Poliflw

In september konden we na Prinsjesdag kijken naar de Algemene Beschouwingen in de Tweede Kamer. Tussen alle Haagse discussies kwam VVD-fractievoorzitter Klaas Dijkhoff met een persoonlijk verhaal uit zijn familie toen hij het had over de maatschappelijke rol die een bedrijf als Philips in de Eindhovense geschiedenis vervulde. Een bedrijf dat zorgde voor zijn medewerkers en voor zijn omgeving. Een bedrijf dat door groei behoefte had aan meer personeel en dus uit andere streken van Nederland mensen naar Eindhoven haalde, dus arbeidsmigranten van eigen bodem. Maar wat heeft dit verhaal nu met de gemeente Gennep te maken? Heel simpel: tijdens de afgelopen raadsvergadering werd gesproken over de nieuwe lokale omgevingsvisie en het belang van arbeidsmigranten voor onze regio. Natuurlijk spreken we tegenwoordig bij het thema arbeidsmigranten eerder over personeel dat uit andere landen afkomstig is, maar in feite is het doel hetzelfde. Een bedrijf groeit en heeft personeel nodig dat in de eigen regio niet beschikbaar is.

Onze fractievoorzitter Holger Rodoe hield tijdens de raadsvergadering een kort betoog over de huisvesting van arbeidsmigranten en de rol die daarbij ook de werkgevers dienen te vervullen. Een bedrijf als Philips nam in het verleden de verantwoordelijkheid op zich om voor hun mensen de huisvesting te realiseren. Waarom hebben we die mentaliteit tegenwoordig nauwelijks als het gaat om huisvesten van arbeidsmigranten? Als we kijken naar onze regio dan hebben we steeds meer te maken met grotere groepen arbeidsmigranten. Daarbij kun je wel onderscheid maken tussen shortstay en longstay, maar het komt er primair op neer dat huisvesting nodig is.

Uiteraard moet de gemeente zorgen voor de juiste beleidskaders qua woningbouw, zodat onze eigen jongeren, starters of senioren niet de dupe worden van arbeidsmigranten die de woningmarkt instromen. Daar hebben we bij statushouders al voldoende last mee gehad. Een schone taak dus voor de gemeente om woonruimte in de dorpen en het centrum van Gennep beschikbaar te houden voor onze inwoners. En om op korte termijn met kaders te komen hoe we huisvesting kunnen stroomlijnen. Daar wordt in deze Omgevingsvisie al een goede voorzet op gegeven. Maar de VVD ziet bij de huisvesting van arbeidsmigranten dus ook een rol voor de ondernemers. Ondernemerschap vraagt ook om het nemen van je maatschappelijke verantwoordelijkheid.

Zet cookies aan om de video te tonen.

Even gezellig bijpraten na de vakantieperiode, tijdens een fietstocht langs interessante instellingen en bedrijven in onze gemeente: zo begon het nieuwe politieke jaar voor VVD Gennep.

Na een gezamenlijk lunch op het terras van Hotel de Kroon, voerde de eerste “etappe” naar Minicamping “de Looierheide”. Op deze ruim opgezette camping, mooi gelegen tussen veel groen, werd de groep ontvangen door Jan en Marian. Tijdens een korte rondleiding werd verteld over het mooie van de kleinschaligheid: veel persoonlijk contact met de kampeerders, die dan ook  vaak weer terugkomen voor een volgende vakantie. In het seizoen zijn de beschikbare plaatsen vrijwel altijd bezet, terwijl er soms nog extra plekken beschikbaar zijn voor weekend overnachtingen, zoals nu met Woodstock Roepaan.

Het bezoek van de VVD was niet geheel toevallig: de minicamping bestaat 25 jaar. Reden dus voor wethouder Janine van Hulsteijn om Jan en Marian te feliciteren en ze het bekende VVD plankje met Gennepse spreuken te overhandigen.

 

Weer op de pedalen:  Zorgboerderij ’t Riezenbroek. Een prachtig initiatief van Chiel en Anke, die in 2002 de boerderij overnamen van Chiel’s vader. Het aantal melkkoeien is sindsdien gegroeid van zo’n 60 toen, naar ongeveer 200 nu. Bovendien werd de overgang gemaakt naar volledig biologisch.

Anke startte ondertussen de kinderopvang Bonte Koe en later de dagbesteding 't Riezenbroek voor veelal demente ouderen. Beide instelling zijn mooi, ruim, licht en vooral voor de oudjes lekker knus ingericht. En met dieren, de boerderij, is het er natuurlijk altijd levendig, voor jong en oud.

Over zowel de boerderij als de activiteiten voor kinderen en ouderen valt zo veel te vertellen, dat we hier binnenkort nog eens uitgebreider over zullen berichten.

Datzelfde geldt overigens ook voor onze volgende stopplaats: Kamps Sperziebonen in Ottersum.

Na de hartelijke ontvangst door Marius, Sjaak en Elly Kamps met koffie en vlaai, vertelde Marius uitgebreid over het ontstaan en de enorme groei van het bedrijf.  Al in 1970 werd met sperziebonen begonnen. Maar om het hele jaar door verse bonen te kunnen leveren, werd de afgelopen jaren uitgebreid met productie in Marokko en Senegal.  Vanaf de Nederlandse velden is het mogelijk de beste kwaliteit verse sperziebonen, binnen 24 uur van het veld in de supermarkt, bij de consument te leveren.

Na de presentatie volgde een rondleiding langs de speciaal ontwikkelde machines voor in het veld en in de verpakkingshal, waar de vers geplukte bonen worden gewassen, gecontroleerd en verpakt, voor transport naar afnemers in Nederland, België, Duitsland en Engeland.

Zoals gezegd, ook over dit interessante bezoek aan dit innoverende bedrijf, volgt nog een meer uitgebreid bericht.

En weer door: naar de Haven Heijen, waar een een kleine 20 mooie woonarken liggen. Om ons als VVD toch nog eens te verdiepen in het belangenconflict tussen industrie en bewoners. De industrie, de haven wil uitbreiden, terwijl de bewoners hun woongenot niet willen opgeven. Een lastig probleem, waar al lang over gesproken wordt, maar de oplossingen voor een voor iedereen aanvaardbaar compromis er nog niet zijn.

De eerste woonark bewoners Anton en Anneke, en de bewoners van de naastgelegen ark Wil en Marielle, ontvingen elk een groep van 6 bezoekers met een hapje en een drankje. Zo konden we “live” ervaren wat het betekent om in de avondzon op zo’n terras aan het water te genieten van rust en ruimte.

Er werden de nodige suggesties uitgewisseld tijdens de aangename gesprekken met de bewoners. Maar tot oplossingen kon het met zo’n informeel bezoek natuurlijk niet komen. Hoe dan ook, het was zeker een mooie en nuttige ervaring.

 

Inwoners van de gemeente Gennep die een uitkering ontvangen en op vakantie willen gaan moeten dit vooraf melden bij de gemeente. Per jaar mag de vakantie maximaal 4 weken lang zijn. “Als u langer op vakantie bent, stopt de gemeente uw uitkering. Dit gebeurt op de eerste dag dat u over het maximaal aantal dagen heen bent gegaan”, aldus de tekst op de website van de gemeente Gennep. Maar hebben we hier als gemeente wel grip op?

Als gemeente Gennep vinden wij dat we een verantwoordelijkheid hebben voor degenen die (soms letterlijk) de oversteek naar ons land hebben moeten maken en in onze gemeente zijn beland (quote coalitieakkoord CDA, SP, VVD). De VVD staat voor een liberale samenleving waar we iedereen welkom heten die zich wil aanpassen aan onze manier van leven en vrijheden, onze normen en waarden, onze wetten en regels!

Juist het naleven van wetten en regels is in het geding wanneer door statushouders, vluchtelingen en andere uitkeringsgerechtigden misbruik wordt gemaakt van uitkeringen. Of wanneer we zien dat veel Europese landen te maken hebben met statushouders die tijdens hun vakantiedagen terugreizen naar hun land van herkomst, het land waarover ze beweren dat ze er gevaar lopen. Uitkeringsfraude is een chique term voor diefstal, dus dat moeten we keihard aanpakken en wat betreft ‘vakantiegangers’ die reizen naar hun land van herkomst: hier moeten we proactief op acteren en er als gemeente aan bijdragen dat deze mensen remigreren.

Derhalve heeft onze fractie de volgende vragen gesteld aan het college van burgemeester en wethouders:

Hoeveel statushouders en andere uitkeringsgerechtigden die een uitkering ontvangen hebben in 2019 al een aanvraag ingediend voor een vakantie in het buitenland?Hoeveel aanvragen zijn toegewezen en hoeveel aanvragen zijn afgewezen?Is bekend naar welke landen de aanvragers/statushouders wilden? Zo nee, waarom niet aangezien dit wel een van de voorwaarden is? Zo ja, welke landen betrof het?In hoeveel gevallen was het vakantieland ook het oorspronkelijke land van herkomst? Graag per land inzichtelijk maken.Los van de vraag of dit in 2019 het geval was: Krijgen statushouders die op vakantie gaan in hun land van herkomst een remigratie programma aangeboden? Zo nee, waarom niet? Zo ja, hoe is dit programma vormgegeven en hoe lang duurt het tot de statushouders weer teruggaan naar hun land van herkomst?Zijn er ook vluchtelingen (die dus nog geen status hebben), met medeweten van de gemeente Gennep, op vakantie geweest in het buitenland? Zo ja, hoeveel gevallen waren dit, naar welke landen zijn deze vluchtelingen gereisd, in hoeveel gevallen was dit naar land van herkomst en welke consequenties heeft dit voor hun procedure voor de uiteindelijke status?Is bekend of er gevallen zijn waarbij voorafgaand aan de vakantie geen melding is gemaakt aan de gemeente? Welke consequenties heeft dit voor de situatie van statushouders en andere uitkeringsgerechtigden?In hoeveel gevallen is de maximale termijn van vier weken overschreden? Graag vernemen wij daarbij ook hoe dit is gecontroleerd en welke consequenties eraan zijn verbonden.

Het college heeft nu ruim één maand tijd om de vragen te beantwoorden.