Naar aanleiding van de het voorstel van D66 en Groenlinks om Almere kandidaat te stellen als 1 van de landelijke 10 proefgemeenten inzake het "experiment van de gesloten coffeeshopketen" heeft onze fractievoorzitter Hans van Dijk van de ChristenUnie Almere tijdens de politieke markt een vel standpunt ingenomen tegen dit voorstel. Lees of bekijk hier zijn inbreng.
Het huidige gedoogbeleid dat we in Nederland kennen, is onhoudbaar. Daar zijn we het allemaal over eens. Maar anders dan sommige anderen verwacht de ChristenUnie-fractie niet dat meer gedogen en meer reguleren de oplossing is. Een voorbeeld is het prostitutiebeleid. Regulering heeft daar niet geleid tot bijvoorbeeld minder mensenhandel. Sterker, die is juist toegenomen.
Het is juist nodig dat we breken met die Nederlandse drugscultuur, en een duidelijke norm over drugs en adequaat overheidsoptreden opstellen. We moeten ook niet langer spreken over softdrugs, want softdrugs bestaan niet. Veel gezinnen in Nederland hebben van dichtbij meegemaakt hoe verwoestend drugsgebruik kan zijn. Jongeren raken in de knel en vergooien hun toekomst. Ik kom daar straks op terug. Volwassenen zitten vast in een verslaving. De fractie van de ChristenUnie in de 2e kamer heeft twee jaar geleden dan ook uit volle overtuiging tegen het initiatiefvoorstel gestemd dat voor de gehele keten de achterdeur wilde reguleren.
Nu ligt er een lokaal voorstel om Almere te laten deelnemen aan het experiment van de gesloten coffeeshopketen. Het moet laten zien of het daadwerkelijk mogelijk is om een gedecriminaliseerde gesloten coffeeshopketen te hebben en welke effecten dat heeft op de criminaliteit, veiligheid, overlast en volksgezondheid.
Wat ons betreft is dat naïef. De wietsector is verstrengeld met de onderwereld. En zoals bij elk legaal aanbod, zal er ook een illegaal aanbod zijn. Omdat dat goedkoper is of omdat de legale manier geen mogelijkheid biedt voor mensen met een strafblad. Kan de portefeuillehouder mijn fractie verzekeren dat de inzet op de aanpak van drugscriminaliteit onverminderd blijft? Een punt dat daaraan raakt, is de veiligheid. Zijn kweeklocaties en coffeeshops met een weekvoorraad niet heel aantrekkelijk voor de harde, georganiseerde criminaliteit? En waar ligt de verantwoordelijkheid voor de veiligheid? Is dat bij de teler en de coffeeshopeigenaar in het kader van een bedrijfsrisico? We hebben een schaarse politiecapaciteit. Moeten we die dan straks helemaal gaan inzetten om onze hennepplantages te gaan bewaken? Het rapport van de Adviescommissie Experiment gesloten cannabisketen zegt in zijn rapport “ Van diverse kanten wordt onrust verwacht in het criminele circuit, aangezien dat vreest voor zijn positie. Het is van belang om hier tijdig op te handelen en extra handhaving (en bescherming) kan nodig zijn. Het kan ook noodzakelijk zijn om de illegale teelt steviger aan te pakken, aangezien illegale telers zich mogelijk meer op andere (omliggende) gemeenten gaan richten.” einde citaat. De motie van D66 en GroenLinks zegt dat er met deze proef MINDER inzet nodig is van Politie en Brandweer, is het college dat met de indieners eens?
Naast veiligheid en de kosten ervan, is de jeugdgezondheidszorg voor de ChristenUnie een belangrijk punt, zoals ik in het begin aanhaalde. We weten hoe schadelijk drugs kunnen zijn, in de eerste plaats voor jongeren. Er zijn gezondheidsrisico's, zeker ook bij wiet. Zo is er gevaar voor blijvende psychische schade, zijn er effecten op het onderwijs en het werk en bestaat het risico van verslaving en het gebruik van andere verslavende middelen. De commissie-Knottnerus wijst er ook op dat het experiment mogelijk een aantrekkingskracht zal hebben op het gebruik van cannabis en dat daarom ook aanvullende preventieve maatregelen nodig zijn. Slechts een deel van de problematische cannabisgebruikers klopt aan bij de verslavingszorg, vaak na jarenlang problematisch blowen. Er zijn ongeveer 11.000 cannabiscliënten in de verslavingszorg. Dat zijn relatief vaak jongeren, zoals ook het Trimbos-instituut beschrijft. Daarbij zijn er ook extra kwetsbare groepen: jongeren die in het speciaal onderwijs zitten, jongeren die in de jeugdhulpverlening zitten en jongeren met een lichte verstandelijke beperking. Ik neem graag de raad en college mee op een werkbezoek naar Kwintes, de Verslavingskliniek of het Leger des Heils waar u met (ex) verslaafden kunt spreken over wat de gevolgen in hun leven zijn.
We proberen overal verslaving tegen te gaan (denk aan drank en sigaretten, waarschuwingen op pakjes etc) en hier wil men dan een legaal platform aan geven. Onbegrijpelijk!
Dit waren twee belangrijke inhoudelijke aspecten, de veiligheid/criminaliteit en de gezondheid, maar niet onbelangrijk zijn ook de kosten. We zijn zeer benieuwd naar de financiën die gemoeid zijn met dit experiment, zowel in de voorbereiding als ook wanneer we mee gaat doen. Is hier al door de indieners of het college inzicht in te geven?
Samenvattend: de aanzuigende werking, de criminaliteit die zal blijven bestaan, de jeugdgezondheid en de financiën, zijn allemaal aspecten waarom wij tegen dit voorstel zijn. Er zijn voorstellen van deze coalitie waar het hart van de ChristenUnie vol van is, waar onze mond van overloopt. Maar dat is dit voorstel niet. Wij verwachten niet dat reguleren dé oplossing is. Almere mag en moet in veel dingen vooroplopen maar bij dit Experiment zeker niet.
In de onderstaande link kunt u de bijdrage van Fractievoorzitter Hans van Dijk zien bij de politieke markt.
https://www.youtube.com/watch?v=INe4BuTANrE&feature=youtu.be
Bij de behandeling van de langverwachte Woonvisie mocht Kees Hendriksen namens de fractie het woord voeren. Hij heeft daarbij diverse onderwerpen aangesneden zoals: wachtlijsten, inkomenseisen die verhuurders vragen, bouwen voor de buurt en participatie. Daarnaast is er specifiek aandacht gevraagd voor kleinere lokale projectontwikkelaars en de woonwensen van jongeren. In de vervolgbespreking worden ook een amendement en motie over deze onderwerpen besproken.
De afgelopen week heeft Aldrik Dijkstra wat aantekeningen bijgehouden. Hij maakte er een blog van zodat hij u kan meenemen in het leven van een wethouder.