Poliflw

Vanavond kleuren we de wereld oranje. Een klein gebaar met hopelijk een groot resultaat.

Geweld tegen vrouwen, mensen zullen wellicht denken; moet dan nou, is dat niet overdreven? Zo vaak gebeurd dat toch niet?

Jawel. Al zien we het niet altijd.

Mijn vraag vanavond was om het seksuele geweld aandacht te geven. We denken dan vaak aan verkrachting en natuurlijk; dit is 1 van de vele vormen.

Maar een topless of bijna naakt foto die Sophie van 15 laat maken door haar vriendje en dan de hele school rond gaat, is helaas ook een vorm van seksueel geweld. Jongeren zien het niet maar het gebeurd toenemend en de schade die het onze kinderen / dochters aanbrengt is niet meer te herstellen.

Toen vader Joris, zijn dochter uit 4 VWO topless aantrof voor de laptop heeft hij snel de deur dicht gedaan. Ouders waren net gescheiden en als alleenstaande vader is dit toch een ingewikkeld gesprek. Met alle goede bedoelingen bedacht vader; ik stuur moeder een appje met de vraag of ze dit morgen wilt bespreken. Van vrouw tot vrouw een stuk makkelijker. Zijn dochter had geen idee dat dit gevaarlijk zou zijn. Ze vond het juist fijn, eventjes wat aandacht, iemand die je mooi vindt en dit steeds tegen je zegt en de man aan de andere kant had zo veel tijd voor haar en begreep al haar problemen. Papa en mama zijn zoveel met zichzelf bezig, eindelijk iemand alleen voor haar even. En hij was zo knap op de foto, en vond haar nog leuk ook!  Een foto uitwisselen om te laten zien hoe mooi ze is, ookal vond ze dat zelf niet echt, is toch het minste wat ze kon doen.

Toen dochterlief de volgende ochtend afscheid nam van haar vader wisten beide niet het niet-bespreken van dit contact onherstelbare gevolgen zou hebben.

Bij het 6de lesuur werd vader gebeld met de vraag of zijn zieke meid goed was thuisgekomen en terwijl hij dit gesprek vol verbazing voerde kwam hun toen nog onschuldige, intelligente dochter aan in Oss waar ze met haar date had afgesproken. Echt een date was het niet. Ze kende hem tenslotte al zo goed door alle chatgesprekken.  Tijdens het wachten op haar dochter met de intentie om in alle rust het appje van vader te bespreken werd hun dochter verkracht door deze jongen die geen 17 was maar 25. Het wachten van moeder werd onderbroken door de deurbel van de politie.

Had vader het maar besproken, had zij zelf maar een grens aangegeven want hoe kan het toch dat zoiets onschuldigs eindigt in een beschadiging voor het leven. Had moeder maar meteen een app gestuurd om aan te geven dat ze een risico liep en haar ouders van haar houden en dit willen bespreken. Hadden ze maar….

Begrenzen is iets wat we met elkaar moeten doen. Hoe klein de aanraking ook is, hoe onschuldig een seksuele opmerking ook lijkt en hoe leuk een naaktfoto sturen ook kan zijn, alles staat met hetvaangeven waar je grens ligt.

Een grens voel je, en om dat te voelen moet je voelen wat je waard bent.

Als puber van 14 vind je jezelf weinig waard. Maar ook als vrouw van 37 soms niet.

Als je dan, terwijl je zwijmelend hangend uit het raam naar een stelletje jongens kijkt, wordt betast door de vader van je vriendinnetje waar je al 8 jaar komt. Dan voel je je niks meer waard. Ik heb het niet gemeld, er is geen aangifte gedaan; ik wilde dat niet. Het viel wel mee. Het viel NIET mee. Een hitsige vader die je klem houdt en tegen je aan staat te rijden VALT. NIET. MEE. Maar waarom dan toch deed ik niks. Waarom gaf ik mijn grens niet aan.

Het is veel gevraagd om in onze maatschappij als vrouw op te staan tegen een kleine seksuele ongewenste handelingen, gedragingen, opmerkingen. Al snel voel je je een zeur, preuts en dus laat je het gaan.  Je verlegt je grens en hoe meer grenzen er worden verlegd; hoe dunner ze worden.

Laten we vandaag, met elkaar, erkennen en voelen dat we genoeg waard zijn. Genoeg om, hoe klein ook, een grens, onze grens aan te geven als we iets onprettig of niet juist vinden.  Want met een aangeven van een kleine grens maken we een grote stap tegen het geweld tegen vrouwen ; alleen met zijn allen kunnen we dit stoppen. En stoppen begint bij aan te geven wat wel en niet oke is. en dat; dat moeten we samen doen.

Vanavond kleuren we de wereld oranje. Een klein gebaar met hopelijk een groot resultaat.

Geweld tegen vrouwen, mensen zullen wellicht denken; moet dan nou, is dat niet overdreven? Zo vaak gebeurd dat toch niet?

Jawel. Al zien we het niet altijd.

Mijn vraag vanavond was om het seksuele geweld aandacht te geven. We denken dan vaak aan verkrachting en natuurlijk; dit is 1 van de vele vormen.

Maar een topless of bijna naakt foto die Sophie van 15 laat maken door haar vriendje en dan de hele school rond gaat, is helaas ook een vorm van seksueel geweld. Jongeren zien het niet maar het gebeurd toenemend en de schade die het onze kinderen / dochters aanbrengt is niet meer te herstellen.

Toen vader Joris, zijn dochter uit 4 VWO topless aantrof voor de laptop heeft hij snel de deur dicht gedaan. Ouders waren net gescheiden en als alleenstaande vader is dit toch een ingewikkeld gesprek. Met alle goede bedoelingen bedacht vader; ik stuur moeder een appje met de vraag of ze dit morgen wilt bespreken. Van vrouw tot vrouw een stuk makkelijker. Zijn dochter had geen idee dat dit gevaarlijk zou zijn. Ze vond het juist fijn, eventjes wat aandacht, iemand die je mooi vindt en dit steeds tegen je zegt en de man aan de andere kant had zo veel tijd voor haar en begreep al haar problemen. Papa en mama zijn zoveel met zichzelf bezig, eindelijk iemand alleen voor haar even. En hij was zo knap op de foto, en vond haar nog leuk ook!  Een foto uitwisselen om te laten zien hoe mooi ze is, ookal vond ze dat zelf niet echt, is toch het minste wat ze kon doen.

Toen dochterlief de volgende ochtend afscheid nam van haar vader wisten beide niet het niet-bespreken van dit contact onherstelbare gevolgen zou hebben.

Bij het 6de lesuur werd vader gebeld met de vraag of zijn zieke meid goed was thuisgekomen en terwijl hij dit gesprek vol verbazing voerde kwam hun toen nog onschuldige, intelligente dochter aan in Oss waar ze met haar date had afgesproken. Echt een date was het niet. Ze kende hem tenslotte al zo goed door alle chatgesprekken.  Tijdens het wachten op haar dochter met de intentie om in alle rust het appje van vader te bespreken werd hun dochter verkracht door deze jongen die geen 17 was maar 25. Het wachten van moeder werd onderbroken door de deurbel van de politie.

Had vader het maar besproken, had zij zelf maar een grens aangegeven want hoe kan het toch dat zoiets onschuldigs eindigt in een beschadiging voor het leven. Had moeder maar meteen een app gestuurd om aan te geven dat ze een risico liep en haar ouders van haar houden en dit willen bespreken. Hadden ze maar….

Begrenzen is iets wat we met elkaar moeten doen. Hoe klein de aanraking ook is, hoe onschuldig een seksuele opmerking ook lijkt en hoe leuk een naaktfoto sturen ook kan zijn, alles staat met hetvaangeven waar je grens ligt.

Een grens voel je, en om dat te voelen moet je voelen wat je waard bent.

Als puber van 14 vind je jezelf weinig waard. Maar ook als vrouw van 37 soms niet.

Als je dan, terwijl je zwijmelend hangend uit het raam naar een stelletje jongens kijkt, wordt betast door de vader van je vriendinnetje waar je al 8 jaar komt. Dan voel je je niks meer waard. Ik heb het niet gemeld, er is geen aangifte gedaan; ik wilde dat niet. Het viel wel mee. Het viel NIET mee. Een hitsige vader die je klem houdt en tegen je aan staat te rijden VALT. NIET. MEE. Maar waarom dan toch deed ik niks. Waarom gaf ik mijn grens niet aan.

Het is veel gevraagd om in onze maatschappij als vrouw op te staan tegen een kleine seksuele ongewenste handelingen, gedragingen, opmerkingen. Al snel voel je je een zeur, preuts en dus laat je het gaan.  Je verlegt je grens en hoe meer grenzen er worden verlegd; hoe dunner ze worden.

Laten we vandaag, met elkaar, erkennen en voelen dat we genoeg waard zijn. Genoeg om, hoe klein ook, een grens, onze grens aan te geven als we iets onprettig of niet juist vinden.  Want met een aangeven van een kleine grens maken we een grote stap tegen het geweld tegen vrouwen ; alleen met zijn allen kunnen we dit stoppen. En stoppen begint bij aan te geven wat wel en niet oke is. en dat; dat moeten we samen doen.

In de raadsvergadering van 27 oktober hebben we gesproken over onze ingediende motie betreffende de gevolgen van Covid-19 voor de voetbalverenigingen in West Betuwe. Dit naar aanleiding van hun gezamenlijk schrijven aan de gemeente. Dat je voor het één aandacht vraagt, sluit het andere natuurlijk niet uit. Onze zorg gaat in deze crisistijd ook uit naar alle andere verenigingen en maatschappelijke organisaties. De gemeente heeft voor hen een compensatiefonds ingesteld voor financiële tegemoetkoming.

In januari 2019 diende Peter Kerris namens PvdA Gelderland een amendement op een voorstel van de commissie Werkwijze in om een Jeugdcommissaris en een Jeugdparlement te installeren. Hier werden de Statenleden nog eens op gewezen in januari van dit jaar door de 12-jarige Lars Westra die de Provinciale Staten toesprak tijdens de Open Agenda.

Afgelopen woensdag was het zover: maar liefst 40 jongeren uit de hele provincie kwamen naar het Huis der Provincie om te discussiëren hoe de Gelderse jeugd beter bij provinciale politiek betrokken kan worden.

“Politiek is erg belangrijk. Ik wil daar meer over weten en ik ben ook benieuwd wat de andere jongeren van politiek vinden”. — Rob, 17 jaar

Na een welkomstwoord door John Berends, de Commissaris van de Koning, vertelde PvdA-fractievoorzitter Fokko Spoelstra over het initiatief. Ook gastheer Frits Bloemberg en de winnaar van ‘Op weg naar het Lagerhuis‘, Zoë Heeg uit Zelhem, spraken de jongeren toe.

Na deze opening werden er vier deelsessies gehouden met een Statenlid en een secretaris van de griffie. Er werd gediscussieerd aan de hand van drie vragen:

Welke behoefte is er om betrokken te zijn bij provinciale onderwerpen en de provinciale politiek? Welke vormen, projecten of programma’s moet de provincie gebruiken om jongeren te betrekken? Wat moet de provincie doen met de uitkomsten van deze raadpleging? De behoefte

De jongeren vertelden dat er bij het vak Maatschappijleer vaak over politiek verteld wordt en dat er dan ook een interesse ontstaat. Hier willen zij dan graag naar handelen. Ook willen ze graag in ‘gewone taal’ horen wat het aanbod is in het politieke landschap.

Ze willen graag meer invloed, maar weten niet hoe ze dat kunnen krijgen. De Gelderse jongeren zien dat de belangstelling het grootst is onder een kleine groep die echt in politiek geïnteresseerd is, maar ze hebben het sterke vermoeden dat er veel meer jongeren eigenlijk interesse hebben in politiek. Dat zijn de vele jongeren die niet in de gaten hebben dat de maatschappelijke thema’s waar ze mee bezig zijn tegelijkertijd ook politiek zijn.

Belangrijke onderwerpen waar de jongeren over mee willen praten zijn in ieder geval onderwijs, werkgelegenheid, duurzaamheid, bomenkap, bereikbaarheid en de mentale gezondheid van jongeren.

Het was goed om te zien dat in alle groepen belangstelling was voor de politiek en er behoefte was om invloed te hebben. De jongeren gaven wel aan dat ze de groep jongeren die geraadpleegd wordt zo divers mogelijk moet zijn qua leeftijd, afkomst, opleidingsniveau et cetera.

De vormen

Er werd gedacht aan een plaats, on- of offline, waar politici en jongeren kunnen samenkomen om te spreken over thema’s. Dit moet dan wel op regelmatige basis gebeuren vinden ze, niet slechts eenmaal per jaar of eens in de zoveel maanden. Ze voelen niet zozeer wat voor een Jeugdcommissaris, maar juist meer voor betrokkenheid bij bepaalde thema’s voorafgaand aan de besluitvorming. Dit Jongerenparlement zou volgens hen deels met vaste deelnemers en deels met wisselende deelnemers moeten zijn om diversiteit en vernieuwende ideeën te waarborgen.

Ook voelen de jongeren veel voor raadpleging door middel van enquêtes, bijvoorbeeld via Instagram. Ze zouden graag met de resultaten van deze raadplegingen willen inspreken tijdens Statenvergaderingen.

De terugkoppeling

De jongeren zien graag een terugkoppeling terug wat er met hun inbreng is gebeurd in de provinciale besluitvorming. De invloed zou bijvoorbeeld vastgeklonken kunnen worden in de vergaderstructuur van de Provinciale Staten. Ook zien ze de doelgroep liever wat uitgebreider en zou het MBO ook betrokken moeten worden. Dus niet meedoen voor spek en bonen, maar echt hun mening geven waarnaar geluisterd wordt en die waar mogelijk wordt meegenomen in de besluitvorming.

“Ik had hoge verwachtingen van deze bijeenkomst. Als de provincie ons uitnodigt zullen ze toch ook wel naar ons luisteren? De Statenleden waren oprecht erg geïnteresseerd en vonden het volgens mij ook leuk om met ons te praten. Ik denk daarom dat er echt iets met onze ideeën gedaan gaat worden”. — Lars, 18 jaar

Het bericht Jongeren en Politiek in het Huis der Provincie verscheen eerst op PvdA Gelderland.

De financiële ruimte die gemeenten in Gelderland hebben loopt snel achteruit. Vanuit het Interbestuurlijk Toezicht (IBT) is bekend dat in 2019 drie gemeenten met een onvoldoende beoordeeld zijn en 32 gemeenten als matig. In 2018 waren dit nog respectievelijk 2 en 21 gemeenten.

Sinds 2015 zijn de jeugdzorg en huishoudelijke hulp (Wmo) van het Rijk overgeheveld naar gemeenten. Daarnaast werd een nieuwe wet ingevoerd om mensen met een beperking of uitkering aan de slag te krijgen. Het geld voor deze veranderingen blijkt niet genoeg. Daar komt bij dat het kabinet steeds met nieuwe spelregels komt. Zo is dit jaar een Wmo-abonnementstarief ingevoerd. Gebruikers van extra hulp betalen een kleine eigen bijdrage, terwijl de rest door gemeenten betaald moet worden. De financiële gevolgen van de coronacrisis zijn daar nu bijgekomen. Ook verwacht het Rijk dat gemeenten financieel meedoen aan de energietransitie: de overgang van vervuilende brandstoffen naar schonere alternatieven.

“Het is zorgelijk”, zegt Statenlid Mehmet Sahan. “In Didam gaat het zwembad dicht. In de gemeente Renkum valt de coalitie, omdat ze eigenlijk geen fulltime wethouder kunnen betalen. De cijfers die we gepresenteerd krijgen zijn grotendeels nog steeds zwart, maar het gaat allemaal ten koste van het opzetten van nieuwe plannen en het overeind houden van bestaande voorzieningen. De PvdA wil dat de provincie deze discussie goed voert met het Rijk.”

“In Didam gaat het zwembad dicht. In de gemeente Renkum valt de coalitie, omdat ze eigenlijk geen fulltime wethouder kunnen betalen.”

Gemeenten kunnen in financiële problemen komen zonder dat ze daar zelf op kunnen sturen. Het gevolg is dat gemeenten harde keuzes moeten maken die ten koste gaan van de leefbaarheid van wijken, dorpen en steden, zoals het sluiten van dorpsvoorzieningen. “En juist dat maakt het zo lastig”, stelt de Zutphense wethouder Annelies de Jonge. “Gemeenten zouden juist de ruimte moeten hebben om te investeren in leefbaarheid en sociale infrastructuur. Juist om ervoor te zorgen dat de druk op het sociaal domein afneemt.” Dat is iets wat we volgens De Jonge allemaal willen, “In plaats daarvan worden gemeenten, soms al voor het vijfde jaar achtereen, gedwongen te bezuinigen op speeltuinen, onderhoud van wegen, buurthuizen, armoedebestrijding et cetera  en gaat de onroerendzaakbelasting weer omhoog. En dat terwijl de oplossing zo gemakkelijk is.”

“Gemeenten zouden juist de ruimte moeten hebben om te investeren in leefbaarheid en sociale infrastructuur.”

Het Rijk heeft 777 miljoen euro beschikbaar gesteld als compensatie voor de maatregelen omtrent COVID-19. Dit is geen oplossing voor de structurele tekorten die er bij gemeenten zijn, veelal als gevolg van de decentralisaties. Om een betere discussie over de financiering van gemeenten te kunnen voeren is onderzoek noodzakelijk.

De vragen:

Is de gedeputeerde het met de PvdA eens dat de financiële situatie van gemeenten snel achteruit gaat en dat de maatregelen rond COVID-19 dit nog zullen versterken? Is de gedeputeerde het met de PvdA eens dat de gemeenten steeds minder financiële ruimte hebben voor eigen plannen? Is de gedeputeerde het met de PvdA eens dat het bevriezen van de opschalingskorting moet worden gezien als een eerste stap naar toereikende bekostiging en dat deze toevoeging aan het Gemeentefonds niet kan worden gezien als coronacompensatie? Wil de gedeputeerde, in navolging van de provincie Zuid-Holland, een onderzoek uitvoeren naar de financiën bij gemeenten in Gelderland en hoeveel ruimte ze nog hebben voor het zelfstandig maken van plannen en hoeveel geld zij hieraan kunnen uitgeven?

Het bericht PvdA stelt vragen over financiële ruimte Gelderse gemeenten verscheen eerst op PvdA Gelderland.

Leden van D66 Bommelerwaard gingen de afgelopen twee weken de straat op om de Zomergroet te verspreiden. Op vrijdag 28 augustus 2020 stopten wij de allerlaatste kaartjes bij inwoners van Well en Wellseind in de bus.

Daarmee heeft een groep enthousiaste leden in twee weken tijd weer bijna elke brievenbus in de Bommelerwaard gezien, van Zuilichem tot Heerewaarden. Een praatje met de inwoners van de regio is daarbij nooit ver weg. Naast op zijn tijd een advertentie in de krant of een digitale campagne op internet willen we ook graag op deze manier contact blijven zoeken met inwoners van de regio.

Zomergroet en reacties

De Zomergroet bleef wat verder weg van de politiek en wilde vooral inwoners van de streek een hart onder de riem steken in het gekke jaar dat 2020 door de corona-invloeden is. Op straat kregen we positieve reacties op de kaart maar er was (via mail) ook commentaar dat diende als een spiegel. Maasdriels D66-raadslid Tom van Engelen: “Het is lang niet altijd makkelijk om de coronamaatregelen keurig na te leven. Even een groepsfoto of een selfie maken zit zo ingebakken dat de anderhalve meter afstand wel eens vergeten wordt. Het overkomt koningen, ministers en zélfs leden van D66”, zegt hij met een knipoog. “Als we samen ons best blijven doen kunnen we de gevolgen van corona dragen.”

Ledenbinding

De verspreiding van de Zomergroet doet een beroep op de bereidheid van D66-leden om in eigen buurt of eigen woonplaats kaartjes in brievenbussen te doen. De activiteit is inmiddels zo populair in de gelederen van D66 dat het ook een leuke en leerzame manier van ledenbinding is. Je leert elkaar beter kennen en nieuwe leden, waarvan we er een boel hebben mogen verwelkomen, vinden heel makkelijk aansluiting in de bestaande groep. Wil je ook meedoen? Lid worden is heel makkelijk via https://wordlid.d66.nl/ en dan neemt D66 Bommelerwaard spoedig contact met je op.

Kans op een zomerpakket

D66 Bommelerwaard roept met de Zomergroet op de leukste foto van je “staycation” van de afgelopen zomer naar ons op te sturen. Dit kan nog steeds. Onder de leukste inzendingen verloten we een duurzaam zomerpakket. Bereik ons op één van onze communicatiekanalen voor je inzending!

Wie valsspeelt krijgt straf, maar het algemeen belang mag er niet aan ten onder gaan.

Na een lange periode van wikken en wegen hebben de Gedeputeerde Staten van Flevoland, Overijssel en Gelderland gezamenlijk besloten tot het definitief intrekken van de concessie IJssel-Vecht die vervoersbedrijf Keolis vorig jaar gegund was. Deze zou 13 december ingaan voor de komende tien jaar. De concessie is ingetrokken omdat, naar achteraf bleek, bewust beloftes zijn gemaakt door Keolis die zij niet waar kunnen maken. Dit via zogenaamde sideletters met leveranciers van bussen en batterijen.

Tijdens de Statenvergadering van 8 juli heeft de PvdA al aangegeven het voorgenomen besluit van de Gedeputeerde Staten te steunen: vals spel moet altijd afgestraft worden. Het gaat hier over een concessie voor 10 jaar waar een bedrag van 900 miljoen euro aan gekoppeld is. Deze miljoenen zij afkomstig uit publieke middelen. Vervoersbedrijven mogen, ook bij aanbestedingen in de toekomst, niet de indruk krijgen dat ze door te liegen meer kans maken op het krijgen van concessies.

Echter maakten we ons toen al ernstige zorgen over de impact die deze keuze zou hebben op de uitvoering van de dienstregeling, maar bovenal over het personeel van Keolis. De vervoerder had tijdens de aanbesteding vorig jaar namelijk veruit het beste bod als het ging om werkgelegenheid, de hoeveelheid vervoersbewegingen en ook erg belangrijk: duurzaamheid. Mocht een andere vervoerder de concessie over moeten nemen dan zal de kwaliteit voor reiziger en werknemer stukken lager zijn. Ineens waren er 260 banen in gevaar, deels van mensen die een afstand tot de arbeidsmarkt hebben. Dat mogen we niet laten gebeuren.

Ineens waren er 260 banen in gevaar, deels van mensen die een afstand tot de arbeidsmarkt hebben. Dat mogen we niet laten gebeuren.

Om deze reden ben ik dan ook, samen met collega-Statenlid Freek Rebel van de ChristenUnie, zo snel als mogelijk was op werkbezoek gegaan naar de chauffeurshub in Apeldoorn waar we met de regiomanager van Keolis, vakbonden en chauffeurs over de problemen in gesprek gingen. De zorgen die we hebben uitgesproken in de Statenvergadering hoorden we daar overduidelijk terug. Twee vrouwen die ik in die kantine sprak zeiden het erg treffend: “Moeten wij nu écht de dupe worden van het prutswerk van twee mannetjes achter een bureau?”. Dat kwam binnen en maakte me meer nog meer vastberaden: wij zullen ons als PvdA voor deze werknemers blijven inzetten.

“Moeten wij nu écht de dupe worden van het prutswerk van twee mannetjes achter een bureau?”

Nu het stof is neergedaald, en de gevolgen van de beslissing door Gedeputeerde Staten helder zijn uitgelegd in een Statenbrief, maken we op dat de gedeputeerde onze zorgen heeft gehoord. Keolis zal zoals het nu lijkt de zogenaamde noodconcessie vervullen de komende twee jaar, terwijl een nieuwe aanbestedingsronde in de maak is. Dit zorgt voor stabiliteit voor reizigers en personeel. Of Keolis over twee jaar mee mag dingen naar de concessie hangt af van hoe goed ze hun integriteit in ere herstellen. Wat ons betreft begint dat met het vervullen van de noodconcessie en vooral: mét de 260 extra banen die ze in hun bod hadden staan. We zullen dat als PvdA nauw in de gaten blijven houden.

De casus Keolis geeft te vragen: is het bij het aanbesteden van dergelijke gigaprojecten wel verstandig om het vervoer aan enkele oligopolisten over te laten? Is er wel sprake van eerlijke concurrentie? Zijn de bedrijven eigenlijk niet too big to fail? Dat lijkt ons een zaak om landelijk op te pakken. Voor nu lijkt het er in elk geval op dat de bussen in de regio IJssel-Vecht blijven rijden en dat chauffeurs en ander personeel hun geliefde baan kunnen behouden. Zo werken we eraan dat iedere Gelderlander zeker kan zijn van een eerlijke toekomst.

 

Het bericht Over Keolis: “Wie valsspeelt krijgt straf.” verscheen eerst op PvdA Gelderland.

Sinds 12 maart zijn we met z’n allen zoekende naar manieren om ondanks de Corona-beperkingen toch besluiten te kunnen voorbereiden en nemen. Er moeten dit jaar namelijk nog een fiks aantal zogenaamde harmonisatiebesluiten genomen worden.

Fysieke vergaderingen kwamen vanaf mei toch langzaam (deels) weer op gang. Helaas vanwege ruimtegebrek door de 1,5 meter maatregel zonder publiek en ook zonder de aanwezigheid van de hele (steun)fractie. Whatsapp werd en wordt door ons dan ook vaak gebruikt voor onderling overleg, soms ook met andere fracties. Ook tijdens digitale vergaderingen waarbij iedereen thuis zit overleggen we als (steun)fractie zo met elkaar.  Onze fractievergaderingen zijn inmiddels weer ‘live’ al kan het ook zo zijn dat sommigen daarbij alleen ‘digitaal’ aanwezig zijn. Corona maakt opeens ook meer mogelijk.

Vergaderingen in de regio vinden tot nu toe alleen digitaal plaats. Dat maakt het beoordelen van en besluiten of adviseren over regionale kwesties, wat in ‘normale’ tijden al lastig genoeg was, nog moeilijker.

Democratisch tekort

Dit alles is verre van ideaal. Er wordt fiks afbreuk gedaan aan de democratische besluitvorming en controle. En van participatie van inwoners is in feite amper of geen sprake meer. Al met al zorgelijke ontwikkelingen in het lokale bestuur. Samen met de griffie, die ons als gemeenteraad bijstaat, wordt hard nagedacht en gewerkt aan mogelijke aanpassingen van de vergaderwijze. De 1,5 meter samenleving levert grote uitdagingen op.