Op 20 juni as dient het proces van Roos tegen de korpschef van de Politie eenheid Noord-Holland. Dit proces heeft te maken met het incident dat plaatsvond op 21 december 2017 tijdens de raadsvergadering in de gemeente Bloemendaal. Er was sprake van een opzetje. Tijdens de raadsvergadering gaf burgemeester Elbert Roest het woord aan de raad oudste, Andre Burger van het CDA. De heer Burger gebruikte het agendapunt ‘mededelingen’ om zijn afschuw uit te spreken over het feit dat Roos op haar eigen facebook pagina had gevraagd om meer hulp en ondersteuning van de kant van de toenmalig griffier (thans wethouder in de gemeente Almere voor GroenLinks). Deze griffier maakte Roos het werk als raadslid behoorlijk lastig. Zo was hij bijvoorbeeld verantwoordelijk voor toezicht op Roos toen zij op 14 december 2017 door Roest in de gelegenheid werd gesteld stukken in te zien afkomstig uit de back-up van Hoffman bedrijfsrecherche. U weet het misschien nog? Hoffman Bedrijfsrecherche was ingeschakeld om zo’n 400.000 verdwenen of gewiste e-mails uit de IT-systemen op te diepen. Een deel van die e-mails bevatte compromitterende informatie die Roos dringend nodig heeft om zich te kunnen verweren in haar strafzaak. Een strafzaak die begonnen is met een valse aangifte van oud-burgemeester Ruud Nederveen in december 2014. De griffier belette Roos om aantekeningen te maken van datgene wat zij aantrof in de back-up. Een gekozen volksvertegenwoordiger wordt dus aan banden gelegd door een griffier in opdracht van burgemeester Roest.
Terwijl Burger van het CDA volledig losging op Roos tijdens die bewuste raadsvergadering van 21 december 2017 (een week na de inzage waarbij de griffier de laptop waarop Roos de stukken wilde inzien hardhandig dicht klapte), probeerde Roos in te grijpen door Roest te verzoeken het agendaonderdeel ‘mededelingen’ niet te gebruiken als middel om een collega raadslid met rotte eieren en tomaten te bekogelen. Dan zou er op zijn minst gelegenheid moeten zijn tot het geven van een weerwoord. Maar zo luiden de spelregels niet en Roest zette prompt de microfoon van Roos uit. Dat is een beetje een traditie aan het worden lijkt wel want ook tijdens de afgelopen twee raadsvergaderingen zat Roest dicht met zijn vinger bij de knop om bepaalde raadsleden het woord te ontnemen. Niet bepaald hoffelijk van deze voorzitter.
Na afloop van de raadsvergadering van december 2017 bleek dat er twee brigadiers in het gemeentehuis klaarstonden om Roos af te voeren. Het Haarlems Dagblad schreef dat het politiebusje al klaarstond. Roest ontkent dat overigens. Roos vroeg in 2018 om inzage in de politiegegevens. In september 2018 kwam vast te staan dat sprake was van een officiële mutatie. D.w.z.: na afloop van die raadsvergadering heeft de burgemeester een melding gedaan aan de politie. Deze melding is opgenomen in de politiesystemen. Maar Roos mag niet weten wat de burgemeester heeft verteld. De burgemeester beroept zich op zijn privacy. De politie zelf wil niks geven en beroept zich op het OM. De persoonlijke levenssfeer van de burgemeester zou in het geding zijn. Dat is natuurlijk absurd. De burgemeester is voorzitter van de gemeenteraad en handelt in het kader van zijn ambt als burgemeester en taak als voorzitter. Bovendien: hoe zit het dan met het recht op privacy van Roos? En haar persoonlijke levenssfeer dan?
De rechter heeft de stukken gelezen en niet vrijgegeven. d.w.z. dat de melding van Roest nog altijd in het systeem zit maar alleen bij politie, burgemeester en Justitie bekend is. Wat ons betreft is er geen belang om deze informatie achter te houden al denkt de korpschef daar heel anders over. Dit krijgt dus een vervolg op 20 juni as. De zaak dient bij de rechtbank in Haarlem.
Roos maakt zich geen illusie: ‘Het zal wel weer zo zijn kortgesloten binnen de driehoek van politie, justitie en burgemeester. Maar ik hoop dat ik me vergis. Vroeger dacht ik dat ons stelsel gebaseerd was op de scheiding der machten en ik was daar trots op. Dat is toch een van die pijlers waarop onze beschaving is gebaseerd. Maar ik merk dat het ietsjes anders in elkaar steekt. Als individu heb je geen rechten. Alleen plichten. De burgemeester heeft recht op privacy maar als individu kun je het schudden. Wat ik ook zo treurig vind is die vermenging van macht en functie. Het ergste vind ik het voor mensen die niet de middelen, de tijd en de kennis hebben om zich te verweren. Want zij leggen het finaal af tegen de overheid. Wie beschermt er nou eigenlijk onze burgers tegen de overheid? Dat vraag ik me regelmatig af. We zijn echt op een hellend vlak beland en niemand die zijn vinger opsteekt. Hoe eenvoudig is dit wel niet op te lossen: wees een vent en laat nou gewoon die melding zien. Dit is toch niet normaal?’
Een ander nieuwtje dat we brengen is het boek van Rob Slewe. Eerder schreef hij het boek ‘Niet ons soort mensen’. Het tweede boek is de volgende in een reeks over de bestuurscultuur in Bloemendaal. Is er iets nieuws te melden? Daar ziet het wel naar uit gelet op de titel van het boek. Wanneer kunt u het boek in de winkel zien liggen? Het wordt voor het eind van de zomer verwacht.
