedbaar inkomen, dan is er bij veel boerengezinsbedrijven juist sprake van armoede.

Jammer dat het boerenverzet door de organisatoren vooral gericht is tegen milieumaatregelen, omdat 'we door deze maatregelen niet meer kunnen groeien'. Dat kan kloppen. Maar heel veel boeren die we gesproken hebben zeiden: 'als ik met minder dieren ook rond kan komen doe ik dat meteen'. En daar zit hem de kneep. De economische druk om te groeien is groot. Uitkopen van boeren die willen stoppen zou er best wel eens toe kunnen leiden dat juist de boerengezinsbedrijven gaan stoppen. Dan blijven de meer industriële, aan de tiet van de banken en exporteurs hangende landbouwbedrijven over. Een ontwikkeling die precies de verkeerde kant op gaat. Verder weg van de boerenlandbouw.

Het is dan ook bedenkelijk dat de financiële en organisatorische steun voor de tractorenmanifestaties van de agrarische zakensector komt. Het heeft er veel van weg dat de tractoren de verkeerde kant op rijden. Willen we dat de boeren een eerlijke prijs voor een eerlijk product krijgen en niet gedwongen moeten blijven groeien, dan zal het verzet tegen de macht van de internationaal opererende grootgrutters en handelaren gericht moeten worden. Dat is de echte bedreiging. Zij zijn de feitelijke uitbuiters van onze boeren, grond en natuur.

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief en mis nooit belangrijk SP-Nieuws!

You must have JavaScript enabled to use this form.

Ja, ik wil op de hoogte blijven van belangrijk nieuws en acties van de SP en Lilian Marijnissen.

Frank Futselaar (SP-woordvoerder landbouw)

Duizenden boeren zijn in verzet gekomen tegen de stikstofmaatregelen van de overheid. Het boerenverzet richt zich tegen beperkende maatregelen om de uitstoot aan te pakken. Ze vinden dat ze te eenzijdig de schuld krijgen. Daar hebben ze gelijk in.

Er zijn te veel varkens, kippen en koeien, maar dat is niet de schuld van de individuele boeren. In 1997 en 1998 was er een uitbraak van de varkenspest. Er werden ruim 11 miljoen varkens 'geruimd'. Nadat de varkenspest was ingedamd maakte Remi Poppe, als toenmalig SP-landbouwwoordvoerder, een afspraak met een varkensboer om inzicht in de gevolgen te krijgen. Aan de keukentafel bij de boer zaten nog twee mensen. Een man van de Rabobank en iemand van de Dienst Landbouwvoorlichting van de overheid. De boer moest zijn stallen aanpassen aan nieuwe wettelijke regels. Hij moest daarom een lening aangaan bij de bank. Na wat heen en weer gepraat en rekenen, was de uitkomst dat de boer meer varkens moest nemen om kredietwaardig te zijn. 'Kijk heer Poppe, zo worden wij nu gedwongen om te groeien', riep hij vertwijfeld. En zo is het gegaan met veel boerenbedrijven. Groeien om het hoofd boven water te houden.

De economische druk om te groeien is groot.

In 2018 is voor 90,3 miljard euro geëxporteerd aan landbouwgoederen. Nederland is de op één na grootste landbouwexporteur van de wereld, na de Verenigde Staten. Iedereen kan snappen dat dit een geweldige negatieve druk geeft op ons kleine land, onze vruchtbare bodem en de laatste resten van onze natuur. Veel boeren moeten zich als voedselproducent de pleuris werken om met de huidige wereldmarktprijzen het hoofd boven water te houden. De opbrengsten voor de boer op de wereldmarkt zijn te laag om aan de terechte eisen voor beter dierenwelzijn, fosfaatrechten, mestregels en stikstofnormen te voldoen. Veel boeren hebben al investeringen gedaan om schonere stallen te bouwen. Waarvoor natuurlijk weer leningen nodig waren.

Remi Poppe (voormalig SP-woordvoerder landbouw)

Boerenbelangenorganisatie LTO, de VVD en het CDA hebben deze groei steeds maar weer bevorderd. Niet de boeren, maar de grote mondiale handelaren in veevoer en agrarische producten strijken het grootste deel van de 90 miljard euro aan export op. Als het gaat om het besteedbaar inkomen, dan is er bij veel boerengezinsbedrijven juist sprake van armoede.

Jammer dat het boerenverzet door de organisatoren vooral gericht is tegen milieumaatregelen, omdat 'we door deze maatregelen niet meer kunnen groeien'. Dat kan kloppen. Maar heel veel boeren die we gesproken hebben zeiden: 'als ik met minder dieren ook rond kan komen doe ik dat meteen'. En daar zit hem de kneep. De economische druk om te groeien is groot. Uitkopen van boeren die willen stoppen zou er best wel eens toe kunnen leiden dat juist de boerengezinsbedrijven gaan stoppen. Dan blijven de meer industriële, aan de tiet van de banken en exporteurs hangende landbouwbedrijven over. Een ontwikkeling die precies de verkeerde kant op gaat. Verder weg van de boerenlandbouw.

Het is dan ook bedenkelijk dat de financiële en organisatorische steun voor de tractorenmanifestaties van de agrarische zakensector komt. Het heeft er veel van weg dat de tractoren de verkeerde kant op rijden. Willen we dat de boeren een eerlijke prijs voor een eerlijk product krijgen en niet gedwongen moeten blijven groeien, dan zal het verzet tegen de macht van de internationaal opererende grootgrutters en handelaren gericht moeten worden. Dat is de echte bedreiging. Zij zijn de feitelijke uitbuiters van onze boeren, grond en natuur.

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief en mis nooit belangrijk SP-Nieuws!

You must have JavaScript enabled to use this form.

Ja, ik wil op de hoogte blijven van belangrijk nieuws en acties van de SP en Lilian Marijnissen.

De boeren pikken het niet meer. Het is logisch dat ze boos zijn. Want terwijl zij zorgen voor ons voedsel, worden ze uitgeknepen. De boeren zitten vast in een systeem van steeds verdere schaalvergroting en intensivering. En door jarenlang beleid van onder andere VVD en CDA is een oplossing niet dichterbij, maar verder weg gekomen.

De huidige intensieve veehouderij en race naar beneden in de prijzen gaat ten koste van het welzijn van de boer en van dier en natuur. Dat moet anders. We moeten af van een systeem waarin steeds méér en groter voorop staan en naar een systeem waarin boeren eerlijke prijzen kunnen verdienen voor hun producten en het welzijn van mens, dier en milieu voorop kunnen staan.

Boeren moeten een eerlijke prijs krijgen voor hun product.

We stoppen met de drang naar groot, groter, grootst.

We beschermen onze natuur.

Op dit moment liggen veel grote bouwprojecten voor nieuwe woonwijken en snelwegen stil. Directe oorzaak hiervoor is een uitspraak van de rechter, die stelt dat er in Nederland zoveel stikstof wordt uitgestoten, dat geen vergunningen voor nieuwe projecten waar stikstof vrij komt kunnen worden afgegeven. Te veel stikstof is namelijk heel slecht voor planten en dieren in natuurgebieden in Nederland. Die dreigen hierdoor te verdwijnen en de grond zal verzuren. Daarom heeft de rechter het zogenaamde Programma Aanpak Stikstof (PAS) afgeschoten, maar daardoor zit Nederland als het gaat om nieuwe bouwprojecten behoorlijk op slot.

Maar de uitspraak van de rechter is maar het gevolg van de echte oorzaak van het probleem. Tegen alle waarschuwingen in hebben partijen zoals de VVD en het CDA jarenlang ingezet op ongebreidelde groei van veehouderijen, snelwegen en bedrijven die veel stikstof uitstoten. De winsten van bedrijven gingen altijd voor op ons milieu en op de gezondheid van Nederlanders. Een bewuste strategie dus, waar gewone mensen die een huis zoeken nu voor moeten boeten.

De SP zal geen traan laten als de uitbreiding van Luchthaven Lelystad niet door kan gaan, maar vindt het onacceptabel als broodnodige woningbouw vertraging oploopt. Daarom moeten we het probleem oplossen door het aanpakken van de bron. We hebben te veel stikstof, en verreweg de grootste bron daarvan is de veehouderij. De 20% grootste boeren kunnen op de meeste steun rekenen van Europa en de overheid. Terwijl grote veehouders steeds grotere stallen kunnen bouwen, worden kleine familiebedrijven kapot geconcurreerd. Omdat de Nederlandse veehouderij voor het overgrote deel voor de export produceert, kan deze best een stuk kleiner. Kleinere boerenbedrijven moeten, met hulp van de overheid, weer hun hoofd boven water kunnen houden. En de overheid moet de markt niet op zijn beloop laten, maar vooraan staan om schone alternatieven te helpen ontwikkelen. Daarmee sparen we de natuur en maken noodzakelijke woningbouwprojecten weer mogelijk.