Poliflw

Vakantie vierende politici Er zijngenoeg redenen te verzinnen om het niet over de zomervakantie van politici te hebben. Vakantie vierende politici zijn een dankbaar doelwit voor boze burgers op sociale media. Maar politici die altijd op hun post blijven, lopen weer het risico als monomane workaholics te worden beschouwd. Hebben politici niet ook recht op vrije tijd en een gezinsleven dat is onttrokken aan het publieke oog? Moeten zij hun privacy inleveren omdat zij ervoor hebben gekozen om de publieke zaak te dienen? Enige rust op z’n tijd komt het functioneren van politici bovendien alleen maar ten goede. Overwerkte, door de waan van de dag opgeslokte leiders, verliezen het essentiële vermogen om hoofdzaken van bijzaken te scheiden, zo valt bijvoorbeeld op te maken uit het boekIn Sickness and in Power: Illness in Heads of Government During the Last 100 Yearsvan de Britse politicus en medicus David Owen. Personalisering van de politiek De opmars van vakantiefoto’s van onze politici lijken dan ook niet zozeer een teken van democratische gezindheid als wel een gevolg van wat doorgaans de personalisering van de politiek wordt genoemd: het idee dat politiek meer dan ooit om personen en minder om programma’s en partijen draait. Kiezers zouden zich in hun keuze tegenwoordig vooral laten leiden door de indruk die ze hebben van de persoon van de politicus en minder door de standpunten van een partij. Hoewel uit kiezersonderzoek blijkt dat dit maar in zeer beperkte mate het geval is, heeft deze theorie het gedrag van politici in ieder geval sterk beïnvloed. Meer dan ooit proberen zij tegenwoordig behalve hun standpunten ook hun authentieke persoonlijkheid te slijten. In interviews en ook via sociale media als Twitter en Facebook maken zij de kiezer deelgenoot van allerlei op het oog politiek weinig relevante privézaken als het gezinsleven, de persoonlijke hobby’s, de favoriete televisieserie, de strijd tegen de kilo’s of de verrichtingen van het eigen voetbalteam. In het verledenzijn er genoeg voorbeelden van politieke leiders die hun persoonlijke hobby’s uitventten, zoals Winston Churchill met zijn schildersezel, De Duitse oud Bondskanselier Helmut Schmidt achter de vleugel en in Nederland natuurlijk Dries van Agt op zijn eeuwige wielrenfiets. Maar de politisering van het persoonlijke lijkt zeker sinds de introductie van Twitter en Facebook een nieuw stadium te hebben bereikt. Zo zijn we in Nederland alleen al in de afgelopen maanden geconfronteerd met de liefdesbaby van Fleur Agema, een macarena dansende Alexander Pechtold, de publieke ontlading van Frans Timmermans bij de promotie van zijn voetbalploeg en de vreugde van verschillende Kamerleden omdat Netflix een nieuwe serie afleveringen vanHouse of Cardsheeft besteld. Voorbeeldfunctie Een politieke cultuur waarin de persoon achter de politicus zo belangrijk wordt gemaakt maakt politici enerzijds misschien normaler, anderzijds maakt het ze ook extra kwetsbaar. Als de persoon achter het standpunt net zo belangrijk wordt geacht als het standpunt zelf zal immers niet alleen het standpunt maar ook de persoon kritischer tegen het licht worden gehouden. Het verwijt dat leer en leven niet met elkaar in overeenstemming zijn, ligt dan al snel op de loer. Afhankelijk van de aangehangen ideologie wordt niet alleen het gezinsleven, maar ook de vakantie een relevant politiek feit. Dat geldt ook voor de vraag waar, hoe en hoe lang politici op vakantie gaan. Het begint al bij de vakantiebestemming. Moet een politicus die het eigen land een warm hart toedraagt niet in eigen land op vakantie? Waarom zou je naar het buitenland gaan als je over het eigen land in de laatste verkiezingscampagne nog uitvoerig de loftrompet hebt gestoken? Zeker in tijden van crisis verwacht men in ieder geval van politici een voorbeeldfunctie en daarbij hoort een bescheiden vakantie in eigen land. Om die reden wandelt Angela Merkel in de Duitse Alpen en vierde de voormalig Franse president François Hollande vakantie in een door de Franse staat aangekocht zomerverblijf in Besançon. Aanvankelijk drong Hollande er ook bij zijn kabinetsleden op aan om het goede voorbeeld te geven en in eigen land te blijven. Ook in dat opzicht wilde hij breken met zijn voorganger Nicolas Sarkozy, wiens regeerperiode soms een aaneenschakeling leek van luxueuze vakanties in mondaine oorden. In Nederlandzijn de vakanties van politici tot nu toe minder gepolitiseerd dan in Duitsland, of Frankrijk. In Duitsland is de bevolking tegenwoordig beter bestand tegen foto’s van politici in zwembroek. Zelfs de publicatie van een (stiekem gemaakte) foto van voormalig bondskanselier Helmut Kohl in badkleding bracht de Duitse democratie niet aan het wankelen. Strandpoliticus Een beproefd middel om de buitenwereld te laten merken dat er gewoon wordt doorgewerkt is dreigen om de Tweede Kamer en bewindslieden te laten terugkeren voor een spoeddebat. Vooral erkend workaholic Geert Wilders en de nimmer versagende SP-fractie verstoren graag de zomerrust van hun collega-parlementariërs. Meestal komt het er niet van, maar zowel bewindslieden als fractieleden dienen er wel permanent rekening mee te houden dat ze mogelijk spoorslags naar Den Haag moeten. Doen zij dit niet, dan is hoon hun deel, zoals de GroenLinks-fractie ooit merkte. Bij het spoeddebat over de eurocrisis bleek de helft van de GroenLinks’ers nog met vakantie. ‘Strandpartij’, schamperde blonde Geert tot grote hilariteit van de Tweede Kamer. De terughoudendheid van onze media en politici staat in schril contrast met de luidruchtige reacties die op Twitter te vinden zijn bij begin en einde van ieder parlementair reces. Dat reces hetzelfde is als vakantie blijft een hardnekkig misverstand. Tegenwoordig proberen veel politici die indruk weg te nemen door hun volgers tijdens het parlementair reces bijna dagelijks op de hoogte te houden van hun drukke agenda. Zo leren we onder meer dat een SP-Kamerlid tijdens de kerstvakantie met chauffeurs op pad is geweest om banketstaven bij bejaardenhuizen te brengen, dateen VVD-Kamerlid in militair uniform deelnam aan een oefening van de Pantsercompagnie 112 en dat Ard van der Steur als Kamerlid met eigen ogen heeft gezien hoe dagvers brood op transport naar de afnemers ging. Onmisbaar Het politieke kerkhof ligt vol politici die tijdens hun vakantie plots onmisbaar bleken. Zo zal de naam van een voormalig PvdA-voorzitter wel eeuwig verbonden blijven aan haar verzuim om direct haar fietsvakantie af te breken toen beginjaren negentig in de PvdAdeWAO-crisis uitbrak. Hoewel ze daarvoor acceptabele privéredenen kon aanvoeren, werd ze vervolgens door de partijtop als zondebok geslachtofferd. De positie van toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Johan Remkes wankelde eveneens omdat hij tijdens zijn kerstvakantie in Thailand op het strand bleef liggen terwijl in een ander deel van het land de tsunami duizenden slachtoffers had gemaakt. Dat de termen crisis en noodsituatie aan inflatie onderhevig zijn, merkten de burgemeesters Jozias van Aartsen (Den Haag) en Aleid Wolfsen (Utrecht). Beiden kregen de wind van voren omdat zij niet direct hun vakantie hadden afgebroken nadat hun stad zwaar was getroffen door respectievelijk een lichtelijk uit de hand gelopen demonstratie in de Schilderswijk en het vrijkomen van asbest in een flat in Kanaleneiland. Dankzij de mobiele telefonie is er nu geen enkel excuus meer mogelijk voor de politicus op vakantie. Daarbij geldt de vuistregel dat terugkeren voor een storm in een glas water altijd beter is dan verder als een strandpoliticus door het leven te moeten gaan. Welke gevolgen dit heeft voor het gezinsleven van politici kan later worden vernomen in roddelblad én tegenwoordig ook kwaliteitskrant. Wat dat betreft hadden politici het vroeger makkelijk. Zo was premier Joop den Uyl in de zomer van 1974 een tijdlang letterlijk onvindbaar tijdens zijn vakantie in Portugal. In samenspraak met het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken ging de Portugese politie naarstig op zoek naar de Nederlandse premier. Na dagen speurwerk werd Den Uyl uiteindelijk op een camping nabij Lissabon gevonden terwijl hij volgens de overlevering in zijn korte broek sardientjes aan het bakken was. Goedaardig als hij was bood hij de Portugese dienders een vismaaltijd aan alvorens hij onverwijld terugkeerde naar Nederland.

In de vergadering van de gemeenteraad van donderdag 9 juli 2020 kwam opnieuw de ontwerp-Luchtvaartnota aan de orde. De gemeente Teylingen maakt onderdeel uit van het cluster Zuidwest in de omgevingsraad Schiphol. Dit cluster heeft een zienswijze op de Luchtvaartnota opgesteld, waarin stevige kritiek wordt geuit op de ontwerp nota en de inhoud ervan. Samen met andere partijen heeft het CDA zich sterk gemaakt om voor Teylingen ook een eigen zienswijze in te dienen, om daarmee recht te doen aan de veelgehoorde klachten van inwoners over geluidsoverlast en fijnstof door het vliegverkeer van Schiphol. In deze zienswijze spreken wij ons sterk uit tegen de voorgenomen groei van het aantal vluchten, tegen aanleg van de extra parallelle Kaagbaan, voor het zo snel mogelijk terugbrengen van het aantal nachtvluchten en hiermee de geplande vertrek en aankomsten van vliegtuigen in de nacht onmogelijk te maken. In de Raad was een meerderheid voor het indienen van een eigen zienswijze (alleen VVD en Trilokaal waren tegen).

Eerder dit jaar nam de Gemeenteraad het besluit tot herinrichting van de Herenweg in Warmond met het doel er een 30 km zone van te maken.Nu blijkt echter dat de Warmonderhekbrug om veiligheidsredenen op korte termijn zal moeten worden vervangen. Warmond zal hierdoor vanuit de zuidzijde zo’n vijf maanden moeten worden afgesloten. Om Warmond via de noordzijde bereikbaar te houden, kan het project herinrichting Herenweg, naar de mening van het College, pas worden uitgevoerd na de vervanging van de Warmonderhekbrug. Dus pas in 2021, een vertraging van een jaar. Met dat laatste heeft de CDA-fractie grote moeite.Natuurlijk moet Warmond tijdens de renovatie van de brug bereikbaar blijven. Maar even natuurlijk vinden wij het, in het belang van de verkeersveiligheid, dat de geplande 30-km zone zo snel mogelijk wordt ingevoerd. Dat laatste is ook de wens van veel Warmonders zoals blijkt niet alleen uit brieven en gesprekken, maar ook uit een enquête van onze onvolprezen Teylinger journalist.Daarom hebben wij als CDA-fractie, via een motie, een compromis voorgesteld: wel de 30-km zone op korte termijn invoeren via het plaatsen van de borden en evt. smileys o.i.d. , maar de daarbij behorende wegwerkzaamheden pas laten beginnen nadat de vervanging van de Warmonderhekbrug is afgerond.De motie wordt behandeld in de raadsvergadering van 19 december.

Vragen helaas nog niet beantwoord, hoewel dit in de commissie wel was toegezegd. Ga er vanuit dat deze vragen spoedig en volledig worden beantwoord. Ga hier dan nu ook niet in detail op in. In september 2017 is het projectplan “in de geest van Els” unaniem goedgekeurd en vastgesteld met een begroting van bijna 5 miljoen om sportpark Elsgeest uit te breiden. De sportverenigingen, handbal, voetbal en hockey waren enthousiast. De hele raad was enthousiast, want na jaren oponthoud zou de zo hoognodige uitbreiding van de sportvelden nu eindelijk gaan gebeuren. “De schop gaat de grond in”, zei de wethouder. “De provincie is ambtelijk akkoord en wij hebben er alle vertrouwen in dat dit plan de goedkeuring van GS kan wegdragen.” Waar was dit vertrouwen op gebaseerd? Nu blijkt dat de schop nog steeds de grond niet is ingegaan? Hoe kan het zijn dat de provincie nu ambtelijk géén toestemming geeft voor de benodigde bestemmingsplanwijziging? Hoe heeft deze miscommunicatie kunnen gebeuren? En waarom heeft ook in deze zaak de wethouder niet tijdig zijn regierol gepakt? Waarom heeft de wethouder de raad niet direct uit eigen beweging actief geïnformeerd over de vertraging van het project en kwam de wethouder pas met informatie, nadat het CDA om raadsmemo vroeg? Vraag is of de wethouder de raad überhaupt wel geïnformeerd zou hebben, als wij niet om een raadsmemo hadden gevraagd? Kwalijke zaak, zeker voor de vele vrijwilligers van de sportverenigingen die nu nóg langer moeten wachten op uitbreiding. Ook voor de bestuurders van de verenigingen die een tijd langs niets van de gemeente hoorden. Zij hebben terecht het gevoel niet serieus te zijn genomen. CDA vindt het belangrijk dat de gemaakte afspraken met sportverenigingen nagekomen worden. Dat betekent dat nog steeds ingezet moet worden op een overkapping voor de handbal. Wethouder geeft aan dat hij de projectleider inmiddels heeft ontslagen en een nieuwe projectleider van buiten heeft aangesteld. Dit ontslaat hem echter niet van zijn verantwoordelijkheid voor deze hele gang van zaken. Waarom zijn er trouwens externe krachten nodig? De ambtelijke fusie zou toch zorgen voor betere kwaliteit, waarom kunnen we als organisatie dan niet zelf zo’n project trekken? Toen Sassenheim nog zelfstandig was, ging dat prima. Waarom kan dit nu dan niet? Wat gaat de wethouder nu doen om te voorkomen dat het project nog verdere vertraging oploopt of zelfs helemaal niet doorgaat? Tenslotte hoeveel heeft dit project inmiddels gekost en welke financiële overschrijdingen moeten worden gedekt binnen de gemeentebegroting en wanneer komt de wethouder met een voorstel naar de raad? (orginele spreektekst van Sybrine de Vries - Van den Beukel)

Op 20 maart zijn er naast verkiezingen voor Provinciale Staten ook verkiezingen voor het Waterschap Rijnland in de regio. Waterschap kandidaat voor het CDA, Carla Hilverda-Van Leeuwen, bracht op 2 maart samen met kandidaten voor Provinciale Staten, Moniek van Sandick en Hans van Ek, een bezoek aan de molen “Hoop doet Leven”. Deze mooie Voorhoutse molen is in het bezit van de Rijnlandse Molenstichting die dit jaar precies 60 jaar bestaat. Zowel bestuur als de molenaars van deze stichting zijn vrijwilligers, waardoor de 46 poldermolens binnen het Hoogheemraadschap Rijnland in stand kunnen blijven. De Hoop doet Leven uit 1783 fungeert als hulpgemaal voor de Elsgeesterpolder bij extreme wateroverlast of als het gemaal niet functioneert. Het CDA vindt dat de provincie en het waterschap actief beleid moet blijven voeren op het behoud en versterken van dit culturele erfgoed waardoor we droge voeten houden. In het verkiezingsprogramma staat verder dat het Waterschap moet zorgen voor waterveiligheid zonder lastenverhogingen voor de burger. Efficiëntie, duurzaamheid en rendement op gedane investeringen zijn belangrijke doelen aldus Hilverda die als eerste Zuid-Hollandse vrouw op nr. 10 van lijst CDA verkiesbaar staat voor Waterschap Rijnland.

Al jaren loopt er een discussie over de herinrichting van de Herenweg in Warmond. Inhoud: hoe de verkeersveiligheid van vooral fietsers en voetgangers te verbeteren. In de raadsvergadering van 31 januari werd een voorstel van het College besproken dat volgens het CDA te mager uitviel. Dit voorstel hield o.a. in het instellen van een 30 km-zone tussen de Laan van Oostergeest en de Padoxlaan alsmede het aanbrengen van verkeersdrempels voor oversteekplaatsen en de aanleg van zgn. fietsstraatprofielen. De CDA-fractie constateerde dat onmiddellijk na het begin van de 30 km-zone een zebrapad en een fietsersoversteekplaats liggen. Dat kan gevaarlijke situaties opleveren. Ook insprekers tijdens de laatste vergadering van de Commissie Ruimte hebben hierop gewezen. Andere fracties signaleerden eveneens dit probleem. Met de kleinst mogelijke meerderheid, slechts één stem verschil, besloot de gemeenteraad daarom de toekomstige 30 km-zone al te laten beginnen bij de Beatrixlaan. Het huidige fietspad tussen de Beatrixlaan en de Laan van Oostergeest blijft daarbij behouden. Met dit besluit werd tevens een deukje geslagen in het coalitie-front omdat collegepartner D66 meestemde met de oppositie. VVD en Trilokaal stemden tegen het wijzigingsvoorstel.

Op maandag 26 maart 2018 heeft Rose Marie Keijzer na 12 jaar afscheid genomen van de gemeenteraad Teylingen. Rose Marie heeft in die jaren veel betekend heeft voor D66, niet alleen in de Teylingse politiek, maar ook regionaal bijvoorbeeld in Holland Rijnland waarin veertien gemeenten samenwerken. Reden genoeg om op zaterdag 21 april met een borrel op camping Rianto stil te staan bij haar afscheid van de gemeenteraad en haar te bedanken voor haar tomeloze inzet, haar enorme betrokkenheid bij inwoners en verenigingen en de wijze waarop zij D66 Teylingen in de vele, vele commissie-, raads- en andere vergaderingen heeft vertegenwoordigd.

Via een video bedankt Alexander Pechtold Rose Marie voor haar jarenlange inzet voor de partij. De oud raadsleden Bart van der Ploeg, René Hartvelt en Joost Koomen (tegenwoordig fractievoorzitter in Haarlemmermeer) danken Rose Marie voor de samenwerking en de wijze lessen. Ook oud wethouder John Stuurman geeft aan een warm plekje in zijn hart te hebben voor Rose Marie. Pieter Stienstra (oud regiobestuurder) is als een van de weinig aanwezigen blij met het vertrek van Rose Marie uit de Teylingse politiek; het geeft haar meer tijd voor bezigheden binnen D66 in de regio en landelijk!

The post Afscheid Rose Marie appeared first on Teylingen.