Poliflw

Bewoners van de met sloop bedreigde Tarwebuurt hebben vandaag een bijzondere openlucht fototentoonstelling geopend om de buurt te redden van sloop. In de Tarwebuurt staan karakteristieke huizen die volgens de bewoners niet gesloopt hoeven te worden. Bewoners hebben op drie locaties een permanente tentoonstelling gestart met verschillende foto’s van de buurt: van vroeger, van nu en van de toekomst. Bewoner Lia: ‘Onze Tarwebuurt goed aanschouwen zegt meer dan duizend woorden.’

De Tarwebuurt is een mooie buurt van meer dan 100 jaar oud op Rotterdam Zuid. In Rotterdam zijn nog maar weinig buurten met cultuurhistorische waarden zoals de Tarwebuurt overgebleven. Een unieke buurt waar nu onrust heerst door de sloopplannen van woningbouwcorporatie Woonstad.

Bewoner Lia: ‘Onze tentoonstelling tegen sloop is geen pop-up expositie, maar permanent aanwezig. We zijn nog steeds boos dat Woonstad de onnodige sloopplannen doordrukt. We zullen daarom blijvend van ons laten horen én zien. Dit doen we door de geschiedenis, het heden en de toekomst van onze karakteristieke buurt tegelijkertijd tentoon te stellen. Wij roepen hiermee Woonstad op om te beginnen de drie afgebeelde straten van de Tarwebuurt van de slooplijst te halen.’

Emin Basoglu van de SP-fractie: ‘Bewoners voelen zich murw geslagen doordat de woningbouwcorporatie de bewoners voor een voldongen feit stelt. Het zogenaamde participatieproces is een wassen neus als bewoners de sloopplannen niet van tafel kunnen vegen. De Tarwebuurt bewoners vragen terecht aandacht voor behoud van woningen. Kijk naar de Tweebosbuurt, daar zijn uiteindelijk een aantal woningen na veel strijd toch behouden vanwege de cultuurhistorie. Mooi om te zien dat trotse bewoners met bijzondere foto’s Woonstad de neus op de feiten hebben gedrukt om de onnodige sloop tegen te houden.’

Woonstad Rotterdam is ondanks een uitnodiging niet komen opdagen. Woonstad is van plan om in november te besluiten over de sloop. Bewoners hopen dat Woonstad nu geen sloopbesluit neemt voor de woonblokken bij de Blankenburgstraat, Zwartewaalstraat en de Stoppelstraat.

Gisteravond was er op de Binnenrotte een demonstratie tegen de humanitaire ellende die de vluchtelingen van het Griekse kamp Moria dagelijks meemaken. Vele duizenden jonge kinderen zijn aan hun lot overgelaten. Dit kan niet langer zo doorgaan. Daarom hebben in totaal 36 organisaties, waaronder de Rotterdamse SP afdeling, de demonstratie bijgewoond en steun betuigd.

Met sterke sprekers, mooie muziek en 250 tot 300 demonstranten was het een indrukwekkende avond geworden. Het belang van een menswaardige oplossing op de humanitaire ramp werd door de sprekers en de aanwezigen krachtig onderstreept. Daarom: SOS Moria: Evacuatie nu!

Foto: SP Rotterdam

In maart had de Tweede Kamer fractie en de Rotterdamse fractie van de SP samen met andere partijen gepleit voor onmiddellijke opvang van 500 alleenstaande minderjarige asielzoekers. Helaas was hier vanuit het Kabinet geen steun voor.

"De handreiking die de Nederlandse overheid hierbij heeft gedaan, om een klein deel op te nemen is natuurlijk niet genoeg", aldus Ineke Palm van Rotterdam Verwelkomt Vluchtelingen. "Ik ben zelf op Lesbos geweest en de kinderen die Nederland nu zou willen opvangen, die zijn nog steeds daar."

Eerder deze maand is het kamp Moria grotendeels afgebrand en daardoor zwerven nu duizenden kinderen over het eiland Lesbos. Vrijwilligers van Rotterdam Verwelkomt Vluchtelingen, initiatiefnemers van de demonstratie, ontfermen zich over deze kinderen en pleiten voor een ruimhartiger asielbeleid. Kijk voor meer informatie op: https://www.facebook.com/rotterdamverwelkomt/

Foto: SP Rotterdam

Per 1 juni kan iedereen met COVID-19 klachten zich laten testen. In Rotterdam zijn daarvoor meerdere teststraten ingericht. Voor sommige kinderen en angstige mensen zijn deze teststraten intimiderend. Er hangt vaak een klinische en onpersoonlijke sfeer. Fractievoorzitter Lies Roest wil graag een kindvriendelijke corona-teststraat in Rotterdam en stelt vragen aan het stadsbestuur.

De combinatie van ziek zijn, bang zijn, de nare omgeving en de vervelende behandeling is heftig. Door de teststraten vriendelijker in te richten hoopt GroenLinks dat het testen op corona geen traumatische ervaring wordt. Fractievoorzitter Lies Roest: ‘GroenLinks wil graag dat iedereen zich laat testen als het nodig is, om verspreiding van het virus tegen te gaan. Als mensen hier bang voor zijn, kan het zijn dat zij zich niet laten testen. Het is goed om extra aandacht te geven aan kinderen en mensen die wat angstiger zijn, om onnodige stress en nare ervaringen te voorkomen.’

Lies Roest heeft aan het stadsbestuur gevraagd of zij inzicht hebben in de ervaringen van patiënten in de huidige teststraten. Ook vraagt Roest of het stadsbestuur bereid is om een kindvriendelijke teststraat in te richten voor kinderen en angstige mensen. Een mogelijkheid is om op bepaalde momenten meer tijd per patiënt in te plannen zodat er meer persoonlijke aandacht is en angst voorkomen kan worden. De teststraat inrichten in een positieve, geruststellende sfeer kan daar bij helpen. 

Het coronavirus grijpt wereldwijd in steeds grotere mate om zich heen. Hoewel de virusuitbraak in Europa een rustiger verloop lijkt te krijgen, stijgt wereldwijd het aantal mensen dat besmet is harder dan ooit. Vooral in vluchtelingenkampen, waar tienduizenden mensen dicht op elkaar zitten zonder voldoende medische zorg, bestaat een groot risico op rampzalige uitbraken. Nu is daarom de noodzaak groter dan ooit om de vluchtelingenkampen te sluiten en de vluchtelingen te huisvesten.

Bij gebrek aan een vaccin is het virus in dit stadium alleen te bestrijden door sociale onthouding, waarbij iedereen zoveel mogelijk binnen blijft en afstand houdt om zo min mogelijk andere mensen te besmetten. In Europa lijkt deze strategie tot dusver redelijk goed te werken en lijkt de eerste golf af te zwakken, al blijft het gevaar van een tweede golf altijd bestaan. Zo zijn er in Nederland deze dagen zestig tot honderd doden per dag te betreuren, waar dat op het hoogtepunt begin april nog boven de honderdvijftig per dag lag. Wereldwijd zijn we de drie miljoen bevestigde besmettingen gepasseerd, net als de kwart miljoen doden. Het virus is daarom nog verre van verslagen, en kan zowel binnen als buiten Europa nog nieuwe brandhaarden creëren. Het doorzetten van sociale onthouding in brandhaarden is daarom essentieel.

Sociale onthouding is echter alleen mogelijk bij goede huisvesting. Als je in een kleine studio zonder balkon woont, is het een stuk moeilijker twee maanden zoveel mogelijk thuis te blijven dan wanneer je in een groot huis met eigen tuin woont. Des te moeilijker is het als je dakloos bent, en het is daarom terecht dat nu overal leegstaande hotelkamers worden ingezet voor de opvang van daklozen. Een stabiele en veilige omgeving zoals een hotelkamer is een vereiste om je leven te kunnen leiden en je te kunnen terugtrekken voor het virus. In vluchtelingenkampen is sociale onthouding nog moeilijker, en deze bieden geen stabiele en veilige omgeving die nodig is om vluchtelingen een leven in Europa te kunnen laten opbouwen.

Op de Griekse eilanden wonen nu naar schatting zo’n 42.000 vluchtelingen op slechts enkele vierkante kilometers. Officieel is er slechts plek voor 6000. In kamp Moria, op Lesbos, gaat het om 20.000 vluchtelingen, terwijl er plek is voor 3100. De meeste wonen daar in tenten of zelfgeknutselde bebouwingen. Er is een groot tekort aan medische spullen, maar ook aan water en zeep, waardoor zelfs regelmatig handen wassen niet mogelijk is. Er zijn kleine noodhospitalen, maar dat is bij lange na niet voldoende als er een uitbraak van het virus plaatsvindt.

In Europa hebben inmiddels vijftigduizend mensen een petitie ondertekend die oproept om de vluchtelingen die op de Griekse eilanden vastzitten in veiligheid te brengen, bijvoorbeeld door ze op het vasteland onder te brengen in leegstaande hotelkamers. Een eerste stap hiervoor is het in Nederland opnemen van 500 kinderen die op de vlucht zijn zonder ouders, een plan dat door 40 gemeenten en door Eurocommissaris Binnenlandse Zaken en Migratie, Ylva Johansson, wordt gesteund. De overheid moet dit signaal serieus nemen en deze kinderen in Nederland opnemen. Onder andere Frankrijk, Luxemburg en Duitsland hebben inmiddels de eerste kinderen opgenomen.

Dit is natuurlijk slechts een tijdelijke oplossing. De overvolle vluchtelingenkampen bieden geen permanente stabiele en veilige omgeving, daar is goede huisvesting voor nodig. Dat kan, als de asielaanvraag nog loopt, in de vorm van tijdelijke huisvesting, zoals de genoemde hotelkamers maar ook omgebouwde kantoren of prefabwoningen. Zolang het maar een plek is waar je beschermd bent tegen het virus en je de rust en privacy hebt om je nieuwe leven op te bouwen. Vanwege het virus is het zaak om daar nu mee te beginnen en iedereen die in de vluchtelingenkampen verblijven op het vasteland onder te brengen in goede huisvesting. Voordat het virus toeslaat, met alle gevolgen van dien.

Iedereen heeft recht op een menswaardig leven, waar een veilig heenkomen een cruciaal onderdeel van is. Deze crisis laat des te meer zien dat vluchtelingen dit recht niet krijgen. Vind jij ook dat dit anders moet? Steun dan het werk van goede doelen, zoals Stichting Vluchteling en VluchtelingenWerk Nederland, en roep de gemeenteraad in jouw gemeente op om zich bij de 40 gemeenten aan te sluiten!

Een virus houdt niet op bij de grenzen van landen. Solidariteit om het virus te bestrijden moet daarom ook grenzen overstijgen.

Dit artikel verscheen eerder op Joop.

De humanitaire ramp op de Griekse eilanden vraagt om directe actie en solidariteit van de gemeente Rotterdam. 'Stichting Vluchteling', 'Vluchtelingenwerk Nederland' en 'Defence for Children' hebben namelijk een oproep gedaan aan Nederlandse gemeenten om zich samen bereid te verklaren 500 kwetsbare vluchtelingenkinderen een veilige plek in Nederland te bieden. Het platform 'Rotterdam Verwelkomt Vluchtelingen' heeft deze oproep onmiddellijk ondersteunt en hierover een oproep gedaan aan de burgemeester, alle wethouders en de Rotterdamse Raad. Daarom heeft de Rotterdamse SP fractie een debat aangevraagd voor de raadsvergadering van 12 maart over het voorstel om een deel van de 500 vluchtelingkinderen in Rotterdam op te nemen. 

SP Rotterdam raadslid Taylan Cicek: ‘Veel humanitaire organisaties hebben aan de bel getrokken en de gemeenten opgeroepen een deel van de vluchtelingenkinderen op te nemen. De Rotterdamse SP fractie ondersteunt deze oproep en daarom roepen we het Rotterdamse college op om in samenspraak met andere gemeenten bij te dragen aan de opvang van 500 vluchtelingenkinderen. We moeten ons steentje bijdragen en helpen deze humanitaire ramp te bestrijden!’

Tijdens de gemeenteraad van 12 maart zullen we daarom voorstellen om bij te dragen aan de opvang van 500 kinderen uit de vluchtelingenkampen op het Griekse eiland Lesbos door in samenspraak met andere gemeenten een deel van de alleenstaande minderjarige asielzoekers op te nemen.

Bijlage: 

motie_sp_opvang_alleenstaande_vluchtelingenkinderen_in_rotterdam1.pdf

Zeer veel terechte ophef recent over de 19-jarige Daniël, die bij het aanvragen van een paspoort voor zijn opleiding erachter kwam dat hij geen recht had op het Nederlanderschap. Hij werd door de IND prompt in detentie gezet in afwachting van uitzetting naar de Dominicaanse Republiek, een land waar hij nooit geweest was. Daniël is in Nederland geboren en opgegroeid. Dit is op geen enkele manier goed te praten, de collectieve verontwaardiging was dan ook groot. Daniël is vrijgelaten, de maatschappelijke rust is teruggekeerd, maar het probleem blijft bestaan. Het is wachten op de volgende 'Daniël'.

Ook Rotterdam kent enkele tientallen 'onzichtbare kinderen', kinderen die wel naar school gaan maar niet in het GBA staan. Ook op de scholen zelf is dit vaak onbekend en komen zij er pas achter wanneer een kind examen moet doen. In sommige gevallen, zoals Daniël, zijn de kinderen zelf niet op de hoogte van hun status. In andere gevallen wel en wordt dit uit schaamte verzwegen. Deze kinderen groeien op onder de constante stress van ontdekking en uitzetting. Na hun achttiende verdwijnen zij in de illegaliteit, zonder recht op sociale voorzieningen, zonder recht op werk, met zeer beperkte toegang tot huisvesting. Vanzelfsprekend is dit een ontzettend kwetsbare positie, met veel risico op uitbuiting. De verhalen over moderne slavernij of met tientallen mensen op een klein kamertje zijn welbekend.  

Het uitzetten van gewortelde kinderen is onverantwoord. De recente kinderpardonregeling had deze situatie in een klap permanent kunnen oplossen, maar was zo beperkt van opzet dat veel kinderen hier buiten vielen. Door heel het land wordt lobby gevoerd voor een eerlijker kinderpardon, waarbij wordt voorgesteld dat kinderen die langer dan vijf jaar in Nederland zijn een verblijfsvergunning krijgen. Dit zou een mogelijke oplossing kunnen zijn. Maar wat de politiek ook besluit, deze kinderen/ jong volwassenen zijn een onderdeel van onze gemeenschap, gaan hier naar school, hebben hier hun vrienden, werken aan hun toekomst hier in Rotterdam. Zij hebben geen enkele binding met het land van hun ouders, zijn daar nog nooit geweest.

Al in 2014 pleitten de burgemeesters voor een ruimhartig kinderpardon. Het pardon wat er kwam was allesbehalve ruimhartig. Het zou Rotterdam sieren als zij opkwam voor haar inwoners die hier geboren zijn, hier opgegroeid zijn, hier geworteld zijn, maar hier niet meer mogen zijn nadat zij achttien zijn geworden.