Poliflw

Arbeidsmigratie moet worden ingeperkt. Pas was ik in Limburg waar vlakbij het dorpje Sevenum op dit moment voor 600 arbeidsmigranten huisvesting wordt neergezet. Allemaal bij elkaar op een industrieterrein naast het grote distributiecentrum waar ze moeten gaan werken. Veel inwoners van het dorp die ik sprak zien dit niet zitten. Waarom zouden we werkgelegenheid hierheen halen voor personeel dat er niet is en daarom uit het buitenland gehaald moet worden en waar de huisvesting nog voor gebouwd moet worden?

We moeten stoppen met deze grenzeloze arbeidsmigratie. De lusten zijn voor het grote bedrijfsleven dat er flink aan verdient, maar de lasten voor de samenleving. Er wordt nu terecht veel gesproken over migratie. Maar in de discussie hierover kijken veel partijen liever niet naar arbeidsmigratie, terwijl dit met afstand voor de meeste migranten zorgt. In 2004 was de voorspelling dat er jaarlijks 5000 tot 10.000 arbeidsmigranten in Nederland zouden zijn. Inmiddels gaat het al om minimaal 800.000 mensen.

Controle

De enige manier om echt iets aan migratie te doen is door weer controle te krijgen over wie er in Nederland mag komen wonen en werken. Nu mogen mensen van buiten Europa als ‘expat’ hier komen werken als ze een bepaald inkomen hebben en mogen alle werknemers binnen de EU zonder enige voorwaarde hier komen werken. Veel ‘expats’ krijgen belastingkorting en dit drijft – met name in de grote steden – de huurprijzen in rap tempo op.

In de gewone wijken worden betaalbare koophuizen voor de neus van starters weggekocht, gesplitst en volgepropt met werknemers uit Oost-Europa die niet zelden een belachelijk hoge huur moeten betalen voor een kamer. Deze ongereguleerde migratie ontwricht onze samenleving en leidt tot een nóg grotere woningnood voor mensen die een huis zoeken. Steeds meer arbeidsmigranten raken dakloos als ze hun baan (en onderdak) verliezen en leiden een mensonterend leven op straat.

Daarom willen wij dat er weer grenzen worden gesteld aan migratie. Dat moet in drie stappen. Allereerst moet er nu een tijdelijke stop komen op arbeidsmigratie. Vervolgens moeten wetten en regels zo worden aangepast dat er een eind komt aan uitbuiting en slechte huisvesting van arbeidsmigranten. Zodra de boel weer op orde is, zouden we arbeidsmigratie gereguleerd kunnen toelaten en werkgevers vergunningen kunnen geven om arbeidsmigranten aan te nemen. Maar dan moeten werkgevers wel eerst aantonen dat ze in Nederland langdurig niemand kunnen vinden om een vacature te vervullen en moeten ook de arbeidsvoorwaarden en huisvesting op orde zijn.

Onhoudbaar

In Europa moet een discussie gevoerd worden over de grenzen van vrij verkeer van personen. Maar daar kan Nederland niet op wachten. Daarom moet er gebruik worden gemaakt van de noodrem. De EU moet duidelijk worden gemaakt dat de situatie onhoudbaar is geworden en dat Nederland daarom een tijdelijke stop op arbeidsmigratie invoert.

Als je een uitzendbureau of een grote werkgever vraagt of er meer arbeidsmigranten nodig zijn, zal het antwoord vaak ’ja’ zijn. Het uitzendbureau verdient eraan en de lonen blijven voor de werkgevers lekker laag. En zo is er nauwelijks noodzaak voor bedrijven om te innoveren of om kritisch te bekijken welke werkgelegenheid we in Nederland willen. We moeten kiezen voor minder arbeidsmigranten én de discussie voeren over welke industrie en economie wij in ons land willen.

Deze opinie verschen op 05-08-2023 in de Telegraaf

Door Don Ceder op 8 februari 2023 om 11:22

Uitstel gezinshereniging is van de baan

In ons land moet altijd plek zijn voor mensen die vluchten voor oorlog en geweld. Voor hen moet menswaardige opvang beschikbaar zijn. Situaties als in Ter Apel waarbij mensen buiten slapen kunnen wat mij betreft in ons land niet voorkomen.

Daarom zijn we afgelopen zomer gekomen tot afspraken om de gespreide opvang van asielzoekers structureel te verbeteren.

Daar stond een tijdelijke maatregel tegenover om gezinshereniging tijdelijk te vertragen. Een maatregel waarvan we vanaf het begin aan hebben gezegd dat het maar de vraag is of deze bij de rechter overeind zou blijven. Juridische houdbaarheid is en was voor ons een voorwaarde voor het invoeren van deze maatregel, waarbij ik ook heb aangegeven dat we geen wetswijziging steunen die dat alsnog mogelijk zou moeten maken. We hebben aangedrongen op juridische toetsing vooraf, waar een Kamermeerderheid tegen was.

Vandaag bevestigt de hoogste rechter dat de maatregel in strijd is met nationale en Europese wetgeving. Daarmee is uitstel van gezinshereniging dan ook van de baan. Dat is wat mij betreft een goede zaak.

Tegelijkertijd blijft de opgave voor voldoende fatsoenlijk opvang groot. Een goede, solide spreidingswet zoals het kabinet heeft beloofd is daarom cruciaal. Het is van het grootste belang dat de Kamer en gemeenten daar nu snel duidelijkheid over krijgen.

Want voorzitter, wat ik ook meeneem uit Utrecht is – helaas – een déjà vu: de problemen in de asielopvang. Van mensen die op stoelen slapen in Ter Apel, tot de protesten in Harskamp en de klapperende noodtenten in Heumensoord. Het is ellendig dat we mensen die vaak gevlucht zijn voor oorlog en geweld niet beter welkom heten en dat we gemeenten toch weer overvallen. Maar het is vooral ellendig omdat we zoveel beter voorbereid hadden kúnnen zijn als we de lessen uit 2015-2016 in de praktijk hadden gebracht. Door opvanglocaties flexibel in te richten en de capaciteit van het COA en de IND niet direct te verminderen als er minder mensen komen.

Daarom twee vragen aan de staatssecretaris over de Meerjaren Productie Prognose (MPP) in de begroting, dure woorden voor de planning van opvang en procedures van asielzoekers: Als het COA aangeeft dat ze vlak voor de zomer nog een verzoek kregen om opvanglocaties te sluiten – dan zie je dat de MPP niet klopt met de realiteit.

Hoe kan dit, terwijl bijvoorbeeld hogere nareis, redelijk voorspelbaar was? En hoe organiseren we dit de volgende keer wél goed?

En laten we nog eens kritisch kijken naar de randvoorwaarden die het COA stelt aan opvanglocaties. Zou meer flexibiliteit in de randvoorwaarden naar gemeenten niet helpen om meer locaties te krijgen?

En wanneer komt er eindelijk een extra aanmeldcentrum om Ter Apel te ontlasten?