Door Harm Steijn – Ermelo, ik ben hier opgegroeid, ging hier naar school, werd hier voor het eerst verliefd, niet voor het laatst, maakte vrienden die hier voor een groot deel nog steeds wonen, of na de studentenjaren weer terugkeerden Ik ben ervan overtuigd dat het milieu waarin je opgroeit voor een groot deel bepaalt vanuit welk normenkader je naar de wereld kijkt. Het bepaalt wat je belangrijk vindt, wat goed voor je betekent, en wat dat niet is. Het bepaalt wat je rechtvaardig vindt, hoe je omgaat in je relaties met anderen. Het bepaalt waar je aandacht naar uit gaat, maar het bepaalt ook waar je minder oog voor hebt. Zaken die aan je aandacht ontsnappen. Niet omdat het er niet is, maar soms gewoonweg niet op de voorgrond staat.
Eén van die zaken die voor mij persoonlijk meer op de voorgrond trad toen ik ging studeren was hoeveel jongens en meisjes er wel niet waren met een andere seksuele geaardheid. Kon ik het aantal jongens en meisjes, tijdens mijn middelbare schoolperiode in Ermelo, waarvan ik wist dat ze op bijvoorbeeld hetzelfde geslacht vielen nog op twee handen tellen, in Leiden was dat echt anders. Logisch ook, lijkt me, naarmate je ouder wordt ontdek je meer over jezelf. Dat is voor iedereen een gegeven. Dit wil overigens niet zeggen dat seksuele diversiteit er niet was in Ermelo. Voor mij in ieder geval, was het wel minder zichtbaar. Ik kan me overigens niet herinneren, dat in mijn hele middelbare schooltijd, het ooit door mij of mijn vrienden als een probleem ervaren is dat sommige jongens op jongens vielen, of sommige meisjes op meisjes en natuurlijk alles wat daartussen in mogelijk is. Noch kan ik me herinneren dat ik ooit gezien heb dat een homoseksuele jongen of lesbisch meisje gepest werd. Natuurlijk, op het schoolplein werd er wel eens onderling semi-grappig naar elkaar geroepen, “Hey homo”, net zoals dat nu ongetwijfeld gebeurt. Toen ik jong was, iets waar ik het kwaad niet direct van inzag. “Forgive them, for they do not know what they do”, toch?
Ik weet inmiddels beter. Uit SCP-onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat 4 tot 6 procent van de mensen zich identificeert als homo, lesbisch, of biseksueel (=LHB); 0,6 tot 0,7 procent als transgender (=T); identificeert ongeveer 4 procent van de mensen zich niet eenduidig met één der geslachten (genderfluïde) en heeft 0,5 procent een intersekse (=I) conditie. Tevens weten we dat LHBTI´ers vaker last hebben van psychische klachten en depressies, dan hun hetero medemensen. Onder jongeren die lesbisch, homo- of biseksueel zijn komt suïcide 4,5 keer meer voor dan bij andere jongeren. En dat zijn cijfers waar niet alleen ik van schrik, maar waar eenieder van zou schrikken, denk ik. De cijfers voor transgenders staan er helaas nog slechter voor. Voor een significant deel van deze doelgroep blijkt de coming-out een moeilijk en emotioneel zwaar proces. Een cultuur waarin het normaal is homo als scheldwoord te gebruiken helpt natuurlijk het acceptatieproces niet. Een omgeving waarbinnen deze zaken niet voor iedereen even zichtbaar zijn, helpt evenmin. Iets wat ik pas later in gesprekken met vrienden ben gaan beseffen. Blinde vlekken die er bij mij waren en natuurlijk ook nog steeds zijn. Immers ik kan niet door dezelfde ogen naar de wereld kijken, als iemand die als LHBTI’er zijn of haar dagelijkse realiteit beleefd.
Ik vind dat de overheid de plicht heeft mensen of groepen te faciliteren als daar een noodzaak tot is. Is er in Ermelo behoefte aan LHBTI-beleid en zo ja, hoe dan? Ik weet dat hier door eenieder anders over wordt gedacht. Waar het volgens mij begint is bij het uitwisselen van ervaringen. En juist dit staat centraal op de avond die Progressief Ermelo organiseert op woensdag 3 juli 2019 in, hoe kan het nog symbolischer, de Dialoog. Wat ik daarbij waardevol vind is dat er ook ervaringsdeskundigen zijn. Juist zij kunnen vertellen hoe het als LHBTI’er is in Ermelo op te groeien, te wonen, naar school te gaan en verliefd te worden. Wat zijn zij tegengekomen, en waar hebben zij behoefte aan? Kortom, een serieus gesprek waarin luisteren centraal staat.
Graag nodig ik u daarom allen uit om aanwezig te zijn.
Tot op 3 juli!
