Poliflw

De gemeenteraadsfractie van het CDA wil een einde maken aan de warme klaslokalen, waar veel scholen in Groningen tijdens de zomermaanden mee te kampen hebben. Het roept het college daarom op om met een actieplan te komen om aan deze veel gehoorde klacht van leraren en leerlingen gehoor te geven. Ondanks dat de zomermaanden nog ver weg lijken, is nu het moment om met een aanpak van dit probleem te komen. Morgen bespreekt de gemeenteraad het Integraal Huisvestingsplan, waarbij de planning voor de verbouw en nieuwbouw van de Groningse schoolgebouwen wordt besproken. Raadslid Herman Pieter Ubbens: ‘We zijn blij dat er de komende jaren 18 scholen worden vervangen, verbouwd of uitgebreid. Het zou echter een gemiste kans zijn om met deze investering voorbij te gaan aan de te hoge temperaturen in klaslokalen. Dit is één van de meest gehoorde klachten uit het onderwijs. Investeren in nieuwe gebouwen is goed, maar zorg wel dat je de basis op orde hebt.’ Op dit moment lijken de problemen niet te worden opgelost. Dit komt omdat schoolbesturen aan ene kant aangeven dit niet te kunnen, omdat onderwijsgeld hier niet gebruikt voor kan worden. De gemeente aan de andere kant weigert vooralsnog extra geld voor een oplossing beschikbaar te stellen. De afgelopen jaren waren klaslokalen van 30 graden geen uitzondering. Deze hoge temperaturen zorgen voor een zeer onprettige leeromgeving, waarin kinderen minder effectief leren en leraren werken in oncomfortabele omstandigheden. ‘We hopen dat het college werk wil maken van een actieplan van maatregelen. Hierbij kan je bijvoorbeeld denken aan airconditioning om de temperatuur te reguleren, ventilatiesystemen met koeling of de aanleg van groene daken’, aldus Herman Pieter Ubbens.

Vandaag bespreken we de begroting voor de gemeente Groningen. We zorgen er, ondanks pijnlijke bezuinigingen, onder andere voor dat:

Mensen die hulp nodig hebben, en degenen die dat niet nodig hebben, van de gemeente op aan kunnen Zwembaden en bibliotheken open blijven Alle kinderen in Groningen gelijke kansen houden We fijn, betaalbaar en groen kunnen wonen

Wil je meer weten? Lees dan hieronder wat Berndt erover zei tijdens de gemeenteraad.

Wil je erover doorpraten? Kom dan naar onze eerstvolgende borrel op vrijdagmiddag 13 december!

Voorzitter, verbinding maken we als mensen met elkaar en onderling. In de wijken waar we wonen, bij de verenigingen waar we sporten. Op de schoolpleinen waar we andere ouders ontmoeten. Het maakt dat we elkaar kennen en van elkaar op aan kunnen. En dat verbinding maken, dat gaat ook over ons. Want de gemeente Groningen, dat zijn wij allemaal. Ook wij moeten van elkaar op aan kunnen als het moeilijk wordt. En inwoners van de gemeente Groningen moeten dat zeker kunnen.

Wanneer we als overheid niet meer als mens op mensen reageren, het systeem de overhand laten voeren, wordt die overheid meer en meer een machine. En dat maakt mensen onzeker. Dat maakt dat mensen met problemen blijven zitten. Dat maakt dat mensen minder van ons op aan kunnen.

Voor D66 is het belangrijk dat we als overheid betrouwbaar zijn, en samen met inwoners en maatschappelijke partners altijd de menselijke maat de boventoon laten voeren. Dat mensen van ons op aan kunnen. Dat geldt wat D66 betreft ook richting het Rijk. Ook wij moeten van het Rijk op aan kunnen. En dat is financieel momenteel niet zo.

Voorzitter, deze begroting was en is daarom geen makkelijke puzzel. Complimenten daarom aan het college maar ook aan alle betrokken ambtenaren die oplossingen hebben gevonden voor de tekorten die opliepen tot zo’n 40 miljoen euro. We weten dat dit college ook flink lobbyt. Dat moet wat ons betreft doorgaan en wellicht nog wel een tandje feller.

Gelukkig maakten we in ons coalitieakkoord al de keuze om voor onze inwoners te kiezen. Voor de inwoners die hulp nodig hebben, en voor diegenen die dat niet nodig hebben. Voor inwoners die gelukkig worden van een groene omgeving. Van een gemeente met het beste onderwijs en 1 waar je fijn kunt wonen. Het is daarom voor D66 heel goed om te lezen dat dit college ook bij deze begroting de keuze maakt om onze sociale infrastructuur in stand te houden. Om geen onomkeerbare besluiten te nemen zoals het sluiten van zwembaden en buurtaccommodaties. Om te blijven investeren in een gemeente waar we van elkaar op aankunnen. En voorzitter, we lezen hiervoor voldoende terug in deze begroting.

Want, net als het vorige college, maakt ook dit college bewust de keuze om met onze inwoners in verbinding te blijven. Dat doen we bijvoorbeeld door gebiedsgericht werken steeds verder te integreren in ons beleid. Door te blijven investeren in cultuur voor iedereen. En wat D66 betreft blijven we ook onverminderd hard werken aan het enorme tekort aan woningen, met name in het middensegment. We moeten blijven zorgdragen voor de gemengde wijken die voor Groningen zo kenmerkend zijn. Want iedereen moet een fijn thuis kunnen hebben. En een fijn thuis betekent ook dat we moeten verduurzamen. Belangrijk is dat we daarbij verbinding houden met onze inwoners. Want iedereen moet mee kunnen komen.

Wat ons betreft begint die zeggenschap en die invloed op de leefomgeving al bij onze kinderen. Zij moeten niet alleen van ons op aan kunnen, maar moeten ook hun stem kunnen laten horen. D66 blijft zich daarom altijd inzetten voor onderwijs en kansengelijkheid, en zijn daarom bijzonder blij met de continuering van de voorschoolse educatie. 

Als het dan gaat om je stem laten horen, laten we dan vooral onze Natuur- en duurzaamheidseducatie continueren. Want laat alle kinderen in Groningen blijven leren welke invloed de mens heeft op natuur en klimaat. Want alleen daarmee kunnen we van jongs af aan werken aan een Groningen waar het ook in de toekomst nog goed wonen is voor iedereen. En daarom dienen wij een amendement in om ons Natuur- en duurzaamheidseducatie te blijven ondersteunen.

Voorzitter, om van elkaar op aan te kunnen, moeten we samen met bewoners, maatschappelijke organisaties en het bedrijfsleven blijven bouwen aan een Groningen dat op de toekomst is voorbereid. We willen én kunnen het tenslotte niet alleen. We kunnen het wél, als we het vertrouwen hebben dat we van elkaar op aan kunnen.

Dank u wel voorzitter.

 

Het bericht Van elkaar op aan kunnen verscheen eerst op Groningen.

De stellingen die bij RTV Noord langs komen onder de titel “Lopend Vuur” geven af en toe een kijkje in hoe een groep mensen, weliswaar niet representatief, op een bolletje geklikt heeft. Zo vindt bijna 70% dat huisdieren niet bij het baasje in bed horen. Daar denkt 30% vervolgens heel anders over. En op de vraag of kraken weer legaal moet worden zegt ruim 72% dit niet te willen. Of het echt “de publieke opinie” is, valt niet te zeggen. Het enige waar je wel wat van kan zeggen is de vraagstelling an sich.Zo was ‘het lopend vuur’ van 7 oktober: Er is niks mis met een opvoedkundige tik bij kinderen. Er is naar hartelust geklikt op deze stelling. Ruim 7200 mensen vonden hier wat van.En de uitkomst vond ik persoonlijk nogal schokkend. Van deze 7200 mensen vindt 81% dat het wel moeten kunnen, zo’n ‘opvoedkundige’ tik. Overigens is het in Nederland vanaf 2007 wettelijk niet meer toegestaan om kinderen te slaan. Ook niet als je de ouder bent van het kind. KindermishandelingVolgens het Nationaal Jeugdinstituut zijn in 2017 in Nederland tussen de 90.000 en 127.000 kinderen van 0 tot 18 jaar blootgesteld aan een vorm van kindermishandeling. Dat is zo’n 3 procent. Of te wel 1 kind per klas van 30. In elke schoolklas zit dus een kind wat te maken heeft met kindermishandeling. Feiten die iedereen anders zou willen zien. Waar grote landelijke campagnes voor worden opgezet. Het houdt niet op, niet vanzelf. Maar de grote vraag is, heeft het nut? Want een enkele enquete laat zien dat een grote meerderheid kennelijk nog steeds vindt dat een tik wel moet kunnen. Hardnekkig probleemWaar ik mij over verbaas is de hardnekkigheid van dit fenomeen en het roept heel veel vragen bij me op. Ten eerste, wat is er precies opvoedkundig aan de tik? Dat je daarmee het kind leert dat een klap kan helpen om ervoor te zorgen dat het gewenste gedrag ontstaat? Of dat je daarmee aangeeft de volwassene is de sterkste, doe later altijd wat de sterkste persoon zegt want anders zou je wel eens een tik kunnen ontvangen? Zou de uitkomst van de enquête het zelfde zijn als er gevraagd werd of een opvoedkundige schop tegen je hond zou moeten kunnen? OnrechtvaardigTen tweede, waarom is het überhaupt gerechtvaardigd om een kind een tik te geven? Is het de leeftijd die maakt dat het wel verantwoord is om het kind te slaan als het niet doet wat er gezegd wordt? En als het bij kinderen mag, dan kan het bij volwassenen toch ook wel? Je fiets blokkeert een blindegeleidelijn, niets wat een klein opvoedkundig tikje met de wapenstok niet kan oplossen. Je hebt een afvalzak naast de container gezet, wat opvoedkundige pepperspray zou wonderen doen in zo’n geval. Tik op de vingersZou het kunnen liggen aan het feit dat het je eigen kind is en dat de manier waarop je dat opvoedt aan de ouders zelf is? Ook als die ouders daarbij de wet overtreden? Of is het zo dat er veel mensen zijn die misschien zelf vroeger ook wel eens een tik van hun ouders hebben gehad en dat ze er ‘niet minder van geworden zijn’? En dat je daardoor, als je met je handen in het haar zit en al het bloed inmiddels onder je nagels verdwenen is, geen andere oplossing meer ziet?Of is het zo dat je bij kinderen je niet druk hoeft te maken over hun waardigheid en je hun lichamelijke integriteit onder die van een volwassene kunt stellen?Misschien is het een combinatie van al deze punten, misschien wel iets anders. Wat ik wel weet is dat kindermishandeling in ieder geval niet wordt uitgebannen zolang media als RTV Noord dit soort vragen blijven stellen en het daarmee normaliseren. Daartegen helpt eigenlijk maar een ding: een goeie, ouderwetse tik op de vingers.

Vol enthousiasme geeft Jalt de Haan (27) les aan groep 7 op de Dom Helder Camara school. Onderwijs is zijn grote passie, maar niet zijn enige. Al enkele jaren zet hij zich ook politiek actief in voor het CDA. Hij is zelfs de hoogste nieuwe binnenkomer op nummer 5 van de lijst van het CDA voor de aankomende gemeenteraadsverkiezingen. Veiligheid is voor Jalt een groot thema. Het schoolplein van de Dom Helder Camara is de afgelopen jaren meerdere keren vernield. Daarnaast baart ook de verkeersveiligheid rondom scholen het kandidaat-raadslid zorgen. Zo blijkt uit onderzoek van RTL Nieuws dat er het afgelopen jaar tientallen ongelukken zijn gebeurd in de buurt scholen. ‘De komende jaren wil ik ervoor zorgen dat kinderen zich niet alleen veilig voelen bij mij in de klas, maar dat ze ook veilig op school kunnen komen.’ Het CDA wil dan ook dat er meer geld naar verkeersveiligheid gaat om knelpunten op te kunnen lossen. Daarnaast is één van zijn belangrijkste speerpunten een schoon Beijum. ‘Beijum is een mooie groene wijk, maar helaas is er ook veel zwerfafval te vinden en laat het groenonderhoud te wensen over. Gelukkig zijn er talloze vrijwilligers die hun steentje bijdragen, maar van de gemeente mag hierin ook meer worden verwacht. Zo vindt het CDA dat grofvuil weer twee keer per jaar gratis opgehaald moet worden’, aldus Jalt. Het CDA is van mening dat de afgelopen jaren de focus te veel lag op de vierkante meter rondom de binnenstad. De komende jaren moet het onderhoud in de wijken en dorpen omhoog. Tenslotte kunnen we de ongeruste ouders geruststellen die vrezen meester Jalt straks aan de politiek kwijt te raken. Mocht hij verkozen worden als raadslid, dan zal hij dat blijven combineren met zijn werkzaamheden als leerkracht op de Dom Helder.

Tot aan de verkiezingen op 21 november publiceren we elke maandag een verkiezingsblog. Hierbij kun je kennismaken met onze top-5 kandidaten en hun standpunten. Vandaag is het de beurt aan Tessa Moorlag, onze nummer 4 op de lijst. Tessa behandelt, als ervaringsdeskundige, wat in haar ogen goed onderwijs is.

Oog voor ieder kind Wat is goed onderwijs? Dat is een vraag die vaak door mijn hoofd schiet. Een vraag die ik gedurende mijn studiejaren aan de PABO en tijdens mijn werk als docent in het basisonderwijs op verschillende manieren heb moeten proberen te beantwoorden. Een vraag die ook regelmatig terugkomt in de krant of op televisie. Een vraag die haast niet te beantwoorden lijkt.

Een belangrijke reden hiervoor is dat we met zijn allen hoge verwachtingen hebben van ons onderwijssysteem. De Rijksoverheid noemt een aantal vereisten: goed opgeleide leerkrachten, een hoog niveau van taal en rekenen, meer en betere muziekles en zo volgen er nog een aantal. Natuurlijk zorgen veel van deze kwalitatieve vereisten samen voor goed onderwijs, maar gaan we op deze manier niet aan het kind zelf voorbij?

We ontwikkelen een schoolsysteem waarbij ieder kind wordt getoetst en gemeten op zijn of haar kennis, inzicht en vaardigheden. Dingen die belangrijk zijn, maar moeten we ons niet in de eerste plaats druk maken om het sociaal welbevinden van het kind? Goed onderwijs begint bij een kind dat lekker in zijn of haar vel zit, dat zich thuis voelt in de klas. Zonder dit beginsel zal een kind dat goed onderwijs ontvangt, dit helemaal niet in zich op kunnen nemen. Het is dus van belang dat we ons hard maken voor een onderwijssysteem waar kwaliteit en geborgenheid hand in hand gaan. 

Het is belangrijk dat een kind onderwijs dichtbij huis kan ontvangen. Een school moet onderdeel kunnen zijn van een wijk of dorp. De school is een ontmoetingsplek voor kinderen en ouders. Het is vaak een kloppend hart. Een dorpskind op een stadse school zal zich minder snel op zijn gemak voelen. Het is wenselijk dat de sfeer op school een weerspiegeling is van de plek waar het kind opgroeit. Daarom vind ik het belangrijk dat we kleine scholen behouden. De huidige norm in de gemeente Groningen ligt op een minimum van 166 leerlingen per basisschool. Een school met minder dan 20 leerlingen per jaarlaag wordt dus al als te klein beschouwd. Dit terwijl combinatieklassen ook nog een uitstekende oplossing bieden voor het behouden van een klas van 20 tot 30 leerlingen. We moeten er voor zorgen dat deze norm niet de standaard blijft voor de kleinere scholen in de plaatsen waar de gemeente dunner bevolkt is.

Natuurlijk is het van groot belang dat de kwaliteit van kleinere scholen wel gewaarborgd blijft. Belangrijk is dat deze scholen genoeg financiële middelen krijgen, zodat er voldoende ondersteuning per kind is, de schoolgebouwen van goede kwaliteit zijn en leerkrachten zich kunnen door ontwikkelen, bijvoorbeeld door middel van het volgen van cursussen. Ik weet zeker dat, wanneer we vervolgens het vertrouwen leggen bij de scholen in wijken en dorpen, het team van leerkrachten er alles aan zal doen om goed onderwijs te bieden.

Ik denk dat iedere meester of juf met mij in kan stemmen wanneer ik zeg dat goed onderwijs begint met een kind dat zich goed voelt. Daarom is het essentieel dat we oog blijven houden voor onze kinderen. Voor hun sociale welbevinden. Voor het feit dat ze zich op hun gemak voelen op hun school. Daar wil ik mij met de ChristenUnie hard voor maken: dat we oog hebben voor ieder kind in de gemeente Groningen.

Minister van onderwijs Arie Slob maakte onlangs bekend dat kleine scholen (scholen met minder dan 145 leerlingen) meer geld ontvangen vanuit het rijk. Dit extra geld is bedoeld als steuntje in de rug, omdat kleine scholen minder personeel en budget hebben om dezelfde taken uit te voeren.

De ChristenUnie Groningen herkent de signalen van kleine scholen, en is daarom zeer verheugd met het vrijgekomen geld. De ChristenUnie maakt zich hard voor pluriform onderwijs dicht in de buurt, de grootte van de school mag daarin geen rol spelen. Kleine scholen spelen een belangrijke rol in de leefbaarheid van wijken en dorpen, en zorgen voor het behoud van jonge gezinnen. Om dit landelijke besluit te vieren, deelde de ChristenUnie daarom taarten uit aan de vier Groningse scholen die door dit besluit extra geld ontvangen. Ook werd reformatorische basisschool De Zaaier bezocht om te kijken waar het geld binnen deze scholen het hardst nodig is. 

Fractievoorzitter Inge Jongman: ‘We zijn erg blij met de keus die het rijk heeft gemaakt. We hebben ons in de raad meermalen hard gemaakt voor kleine scholen, denk bijvoorbeeld aan De Driebond, en zien die roep nu vertaald in beleid vanuit Den Haag. We kunnen niet vaak genoeg onderstrepen hoe belangrijk kleine scholen zijn voor de leefbaarheid in dorpen en wijken, en de pluriformiteit van het onderwijs. Dit besluit mag daarom gevierd worden!’