Poliflw

Wij nodigen u graag uit voor een digitaal café via Zoom op woensdag 10 maart om 19:30, waarbij u alle vragen kunt stellen aan onze wethouder Eric Balemans en onze fractievoorzitter Sybren van der Velden. 

U kunt deelnemen door uw naam, e-mailadres en woonplaats te mailen naar infovvdwbd@gmail.com

GroenLinks stelde vragen over het toetsingskader zonnevelden dat binnenkort door de raad vastgesteld wordt. Zijn de criteria in dat kader voldoende uitgewerkt om meerdere projecten tegen elkaar af te wegen op bijvoorbeeld landschappelijke inpassing, biodiversiteit en maatschappelijke participatie? Ook vinden wij dat voor onze doelstelling van 16% duurzame opwek in 2023, alleen de grotere projecten moeten meetellen. Het blijft vaak onvoldoende duidelijk welke bijdrage kleinere, particuliere opwek precies levert. Liever wat te veel duurzame opwek dan te weinig.

De administratie van duurzame opwek door particulieren en bedrijven, verloopt niet altijd goed of met forse vertraging. Het Wijkse duurzame beleid spreekt van ‘ten minste’ en/of ‘minimaal’ 16% duurzame opwek in 2023. Voor het tijdig behalen van onze 2030-doelstelling (energieneutraal), zou beter zijn bij de 2023-doelstelling alleen de grote projecten te betrekken. Pas als de administratiemogelijkheid van ‘kleinere’ opwek verbetert, zou die van de resterende duurzame opgave afgetrokken mogen worden.

GroenLinks hecht zeer aan de kaders die met behulp van het burgerpanel tot stand zijn gekomen. We hebben zelf het initiatief tot deze vorm van burgerparticipatie genomen. Om maatschappelijk vertrouwen in toekomstige participatie niet te schaden, willen wij niet van de kaders afwijken. De politieke kaders waarbinnen het advies moest blijven, zijn bij aanvang van het traject gegeven. Een aanvulling op of nadere uitwerking van deze kaders vinden wij wel denkbaar. Dararmee wordt het toetsingskader meer geschikt als instrument om af te wegen welke initiatieven voorrang krijgen en waar. Een nadere uitwerking in meer toepasbare criteria als het gaat om locaties, landschappelijke inpassing, biodiversiteit en maatschappelijke participatie, maken het makkelijker die afweging tussen projecten te maken maar ook om te bepalen of een individueel project aan het gewenste minimumniveau voldoet.

Daarom stelde GroenLinks de volgende vragen:

Ligt het gelet op de problematische administratie van particuliere opwek en het tijdig halen van de 2030-doelstelling, niet in de rede dat voor onze 2023-doelsteling (16% duurzame opwek) vooralsnog slechts uitgegaan wordt van de ‘grote’ projecten? Is het toetsingskader voldoende uitgewerkt om te dienen als juridische/beleidsinstrument voor de selectie van locaties en beoordeling van projectvoorstellen in verband met het gewenste minimumniveau op thema’s als landschappelijke inpassing, biodiversiteit en maatschappelijke participatie? Met toepassing van welke vorm(en) van maatschappelijke participatie (in welke mate) voldoet een project in ieder geval en kan een rangorde aangebracht worden in die vorm(en)/mate, ingeval van overschrijving/concurrerende projecten?

Na roken, zwarte pieten en rijden op diesel, blijken veel gebruiken die we ooit koesterden niet meer zo gewoon. Soms door nieuwe inzichten, maar ook omdat grenzen bereikt worden. Veranderen van ons gedrag is lastig, maar af en toe nodig. Is er dan niets meer heilig?

Oude gewoontes zijn hardnekkig. Een paar weken geleden ging in Wijk bij Duurstede naar schatting voor € 100.000 aan vuurwerk de lucht in. Geen klein bedrag, maar wel uit ieders eigen portemonnee. Dat geldt niet voor schade door vandalisme aan publieke en private eigendommen. En voor de kosten van het opruimen, de medische kosten en het verlies aan arbeid. Bij elkaar betalen we dus als samenleving een flinke prijs.

En dan: de milieuschade, nauwelijks uit te drukken in geld. Neem de gigantische ongezonde piek in de uitstoot van fijnstof. De bijdrage aan de jaarlijkse uitstoot is 'slechts' enkele procenten, maar stijgt wel. Want we steken steeds meer vuurwerk af, inmiddels miljoenen kilo's per jaar. De neerslag van de rommel die in dat vuurwerk zit veroorzaakt grote en blijvende schade aan het milieu. De deeltjes die neerslaan bevatten veel zware metalen, zoals koper en cadmium. Die gaan via het oppervlaktewater de kringloop in en zijn nauwelijks afbreekbaar. Onderschat de grootte van die eenmalige uitstoot niet. Voor sommige giftige metalen is de uitstoot tijdens oudjaar 30% van de jaarlijkse uitstoot. Neem koper: voor Nederland 100.000 kg jaarlijks, alleen door vuurwerk. Koper is een van de stoffen die verantwoordelijk zijn voor verhoogde vissterfte, het is maar dat u het weet. En over dieren gesproken: vinden we het echt normaal dat we elk jaar weer deze kwelling veroorzaken voor miljoenen dieren, die niks snappen van deze explosie van stof en lawaai?

Kortom: oudjaar is een heel kostbaar feestje, dat enorme schade aan de leefomgeving aanricht. Laten we er eens mee stoppen in deze vorm, en kijken of het anders zou kunnen. Niet omdat het moet, maar gewoon omdat het zo echt niet meer kan. Zeg nou zelf!

Willem Brock, GroenLinks

Verschenen in: https://wijksnieuws.nl/column/column-raadspraat-540729