Column van Melissa Oosterbroek die vanvond aan de raadsleden en publieke tribune oranje sjaaltjes uitdeelde.
Vanavond is het zover... De Nederlandse vrouwen staan in de halve finale van het FIFA WK. Ik kan mij nog een andere voetbalfinale herinneren. Bijna 10 jaar terug. Ik studeerde in Amsterdam en keek de wedstrijd met twee goede vrienden. Beide vrij fanatiek voetbalfan. Toen Spanje sterker bleek dan Nederland liepen de emoties snel hoog op. En na het verlies zocht ik troost bij een mogelijk nieuwe vriend en mijn vrienden noodgedwongen bij elkaar. Op verjaardagfeestjes wordt mij nu nog steeds verweten dat ik op dat moment er niet was om mijn vrienden te troosten. Zo worden de vrienden eigenlijk altijd een beetje boos op mij als we het er weer over hebben en geven ze de teleurstelling in oranje van 2010 weer een plek.
Dat het vrouwenvoetbal die emoties nog niet haalt tijdens de wedstrijden, dat kan ik enigszins begrijpen. Maar wat mij vooral opvalt, is dat de kans om wereldkampioen te worden steeds dichterbij komt, maar dat de straten niet oranje kleuren. Als nu de mannen in de halve finale hadden gestaan, dan was heel Haarlem al oranje om de topsporters te ondersteunen!
We laten hier een mooi feestje liggen! Stel je nu eens voor dat je elk jaar de straten oranje zou kunnen laten kleuren? Dat we elk jaar van onze winst zouden kunnen genieten? Wat betekent dat voor de horeca? En voor de winkeliers? Voor de gezelligheid in de stad?
Maar afijn, halve finale, vanavond… Nu al heugelijk. Maar ik kan niet kijken. Want deze voetbalkraker valt samen met de bespreking van de kadernota in de raad. En dat is een belangrijke vergadering omdat de kadernota vaststellen, dus waar het geld naartoe gaat het komende jaar. Maar hoewel ik niet kan kijken, kan ik het Oranjeteam wel supporten. Hoe?
Door samen met andere Groenlinksers gepast gekleed te gaan: we kleuren de bankjes oranje. En zo onderstrepen we de gelijke waardering voor de voetbalvrouwen. Wie doet mee?
