Poliflw

D66 Flevoland blij met toekomstgerichte coalitie D66 Flevoland is blij met het coalitieakkoord. De Flevolandse fracties van VVD, CDA, Groenlinks, PvdA, CU en D66 presenteren vandaag hun coalitieakkoord. Onder leiding van formateurs Willibrord van Beek en Bas Jan van Bochove sloten de partijen een akkoord met een ambitieuze visie op de toekomst van Flevoland. Fractievoorzitter Tiko Smetsers: “De verkiezingsbeloften van D66 hebben een goede uitwerking in het akkoord gekregen. Het milieu en het klimaat zijn goed vertegenwoordigd in het programma. Ook op het gebied van bereikbaarheid investeren we in duurzame oplossingen, zoals het verbeteren en uitbreiden van fiets- en spoor en bus- verbindingen. Dat biedt ruimte voor de toekomst van Flevoland. Smetsers is verheugd dat onderwerpen waar D66 in de campagne veel aandacht aan heeft besteed zoals kunst en cultuur, de energietransitie, natuur en Europa in het akkoord de aandacht krijgen die ze verdienen. ”Wij zijn zeer verheugd dat onze kandidaat-gedeputeerde Michiel Rijsberman het Nationaal Park Nieuwland in zijn portefeuille krijgt. Dat kon ook bijna niet anders”. lacht Smetsers. De portefeuille van Rijsberman wordt compleet gemaakt door Kunst en Cultuur en Europa.“In de komende periode gaan we ook het Erfgoedprogramma in uitvoering brengen om het Verhaal van Flevoland te vertellen en te beschermen’ vertelt Rijsberman. “Daarnaast starten we met de voorbereidingen om de komst van een iconisch museum naar Almere mogelijk te maken en met een onderwerp als Lelystad Next Level ben je actief bezig om Lelystad (en daarmee Flevoland) aantrekkelijk te maken voor de volgende generaties”.

Berichtje in de  FlevoPost van 28 november 2018: “Meerderheid van de Provinciale Staten is niet tegen de komst van een kerncentrale in Flevoland”. De motie van D66, GroenLinks en de PvdA tegen de komst werd verworpen.

We hebben ook in Flevoland vanaf 1974 veel en lang over kerncentrales gepraat. Het leverde actiegroepen op in de NOP en Lelystad. De groep in Lelystad heeft behalve de gebruikelijke actiemiddelen ook een bijzonder succes geboekt. Het kreeg voor elkaar dat de Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders in augustus 1977 in het bestemmingsplan Landelijk gebied de vestiging van een kerncentrale uitsloot. Waarbij de directeur van de RIJP vermelde “dat dit verbod in feite slechts een principiële daad is, waarbij ik de hoop koester dat zij zal bijdragen aan de algemene discussie betreffende dit onderwerp.” Die discussie is nationaal in 1978 gestart en jaren doorgegaan.

Het lijstje voordelen van een kerncentrale (geen uitsloot van co2) is sindsdien korter geworden. Er zijn in Nederland geen bedrijven meer zoals Neratoom. Dus je moet opzoek naar een goede buitenlandse leverancier. De afgang van de kerncentrale bij Kalkar (in 1985 gereed, in 1991 definitief niet in gebruik en nu een pretpark) zegt voldoende. Een bedrijf uit Frankrijk is een van de weinige maar blijkt veel duurder en langzamer dan gepland.”

Het lijstje met nadelen is niet korter geworden. Het afval probleem is nog steeds niet definitief opgelost. De kosten van de afbraak van oude centrales (Dodewaard in 1997 dicht) (Borssele 2033?) zijn enorm en de fondsen van de eigenaren onvoldoende. De afhankelijkheid van buitenlandse uranium leveranciers (o.a. uit Rusland en Kazachstan) blijft groot.

Dat dit jaar begonnen is met het verstrekken van tabletten aan mensen in Nederland die dichtbij de Belgische kerncentrales wonen, is tekenend voor het gebrek aan vertrouwen in de veiligheid van die centrales en in de Belgische overheid. En dan hebben we het niet over de bijna-ramp Harrisburg (1979) en de grote rampen Tsjernobiel (1986) en Fukushima (2011).

Toen de provincie Flevoland in 1994 in het Streekplan een kerncentrale op de Westelijkemeerdijk van de NOP wilde verbieden, liet Den Haag weten dat dat niet werd toegestaan. Dan denk je: “maar net zo politiek/ambtelijk ongehoorzaam zijn als de directeur van de RIJP in 1977 wanneer Den Haag weer met kerncentrales gaat leuren. Nu misschien bij Trintelhaven?”.

Berichtje in de  FlevoPost van 28 november 2018: “Meerderheid van de Provinciale Staten is niet tegen de komst van een kerncentrale in Flevoland”. De motie van D66, GroenLinks en de PvdA tegen de komst werd verworpen.

We hebben ook in Flevoland vanaf 1974 veel en lang over kerncentrales gepraat. Het leverde actiegroepen op in de NOP en Lelystad. De groep in Lelystad heeft behalve de gebruikelijke actiemiddelen ook een bijzonder succes geboekt. Het kreeg voor elkaar dat de Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders in augustus 1977 in het bestemmingsplan Landelijk gebied de vestiging van een kerncentrale uitsloot. Waarbij de directeur van de RIJP vermelde “dat dit verbod in feite slechts een principiële daad is, waarbij ik de hoop koester dat zij zal bijdragen aan de algemene discussie betreffende dit onderwerp.” Die discussie is nationaal in 1978 gestart en jaren doorgegaan.

Het lijstje voordelen van een kerncentrale (geen uitsloot van co2) is sindsdien korter geworden. Er zijn in Nederland geen bedrijven meer zoals Neratoom. Dus je moet opzoek naar een goede buitenlandse leverancier. De afgang van de kerncentrale bij Kalkar (in 1985 gereed, in 1991 definitief niet in gebruik en nu een pretpark) zegt voldoende. Een bedrijf uit Frankrijk is een van de weinige maar blijkt veel duurder en langzamer dan gepland.”

Het lijstje met nadelen is niet korter geworden. Het afval probleem is nog steeds niet definitief opgelost. De kosten van de afbraak van oude centrales (Dodewaard in 1997 dicht) (Borssele 2033?) zijn enorm en de fondsen van de eigenaren onvoldoende. De afhankelijkheid van buitenlandse uranium leveranciers (o.a. uit Rusland en Kazachstan) blijft groot.

Dat dit jaar begonnen is met het verstrekken van tabletten aan mensen in Nederland die dichtbij de Belgische kerncentrales wonen, is tekenend voor het gebrek aan vertrouwen in de veiligheid van die centrales en in de Belgische overheid. En dan hebben we het niet over de bijna-ramp Harrisburg (1979) en de grote rampen Tsjernobiel (1986) en Fukushima (2011).

Toen de provincie Flevoland in 1994 in het Streekplan een kerncentrale op de Westelijkemeerdijk van de NOP wilde verbieden, liet Den Haag weten dat dat niet werd toegestaan. Dan denk je: “maar net zo politiek/ambtelijk ongehoorzaam zijn als de directeur van de RIJP in 1977 wanneer Den Haag weer met kerncentrales gaat leuren. Nu misschien bij Trintelhaven?”.

The post Blog Niels Abcouwer: Nee, bedankt. Niet weer! appeared first on LELYSTAD.