Poliflw

Tijdens de verkiezingscampagne is me regelmatig gevraagd wat ik als eerste zou willen veranderen in Nederland. Dat is dus dit. Een eind maken aan de armoede onder kinderen. Hoe hartverwarmend het initiatief van Johan ook is, het zou niet nodig moeten zijn. Veel van de ouders die geen geld hebben voor ontbijt voor hun kinderen, hebben namelijk wel een baan. Maar liefst een half miljoen mensen in Nederland moet rondkomen van het minimumloon. Zij werken, maar verdienen daarmee te weinig om van te kunnen leven. Die lonen moeten omhoog. En we moeten zorgen dat de lasten, zoals de huur en zorgkosten, omlaag gaan. En dat kan! In Nederland bezit de rijkste 10% maar liefst twee derde van ons totale vermogen. Dat betekent dus dat 90% van Nederland het moet doen met de rest. We moeten de rijkdom eerlijker verdelen. En daarmee een eind maken aan de armoede onder kinderen.

Wil je meer weten over het initiatief van Johan of steunen? Dat kan op de website van ‘Niet graag een lege maag’.

Wij willen geen tweedeling in onze samenleving. Niet iedereen die dat wil kán zich immers laten vaccineren. Jongeren zullen nog lang moeten wachten. Daarnaast willen we nooit enige vorm van dwang.

Wat wel een goed idee is: kijken wat wèl veilig kan. Zodat als straks veel mensen zijn gevaccineerd (óf een negatieve test hebben als je geen vaccinatie wilt) ons land snel veilig open kan. Veel mensen snakken daarnaar. Dat is altijd een volledig vrije keus, cruciaal verschil. Daarom hebben we gisteren moties in de Tweede Kamer gesteund die zich uitspreken tégen een vaccinatiepaspoort.

Tegelijk hebben we ons uitgesproken vóór het voorstel om te kijken hoe je met een negatieve test óf een vaccinatie weer grotere bijeenkomsten kunt organiseren. Dat is belangrijk, want we willen ons land niet net zó lang op slot houden tot de laatste Nederlander zich - vrijwillig - heeft kunnen laten vaccineren.

Er gaat wat gebeuren. Daar ben ik van overtuigd. Afgelopen twee dagen debatteerden we van de ochtend tot de avond in de Tweede Kamer over de plannen van het kabinet. Het is mij duidelijk: ons land moet eerlijker. En het kan. Een grote SP is nodig om ervoor te zorgen dat het ook echt gaat gebeuren.

“Corona raakt ons allemaal”, sprak de koning op Prinsjesdag. En daar heeft hij gelijk in. Maar zeker niet iedereen even hard. De coronacrisis legt een vergrootglas op de ongelijkheid die we in de samenleving al zagen: een onzeker inkomen, de hoge werkdruk in de zorg, moeite hebben om rond te komen omdat de huur steeds verder stijgt. Deze problemen kenden we al, maar ze zijn door de coronacrisis nog groter geworden.

Vorig jaar hoorden we al dat partijen steeds meer terug kwamen op de gedachte dat het overlaten aan de markt, bijvoorbeeld van onze zorg en woningen, alles beter zou maken. De SP heeft daar nooit in geloofd, maar andere partijen, van de PvdA tot de PVV, hebben Mark Rutte geholpen om dit idee uit te voeren. En nu komen ze daar allemaal van terug. Het lijkt alsof de coronacrisis dat in een stroomversnelling heeft gebracht.

Maar gaat er nu vanzelf wat veranderen? Nee. Dat zullen we samen voor elkaar moeten krijgen.

Het einde van het neoliberalisme is in zicht. Dat is goed nieuws, want daarmee komt er meer ruimte voor onze ideeën, voor een eerlijke samenleving waarin onze zorg gebaseerd is op samenwerking in plaats van concurrentie, waarin een huis is om in te wonen en niet om rijk van te worden, waarin we omkijken naar elkaar, naar onze natuur en milieu en waarin de economie werkt voor iedereen en niet slechts voor een enkeling.

Maar gaat er nu vanzelf wat veranderen? Nee. Dat zullen we samen voor elkaar moeten krijgen. Ondanks de mooie woorden kiest het kabinet er nog steeds voor om weer twee miljard cadeau te doen aan de grote bedrijven in plaats van dat geld te gebruiken voor een eerlijke beloning voor onze zorgverleners. Daarom is een grote SP nodig om ervoor te zorgen dat er niet alleen verandering komt in woorden, maar vooral ook in daden.

You must have JavaScript enabled to use this form.

Ja, ik wil op de hoogte blijven van belangrijk nieuws en acties van de SP en Lilian Marijnissen.

Marijnissen: 'We zitten midden in een ongekende crisis, maar dit kabinet durft niet te kiezen voor groepen die dat nu echt nodig hebben. De coronacrisis heeft ons laten zien hoezeer we als samenleving afhankelijk zijn van de mensen in de vitale beroepen. Zij verdienen meer waardering. Het is niet eerlijk dat zorgverleners massaal in actie moeten komen, maar afgescheept worden met een kleine eenmalige bonus en een applaus. Het is niet eerlijk dat je nauwelijks meer een woning kunt vinden, laat staan dat je er een kunt betalen, maar dat dit kabinet alsnog weigert om de huren te bevriezen. Je kunt in deze crisis beter luchtvaartmaatschappij zijn dan verpleegkundige.'

Na grote druk vanuit de samenleving en de SP heeft het kabinet het toch niet aangedurfd om de belastingen op de winsten van grote bedrijven nog verder te verlagen. Marijnissen: 'Maar daarmee zijn we er nog niet. Sterker nog: deze twee miljard euro gaat nu op een andere manier alsnog als een belastingcadeau naar het bedrijfsleven. De winstbelasting is afgelopen jaren al flink gedaald, wij pleiten er daarom voor om de winstbelasting te verhogen naar 30% zodat bedrijven waar het goed mee gaat, hun eerlijke deel bijdragen. Het geld wat dat oplevert, kunnen we nu veel beter gebruiken, bijvoorbeeld voor een beter salaris voor mensen in de zorg.'

Tien jaar Rutte is vooral goed geweest voor het bedrijfsleven.

Al decennia blijft het inkomen van mensen achter bij de groei van de economie. Tien jaar Rutte is vooral goed geweest voor het bedrijfsleven. Het is daarom tijd voor een eerlijke economie die werkt voor iedereen. Marijnissen: 'We zien steeds meer partijen onze analyses overnemen: het neoliberalisme is op zijn retour. Dat is mooi. Wij maken die analyse al jaren en hebben de alternatieven daarom al klaar liggen. Dit kabinet wil echter voort op de oude weg, maar het is tijd voor verandering, voor een eerlijk Nederland.'

SP-Kamerlid Henk van Gerven en oud-huisarts: 'Voormalig minister Schippers heeft de landelijke inkoop van de griepprik voor zorgverleners weggehaald bij de RIVM en overgeheveld naar de markt. Gezien de dreigende tekorten is het beter dat dit besluit wordt teruggedraaid en het RIVM weer de centrale inkoop van de griepprik voor zorgverleners organiseert om tekorten te voorkomen. Zo hoeven zorgverleners niet op een wachtlijst terecht te komen én hoeven zorgorganisaties niet ieder voor zich de inkoop van het griepvaccin op poten te zetten. Daarnaast is een centrale inkoop natuurlijk veel goedkoper'

Henk van Gerven: 'Het is belangrijk dat alle zorgverleners die een griepprik willen, deze ook kunnen halen. Met een griepprik beschermen ze namelijk zowel zichzelf als hun patiënten. Een voldoende beschikbaarheid van de griepprik is altijd al van belang geweest, maar in tijden van corona is de relevantie extra groot. Er is geen bewijs dat de griepprik de kans op corona verkleint of de klachten vermindert, maar we willen de extra druk op de zorg natuurlijk voorkomen. Het samenvallen van een eventuele tweede coronagolf en een griepgolf kan immers tot een grote druk op de zorg leiden.'

De SP heeft inmiddels staatssecretaris Blokhuis gevraagd dit te regelen.

De ervaringen van zorgverleners zijn cruciaal om te kunnen leren voor eventuele nieuwe golven van coronabesmettingen en om te kunnen bepalen welke structurele veranderingen nodig zijn na de crisis. Uit de enquête blijkt dat veel zorgverleners niet op tijd over voldoende beschermingsmiddelen beschikten. Maar liefst 45% van de zorgverleners in de langdurige zorg en 30% van de zorgverleners in de ziekenhuizen, GGZ en ambulancesector beschikten niet op tijd over voldoende beschermingsmiddelen. Sommige zorgverleners moesten zelf voor mondkapjes zorgen. Ook konden veel zorgverleners zich niet op tijd laten testen, maar liefst 57% van de zorgverleners in de langdurige zorg en de helft van de zorgverleners uit de ziekenhuizen, GGZ en ambulancesector zegt dat dit niet op tijd kon.

Veel zorgverleners in de enquête pleiten voor minder bureaucratie en marktwerking in de zorg. Ruim 68% van de zorgverleners zag dat samenwerking in plaats van concurrentie centraal stond tijdens de coronacrisis. Ook willen veel zorgverleners meer gehoord worden, meer zeggenschap en de baas worden over hun eigen werk. Als zorgverleners zich uitspreken wordt te weinig geluisterd door managers. Een zorgverlener stelt: ‘Er worden coaches ingezet, workshops georganiseerd en een jaar later worden er weer dingen teruggedraaid omdat het niet werkt. Wat de verzorgende al voorspeld had. Het is triest om te zien hoeveel geld gaat naar coaches. Ik heb vaak het gevoel dat wij gezien worden als domme mensen die niet in staat zijn goed na te denken. Ons mee laten denken zou zoveel opleveren.’

Teken nu petitie 'Onze zorg verdient meer dan alleen applaus'.

Oorspronkelijk werden in de Kamer debatten gevoerd en werd daarvan in de media verslag gedaan. Nu is dat andersom: in allerlei media worden door politici problemen besproken en daarna wordt hierover in een Kamerdebat nog eens nagepraat. Dit heeft het debat doen veranderen. In het parlement staan de politici tegenover elkaar en kunnen zij elkaar bevragen, tot een oplossing wordt gevonden die kan rekenen op een meerderheid. Al die discussies in de media hebben een ander karakter. Daar kan de éne politicus hier een bewering doen en een andere dáár eens wat zeggen, zonder rekenschap af te leggen of na te hoeven denken over de uitkomst. In de logica van de media is scoren belangrijker dan analyseren, beeldvorming belangrijker dan inhoud. De mediademocratie vraagt om een ander soort politicus, voor wie de media geen middel meer zijn, maar een doel op zich lijken te worden. Veel partijen rekenen politici tegenwoordig af op hun ‘mediaprestaties’.

Al die jaren in Den Haag heb ik veel kunnen doen waar ik trots op ben, veel te veel om hier op te noemen. Ik heb allerlei onderzoeken gedaan, waaronder een groot onderzoek onder ruim tienduizend politieagenten. Ik probeerde een breed publiek te bereiken, onder meer door jarenlang in Story brieven te beantwoorden. Verschillende kabinetten hebben voorstellen van mij overgenomen, zoals de normering van de topinkomens in de publieke sector en de beperking van de inhuur van consultants op de ministeries. Een aantal wetten van mij is aangenomen, zoals een wetsvoorstel voor de bescherming van klokkenluiders. Op dit moment strijd ik in het parlement voor een wet voor een correctief referendum. Veel voldoening heb ik al die jaren gevonden in het spitten en graven, zoeken en vinden, van maatschappelijke misstanden. Als een eenling strijdend tegen enorme machten. Doorgaan, doorvragen en doorpakken. Niet stoppen voordat de waarheid boven komt.

‘Je twijfel is je antwoord’, zei iemand toen ik vroeg of ik me in maart opnieuw beschikbaar moest stellen. Twintig jaar heb ik gestreden tegen een neoliberale politiek. Het voelt vreemd om te stoppen op het moment dat aan deze tijd een einde komt. Eindelijk ligt het veld open, dit is hét moment. Daar moet ik bij zijn, daaraan wil ik meedoen. De vraag is echter of dat het beste kan als Tweede Kamerlid, of beter op een andere manier. Ik geef ook toe dat de jaren tellen, weinig mensen beseffen hoe zwaar het is om Kamerlid te zijn. Hoe dat een wissel trekt op je persoonlijke leven. Ik heb even de tijd nodig om op adem te komen en bij te tanken. Om te schrijven en na te denken. Mijn partij is nog niet van mij af, de politiek is nog niet van mij af en u bent nog niet van mij af. O wat krijg ik een spijt, o wat ga ik dit missen. Wat een eer en wat een voorrecht is het om Kamerlid te mogen zijn. Maar als je twijfelt is dat een teken. Dan is de tijd gekomen om te stoppen.

Van Ronald van Raak verscheen onlangs het boek Denken op de dijken. Het Nederland van de filosofen.

Het was een klap in het gezicht voor de zorgverleners toen Kamerleden van de coalitiepartijen vorige week woensdag uit de Tweede Kamer vluchtten op het moment dat er gestemd moest worden over een motie voor meer waardering voor zorgverleners. En dat terwijl juist nú duizenden zorgverleners overwegen om te stoppen met hun zware werk en er gevreesd wordt dat een tweede coronagolf voor de deur staat. Aanstaande woensdag zal er opnieuw gestemd worden voor meer waardering voor de zorg. Om te voorkomen dat de Kamerleden van de coalitie weer het gebouw uitrennen komen zorgverleners in actie.

Kamerleden worden uitgenodigd om naar de verhalen van de zorgverleners te luisteren. Zij en hun families lopen grote risico's tijdens de coronacrisis, daar hoort een eerlijke beloning bij. Het is te hopen dat de Kamerleden die eerder wegrenden of tegenstemden nu wél over de brug willen komen. Als er een Kamerlid toch probeert weg te rennen, dan hebben de zorgverleners een speciale opvangtent voor hen klaarstaan.

De petitie van de SP voor meer waardering voor de zorg is inmiddels al meer dan 100.000 keer ondertekend.

Kijk op www.eerlijkebeloning.nl om jouw steun uit te spreken!

Toen Suus en vele andere Nederlanders in de afgelopen maanden corona kregen vochten zorgverleners voor hun levens. Zonder te klagen. Wel liepen al deze zorgverleners het risico om zelf besmet te raken of om hun familie te besmetten. Nederland steunde hen toen de crisis op z'n hevigst was door een hartelijk applaus in alle buurten en straten van ons land. Inmiddels vrezen we dat een tweede coronagolf voor de deur staat. Duizenden zorgverleners overwegen om te stoppen met hun zware werk. Ze voelen zich niet gewaardeerd en houden het niet meer vol. Voor Suus en andere (ex-)corona patiënten is het duidelijk: onze zorgverleners verdienen meer dan alleen applaus!

Al vanaf de start van de coronacrisis doet de SP voorstellen om zorgverleners beter te waarderen. Ze verdienen het. Maar we kunnen het ons als land ook niet permitteren dat een deel van de zorgverleners overweegt wat anders te gaan doen. We hebben ze allemaal nodig! Eerst blokkeerde de coalitiepartijen meer waardering door tegen ons voorstel te stemmen en afgelopen week, toen het de coalitiepartijen in de Tweede Kamer te moeilijk werd, vluchtten ze weg om een stemming te ontlopen. Dit is weer een klap in het gezicht van al die zorgverleners. Daarom komen we op zaterdag 5 september in actie. Dan is het moment om wat te veranderen en zorgverleners structureel beter te waarderen. We roepen iedereen op om mee te doen en de handen ineen te slaan voor de zorg. Inmiddels is onze petitie al meer dan 100.000 keer getekend.

Kijk op www.eerlijkebeloning.nl om jouw steun uit te spreken!

De helft van de verpleegkundigen is nu niet klaar voor een tweede coronagolf, blijkt vandaag uit onderzoek van Nursing, een vakblad voor verpleegkundigen. Ook zijn veel verpleegkundigen als gevolg van de eerste coronagolf moe, prikkelbaar en gespannen. Dat is super te begrijpen als je weet waar zij midden in de coronacrisis mee te maken hebben gehad.

Hier maak ik me grote zorgen over. Als je deze verhalen hoort, dan moeten we nu toch alles op alles zetten om onze zorgverleners te beschermen? Alles doen om een tweede coronagolf te voorkomen en zorgverleners weer vertrouwen te geven in de toekomst? Maar toch gebeurt dit niet.

Met stijgende verbazing luisterde ik gisteren naar de persconferentie van premier Rutte en minister de Jonge. Natuurlijk heeft iedereen altijd een eigen verantwoordelijkheid om de regels na te leven, en daar mogen we iedereen op wijzen en aanspreken, maar dit liberale kabinet schuift wel heel veel onder ‘eigen verantwoordelijkheid’. Ook is de oproep aan jongeren veel te eenzijdig. Zo vreest de GGD nu al op plekken het bron- en contactonderzoek los te moeten laten omdat men het met de huidige capaciteit niet meer redt. Dan raken we het zicht op het virus (weer) kwijt en zijn we terug bij af. Dan zijn mogelijk weer nieuwe maatregelen nodig. Dat zou slecht zijn voor de gezondheid van mensen en voor de economie.

Volgende week is er in de Tweede Kamer weer een debat. Het kabinet moet nu handelen om erger te voorkomen. Dat betekent: meer en sneller testen. Maar ook: extra capaciteit voor de GGD voor doortastender bron- en contactonderzoek. En de richtlijn aanpassen zodat zorgverleners ook preventief beschermingsmiddelen hebben om veilig te kunnen werken. We weten immers dat je het virus helaas ook zonder zelf klachten te hebben kunt verspreiden. Tot slot zouden mensen veel meer geholpen moeten worden met thuisisolatie. Dit doe je voor de samenleving, dus daar moeten we ons ook samen verantwoordelijk voor voelen.