Poliflw

Zaterdag 19 september houdt GroenLinks weer een zwerfvuil opruimactie. Deze keer is dat in het kader van World Cleanup Day en we starten om 12.00 uur in park Rosenburgh.

Op zaterdag 19 september is het weer zover: World Cleanup Day. Op deze grootste wereldwijde opruimactie van het jaar krijgt in ruim 180 landen de planeet een grote schoonmaakbeurt. In Voorschoten organiseert GroenLinks hiervoor een opruimactie in en nabij park Rosenburgh. We verzamelen om 12.00 uur op de parkeerplaats bij het park. Aanmelden kan via de site van World Cleanup Day (https://www.worldcleanupday.nl/), maar je kan ook gewoon langskomen.

GroenLinks gaat een aantal keer per jaar Voorschoten in om een deel van het dorp van zwerfafval te ontdoen. Nadat we eerder o.a. bij station Voorschoten, station De Vink, het Berkhoutpark, en de Vlietwijk zijn geweest, wordt het dus deze keer park Rosenburgh en omgeving.

Wie een woonwijk en/of een urgente kwestie uit de wijk wil voordragen voor een volgende actie kan contact opnemen met raadslid Paul ‘t Lam (e-mail paul@glvs.nl).

Zwerfafval opruimen is een belangrijke nuttige actie maar geen afval veroorzaken is nog belangrijker. Deze uitdaging willen we ook met jullie aangaan. Na de opruimactie (plm. 13.00 uur) hopen we namelijk met de deelnemers nog een drankje en een versnapering te nuttigen. Een versnapering die zonder afval te maken genuttigd wordt en vegetarisch of veganistisch is. Als je hier iets kan bijdragen, heel graag. Laat het even weten aan Joop Bos (joop@glvs.nl).

Iedere derde zondag van de maand gaan leden en sympathisanten van GroenLinks afval prikken. Helaas is het niet zo dat er met die goede gewoonte dan op een gegeven moment geen afval meer ligt! 

We gaan rijkswaterstaat er wederom over aanschrijven en het college er vragen over stellen.

GroenLinks is boos over de grote hoeveelheden industrieafval in en langs t' Scheur, omdat er blijkbaar geen grip is op de vervuiling aldaar.

Iedere derde zondag van de maand gaan leden en sympathisanten van GroenLinks afval prikken. Dat doen zij vanaf het parkeerterrein bij de veerpont tot aan de hekken van de Blankenburgtunnel langs ’t Scheur. In eerste instantie gebeurt dat om de plastic soep te verkleinen.

Gezien het aanhoudende beeld van vervuiling is de partij echter van mening dat de gemeente niet genoeg mensen inzet om de boel goed schoon te houden. Dat geldt voor langs het water, maar overigens ook voor in de stad.

Om grip te kunnen krijgen op de vervuiling langs 't Scheur moet in ieder geval de oorzaak daarvan in beeld komen! Want, je zou zeggen dat met iedere week het stuk opruimen er dan op een gegeven moment geen afval meer ligt. Dat blijkt duidelijk niet het geval.

Wat we zien

Het valt ons iedere keer op hoeveel industrieafval er ligt. Afgelopen zondag was voor ons de druppel. Er lagen nu ook veel autobanden en vermoedelijk zelfs vrachtautobanden. Deze zitten half in de modder en krijg je er niet zomaar uit. De meeste autobanden uiteindelijk wel. Maar dat is niet alles, wederom vonden we ook weer grote zakken van plastic en een soort borstelachtige ballen. En dan is er ook nog heel veel afval dat zinkt of de zee in spoelt Dat zien we niet gebeuren. Moet je eens nagaan, wat dat betekent! 

Het probleem van ongestraft lozen aankaarten

Het is te gek voor woorden dat de industrie gewoon ongestraft kan lozen en er blijkbaar niets aan gebeurt. We hebben rijkswaterstaat hier al eerder over aangeschreven. Dat gaan we weer doen! Ook zullen we schriftelijke vragen stellen aan het college over industrieafval in en langs t'Scheur. 

Vrijwilligers van GroenLinks gingen zaterdag Transvaal in om de wijk schoon te maken. Fractievoorzitter Arjen Kapteijns helpt ook een handje mee en spreekt bewoners over oplossingen voor het afvalprobleem: “Vandaag steken we de handen zelf uit de mouwen, en horen we van de wijk hoe het beter kan.”

Rondwaaiende plastic tasjes van bezoekers van de Haagse Markt en vuilniszakken naast de afvalbak: de straten in Transvaalkwartier zijn niet altijd even schoon. Het geeft sommige buurtbewoners ook het gevoel te wonen in een buurt waar de gemeente maar weinig naar omkijkt. Kapteijns: “Dat klopt niet per se, maar wij zien ook dat de pogingen om er iets aan te doen tot nu toe nog niet tot veel hebben geleid.” Door zelf het goede voorbeeld te geven en bewoners over hun ervaringen te horen wil GroenLinks werken aan een frisse start voor de wijk.

Als het aan het Europees Parlement ligt, dan is de tijd van verschillende oplaadkabeltjes voor telefoons, tablets en andere kleine elektronica voorbij. De tech-industrie kreeg tien jaar te tijd om met een universele lader te komen, maar kon het niet eens worden. Resultaat is dat de consument met steeds meer elektronisch afval blijft zitten.

“Wie heeft er geen la vol met snoeren en telefoonopladers?”, vraagt Europarlementariër Kim van Sparrentak. Een inwoner van de Europese Unie produceert per jaar zestien kilo elektronisch afval. “Als we nu vanuit Europa kiezen voor één universele lader voor elektronische apparatuur, dan scheelt dat enorm in het afval dat we jaarlijks met z’n allen produceren.”

“Het is tijd voor een omslag naar een kringloopeconomie en een duurzame digitale markt.” Van Sparrentak wil dat de Europese Unie de regels voor ecodesign aanscherpt zodat producten die op de Europese markt komen duurzamer, herbruikbaar te recyclen zijn. “We weten dat vrijwillige toezeggingen niet werken. Het is tijd voor wetgeving met het recht om te kunnen repareren en die geplande veroudering, zoals het gebrek aan software-updates, aanpakt.”

Europese standaarden hebben trouwens vaak veel meer effect dan alleen in de Europese Unie, merkt Van Sparrentak op. “Als fabrikanten voor één markt van 500 miljoen consumenten zich moeten houden aan standaarden, dan is het voor hen het voordeligst om die standaarden in hun producten wereldwijd aan te houden.”

Als het aan het Europees Parlement ligt, dan is de tijd van verschillende oplaadkabeltjes voor telefoons, tablets en andere kleine elektronica voorbij. De tech-industrie kreeg tien jaar te tijd om met een universele lader te komen, maar kon het niet eens worden. Resultaat is dat de consument met steeds meer elektronisch afval blijft zitten.

“Wie heeft er geen la vol met snoeren en telefoonopladers?”, vraagt Europarlementariër Kim van Sparrentak. Een inwoner van de Europese Unie produceert per jaar zestien kilo elektronisch afval. “Als we nu vanuit Europa kiezen voor één universele lader voor elektronische apparatuur, dan scheelt dat enorm in het afval dat we jaarlijks met z’n allen produceren.”

“Het is tijd voor een omslag naar een kringloopeconomie en een duurzame digitale markt.” Van Sparrentak wil dat de Europese Unie de regels voor ecodesign aanscherpt zodat producten die op de Europese markt komen duurzamer, herbruikbaar te recyclen zijn. “We weten dat vrijwillige toezeggingen niet werken. Het is tijd voor wetgeving met het recht om te kunnen repareren en die geplande veroudering, zoals het gebrek aan software-updates, aanpakt.”

Europese standaarden hebben trouwens vaak veel meer effect dan alleen in de Europese Unie, merkt Van Sparrentak op. “Als fabrikanten voor één markt van 500 miljoen consumenten zich moeten houden aan standaarden, dan is het voor hen het voordeligst om die standaarden in hun producten wereldwijd aan te houden.”

Als het aan het Europees Parlement ligt, dan is de tijd van verschillende oplaadkabeltjes voor telefoons, tablets en andere kleine elektronica voorbij. De tech-industrie kreeg tien jaar te tijd om met een universele lader te komen, maar kon het niet eens worden. Resultaat is dat de consument met steeds meer elektronisch afval blijft zitten.

“Wie heeft er geen la vol met snoeren en telefoonopladers?”, vraagt Europarlementariër Kim van Sparrentak. Een inwoner van de Europese Unie produceert per jaar zestien kilo elektronisch afval. “Als we nu vanuit Europa kiezen voor één universele lader voor elektronische apparatuur, dan scheelt dat enorm in het afval dat we jaarlijks met z’n allen produceren.”

“Het is tijd voor een omslag naar een kringloopeconomie en een duurzame digitale markt.” Van Sparrentak wil dat de Europese Unie de regels voor ecodesign aanscherpt zodat producten die op de Europese markt komen duurzamer, herbruikbaar te recyclen zijn. “We weten dat vrijwillige toezeggingen niet werken. Het is tijd voor wetgeving met het recht om te kunnen repareren en die geplande veroudering, zoals het gebrek aan software-updates, aanpakt.”

Europese standaarden hebben trouwens vaak veel meer effect dan alleen in de Europese Unie, merkt Van Sparrentak op. “Als fabrikanten voor één markt van 500 miljoen consumenten zich moeten houden aan standaarden, dan is het voor hen het voordeligst om die standaarden in hun producten wereldwijd aan te houden.”

Als het aan het Europees Parlement ligt, dan is de tijd van verschillende oplaadkabeltjes voor telefoons, tablets en andere kleine elektronica voorbij. De tech-industrie kreeg tien jaar te tijd om met een universele lader te komen, maar kon het niet eens worden. Resultaat is dat de consument met steeds meer elektronisch afval blijft zitten.

“Wie heeft er geen la vol met snoeren en telefoonopladers?”, vraagt Europarlementariër Kim van Sparrentak. Een inwoner van de Europese Unie produceert per jaar zestien kilo elektronisch afval. “Als we nu vanuit Europa kiezen voor één universele lader voor elektronische apparatuur, dan scheelt dat enorm in het afval dat we jaarlijks met z’n allen produceren.”

“Het is tijd voor een omslag naar een kringloopeconomie en een duurzame digitale markt.” Van Sparrentak wil dat de Europese Unie de regels voor ecodesign aanscherpt zodat producten die op de Europese markt komen duurzamer, herbruikbaar te recyclen zijn. “We weten dat vrijwillige toezeggingen niet werken. Het is tijd voor wetgeving met het recht om te kunnen repareren en die geplande veroudering, zoals het gebrek aan software-updates, aanpakt.”

Europese standaarden hebben trouwens vaak veel meer effect dan alleen in de Europese Unie, merkt Van Sparrentak op. “Als fabrikanten voor één markt van 500 miljoen consumenten zich moeten houden aan standaarden, dan is het voor hen het voordeligst om die standaarden in hun producten wereldwijd aan te houden.”

Als het aan het Europees Parlement ligt, dan is de tijd van verschillende oplaadkabeltjes voor telefoons, tablets en andere kleine elektronica voorbij. De tech-industrie kreeg tien jaar te tijd om met een universele lader te komen, maar kon het niet eens worden. Resultaat is dat de consument met steeds meer elektronisch afval blijft zitten.

“Wie heeft er geen la vol met snoeren en telefoonopladers?”, vraagt Europarlementariër Kim van Sparrentak. Een inwoner van de Europese Unie produceert per jaar zestien kilo elektronisch afval. “Als we nu vanuit Europa kiezen voor één universele lader voor elektronische apparatuur, dan scheelt dat enorm in het afval dat we jaarlijks met z’n allen produceren.”

“Het is tijd voor een omslag naar een kringloopeconomie en een duurzame digitale markt.” Van Sparrentak wil dat de Europese Unie de regels voor ecodesign aanscherpt zodat producten die op de Europese markt komen duurzamer, herbruikbaar te recyclen zijn. “We weten dat vrijwillige toezeggingen niet werken. Het is tijd voor wetgeving met het recht om te kunnen repareren en die geplande veroudering, zoals het gebrek aan software-updates, aanpakt.”

Europese standaarden hebben trouwens vaak veel meer effect dan alleen in de Europese Unie, merkt Van Sparrentak op. “Als fabrikanten voor één markt van 500 miljoen consumenten zich moeten houden aan standaarden, dan is het voor hen het voordeligst om die standaarden in hun producten wereldwijd aan te houden.”

Als het aan het Europees Parlement ligt, dan is de tijd van verschillende oplaadkabeltjes voor telefoons, tablets en andere kleine elektronica voorbij. De tech-industrie kreeg tien jaar te tijd om met een universele lader te komen, maar kon het niet eens worden. Resultaat is dat de consument met steeds meer elektronisch afval blijft zitten.

“Wie heeft er geen la vol met snoeren en telefoonopladers?”, vraagt Europarlementariër Kim van Sparrentak. Een inwoner van de Europese Unie produceert per jaar zestien kilo elektronisch afval. “Als we nu vanuit Europa kiezen voor één universele lader voor elektronische apparatuur, dan scheelt dat enorm in het afval dat we jaarlijks met z’n allen produceren.”

“Het is tijd voor een omslag naar een kringloopeconomie en een duurzame digitale markt.” Van Sparrentak wil dat de Europese Unie de regels voor ecodesign aanscherpt zodat producten die op de Europese markt komen duurzamer, herbruikbaar te recyclen zijn. “We weten dat vrijwillige toezeggingen niet werken. Het is tijd voor wetgeving met het recht om te kunnen repareren en die geplande veroudering, zoals het gebrek aan software-updates, aanpakt.”

Europese standaarden hebben trouwens vaak veel meer effect dan alleen in de Europese Unie, merkt Van Sparrentak op. “Als fabrikanten voor één markt van 500 miljoen consumenten zich moeten houden aan standaarden, dan is het voor hen het voordeligst om die standaarden in hun producten wereldwijd aan te houden.”