Poliflw

Het is ons al jaren een doorn in het oog dat winkeldeuren open staan terwijl er binnen gestookt wordt, omdat het buiten koud is. Of andersom: dat winkeldeuren open staan, terwijl binnen de airco loeit en het buiten snikheet is. Met een klimaat dat steeds zichtbaarder verandert, en al onze afspraken om CO2-uitstoot te verminderen is het echt een ‘open deur’ om winkeldeuren dicht te houden.

Winkels moeten ook verduurzamen Het kan toch niet zo zijn dat we particulieren gaan vragen om tegen veel kosten hun huis te gaan verduurzamen, terwijl de winkeliers ermee wegkomen om vrijwel dagelijks onnodig energie te verspillen met openstaande winkeldeuren? Tal van onderzoek laat zien dat het sluiten van winkeldeuren geen omzet hoeft te kosten. 

Verplicht sluiten gaat niet door GroenLinks deed in Breda een voorstel om winkeldeuren verplicht dicht te doen. Alleen door deze maatregel kan de gigantische energieverspilling aangepakt worden. Een verplichting geeft namelijk het vertrouwen aan ondernemers die hierin wel willen investeren, dat iedereen straks meedoet en niet alleen zíj die kosten maken. 

Helaas werd ons voorstel van tafel geveegd. De gemeenteraad koos in plaats van concrete actie voor slappe maatregelen. Stimuleren en overleggen is er al zoveel gedaan. Sommige winkeliers hebben gewoon een extra zetje nodig.

Informatie al lang beschikbaar Er is al lange tijd veel mogelijk om energiebesparing in winkels voor elkaar te krijgen. De informatie die laat zien wat er nodig is, en hoe het anders kan, staat met informatiebladen op het web. In hapklare brokken aangeboden. Met een paar muisklikken kan iedere winkelier daar bij. En de meeste winkeliers zijn ook al van goede wil. Maar toch blijft de verandering weg.

Dezelfde spelregels voor elke ondernemer Waar het nu echt om draait? Winkeliers verschillen op één belangrijk punt van particulieren: ze moeten met elkaar concurreren. Dan wil je als ondernemer niet dat jij wél een paar duizend euro in een geavanceerde deurvoorziening investeert, terwijl de zaak naast je ermee wegkomt door niets te doen. 

Als overheid is het belangrijk om te laten zien dat je met gelijke spelregels garant staat voor iedereen. Gelijke regels geven ondernemers vertrouwen om te veranderen of investeringen te doen. Samenwerken met de goedwillenden, en tegelijkertijd werk maken van een dwingende aanpak voor de achterblijvers. Dat is overigens helemaal niet zo nieuw, of extra verplichtend. Met bijvoorbeeld de Wet Milieubeheer staat het wetgevende kader daar al klaar voor.

1 simpele oplossing ligt voor onze neus Helaas ontgaat de meeste Bredase raadsfracties deze logica nog. Zij steunden een uitgeklede motie die nog net paste binnen de maat van het knellende coalitie-jasje. De motie roept het college op om onderzoek te doen naar stimuleringsmaatregelen. Maar de beste stimuleringsmaatregel om energieverspilling door openstaande winkeldeuren aan te pakken ligt voor het oprapen: verhelp de onzekerheid bij ondernemers die ontstaat door de vrijblijvendheid. Geef de winkeliers het vertrouwen dat straks álle winkels mee moeten doen. De GroenLinks-motie voorziet daar in, maar werd door andere fracties nog niet begrepen. Maar zo moeilijk is het niet, en wij zullen eraan blijven werken dat binnenkort ook bij hen ‘het kwartje valt’.

  

Een drukke dag voor de SP'ers. Ze begonnen al vroeg in de ochtend. Om negen uur stond actievoerder van het eerste uur Paul Marijnissen met de SP-caravan paraat. Daarna trokken zij rond 9:30 de wijk in.  Vooral de Grote Houw en de Bisschopshoeve kregen een bezoekje van de SP'ers in rode jassen. Marijnissen: "Je ziet veel tevreden mensen, het is een rustige buurt. Maar men maakt zich wel zorgen om landelijke en provinciale thema's zoals het klimaat en de energierekening." Ook vandaag weer vroegen zij aan betrokken bewoners of zij lid wilden worden van de beweging Tijd voor Rechtvaardigheid. Aan het einde van de dag zijn er twaalf nieuwe mensen bijgekomen. Daar is organisatiesecretaris Pierre van Leent erg blij mee: "Nieuwe vrienden worden vaak ook lid. Zo kreeg de SP in Breda in de afgelopen maanden er meer dan 20 leden bij."

In de middag verhuisden de SP'ers naar de Heuvel aan de andere kant van de stad en ook daar zijn heel wat straten geflyerd en met veel bewoners een praatje gemaakt. In deze wijk waren meer mensen cynisch over de verkiezingen en sommigen waren het vertrouwen verloren. Na een vaak opbeurend praatje, kwam er toch twijfel en nam men de folder aan. De dag ervoor kwam ook het buitengebied van de afdeling Breda aan bod en werden de verkiezingsborden in Alpen-Chaam beplakt.

In BNdeStem van donderdag 7 februari konden wij vernemen dat het college besloten heeft in het ontwerpbestemmingsplan voor het gebied aan de Terheijdenseweg 414 óók ruimte voor extra winkels, een hotel, andere horeca en kantoren op te nemen. Het ontwerpbestemmingsplan wil de realisatie van een regionaal topsportcentrum mogelijk maken. De fractie GroenLinks vraagt zich af of Breda daarmee niet het risico neemt opnieuw de weg in te slaan van een wat ons betreft ongelukkige gebiedsontwikkeling á la de Bavelse Berg.

Op deze vuilnisberg bij Bavel zou oorspronkelijk ooit op een vuilnisberg een themapark rond sport gerealiseerd worden. Inmiddels komt er op die berg geen sport, maar een zonneweide. Terwijl in de omgeving ervan wel een allegaartje aan voorzieningen is geland waar niet om was gevraagd, en dat het draagvlak van binnenstedelijke voorzieningen ondergraaft.

Ook het geval Lunet/Stadastores ligt nog vers in ons geheugen, als voorbeeld dat je beter niet kan marchanderen met consistent ruimtelijk beleid om het financiële gat in een toevallig overvliegend dossier te dichten.

Wij stelden daarom de volgende raadsvragen:

Waarom heeft u de raad niet betrokken alvorens in het ontwerpbestemmingsplan voor het beoogde topsportcentrum ruimte op te nemen voor winkels, een hotel, andere horeca en kantoren? Dit mede gelet ook op de hierboven beschreven gevoeligheden uit het verleden. Zijn er op dit moment concrete initiatiefnemers die vragen om opname van ruimte voor winkels, een hotel, of kantoorruimte bij het beoogde sportcomplex, die bereid zijn ook commercieel deel te nemen in de realisatie van de sportvoorziening? Zo ja, om welke partijen gaat het? Hoe gaat u het besluitvormingsproces rond het ontwerpbestemmingsplan en het eerder aan de raad toegezegde go/no go-moment rond de ‘plus’ op het sportcomplex stroomlijnen, zodat we straks niet met bestemmingsplan komen te zitten voor een topsportcentrum dat er niet komt, of met een topsportcentrum dat niet past in het definitieve bestemmingsplan? Hoe past de opgenomen winkelcapaciteit in het lopende detailhandelsbeleid? Welke impact is daarvan te voorzien op andere winkelvoorzieningen in Breda? Hoe past de opgenomen hotelcapaciteit in de huidige hotelvisie? Wat is de bezettingsgraad van bestaande kantoren in de omgeving van de Terheijdenseweg? Kan de eventueel benodigde kantoorruimte niet net zo goed gevonden worden in nu nog leegstaande kantoren op loop- of fietsafstand, zodat de leegstand van overtollige kantoorruimte in Breda verder kan worden teruggedrongen, en de nieuw beschikbare ruimte maximaal voor sporten benut kan worden? Hoe gaat u juridisch houdbaar regelen dat de te ontwikkelen winkel-, hotel, kantoor- en horecaruimte écht sportgerelateerd is, óók als straks het vastgoed er eenmaal staat en de commerciële exploitatie als sportvoorziening uiteindelijk tegen blijkt te vallen? Dit ook gelet op de ervaring met dergelijke koppelingen eerder in Breda? Kunt u ons verzekeren dat er in de toekomst geen schadeverhaal komt van partijen , zolang de raad niet heeft ingestemd met het definitieve bestemmingsplan en een ‘go’ voor de eventuele plus op het sportcomplex? Waarom maakt art. 3.1 lid m (‘bestemmingsomschrijving’) van het ontwerpbestemmingsplan hier de ontwikkeling van licht- en reclamemasten mogelijk? Staat hier wel de ontwikkeling van een sportcomplex voorop, of meer de ontwikkeling van bijvoorbeeld een nieuwe MacDrive? Aan welke maximale hoogte en lichtintensiteit zullen deze licht- en reclamemasten onderworpen zijn?