Poliflw

Permanente Campagne commissie van de Piratenpartij

De commissie ‘Permanente Campagne’ heeft de afgelopen twee jaar veelheid van campagnes gevoerd. Voorbeelden zijn het bezwaar tegen het besluit van de Autoriteit Persoonsgegevens om filmproducent Dutch FilmWorks toe te staan IP-adressen te verzamelen. Een WOB-verzoek over de thuiskopieheffing, internetconsultaties en vertalingen en blogs voor de SaveYourInternet-campagne tegen internetcensuur. En niet te vergeten de Sleepwet-referendum campagne.

Veel zaken ontstaan van onderop, en de werkgroep Permanente Campagne is er om lokale acties te steunen en we staan open voor divers initiatief.

Uitreiking Piratenprijs 2017 voor initiatiefnemers Sleepwetreferendum

Bij de campagne voor het referendum tegen de ‘Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten’ is er samenwerking met de studenten geweest die het ‘Sleepwet’-referendum in gang hebben gezet.

De campagne stond onder leiding van David van Deijk en woordvoerder Matthijs Pontier. We hebben webcamcovers laten maken, er zijn debat-avonden geweest met presentaties en flyeracties overal in het land. Er is een anti-sleepwet video gemaakt en er zijn STER-spots uitgezonden.

Copyright Action Day 26 aug 2018 Amsterdam

De SaveYourInternet-campagne is een Europese campagne tegen uploadfilters en ‘linktaks’. De SaveYourInternet werd geleid door onze (toen) enige Europarlementariër Julia Reda, nu zitten er zelfs vier Piraten in het Europees Parlement!

De Permanente Campagne commissie heeft vele vertalingen gemaakt van de blogs en persberichten van Julia Reda om de burgers in het Nederlandse taalgebied goed te informeren over de internetcensuur met uploadfilters en ‘linktaks’. We onderhouden ook internationale contacten met het Piratenteam in Brussel.

Er is op Copyright Action Day 26 augustus 2018 een demonstratie geweest in Amsterdam en weer een op 23 maart tegen ACTA2 op de Dam, waarbij ook nieuwe leden zijn geworven.

De eerste demonstranten arriveren op de Dam te Amsterdam 23 maart 2019 tegen internet-censuur

Permanente Campagne kent ook bijzondere werkgroepen. Op het Piratenweekend in Harderhaven ontstond het idee voor een ‘Sekswerk’ werkgroep. Het uitgangspunt is: ‘Sekswerk is werk’. Sekswerkers moeten in staat worden gesteld hun werk te doen als ieder ander en hun privacy te beschermen. Deze werkgroep is ontstaan naar aanleiding van een presentatie van PROUD, een vakbond voor sekswerkers op het Piratenweekend.

Piratenweekend Harderhaven 30 juni 2018

“om een visie op de partijcommunicatie en daaruit voortvloeiende communicatierichtlijnen op te stellen.”

De aanleiding voor deze motie was de lessen te trekken uit fouten die tijdens Tweede Kamer campagne van 2017 zijn gemaakt.

Voor wie een goed idee heeft of meent dat iets beter kan, kom een keer langs op onze online-vergadering, we zijn er om de mensen met elkaar in contact te brengen.

De werkgroep Permanente Campagne heeft vanuit het bestuur de taak gekregen om via uitingen op de website, via social media en door het inzetten van acties te zorgen voor zichtbaarheid van de partij op landelijk niveau.

Het komt nu komende twee jaar aan op implementatie van uploadfilters en ‘linktaks’ in nationale wetgeving van de Europese auteursrechtenrichtlijn.

De strijd tegen deze internet censuur vormt een heel goed uitgangspunt voor de volgende Tweede Kamer campagne. Het fundament ligt er met Permanente Campagne. Wij gaan ervoor!

Ondertekenen gezamenlijk Europees verkiezingsprogramma, 9 februari 2019, Luxemburg, met Ji Yong Dijkhuis (links op de foto)

Blog van Europarlementariër Julia Reda:

Article 13 is back on — and it got worse, not better

, oorspronkelijk gepubliceerd op 5 februari 2019. Vertaling door Wietze Brandsma.

Laten we het nog eens op een rijtje zetten: op 18 januari kwamen de onderhandelingen over de nieuwe EU-copyright wetgeving abrupt tot stilstand nadat de regeringen van de lidstaten niet in staat bleken om tot een gemeenschappelijk standpunt te komen over artikel 13, dat internetplatforms zou dwingen om de berichten van hun gebruikers te censureren met behulp van uploadfilters.

Zonder een dergelijk akkoord in de Raad moesten de laatste zogenaamde “

-onderhandelingen”, waarbij het Europees Parlement en de Raad over de hervorming hadden moeten onderhandelen, worden afgeblazen. De hele hervorming zou op losse schroeven komen te staan omdat met de Europese verkiezingen in mei alle meerderheden kunnen veranderen.

In tegenstelling tot sommige berichten was artikel 13 niet in de ijskast gezet omdat de regeringen van de EU zouden hebben geluisterd naar de ongekende maatschappelijke weerstand en hebben begrepen dat uploadfilters duur, gebrekkig en in strijd met de grondrechten zouden zijn.

Het lijdt geen twijfel dat het publieke protest heeft bijgedragen aan het feit dat het aantal tegen-stemmende regeringen over de ingeslagen weg sedert voorjaar 2018 van zes naar elf steeg. Toch bleef er een meerderheid voor artikel 13 in het algemeen — er was alleen onenigheid over de details. Dit is nu uit de weg en het wetgevingsproces is weer in gang gezet — lees hieronder verder.

Voor een akkoord was een compromis nodig tussen Frankrijk en Duitsland, die door hun populatie-omvang een meerderheid kunnen vormen of breken. Beiden ondersteunen uploadfilters — ze konden het gewoon niet eens worden over wie er precies moest worden gedwongen om ze te installeren:

Artikel 13 is geweldig en zou van toepassing moeten zijn op alle platforms, ongeacht hun grootte. Zij moeten aantonen dat zij al het mogelijke hebben gedaan om het uploaden van auteursrechtelijk beschermd materiaal te voorkomen. In het geval van kleine bedrijven kan dit het gebruik van uploadfilters betekenen, maar dat hoeft niet zo te zijn — uiteindelijk zal een rechtbank per geval beslissen. (Dit was eerder het meerderheidsstandpunt onder de EU-regeringen, gesteund door Frankrijk, voordat de nieuw gekozen regering van Italië hun steun voor artikel 13 volledig introk.)

Artikel 13 is geweldig, maar het zou niet voor iedereen moeten gelden. Bedrijven met een omzet van minder dan 20 miljoen euro per jaar moeten volledig worden vrijgesteld, om te voorkomen dat Europese internet-start-ups en het MKB schade ondervinden. (Dit ligt dicht bij het standpunt van het Europees Parlement, dat in ieder geval voorziet in een uitzondering voor bedrijven met een jaaromzet tot 10 miljoen euro en minder dan 50 werknemers).

Wat Frankrijk en Duitsland op één lijn bracht: artikel 13 nog verder aanscherpen

De Frans-Duitse overeenkomst [PDF], die vandaag is uitgelekt, bepaalt dat artikel 13 van toepassing is op alle op winstgerichte platforms. Allemaal moeten ze uploadfilters installeren, tenzij ze aan alle drie de volgende uiterst beperkte criteria voldoen:

Het platform is minder dan drie jaar oud

De jaaromzet is minder dan 10 miljoen euro

Minder dan 5 miljoen unieke bezoekers per maand

Talloze apps en websites die niet aan al deze criteria voldoen, zouden uploadfilters moeten installeren die zowel hun gebruikers als hun beheerders belasten, zelfs als inbreuk op het auteursrecht nu helemaal niet aan de orde is voor hen. Enkele voorbeelden:

Discussieforums op commerciële nieuwssites, zoals Ars Technica of Heise.de forums (ouder dan 3 jaar)

Patreon, een platform met als enig doel auteurs te helpen betaald te krijgen (voldoet aan geen van de drie criteria)

Niche sociale netwerken zoals GetReeled, een platform voor vissers (ruim onder de 5 miljoen gebruikers, maar ouder dan 3 jaar)

Kleine Europese concurrenten van de grotere Amerikaanse namen, zoals Wykop, een Pools nieuwsplatform dat vergelijkbaar is met Reddit (ruim onder de 10 miljoen euro omzet, maar kan afhankelijk van de berekeningsmethode meer dan 5 miljoen gebruikers hebben)

Bovendien zouden zelfs de kleinste en nieuwste platforms die aan alle drie de criteria voldoen, moeten bewijzen dat ze “alles in het werk hebben gesteld” om licenties van rechtenhouders te verkrijgen. Een onmogelijke taak, aangezien platformbeheerders licenties zouden moeten verkrijgen voor alle soorten content die hun gebruikers eventueel zouden kunnen uploaden. Alle platenmaatschappijen, uitgevers van boeken, fotobureaus en dergelijke zouden moeten worden doorzocht — een onbegonnen karwei. In de praktijk zullen alle websites en apps waar gebruikers materiaal kunnen uploaden, waarschijnlijk gedwongen worden om elke licentie te accepteren die een rechtenhouder hen aanbiedt, hoe slecht de voorwaarden ook zijn, ongeacht of ze de content überhaupt beschikbaar willen stellen op hun platform, om het enorme juridische risico te vermijden dat ze in strijd handelen met artikel 13.

Het compromis van Frankrijk en Duitsland over artikel 13 vereist nog steeds dat bijna alles wat we online plaatsen of delen, vooraf goedkeuring moet krijgen door “censuurmachines“, algoritmen die in principe niet in staat zijn om onderscheid te maken tussen inbreuk op het auteursrecht en legaal gebruik voor parodie of kritiek.

Het zou het web veranderen van een plek waar we ons allemaal vrijelijk kunnen uitdrukken in een plek waar grote zakelijke rechtenhouders de poortwachters zijn van wat wel en niet gepubliceerd mag worden. Het zou deze rechtenhouders in staat stellen om elke website of app met een uploadfunctie met winstoogmerk te intimideren.

Europese innovatie op het web zou worden ontmoedigd als er zulke hoge kosten en juridische risico’s voor start-ups zouden zijn — zelfs als ze alleen van toepassing zijn wanneer platforms succesvol zijn of drie jaar oud worden. Niet-Europese sites zouden worden aangemoedigd om eenvoudigweg alle gebruikers in de EU te geo-blokkeren om aan de veilige kant te blijven.

Nu hangt alles af van het Europees Parlement

Nu deze horde is genomen kunnen de triloogonderhandelingen doorgaan met het afronden van de nieuwe EU-auteursrechtwetgeving. Voor de onderhandelaars is er een enorme druk om geen tijd te verspillen aan nadenken en in plaats daarvan in de komende dagen tot een akkoord te komen, zodat de richtlijn nog in maart of april kan worden aangenomen.

Waarschijnlijk zullen de volgende stappen zijn dat op vrijdag 8 februari het standpunt van de Raad, bekokstoofd door Frankrijk en Duitsland, zal worden vastgesteld en dat op maandag 11 februari de laatste triloog zal plaatsvinden.

Jullie Europarlementariërs, van wie de meesten herkozen zouden willen worden, zullen het laatste woord hebben in een eindstemming. Afgelopen september kon een zeer krappe meerderheid voor artikel 13 alleen worden gevonden in het Europees Parlement nadat een uitzondering voor kleine bedrijven was opgenomen die veel sterker was dan de vuile deal die Frankrijk en Duitsland nu voorstellen. Of de parlementaire onderhandelaar Axel Voss maandag nog op deze vrijstelling zal aandringen is echter maar de vraag.

Of de Europarlementsleden deze schadelijke versie van artikel 13 zullen afwijzen (zoals ze in eerste instantie vorig juli deden), of dat ze zich laten verblinden door lobbyende belangen, zal afhangen van de vraag of we hun duidelijk kunnen maken:

Als u het internet stukmaakt en artikel 13 aanneemt, zullen wij u niet herkiezen. Tweet dit!

Voor zover toegestaan bij wet, heeft de maker afstand gedaan van alle auteursrechten en verwante of naburige rechten op dit werk.

De fractie van Nederland Duurzaam Heerhugowaard is op zoek naar een enthousiaste fractiemedewerker voor ongeveer 8 uur per week. We zijn op zoek naar een duizendpoot die sterk is op het gebied van voorbereiden, organiseren en communiceren. Je ondersteunt de fractie op organisatorisch en secretarieel gebied en denkt ook mee met bepaalde beleidsstukken. Ben jij die enthousiaste en ambitieuze fractiemedewerker die wij zoeken en graag een steentje wil bijdragen aan de maatschappij? Aarzel dan niet en solliciteer!

Sinds de verkiezingen van maart 2018 heeft Nederland Duurzaam twee zetels in de gemeente van Heerhugowaard. Samen met de commissieleden zorg jij er voor dat de raadsleden hun werk optimaal kunnen uitvoeren.

De fractiemedewerker ondersteunt raadsleden op secretarieel, organisatorisch en inhoudelijk gebied. De werkzaamheden vergen flexibiliteit bij de fractiemedewerker, dit is per periode afhankelijk. Vaste momenten zijn de fractievergaderingen (1-2 keer per maand) op de maandagavond.

Organisatorische en administratieve zaken ter ondersteuning van raads- en commissieleden:

Het voorbereiden en notuleren van factievergaderingen, bijhouden van de agenda en bewaken termijnagenda

Inrichten van een relatiebestand

Inrichten en bijhouden van een relevant archief

Bijhouden van website en social media

Postafhandeling, inclusief beheer e-mail

Agendabeheer van de fractie, plannen van vergaderingen en insprekers

HBO-denkniveau. Studenten (HBO/WO) zijn welkom om te solliciteren, evenals herintreders.

Goede communicatieve en organisatorische vaardigheden

Flexibel

Wonend in Heerhugowaard

Ondersteunt het gedachtegoed van Nederland Duurzaam

De fractiemedewerker ontvangt een vergoeding voor zijn of haar werkzaamheden en wordt in overleg vastgesteld. Stuur je sollicitatie, voorzien van motivatie en CV, uiterlijk 15 mei 2018 naar info@partijnederlandduurzaam.nl. Voor meer informatie kun je je wenden tot Sebastian Visser, fractievoorzitter, e-mail: sebastian.visser@quicknet.nl.

Het is 2009. Bussen met Chinese en Japanse toeristen stoppen, gewapend met camera, op de Dijk van Kyoto in gemeente Heerhugowaard, Noord Holland. De plek waar “King Willem Alexander” de ambitieuze energieneutrale woonwijk Stad van de Zon heeft geopend. Op de achtergrond glooien de 3 windmolens in het Park van Luna die 5000 huishoudens van energie voorzien. Voor hen zien de toeristen futuristische panelen op palen staan die het aangezicht van de rijen zonnepanelen op de daken daarachter aanvullen. Hier moet iets speciaals gaande zijn. Ook Discovery Channel besteedt in haar programmering aandacht aan dit fenomeen. De gemeente is heel resoluut, dit stukje kunst kunnen wij uitbouwen, de hele gemeente kan energieneutraal zijn in het jaar 2030. Maar wat is er

eigenlijk nog over van deze ambitie? Zijn we nog op de goede weg in deze gemeente die nog altijd geroemd wordt om deze prestatie van inmiddels zo’n 10 jaar geleden?

Sinds 2009 toen de Stad van de Zon werd opgeleverd, 3 jaar nadat de film ‘An Inconvenient Truth’ van vice-president Al Gore uitkwam, is tot 2018 er in het bewustzijn van Nederlandse beleidsmakers wel het een en ander veranderd. We staan in Nederland voor een enorme opgave die we op landelijke schaal moeten aanpakken. Gek genoeg zijn het juist lokale initiatieven en overheden die de grootste impact kunnen hebben op het klimaatvraagstuk. We zien namelijk dat er juist vanuit ‘het volk’ veel behoefte is aan een bewustere manier van leven, terwijl landelijke overheden behoefte voelen de status quo te handhaven.

De afgelopen jaren waren het vooral kleine en innovatieve ondernemers die proberen onze maatschappij te veranderen, te verbeteren. Zo nu en dan door het introduceren van nieuwe technologie, of door het veranderen van het bewustzijn van mensen en het veranderen van patronen. Maar bij elke ontwikkeling zijn het traditionele instanties waarvan het voortbestaan wordt bedreigd, de reden waarom dit soort technologie wel ‘disruptive technologies’ worden genoemd. Dat geld net zo goed voor de oliebedrijven die bedreigd worden door de waterstof auto en banken en financiële instituties die met argwaan kijken naar de ontwikkeling van ‘cryptocurrencies’. Dit zijn maar een paar van de vele ontwikkelingen in duurzaamheidsland, waarin veel sneller wordt geacteerd dan in het politieke landschap. Maar om iets te veranderen, is uiteindelijk nodig dat de beleidsmakers en bestuurders het systeem ook durven aanpassen en actie durven nemen.

Nu dan de lokale overheid, in dit geval de gemeente Heerhugowaard, geroemd om een vooruitziende blik in 2008. Na het opleveren van de Stad van de Zon was er natuurlijk wereldwijd sprake van een financiële crisis, die weer effect had op de huizenmarkt en de bouw. Veel ontwikkelingsplannen gingen de ijskast in en gemeenten konden niet meer de eisen stellen en de grondprijzen vragen die zij eerder wel vroegen. De gemeente Heerhugowaard stond op het punt om, als een van de weinige groeiparels in de Kop van Noord Holland, nog substantieel te groeien en had net aanzienlijke grondposities ingenomen en de fictieve winsten al ingeschreven in de boeken. Helaas is de bouw die in de jaren hierna plaatsvond in de wijken de Draai en Broekhorn niet op dezelfde wijze energieneutraal gebouwd, omdat er simpelweg geen lef meer was de ontwikkelaars hiertoe te dwingen. Zo kwam het dat er tot 2014 op dit gebied geen echte spraakmakende projecten meer werden opgeleverd.

In de tussentijd bleef de ambitie van Heerhugowaard om in 2030 energieneutraal te zijn staan. Er zijn aanzienlijke aanpassingen, en investeringen, nodig om die ambitie te halen. In 2014 vestigde zich een nieuw college in Heerhugowaard waarbij de wethouder Duurzaamheid een VVD politica betrof. De visie veranderde daarna ook wezenlijk, want het bestuur zwakte de harde eis van energieneutraliteit in 2030 dan ook af door te stellen dat dit niet meer de hoofddoelstelling was. Duurzaamheid, inmiddels een trendwoord geworden, moet breder gezien worden en economische en sociale duurzaamheid zouden hier ook onder vallen. Met de introductie van een nieuw duurzaamheidsbeleid werd dan ook gesteld dat voortaan alle afdelingen van de gemeente zich bewust dienen te worden van hun impact op dit gebied en hiernaar te handelen. In de praktijk lijkt het onderwerp daardoor te gaan zweven, want als iets van iedereen is, is het tegelijk van niemand.

Gelukkig heeft de gemeente de afgelopen jaren het tij mee. Ondanks dat er geen grote investeringen werden gedaan bleven er zich voldoende kansen voordoen om stappen te maken. De gemeente Heerhugowaard mag zich in de handen wrijven omdat het een aantal kenmerken bezit die belangrijk zijn voor toekomstige ontwikkelingen. Regionaal huisvuilbedrijf HVC heeft ontdekt dat er een bron van geothermie onder de gemeente ligt. Die maakt het mogelijk dat er, met behulp van een combinatie van restwarmte van de verbrandingsoven en warmte uit de grond opgewekt met warmtepompen, een Warmtenet aangelegd kan worden. Hiermee kunnen in potentie zowel huishoudens als het relatief grote ‘Alton’ kassengebied van warmte worden voorzien, waarmee een grote energiebesparing gerealiseerd kan worden.

En ook, in lijn met de landelijke wetgeving, huishoudens van het gas afgehaald kunnen worden. Daarnaast heeft wooncorporatie Woonwaard in Heerhugowaard in de Schilderswijk over de afgelopen jaren een groot project gestart genaamd ‘de Stroomversnelling’, waarbij een groot aantal bestaande jaren ’70 en ’80 woningen tot ‘0 op de meter’ woningen worden omgebouwd door een geheel nieuwe isolerende schil en een dak vol zonnepanelen. Ook hiermee kan een substantiële besparing in het energieverbruik van de gemeente worden bijgeschreven, hetgeen ook wordt opgemerkt door de Nationale Telos monitor, die Heerhugowaard door deze besparing aanmerkt als koploper in de energietransitie.