Poliflw

In de regio Tilburg worden jonge asielzoekers die een status krijgen in dezelfde regio gehuisvest. Lokale partijen werken samen om dit mogelijk te maken. Deze werkwijze is zowel positief voor de jongeren, die niet meer hoeven te verhuizen, als voor de gemeente, die zelf invulling kan geven aan de begeleiding en opleiding van jongeren die later in de regio gaan wonen. Podt wil dat deze manier van organiseren ook op andere plekken wordt toegepast.

Het kabinet start vanaf april met de vrijwillige uitkoop van 3000 piekbelasters. In november wordt de balans opgemaakt of dat voldoende natuurherstel dat oplevert. De Groot: “De afgelopen jaren ontbrak het boeren te vaak aan duidelijkheid. Daarom moet het kabinet consequent en transparant zijn over de gevolgen van de keuzes die ze boeren nu voorleggen. Dat is nodig vóór de vrijwillige uitkoopregeling begint. Het kabinet moet daarom in april al aangeven dat zij uiteindelijk piekbelasters zal uitkopen of vergunningen zal intrekken.” Zo hoopt De Groot de deelnamebereidheid aan de vrijwillige regeling te maximaliseren.

Ieder kind krijgt straks een vorm van onderwijs. Dit kan op verschillende manieren worden ingevuld. De behoeften van het kind staan hierbij centraal. Scholen krijgen hiervoor veel meer mogelijkheden tot maatwerk. Wanneer een kind beter kan leren door dat een aantal dagen per week thuis te doen, dan kan dat. Maar ook andere vormen van onderwijs zijn mogelijk. Als een kind maar kansen krijgt om te leren en zichzelf te ontwikkelen. Het recht daarop verankeren we met de initiatiefwet ‘leerrecht’ in de wet.

De leerplichtambtenaar wordt leerambtenaar, die naast het kind staat om waar nodig het leerrecht, het recht op onderwijs, af te dwingen. En om te voorkomen dat er niet alleen over kinderen wordt gesproken maar ook mét kinderen, geeft de wet het kind hoorrecht.

‘Het leerrecht staat opgenomen in het door Nederland ondertekende VN Kinderrechtenverdag, maar heeft geen plaats in de Nederlandse wet. Met als gevolg dat we een steeds grotere groep kinderen aan hun lot over laten. Met het leerrecht geven we deze kinderen weer kansen. Zij krijgen recht op onderwijs dat bij hem of haar past’, aldus Van Meenen.

Het kabinet stelde eerst een andere uitwerking voor, maar onder leiding van D66-Kamerlid Hülya Kat koos de Kamer om het advies van de kinderen en jongeren te volgen.

Afhankelijk van hun leeftijd krijgen getroffen kinderen en jongeren een bedrag tussen de €2.000 en €10.000. Het is bedoeld als een startbedrag voor de kinderen en jongeren om de regie over hun eigen leven op te pakken.

Daarnaast kunnen kinderen en jongeren terecht bij gemeentes voor brede ondersteuning en begeleiding. Met het aannemen van de Wet hersteloperatie toeslagen komt de uitbetaling van het geldbedrag waar kinderen en jongeren al anderhalf jaar op zitten te wachten er nu eindelijk aan. Een steuntje in de rug om weer zonder zorgen hun leven op te kunnen pakken.

“Ik ben een kind van gastarbeiders. Mijn ouders kwamen beide in de jaren 60 naar Nederland. Mijn moeder in 1968, na mijn vader, met drie kinderen; mijn zus en twee broers. Als enige van het gezin ben ik in Nederland geboren. Mijn jeugd was goed. Ik heb twee ondernemende ouders: van het runnen van pensions tot cafés en het organiseren van evenementen.”

“Ik herinner me een bijzondere ervaring op school: ik kreeg te horen dat ik wel veel vragen stelde in de klas. Of ik dat wat minder kon doen. Ik was een kritisch kind. Op mijn 12e kreeg ik als schooladvies lbo, een voorloper van het hedendaagse vmbo. Ondertussen zat mijn zus op de filmacademie. Ze was feministisch, activistisch en erg betrokken bij mijn leven en schoolloopbaan. Toen zij van mijn schooladvies hoorde, wilde zij ‘wel even met het schoolhoofd praten’. Mijn zus vond dat ik moest gaan studeren, maar het schoolhoofd adviseerde anders. ‘Je kunt beter een beroep leren, een vak’ vond hij. ‘Als je straks weer teruggaat naar je thuisland, heb je daar niks aan je studie.’ Ook dit moment is mij bijgebleven. Het was gek om te horen dat ik een ander thuisland zou hebben dan Nederland. Het waren goede intenties van het schoolhoofd: in die tijd was het een gangbare gedachte dat kinderen van gastarbeiders weer terug zouden gaan. Hij bedoelde het niet slecht.”

Wij kunnen dit niet alleen. Daar moet iedereen, van hoog tot laag, bij helpen. En zich uitspreken: over dingen die fout gaan en over dingen die goed gaan. We zijn allemaal verantwoordelijk voor de verwezenlijking van onze idealen, voor de partij die we willen zijn. Menselijke waardigheid en gelijkwaardigheid staan hierbij centraal.

Daarom vraag ik van jullie allemaal: steun je partij, lever een actieve bijdrage. We kunnen niets zonder jullie belangrijke werk in het land, zonder jullie inzet, en kritische stem. Spreek je uit maar wees ook weerbaar als het wat moeilijker gaat. We komen hier sterker uit dankzij de waarden die wij delen en waar wij voor staan.

Wij begrijpen de vragen en zorgen die leven onder onze leden. Als bestuur gaan we zoals aangekondigd kijken naar de conclusies van beide delen van het BING-rapport. Dat doen we met de zorgvuldigheid die deze situatie vraagt. Tegelijkertijd willen wij vanuit ons gezamenlijke gevoel van urgentie snel handelen. Het bestuur is voornemens vrijdag 22 april de leden te informeren over de conclusies van de nieuwe weging.

We horen de terechte wens van de leden om snel van ons te horen en om zoveel mogelijk open te zijn, met respect voor de privacy van betrokkenen. Die duidelijkheid hopen we dus spoedig te kunnen bieden. Daarna zijn wij zeer bereid om met de leden in gesprek te gaan. Meer informatie over hoe we dat organiseren, zullen we eveneens vrijdag met de leden delen.

De huidige onderwijswetten zorgen ervoor dat kinderen vastlopen. Scholen hebben te weinig ruimte voor het bieden van maatwerk, ouders worden te vaak gedwongen tot het aanvragen van een vrijstelling van de leerplicht en geen enkele partij draagt de verantwoordelijkheid voor het bieden van onderwijs aan deze kinderen.

Door aanpassing van deze wetten op 15 punten krijgt ieder kind een vorm van onderwijs. Dit leerrecht kan op verschillende manieren worden ingevuld. De behoeften van het kind staan hierbij centraal. Scholen krijgen bijvoorbeeld de mogelijkheid om kinderen niet de hele week, maar enkele dagen les te geven op school. Ook wordt digitaal leren een optie voor kinderen die geen fysiek onderwijs kunnen volgen.

Door Don Ceder op 15 maart 2022 om 14:32

Een mens bloeit op in gemeenschap, een kind groeit op in een gezin. Heel veel kinderen groeien op in stabiele gezinnen waar ze een goede basis meekrijgen voor de rest van hun leven. Bij tegenslag in het leven, wat ieder gezin op zijn tijd meemaakt, heeft een gezin soms 'krukken’ nodig ter ondersteuning. Het netwerk van familie, vrienden en buren kan hierin voorzien. Soms is een extra professionele steun in de rug nodig, waarbij de gemeente het eerste aanspreekpunt is. Daarbij moeten we waken voor de tendens van medicalisering en de gedachte dat elke situatie altijd om professionele hulp vraagt.

In de professionele jeugdzorg zetten veel hulpverleners zich met hart en ziel in voor goede zorg voor gezinnen, kinderen en jongeren. Tegelijkertijd kent de jeugdzorg ook een aantal forse uitdagingen die vragen om een passend antwoord.

1 op de 10 jongeren in Nederland, in 2020 bijna 430.000, heeft inmiddels te maken met jeugdzorg. En als we ons beperken tot de leeftijd 18 jaar dan is dat bijna 1 op 8[1]. Bijna 93% van deze jongeren krijgt (lichte) zorg en ondersteuning terwijl ze gewoon thuis wonen (jeugdhulp). De rest van de jongeren heeft complexere zorg nodig en/of woont in een instelling. Deze complexe zorgvragen bij jongeren kunnen sterk uiteenlopen: denk bijvoorbeeld aan multiproblematiek in huishoudens waar er sprake is ernstige psychiatrische klachten, verslavingen of een verstandelijke beperking. Het kan om kwetsbare jongeren gaan die steeds dieper in het criminele circuit worden gezogen of slachtoffers zijn geworden van loverboys en mensenhandel. Kortom: opgroeien in een kwetsbare omgeving kan voor veel ontwikkelproblemen bij jongeren zorgen en deze jongeren zouden de beste zorg moeten krijgen.

De toename van de vraag naar jeugdzorg vergroot ook de druk op gemeenten: van 2015 tot en met 2018 groeide het aantal jongeren dat jeugdhulp ontving met circa 50.000; een stijging van 13 procent. De gemeentelijke uitgaven aan jeugdzorg per jongere stegen in die jaren met 42 procent[2]. Daarnaast zijn er steeds meer signalen dat sommige zorg die geboden wordt niet altijd het gewenste resultaat heeft en zelfs tot schrijnende situaties leidt. (Zie bijv. het initiatief ‘Het vergeten kind’ rond de gesloten jeugdzorg.)

Al deze ontwikkelingen vragen om een kritische kijk op en een bijsturing van de visie van de overheid op jeugdhulp, jeugdbescherming en jeugdreclassering. Als er zoveel kinderen hulp nodig hebben dan vraagt dat ook om een eerlijke blik op de rol van gezin, familie, professionele hulp en roept dat de vraag op wat effectieve zorg voor kwetsbare kinderen is en wat niet. Het is belangrijk om te investeren in de veerkracht van een gezin. Tegelijkertijd hoort kwetsbaarheid bij het leven en ook problemen bij het dagelijks functioneren zijn hiervan niet uitgesloten. Een andere belangrijke vraag is daarbij: in hoeverre kunnen we als samenleving nog accepteren dat het leven niet altijd even perfect gaat? En kunnen we de sociale druk om kinderen aan een ideaalbeeld te laten voldoen verminderen?

We streven naar een samenleving waarin ieder kind veilig thuis opgroeit en zich gezond en stabiel kan ontwikkelen. En waar een kind, als dat om welke reden dan ook (even) niet kan, in ieder geval in een thuis opgevangen wordt. Daarvoor zijn volgens mij een aantal uitgangspunten en transformaties van belang. Dit heb ik opgeschreven in een zogenoemde startagenda. Ik ben gemotiveerd om hiermee aan de slag te gaan de komende periode. Want ieder kind verdient een thuis.

Jongeren kunnen straks gebruikmaken van alle diensten. Van boeken lenen tot het volgen van cursussen. De bibliotheek is voor veel jonge mensen ook de ideale plek om in rust te kunnen leren en studeren. Want vaak is het thuis te druk of rumoerig.