Poliflw

Het voordeel van iets op leeftijd geraken is dat je bepaalde dingen met enige regelmaat weer ziet langs komen. In de jaren tachtig stond de zure regen volop in de belangstelling. Volgens de milieubeweging en de linkse politiek gingen alle bomen en natuurterreinen ten onder. Er was eigenlijk weinig aan de hand. De agrarische sector kreeg echter wel de schuld en er werd wet- en regelgeving gemaakt, die de sector dwongen om maatregelen te nemen. Denk hierbij aan vernieuwing van stalsystemen en emissiearme mest aanwending systemen. De uitstoot van ammoniak daalde door deze maatregelen met meer dan 50% en kostte veel geld. Begin 2000 begon de discussie over de aanwijzing van de Natura 2000 gebieden. Rond 2010 werden ongeveer 165 Natura 2000 gebieden aangemeld bij de Europese Commissie. Nederland maakte volgens mij de fout, door teveel gebieden aan te wijzen en te hoge doelen te stellen in de beheerplannen. Gelukkig werden er geen Natura 2000 gebieden in de directe omgeving van Leusden aangewezen. Het Programma Aanpak Stikstof (PAS) is een beleidskader uit 2015 van de Nederlandse overheid om de Natura 2000 gebieden te beschermen tegen te veel depositie van stikstof. Het PAS werd ook gebruikt bij vergunning aanvragen, waarbij vooruitgelopen werd op de toekomstige vermindering van stikstofdepositie. De Raad van State heeft op 29 mei 2019 het gebruik van de PAS bij vergunningverlening ongeldig verklaard vanwege dit vooruitlopen. Dit leidde tot de stikstofcrisis. Het eerlijke van deze uitspraak was dat dit niet alleen voor de landbouw geld, maar voor alle sectoren (bouw, verkeer, luchtvaart enz.). Tegen de herfst vorig jaar begon pas goed door te dringen dat deze PAS uitspraak het hele vergunningen traject in heel het land plat ging leggen. Daarbij kwam nog de PFAS-affaire, die de bouw en het grondverzet hart raakt. Mede door ongenuanceerde uitspraken van Randstedelijk landelijke politici sloeg de vlam in de pan. Vanaf 1 oktober togen Boeren, Bouwers en Buitenlui met groot materieel naar Den Haag, alle provinciehuizen en het RIVM. Het was een mooi gezicht om te zien dat zoveel jonge en toekomstgerichte boeren voor hun belangen opkwamen. Het RIVM ligt al vele jaren onder het vergrootglas, omdat de rapporten die zij opstellen voornamelijk zijn gebaseerd op computermodellen. En de cijfers die wel beschikbaar zijn worden geheimgehouden. Er zijn al diverse rechtszaken gevoerd om cijfers naar buiten te krijgen. Enig wantrouwen is dus op zijn plaats. Eindelijk worden nu de cijfers en onderbouwingen openbaar. Deze cijfers worden nu door externen bekeken en doorgerekend. De verwachting is dat de uitkomsten voor de landbouw meevallen. De politieke verdeeldheid is wat ons land verlamd en niet de stikstof uitstoot. Boeren hebben geen schuld aan deze stikstofcrisis. Zij hebben zich altijd aan de regels gehouden, zij hebben geïnvesteerd en beschikken over alle vergunningen. De vrees bij de boeren leeft, dat hun vergunde of latente rechten worden afgenomen. De Nederlandse boer heeft altijd laten zien dat zij op innovatieve manier met veranderingen kunnen omgaan. Hartelijke groet Wim van Ginkel, raadslid CDA (wgvanginkel@simpc.nl)

Het voordeel van iets op leeftijd geraken is dat je bepaalde dingen met enige regelmaat weer ziet langs komen. In de jaren tachtig stond de zure regen volop in de belangstelling. Volgens de milieubeweging en de linkse politiek gingen alle bomen en natuurterreinen ten onder. Er was eigenlijk weinig aan de hand. De agrarische sector kreeg echter wel de schuld en er werd wet- en regelgeving gemaakt, die de sector dwongen om maatregelen te nemen. Denk hierbij aan vernieuwing van stalsystemen en emissiearme mest aanwending systemen. De uitstoot van ammoniak daalde door deze maatregelen met meer dan 50% en kostte veel geld. Begin 2000 begon de discussie over de aanwijzing van de Natura 2000 gebieden. Rond 2010 werden ongeveer 165 Natura 2000 gebieden aangemeld bij de Europese Commissie. Nederland maakte volgens mij de fout, door teveel gebieden aan te wijzen en te hoge doelen te stellen in de beheerplannen. Gelukkig werden er geen Natura 2000 gebieden in de directe omgeving van Leusden aangewezen. Het Programma Aanpak Stikstof (PAS) is een beleidskader uit 2015 van de Nederlandse overheid om de Natura 2000 gebieden te beschermen tegen te veel depositie van stikstof. Het PAS werd ook gebruikt bij vergunning aanvragen, waarbij vooruitgelopen werd op de toekomstige vermindering van stikstofdepositie. De Raad van State heeft op 29 mei 2019 het gebruik van de PAS bij vergunningverlening ongeldig verklaard vanwege dit vooruitlopen. Dit leidde tot de stikstofcrisis. Het eerlijke van deze uitspraak was dat dit niet alleen voor de landbouw geld, maar voor alle sectoren (bouw, verkeer, luchtvaart enz.). Tegen de herfst vorig jaar begon pas goed door te dringen dat deze PAS uitspraak het hele vergunningen traject in heel het land plat ging leggen. Daarbij kwam nog de PFAS-affaire, die de bouw en het grondverzet hart raakt. Mede door ongenuanceerde uitspraken van Randstedelijk landelijke politici sloeg de vlam in de pan. Vanaf 1 oktober togen Boeren, Bouwers en Buitenlui met groot materieel naar Den Haag, alle provinciehuizen en het RIVM. Het was een mooi gezicht om te zien dat zoveel jonge en toekomstgerichte boeren voor hun belangen opkwamen. Het RIVM ligt al vele jaren onder het vergrootglas, omdat de rapporten die zij opstellen voornamelijk zijn gebaseerd op computermodellen. En de cijfers die wel beschikbaar zijn worden geheimgehouden. Er zijn al diverse rechtszaken gevoerd om cijfers naar buiten te krijgen. Enig wantrouwen is dus op zijn plaats. Eindelijk worden nu de cijfers en onderbouwingen openbaar. Deze cijfers worden nu door externen bekeken en doorgerekend. De verwachting is dat de uitkomsten voor de landbouw meevallen. De politieke verdeeldheid is wat ons land verlamd en niet de stikstof uitstoot. Boeren hebben geen schuld aan deze stikstofcrisis. Zij hebben zich altijd aan de regels gehouden, zij hebben geïnvesteerd en beschikken over alle vergunningen. De vrees bij de boeren leeft, dat hun vergunde of latente rechten worden afgenomen. De Nederlandse boer heeft altijd laten zien dat zij op innovatieve manier met veranderingen kunnen omgaan. Hartelijke groet Wim van Ginkel, raadslid CDA (wgvanginkel@simpc.nl)

“Voor de verbreding van de wegen is grond nodig” vervolgt Van Hell, raadslid voor de Leusdense ChristenUnie-SGP. Bij die gronden gaat het om natuurgebieden, bedrijventerreinen, particuliere en gemeentelijke gronden en agrarische gronden. Natuur wordt op andere plaatsen gecompenseerd, de overige gronden met geld.

Van Hell: “Tijdens de voorbereiding hoorden we vanuit de agrarische sector over een probleem met deze compensatie. Als grondgebonden bedrijven grond kwijtraken en daarbij met geld gecompenseerd worden, geeft dat op den duur een aantasting van de bestaanszekerheid. Dat gaat bijvoorbeeld om voer inkopen en mest afvoeren, zaken die veel kosten met zich mee brengen. Reden voor ons om een amendement in te dienen met als onderwerp: compensatie agrariërs.

De ChristenUnie-SGP stelde het Leusdense college voor om de volgende tekst op te nemen in de brief naar Rijkswaterstaat: “Tenslotte doen wij een dringend beroep op u om de agrariërs, die gronden verliezen als gevolg van deze reconstructie, niet uitsluitend te compenseren met geld maar ook de mogelijkheid te bieden hen te compenseren met grond.” Van Hell licht toe: “De agrariërs zijn voor de uitoefening van hun bedrijf gebonden aan de gronden. Door deze grondgebondenheid kan het verlies van de agrarische gronden, als gevolg van de reconstructie knooppunt Hoevelaken, agrariërs aantasten in hun bestaanszekerheid.”

Het CDA kon hierin direct meegaan, de andere partijen wilden het breder trekken. Dat is gebeurd. “Alle betrokkenen met grond moeten geen verlies lijden hierin. Daarbij houden we uiteraard oog voor onze boeren die het vaak al niet makkelijk hebben”, aldus Van Hell.

Dinsdag 30 januari heeft het Politiek Boeren Café plaatsgevonden. Aanwezig waren deze avond:Kees Tolboom (jongveebedrijf, actief in natuurontwikkeling en voorzitter CDA-afdeling Leusden); Wim van Ginkel (melkveebedrijf, CDA-raadslid); Sophie van Roomen (melkveebedrijf, bestuurslid LTO); Johan van de Hengel (melkveebedrijf, B&B, caravanstalling, actief als zzp'r); Jan Oskam (melkveebedrijf in landgoed de Treek); Ron van Burgsteden (melkveehouder); Rik van de Lagemaat (beginnend agrariër, pluimveebedrijf); Tom Kuipers (notulist, bestuurslid CDA). De bijeenkomst was georganiseerd op initiatief van het bestuur CDA-afdeling Leusden met als doel te inventariseren hoe de agrarische ondernemers aankijken tegen de plannen van de omgevingsvisie van de Gemeente Leusden voor het buitengebied. Alle deelnemers zijn enthousiaste en toegewijde agrarische ondernemers. Onderwerpen zoals bebouwing, recreatiedruk, vergunningverlening, verduurzaming en niet-grondgebonden agrarische bedrijfsvoering zijn deze avond besproken.