Poliflw

Medewerkers in de publieke sector mogen mee beslissen over wie hun toezichthouders zijn en krijgen daarmee dezelfde rechten als medewerkers in bedrijven. Het voorstel van GroenLinks en CDA hiervoor kreeg vandaag een ruime Kamermeerderheid.

Bij grote bedrijven hebben de werknemers het recht om een derde van de toezichthouders voor te dragen voor benoeming. In de publieke sector en bij maatschappelijke organisaties is dit nog niet overal zo geregeld. Dit voorstel van GroenLinks en CDA stelt werknemers in de publieke sector en in maatschappelijke organisaties beter in staat om mee te beslissen. Het voorstel geldt voor minimaal 1.500 organisaties (minimaal 150.000 medewerkers) in Nederland (CBS).

Gebrek aan zeggenschap van werknemers is demotiverend en is één van de oorzaken van de personeelstekorten in de zorg, blijkt uit onderzoek onder verpleegkundigen en verzorgenden (V&VN, 2019). Ook de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid concludeert dat veel toezichthouders onvoldoende zicht hebben wat er afspeelt op de werkvloer.

Om zeggenschap te vergroten en de publieke waarde van maatschappelijke organisaties te waarborgen, is het goed dat meer leden met inhoudelijke affiniteit en ervaring plaatsnemen in Raden van Toezicht, vinden GroenLinks en CDA.

Tweede Kamerlid Paul Smeulders van GroenLinks: “Werknemers verdienen het vertrouwen dat zij samen met bestuurders en toezichthouders de juiste beslissingen nemen. Samen de baas is het ideaal, niet een concentratie van de macht in de top. Dat werknemers tenminste een derde van de leden van de Raad van Toezicht kunnen kiezen, is daarin een belangrijke stap. De Raad van Toezicht is immers de werkgever van het bestuur.”

Tweede Kamerlid Hilde Palland van CDA: ”Een betere samenspraak tussen werknemers en werkgevers past goed binnen het Rijnlands denken. Het is daarom goed dat werknemers worden betrokken bij de voordracht van een deel van hun eigen toezichthouders. In bepaalde sectoren, zoals de zorg, kan dit veel beter. Het voorstel moet aansluiten bij de praktijk, de behoefte van de sector en de werknemers daarin. Ik ben benieuwd naar de reactie van de minister.”

GroenLinks en de PvdA dienen vandaag de beantwoording in van de vragen over hun initiatiefwet die regelt dat de abortuspil voortaan ook door de huisarts verstrekt mag worden. 

Dit betekent dat de wet klaar is om door de Tweede Kamer behandeld te worden. GroenLinks en PvdA willen dat ook de huisarts een abortuspil kan voorschrijven. Nu kunnen vrouwen deze pil alleen bij een abortuskliniek of in het ziekenhuis krijgen.

Corinne Ellemeet (GroenLinks):  “Wanneer iemand de keuze maakt een zwangerschap af te breken is het heel belangrijk dat goede zorg wordt geboden. Dit voorstel houdt vast aan de hoge kwaliteit van abortuszorg in Nederland én vergroot de keuzevrijheid voor vrouwen. De abortuspil bij de huisarts is daarom echt een stap vooruit voor alle vrouwen.”

 

Lilianne Ploumen (PvdA): “Als je ongewenst zwanger bent is het belangrijk dat je zeker kunt zijn van zorg die bij je past. Daarom wil ik dat vrouwen voor de abortuspil ook terecht kunnen bij hun huisarts.”

Bijna zestig procent van de vrouwen die voor abortus kiest, gaat eerst naar de eigen huisarts. Deze huisarts moet de vrouwen nu nog doorverwijzen naar een abortuskliniek voor het voorschrijven van de abortuspil of een curettage. Een bezoek aan de eigen huisarts is voor sommige vrouwen emotioneel en fysiek veel minder belastend. De partijen vinden dat de abortuspil bij de huisarts de keuze voor vrouwen vergroot en de abortuszorg verbetert.  Vrouwen zijn niet langer gedwongen te reizen naar een abortuskliniek of ziekenhuis, maar kunnen naar hun vertrouwde huisarts in de buurt. Voor het verkrijgen van de abortuspil bij de huisarts gelden alle huidige waarborgen en zorgvuldigheidseisen zoals die gelden voor abortusklinieken, zoals dat de pil alleen in de eerste negen weken van de zwangerschap mag worden verstrekt.

De abortushulpverlening in Nederland lijkt goed georganiseerd, maar dit geldt niet overal en niet voor iedereen. Zo zijn er geen abortusklinieken in Friesland, Drenthe en Zeeland. Vrouwen in deze provincies moeten ver reizen. Zo is het lastig een abortus te krijgen als je er ver voor moet reizen omdat je er een vrije dag voor moet opnemen, opvang voor kinderen moet regelen of het hierdoor sneller bekend wordt bij familie of partner. Ook maken vrouwen zich zorgen over de protesten bij abortusklinieken. Voor vrouwen die korte tijd zwanger zijn, kan hulp door de vertrouwde huisarts in de buurt een uitkomst zijn.  Vrouwen die al langere tijd zwanger zijn, kunnen nog steeds terecht bij een abortuskliniek.

Voormalig minister Schippers wilde in 2016 de abortuspil al beschikbaar maken bij de huisarts. Haar voorstel is echter ingetrokken door het huidige kabinet. Er zit één groot verschil in het eerdere voorstel van Schippers en het voorstel dat GroenLinks en de PvdA nu doen: de twee partijen willen dat huisartsen niet individueel een vergunning aan hoeven te vragen om de pil te mogen verstrekken. Dat voorkomt een hoop onnodige bureaucratie. In plaats daarvan wordt via een accreditatiesysteem geregeld dat aan de voorwaarden en zorgvuldigheidseisen wordt voldaan.

Het aantal daklozen heeft een recordhoogte van 40.000 bereikt. En dat aantal zal zonder ingrijpen alleen maar verder stijgen. Het kabinet moet opvang topprioriteit maken. Vandaag presenteert GroenLinks een actieplan om de daklozencrisis tegen te gaan en te werken aan perspectief. “We kunnen de meest kwetsbaren in de samenleving, de rechtelozen, niet aan hun lot overlaten”, zegt Tweede Kamerlid Wim-Jan Renkema.

Hulpverleners en gemeenten luiden de noodklok: als het kabinet niet acuut maatregelen neemt zal het aantal dak- en thuislozen verder toenemen. Alleen al in de afgelopen twee jaar kwamen er 10.000 mensen bij die geen vaste woon of verblijfplaats meer hebben. Dat betekent dat er nu een recordaantal van 40.000 mensen geen dak boven het hoofd heeft.

Boosdoener zijn onder meer de enorme wachttijden in de ggz en het gebrek aan voldoende hulpverlening en perspectief voor mensen met verslavings- of psychische problematiek. Wim-Jan Renkema: “Maar dat is slechts een deel van het verhaal. Steeds vaker zien we dat jongeren en volwassenen dakloos raken omdat ze niet kunnen of durven gebruik te maken van hun sociale vangnet. Ze zwerven rond of verblijven in tijdelijke opvangcentra.”

Kabinet: zie de urgentie De oplossing is voor deze groep daklozen: meer betaalbare woningen. “Helaas zijn er door het neoliberale woonbeleid en de verhuurderheffing voor corporaties, veel te weinig sociale huurwoningen in het goedkoopste segment. En dat is niet zo simpel op te lossen”, aldus Renkema.

“Het kabinet is nog steeds niet doordrongen van de noodzaak van de nodige beleidswijzigingen. En bouwen duurt te lang, het duurt jaren van planvorming tot daadwerkelijke bewoning. Daar heeft een dakloze van vandaag niets aan”, vervolgt het Kamerlid.

Daarom is het tijd voor onorthodoxe oplossingen, vindt GroenLinks. De groep economisch daklozen moet zo snel mogelijk uit de maatschappelijke opvang. En de andere groep, de daklozen met een complexe zorgvraag, moeten intensievere zorg krijgen en perspectief. Renkema: “We kunnen mensen niet zomaar aan hun lot overlaten en verwachten dat iedereen zelfredzaam is.”

Het actieplan:

Barmhartigheidsbonus: Voer een barmhartigheidsbonus in voor mensen die hun huis willen openstellen voor een (geregistreerde) dakloze. Ongeveer de helft van alle Nederlanders woont in een huis waarvan de capaciteit niet volledig wordt benut.  Een financiële prikkel is effectief en haalt op korte termijn de druk van de ketel. Een soortgelijk initiatief is in Amsterdam van De Regenboog is nu al succesvol. Ervaringsdeskundigen: Stel beurzen beschikbaar voor voormalig daklozen om als ervaringsdeskundige hulp te gaan bieden. Dat is goed voor ex-daklozen zelf, omdat ze hun ervaring functioneel kunnen inzetten. En  het is effectief in de zorg naar daklozen toe. Straatadvocaten: Investeer in straatadvocaten. Deze onafhankelijke cliëntondersteuners kunnen dak- en thuislozen helpen in het oerwoud van regelingen hun weg te vinden. En zo perspectief bieden. Bankslapersregeling: Voer een landelijke bankslapersregeling in. Zodat mensen die geen vast woonadres hebben een briefadres krijgen. Zonder briefadres heb je namelijk geen recht op voorzieningen van de overheid en vaak is het ook nodig voor een werkgever. De bankslapersregeling is bedoeld voor iedereen die geen huis heeft en tijdelijk bij iemand of bij meerdere personen op de bank kan slapen. De regeling is met name bedoeld voor economisch daklozen die zo hun leven weer op orde kunnen krijgen. Begeleiding: Investeer in begeleiding van voormalig dak- en thuislozen en ggz-cliënten om terugval te voorkomen. Er is onvoldoende zorg aan huis waardoor dak- en thuislozen op het moment dat zij doorstromen naar een eigen woning weer terugvallen. Met voldoende begeleiding kunnen voormalig dak- en thuislozen werken aan een toekomst.

 

Afgelopen zomer ontstond ophef over wet BIG 2 die een nieuw soort verpleegkundige introduceert: de regieverpleegkundige. De wet maakt een onderscheid tussen regieverpleegkundigen (met een hbo-opleiding) en basisverpleegkundigen (met een mbo-opleiding). Verpleegkundigen kwamen in opstand omdat veel mbo-verpleegkundigen bang zijn dat ze niet meer alle taken mogen uitvoeren die ze nu wel mogen uitvoeren. Ze vrezen dat ze in hun nieuwe functie minder verantwoordelijkheden krijgen en dat ze er in salaris op achteruit gaan. Als antwoord op de onrust stelde minister Bruins een verkenner aan die moet gaan onderzoeken hoe nu verder. GroenLinks legt nu een andere eis op tafel: de wet BIG 2 moet per direct van tafel.

In Nederland zijn bijna 170 000 verpleegkundigen werkzaam. Bijna 40 procent heeft een 'in-service'-diploma en is op de werkvloer opgeleid. Het grootste deel moet dus extra scholing volgen om regieverpleegkundige te worden. Hierover is de beroepsgroep niet te spreken. Eind juni richten verpleegkundigen van het LUMC daarom het actiecomité ‘BIG II in de overgang’ tegen de wet op. Tienduizenden verpleegkundigen spraken hun steun uit. Uit een online peiling enquête onder bijna 3000 verpleegkundigen van NU'91 bleek gisteren dat 76 procent functiedifferentiatie niet in een wet wil regelen.

Ellemeet wil nu al van de wet af, omdat in de praktijk al vooruitgelopen wordt op de wet. Er staan vacatures online voor regieverpleegkundigen die dus verplicht hbo-niveau moeten hebben. De vele mbo-verpleegkundigen die nu al op dit niveau functioneren kunnen niet op deze vacatures solliciteren. Ook de verschillen in salarisschalen tussen verpleegkundige (schaal 45) en regieverpleegkundige (schaal 50) worden nu al toegepast. GroenLinks maakt zich zorgen dat verpleegkundigen hierdoor de zorg verlaten. Ook onderzoeksbureau Prismant onderschrijft dat de wet zou kunnen leiden tot meer uitstroom van in-service- en mbo-verpleegkundigen.

Ellemeet: “Het personeelstekort in de zorg is enorm. Als we zo doorgaan komen we in 2022 100 000 tot 125 000 medewerkers in de zorg tekort. Deze wet zorgt ervoor dat verpleegkundigen met jarenlange ervaring nu al gedegradeerd worden. Dat is een totaal onwenselijke situatie. Het veld is duidelijk: deze wet moet van tafel. We zien op dit moment al negatieve gevolgen van een wet die er nog niet eens is. Ik roep de minister dan ook op een duidelijk signaal af te geven door de wet van tafel te halen. We hebben geen verkenner nodig in de zorg, maar een oplosser.”

 

“Je hoeft niet altijd overal het beste in te zijn, het hardst te roepen en vooraan te gaan staan.” Dat zegt Kamerlid Lisa Westerveld over de rol van nederigheid in de politiek in magazine Volzin. “Je moet jezelf vooral niet belangrijker maken dan je bent.”

Volzin, tijdschrift voor “moderne zinzoekers” publiceerde afgelopen maand een bijzonder interview met Kamerlid Lisa Westerveld. Daarin vertelt zij over het belang van nederigheid en bescheidenheid in haar rol als politicus.

"Je moet je eigen ideeën niet het belangrijkst vinden. Ik wil in staat blijven om goed te luisteren en mijn ideeën overboord te zetten, als dat nodig is.”

In het interview komen haar opvoeding, jeugd en drijfveren aan bod.

“Wat ik in mijn jeugd meekreeg: er zijn voor anderen. (…) In ons gezin heerste een sfeer van ‘doe maar gewoon’. Deels vanuit de christelijke traditie waarin ik opgroeide, deels vanuit Achterhoekse nuchterheid."

“Je hoeft niet altijd overal het beste in te zijn, het hardst te roepen en vooraan te gaan staan.” Dat zegt Kamerlid Lisa Westerveld over de rol van nederigheid in de politiek in magazine Volzin. “Je moet jezelf vooral niet belangrijker maken dan je bent.”

Volzin, tijdschrift voor “moderne zinzoekers” publiceerde afgelopen maand een bijzonder interview met Kamerlid Lisa Westerveld. Daarin vertelt zij over het belang van nederigheid en bescheidenheid in haar rol als politicus.

"Je moet je eigen ideeën niet het belangrijkst vinden. Ik wil in staat blijven om goed te luisteren en mijn ideeën overboord te zetten, als dat nodig is.”

In het interview komen haar opvoeding, jeugd en drijfveren aan bod.

“Wat ik in mijn jeugd meekreeg: er zijn voor anderen. (…) In ons gezin heerste een sfeer van ‘doe maar gewoon’. Deels vanuit de christelijke traditie waarin ik opgroeide, deels vanuit Achterhoekse nuchterheid."

GroenLinks doet deze week een voorstel in de Tweede Kamer om onderzoek te doen naar het gezondheidseffect van elektromagnetische straling van een 5G netwerk.

De partij wil dat het onderzoek uitgevoerd wordt door de Gezondheidsraad. Veel burgers zijn bezorgd over de gevolgen van straling, vooral mensen die in de buurt van een zendmast wonen.

GroenLinks Tweede Kamerlid Laura Bromet: ‘Er is nog weinig onderzoek naar de effecten van 5G op de gezondheid. Dan moet je de bezorgdheid van mensen serieus nemen en dit onderzoeken.’  

Vorige maand werd ook bekend dat Duitsland een dergelijk onderzoek laat uitvoeren omdat er te weinig kennis over bestaat over 5G. Bij het nieuwe netwerk is de overdracht van data groter en de frequentie hoger, dat kan invloed hebben op de intensiteit van de straling.

 

GroenLinks-Kamerlid Lisa Westerveld wil dat leerlingen met complexe zorgvragen of een beperkte kans op de arbeidsmarkt ook na hun achttiende onderwijs kunnen blijven volgen. Het moet voor onderwijsbestuurders onmogelijk worden jongeren vanaf hun achttiende naar eigen goeddunken uit te schrijven en richting dagbesteding te duwen.

Dat is een van de punten die Westerveld komende donderdag naar voren brengt in het door haar geïnitieerde debat met de ministers van Volksgezondheid en Onderwijs over de problemen in de samenwerking tussen onderwijs en zorg. ‘Ik snap best dat ministeries hun eigen begroting op orde moeten hebben en dat er soms een overlap zit tussen regelingen voor jongeren met een complexe zorgvraag. Het lijkt me alleen een zaak van de ministeries en de Tweede Kamer. Niet iets waarmee je deze mensen moet lastigvallen. Dat gebeurt nu helaas wel.’

Een voorbeeld: sinds de invoering van het passend onderwijs neemt het aantal jongeren op het speciaal onderwijs volgt boven de 18 een duikvlucht. Onderwijsbestuurders schrijven ze uit en verwijzen ze naar de dagbesteding. Dat wordt gemotiveerd met de boodschap dat deze groep beperkt zicht heeft op een diploma of een goede positie op de arbeidsmarkt. Terwijl bijvoorbeeld veel jongeren met het Syndroom van Down nooit een diploma zal halen. 

Volgens de wet mag het – onder bepaalde voorwaarden – maar Westerveld vindt die opstelling volstrekt cynisch. ‘ Alle jongeren moeten het recht krijgen op onderwijs, óók jongeren met een leerachterstand of beperking. Juist voor mensen voor wie kansen zich te ontwikkelen minder vanzelfsprekend zijn moeten de deuren van onderwijsinstellingen zo lang mogelijk open blijven. Blijkbaar is het budget voor passend onderwijs hier leidend en niet het belang van de jongere.’

Voor de overheid maakt het niet veel uit: passend onderwijs kost geld, dagbesteding voor mensen die niet aan het werk kunnen ook. ‘Er is gemeenschapsgeld beschikbaar om deze groep te helpen. Als er al knopen moeten worden gehakt over de toekomst van bijvoorbeeld iemand met Down, dan lijkt het me niet meer dan normaal dat zijn eigen wensen daarin leidend zijn. Een onderwijsbestuurder mag er iets van vinden, maar doorslaggevend kan die mening niet zijn. Wat GroenLinks betreft maken we daar nog deze week afspraken over in de Kamer.’

Financiële motieven mogen daarbij nooit een rol van betekenis spelen. ‘Ik wil van de ministers Slob (OCW) en De Jonge (VWS) garanties dat we jongeren niet de dupe laten worden omdat de overheid het systeem zo ingewikkeld heeft gemaakt. Het is niet relevant of je iemand ondersteunt via de middelen voor passend onderwijs of via het geld dat is gereserveerd voor dagbesteding. Als het maar gebeurt.’

Op 23 maart vindt in Amsterdam de landelijke demonstratie ‘Samen tegen racisme’ plaats.

De strijd tegen racisme en voor inclusiviteit behoort tot de kernwaarden van GroenLinks. Het partijbestuur roept al onze leden en sympathisanten op om op 23 maart naar Amsterdam te gaan en een krachtig geluid te laten horen voor een inclusieve samenleving.

GroenLinks wil dat ieder pasgeboren kind een ‘vaccinatiepaspoort’ krijgt waarin gedurende het leven kan worden vastgelegd welke vaccinaties iemand heeft gehad.

Het Rijksvaccinatieprogramma is afgelopen decennia veranderd: sommige vaccinaties zijn erbij gekomen, andere vaccinaties zijn weg. Hierdoor weten veel mensen niet tegen welke infectieziektes ze zijn beschermd, en het Rijk houdt het ook niet bij. Een vaccinatiepaspoort geeft mensen houvast: ze kunnen met één blik in het document zien wanneer ze tegen welke ziekte zijn ingeënt. Daarbij wordt het maatschappelijk belang van goede vaccinaties er mee onderstreept.  

De vaccinatiegraad staat in Nederland onder druk. Zo heeft slechts 45,5% van de 12/13-jarige meisjes in 2017 het HPV-vaccin tegen baarmoederhalskanker gekregen. Een meisje dat de inenting niet heeft gehad, kan dankzij het vaccinatiepaspoort makkelijker zelf een keuze maken om toch het vaccin te nemen als zij 16 jaar is.

Er bestaan inentingspaspoorten voor mensen die op reis gaan en GGD’s houden op regionaal niveau wel bij wie gebruik heeft gemaakt van het aanbod, maar er zijn verschillende systemen in gebruik die niet zijn ontsloten voor het publiek.  GroenLinks wil daar met het vaccinatiepaspoort verandering in brengen en legt het voorstel morgen aan staatssecretaris Blokhuis voor bij het debat over vaccinaties.

Kamerlid Wim-Jan Renkema: ‘Een vaccinatiepaspoort geeft mensen informatie over welke inentingen zij hebben gehad, waarmee ze ook de regie over hun eigen gezondheidsbescherming kunnen pakken. Dat is basale kennis die ieder over zijn of haar eigen lichaam zou moeten hebben. Daarbij weet iedereen beter welke risico’s je wel of niet loopt bij een uitbraak hier of als je op reis bent.’