Wonen in Westland: een ongrijpbare droom voor onze jongeren?
Tuurlijk niet: een politieke keuze.
Wat is er toch aan de hand op de Westlandse woningmarkt? Waarom verrijzen overal nieuwbouwwijken, en hebben we het tóch nog steeds over woonproblemen voor onze Westlandse jongeren? Welnu, hou je vast: dat hebben we te danken aan onze Westlandse politiek.
Sinds de nieuwe Huisvestingswet uit 2014 moet een gemeente die iets wil doen aan voorrangsbeleid voor woningen een huisvestingsverordening hebben. Dus die hebben wij. In onze huisvestingsverordening staat, in lijn met de wet, dat maximaal een kwart van de woningen door de gemeente met voorrang kan worden toegewezen aan eigen inwoners die in knel komen op de woningmarkt. En dat kan dan alleen als er aantoonbaar sprake is van schaarste en verdringing in woonruimte. Kortom: als er geen schaarste of verdringing is, mag je geen voorrang geven aan wie dan ook. Maar áls er sprake is van schaarste of verdringing, lijkt het mij bij uitstek níet de oplossing om met moeilijke verordeningen en langslepende trajecten met wooncorporaties te gaan werken aan voorrangsregelingen. Dan lijkt het mij zaak om die schaarste of verdringing op te lossen. Om de oorzaak van het probleem aan te pakken.
En de schuldige is…
Waar komt die schaarste dan door? Een belangrijke oorzaak van de woonschaarste voor jongeren is het gebrek aan doorstroming. Het is vrij simpel. Door de vergrijzing en de steeds betere zorg blijven senioren steeds langer thuis wonen. Voor hen is er nauwelijks een aantrekkelijk woonalternatief. Senioren blijven, alleen of met zijn tweetjes, in hun grote eengezinswoningen wonen waar ze ooit hun kinderen opvoedden. Jonge gezinnen kunnen zo niet doorstromen naar eengezinswoningen. En jongeren blijven daarom maar bij hun ouders wonen, of laten het Westland achter zich. We bouwen dus te weinig voor senioren.
Een tweede belangrijke oorzaak is een gebrek aan bouwen voor jongeren. Nieuwbouwwijken lijken louter uit eengezinswoningen te bestaan. Woningen die economisch wellicht aantrekkelijk zijn, maar die we juist níet zo hard nodig hebben in Westland.
Of kunnen we een populairdere verklaring verzinnen?
Dan zijn er natuurlijk ook nog wat drogredenen voor de schaarste te bedenken. Het meest populair lijkt de kreet dat de problemen komen doordat onze woningen naar statushouders gaan. Dat gaat over enkele tientallen woningen per jaar. Daar kunnen we natuurlijk heel hoog en laag over springen. Maar ook dát gaat over voorrang, over poppetjes. We hebben de wettelijke verplichting om statushouders te huisvesten. Daar komen we echt niet vanaf met hard brullen. We kunnen veel beter zelf zorgen voor voldoende woningvoorraad dan doorgaan met dit gemekker over wie eerst mag.
En dan heb je nog partijen die pleiten voor het verlaten van Woonnet Haaglanden, het samenwerkingsverband waarin negen gemeentes samenwerken aan woningvoorraad en woningtoewijzing. Natuurlijk kan dat. Dan komen er weliswaar geen huurders van buiten de regio makkelijk meer naar binnen, maar dan kunnen de Westlandse jongeren ook minder makkelijk naar buiten en weer terug, bijvoorbeeld voor hun studie. Ik geloof niet dat een denkbeeldige muur rondom het Westland bouwen helpt. Samenwerken leidt juist tot meer slagkracht, meer expertise en meer kansen om de regionale woningmarkt te bedienen.
En dan nu de oplossing
Tijd om de schaarste op te lossen. Immers, we zijn Westlanders. Het is een kwestie van bouwen. Dat bouwen is de laatste jaren veelvuldig gedaan. Heb je de kassen en het groen tussen de dorpen ook zien verdwijnen? Grote gezinswoningen werden hier gebouwd. Terwijl senioren nog steeds in hun uppie in hun grote gezinswoningen zitten. En onze jongeren bij hun ouders. We bouwen dus wel, maar bij uitstek níet die woningen waar nou zoveel behoefte aan is: voor jongeren en senioren. En daarbij raken we ook nog eens onze mogelijkheden voor vergroening van het Westland kwijt. Dat moet anders.
Daarom staat GroenLinks Westland voor bouwen, maar dan wel in de kernen. Zodat jongeren en senioren dichtbij de voorzieningen leven. Waar mogelijk door bestaande gebouwen als oude gemeentehuizen en scholen om te bouwen. Maar we investeren ook in nieuwbouw in dit segment. We bouwen liever iets hoger, maar wel betaalbaar, in sociale huur én koop, dan dat we het buitengebied blijven volbouwen. Bouw opdat onze Westlandse jongeren ónze jongeren blijven. En onze senioren nog lang en tevreden actief deel uit kunnen maken de Westlandse samenleving in de dorpskernen.
En verdwijnen er zo hier en daar nog kassen? Dan creëren we daarvoor in de plaats water, parken en bossen. Zodat ons ooit zo mooie, groene Westland weer leefbaarder en mooier wordt. Zodat niet alleen de droom van onze jongeren in realiteit wordt omgezet, maar ook onze droom voor een mooi en groen Westland. Dat is het Westland waar GroenLinks voor staat.
Ilona Rozenboom
