Poliflw

Op Internationale Vrouwendag organiseert de Haagse Stadspartij een open avond over femicide.

“Elke 8 dagen sterft er een vrouw aan femicide en dit aantal neemt toe ” aldus Gezal Karabekir, fractievertegenwoordiger van de Haagse Stadspartij. Er worden in de stad veel activiteiten en feesten georganiseerd tijdens de Haagse Vrouwendagen, maar weinig daarvan gaan dieper in op de ongelijkheid en het geweld waar vrouwen nog dagelijks mee te maken hebben . Natuurlijk zijn wij voor het vieren van vrouwen maar je zou als je het aanbod ziet bijna denken dat de emancipatiestrijd klaar is. Wij willen meer aandacht voor geweld tegen vrouwen , e n gaan daarom in gesprek met bewoners en organisaties in de stad over preventie en concrete oplossingen . Dit kunnen wij weer meenemen in de werkbespreking femicide die ik heb aangevraagd en 20 maart a.s. gepland staat in de gemeenteraad.”

Tijdens de bijeenkomst spreekt Gezal met Barbara Godwaldt over het door haar geschreven Aanpakplan Femicide . Barbara is nabestaande en verloor in 2020 haar zus Gea, nadat zij was gedood door haar partner. Sinds die tijd zet zij zich onvermoeibaar in voor de strijd tegen femicide. Nadien is er ruimte voor een open gesprek met de aanwezigen.

Het gesprek en de avond vindt plaats in Grand Café Utopie, Waldeck Pyrmontkade 116, Den Haag

Vrijdag 8 maart Inloop 19.30 uur, start 20.00 uur , einde 21:30

Voor verdere inlichtingen:

Het rapport van de enquêtecommissie is op verschillende momenten besproken in de gemeenteraad. Hieronder alle inbreng vanuit de Haagse Stadspartij.

Inbreng raad 21/12/2023:

( met dank aan Lesley Arp):

Beste voorzitter, beste raad.

Ik doe deze bijdrage uit naam van de Haagse Stadspartij omdat het enige raadslid Fatima Faíd in de enquêtecommissie Amare zit. Het is misschien wel gek om als éénpitter mee te doen aan zo’n zware onderneming, maar wij willen leren en verantwoordelijkheid nemen.

De Haagse Stadspartij steunt daarom ook de conclusies en aanbevelingen uit het rapport Amare Bijzonder Complex. Het rapport geeft haarfijn aan hoe afwijken van de ingezette lijn politiek onmogelijk is gemaakt. Ook de raad lukte het niet om los te komen van de politieke lijnen en loopgraven. Er was geen ruimte voor reflectie en tegenspraak.

Wij zien in het rapport vele goede suggesties om voortaan beter voorbereid aan dit soort langdurige projecten te beginnen, bijvoorbeeld door het definiëren van publiek belang, en het versterken van de ondersteuning van de raad.  Ook werden er in de verschillende commissiebehandelingen vanuit de raad goede voorstellen gedaan om de raadsvoorstellen inzichtelijker te maken.

Wij willen daar als fractie nog één voorstel aan toevoegen. Er is soms veel frustratie en onvrede in de raad over de handelswijze van wethouders én ook verzuchtingen over die raad bij het college. Daar moeten we van leren. Er is echter geen forum om te reflecteren op de gang van zaken buiten de politieke beraadslaggingen in commissie en raad. Daar worden er meteen consequenties aan verbonden. Daarom dient de Haagse Stadspartij samen met de SP de motie “In gesprek met wethouders” in.

Tot slot zien wij de aanbevelingen en acties die de enquêtecommissie voorstelt als iets voor de lange termijn, waar de komende jaren continue aandacht voor nodig is. Ook willen we de enquêtecommissie en haar ondersteuning nogmaals bedanken voor haar inzet.

De complete motie:

Motie: In gesprek met wethouders

Indiener: Fatima Faïd, Haagse Stadspartij

De raad van de gemeente Den Haag, in vergadering bijeen op 21 december 2023 ter bespreking van  Voorstel van de Enquêtecommissie inzake Eindrapport Enquêtecommissie Amare (RIS316440)8

Constaterende

dat in het Amare rapport Bijzonder Complex gesproken wordt over een wethouderscultuur;

dat zowel de raad als het college de aanbevelingen van de enquêtecommissie omarmen;

dat het beeld uit het rapport niet uniek is voor die tijd en er nu ook wel eens vragen zijn over de omgang van wethouders met de raad en vice versa;

dat er momenteel geen forum is om de onderlinge verhoudingen tussen raad en college te bespreken buiten de politieke debatten in raad en commissies;

dat de raad en de leden van college willen leren van het verleden.

Overwegende

dat goede onderlinge verhoudingen bijdragen aan de kwaliteit van de besluitvorming;

een forum waarin deze verhoudingen kunnen worden besproken door raad en college bij kan dragen aan het beter begrijpen van elkaars vragen en belangen;

meerdere gemeenten experimenteren of hebben geëxperimenteerd met functioneringsgesprekken voor wethouders;

de burgemeester al periodiek een evaluatiegesprek heeft met leden van het presidium, en deze werkwijze bevalt;

bij de behandeling van de jaarrekening in de rekeningencommissie elk jaar één of meerdere wethouders worden gevraagd nadere toelichting te komen geven over inhoudelijke vragen naar aanleiding van de jaarrekening en dat deze werkwijze bevalt;

dat er een tussenvorm moet worden gevonden waarbij het gesprek tussen raad en collegeleden tot verifieerbare openbare uitkomsten of actiepunten leidt zonder dat het een politieke show wordt;

Er momenteel elk half jaar een gesprek zou zijn tussen college en presidium, maar dit gesprek niet regelmatig wordt ingepland;

Bij dit gesprek alleen leden van het presidium aanwezig zijn en er geen openbare actielijst uit voortvloeit.

Verzoekt het presidium

te komen met een opzet om elk jaar één of meerdere wethouders te vragen in gesprek te gaan met een vertegenwoordiging van de raad over de werkwijze, onderlinge verhoudingen en alles wat nog meer ter tafel komt met als uitkomst een openbaar verslag of actiepuntenlijst.

Stemmingen 21/12/2023

Het rapport en de aanbevelingen zijn unaniem aangenomen. Onze motie werd met 33 voor en 10 tegen ( PVV en Hart voor Den Haag) aangenomen!

De motie van afkeuring ( ingediend door de Partij voor Dieren en gesteund door de hele raad behalve HvdH) steunden we niet. Daar hebben we de volgende stemverklaring over afgelegd:

Voorzitter,

We hebben tegen deze motie van afkeuring gestemd, niet omdat we de handelswijze van de colleges niet afkeuren maar omdat wat ons betreft er naast de misleiding nog veel meer ernstige zaken aan de hand waren; het duwen, trekken en zwaar onder druk zetten van raadsleden, allemaal zaken die wat ons betreft het bed zijn geweest waarop misleiding heeft kunnen plaatsvinden.

Verder hebben we moeite met de gehanteerde tijdslijn want de misleiding heeft ( volgens het rapport) ook na 2021 plaats gevonden.

De motie geeft wat ons betreft ook geen enkele rekenschap aan de delen van het rapport waarin kritiek is geuit op het functioneren van de raad waarin alle partijen een rol hebben; Wij missen deze zelfreflectie bij de raad.

Het dictum was onwrikbaar en andere formuleringen onmogelijk. Precies zo geformuleerd dat het acceptabel is voor het college. Consequenties zullen er waarschijnlijk dus ook niet zijn.

Wij vinden deze motie nu juist het resultaat van de cynische coalitiepolitiek die juist in het Amare rapport wordt genoemd.

Eerdere inbrengen over Amare: Bijzonder Complex

Commissievergadering met enquêtecommissie:

Voorzitter, commissieleden,

Allereerst wil mijn fractie de enquêtecommissie bedanken voor het werk dat zij heeft verzet. Het instrument raadsenquête is voor het eerst in Den Haag toegepast en deze commissie heeft de handschoen met beide handen opgepakt.

Ik denk ook dat het goed is om de ervaringen met deze enquête vast te leggen zodat er bij een volgende vraag over een mogelijke raadsenquête snel geschakeld kan worden. Zijn de commissieleden en de ondersteuning bereid daaraan mee te werken?

Het was aanpoten om het hele rapport te kunnen lezen. Maar Het rapport betreft een lange periode en geeft zo goed inzicht in de anatomie van de ideevorming en de uitwerking van het project. Dat het een dik rapport zou worden was natuurlijk niet onverwacht. Iedereen had kunnen zien aankomen dat dit project in al haar facetten ingewikkeld, kostbaar en complex was.

Onbreekbare lijn van besluitvorming

Wel schokkend is het patroon waarin het gemeentebestuur, het college, de wethouders en de raad vast zaten. Een eenmaal ingezet lijn was onbreekbaar, ondanks bijv. een economische crisis en een Conservatorium dat niet kon betalen voor haar deel. Zelfs met de wisselende coalities en wisselende wethouders veranderde het project weinig, en was stoppen geen optie. Alleen op papier werd er bezuinigd, kwam er sponsoring bij of werden er minimale aanpassingen gedaan. Zo beschouwd is de verplaatsing van het gebouw van OP het Spuiplein naar AAN het Spuiplein nog één van de grootste aanpassingen geweest binnen het project.

Uit de raadsenquete komt dus een patroon naar voren van meerdere colleges waarin niet het publieke belang centraal stond, maar politieke afwegingen zoals een onrealistisch tijdspad. Zoals eerder gezegd: Wij zijn teleurgesteld dat onze deelname aan één van die colleges dit patroon niet heeft kunnen doorbreken. Tegelijkertijd omarmt de Haagse Stadspartij de harde conclusies en aanbevelingen. Samen met het college en de raad moeten we werken aan verbetering.

Ondanks alles toch een goed gebouw

Ondanks dat. Er staat nu een gebouw. En ondanks alle problemen beschikt het gebouw over een akoestiek van wereldklasse. En, ondanks dat er van te voren te weinig gesproken is over het publieke belang, moeten we – voordat er geld bij kan –  nu dat publieke belang formuleren. Is de commissie het ermee eens dat dit startpunt essentieel is voor het vervolg?

In het verlengde daarvan vindt mijn fractie dat het culturele veld in Den Haag een grotere stem moet krijgen in het bepalen van dat belang. Een tijdelijke adviescommissie die elke 4 jaar de belangrijkste subsidies mag uitgeven en dan weer vertrekt is niet voldoende om het publieke belang te borgen en continu de raad en het college van gevraagd en ongevraagd advies te voorzien. Wat vindt de enquêtecommissie hiervan?

Optelsom

Mijn fractie heeft als inhoudelijke punt wel vraagtekens bij de wijze waarop de investering in Amare bij elkaar is opgeteld. Zo’n getal gaat makkelijk een eigen leven leiden. Daarom de vraag: Waarom hebben jullie ervoor gekozen er één bedrag van te maken? Want zo kan je overal een enorm bedrag van maken: In 40 jaar geven we bijv. ook 480 miljoen aan het Kunstmuseum aan subsidies.

Tot slot stelt het raadsvoorstel voor – zoals het hoort natuurlijk – de leden van de enquêtecommissie te ontslaan. Ik heb daarover slecht nieuws. En wel om twee redenen: Het doorbreken van het geconstateerde patroon vraagt vasthoudendheid, geheugen en raadsleden die ingevoerd zijn. En ten tweede is het wel lekker rustig zonder Fatima op de fractie.

Dus: Is de commissie bereid om in één of andere vorm de uitvoering van de aanbevelingen kritisch te blijven volgen of zelfs mede uit te werken? In ieder geval voor het restant van de raadsperiode? Want alleen een voortgangsrapportage vanuit het college is ons te mager.

Inbreng bij commissievergadering met college:

Het Amare rapport, de conclusies en aanbevelingen verdienen een gedegen inhoudelijke behandeling waarbij de huidige praktijk vergeleken wordt met de lessen die de commissie trekt. Het volstaat absoluut niet om dan te zeggen “doen we al” of “er is al veel veranderd”.. Want voorzitter, het moet gewoon beter. Dus bij deze de oproep aan het college om nogmaals de gangbare praktijk tegen het licht van de aanbevelingen te houden. De aanbevelingen zijn immers geschreven om de situatie nu te verbeteren.

En in dit kader: Klopt het dat het berenschot rapport niet aan de enquêtecommissie is verstrekt?

Het college stapt er wel erg makkelijk overheen dat de enquêtecommissie stelt dat er sprake is van misleiding en het niet informeren. Het was geen incident, het was een patroon. Dus hoe wordt dat patroon doorbroken. Recente budgetoverschrijdingen bij de Grotiusplaats of de tunnel Zwolsestraat stellen niet gerust. En zou een extra reden moeten zijn goed te kijken naar de aanbevelingen.

Ik pak er nog twee specifieke punten uit.

Allereerst het punt van ambtelijke tegenspraak. De geschetste lessen in leiderschap en gesprekken tussen ambtenaren en college doen niets af aan het feit dat uit de enquête blijkt dat wethouderswil wet was. De wethouder  – de politiek – bepaald en ambtenaren moeten het maar doen. Er ontbreken dus in de collegeaanpak twee schakels. Hoe komt interne kritiek bij het college en hoe komt die kritiek bij de raad?

Dus voorzitter, Wat gaat het college doen om afwijkende opvattingen oer de risico’s bij de raad te laten belanden? Welk vorm kiest zij ervoor? De suggestie van Groen Links klinkt interessant.

Het lijkt me nou typisch iets dat het college actief kan oppakken en onderzoeken. Doe dat dan ook!

En hoe gaat het college – en ook de raad- om met expertise van buiten die roept dat het niet klopt. Is dat alleen via inspraak van maximaal 5 minuten? Of heeft het college daar nog andere ideeën over?

Een voorbeeld uit het buitenland:

Afgelopen zondag was ik in Rotterdam bij een gesprek met Manu Claes. Hij is een Vlaamse denker, activist en bovenal bewoner van Antwerpen. Hij is er met zijn organisatie Straten Generaal in geslaagd om de gehele ringweg om Antwerpen te agenderen als een ontwerp opgave waarbij burgers, samen met experts en ambtenaren werken aan uitwerking van de plannen. Dit doen zij aan zogenaamde werkbanken. Alle informatie wordt daar gedeeld, of je nu burger, ambtenaar of expert bent.  En niet onbelangrijk: De politiek mag niet aanschuiven.

Het is een intensief proces dat echt betere plannen oplevert. Zou het college hiervan willen leren?

Dan het bepalen van het publieke belang.

In het geval van Amare is alleen een conferentie met de betrokken instellingen echt onvoldoende. Het is teleurstellend dat het college hier niet wat meer daadkracht toont en een plan maakt of zelfs ook maar een proces optuigt. Ook dit kan echt beter.

De door het college – welk college? – voorgestelde proces voor het bepalen van het publieke belang is slechts een houtskoolschetsje. Ik herhaal hier de oproep die ik ook in het vorige debat deed. Namelijk laten we met zijn allen in een andere werkvorm – dus niet hier in de raadszaal – werken aan wat nu precies publiek belang is. Dit kunnen we ook met partners uit de stad doen, en laten we dan meerdere voorbeelden pakken. Ik hoorde dat er in januari eventueel weer een raadsconferentie wordt georganiseerd waar publiek belang centraal kan staan. Als fractievertegenwoordiger ben ik daar niet voor uitgenodigd maar ik schuif het jullie graag in de schoenen.

Inbreng bij tweede termijn met college in de commissie:

Allereerst dank aan de insprekers, enquêtecommissie, het presidium en het college voor hun reactie. Voorzitter, onze fractie ziet dat het college steeds beter onder woorden kan brengen wat zij nu precies extra gaat doen naar aanleiding van het rapport. We moeten daarbij constateren dat er nog steeds hiaten zijn. Ook zien we in praktijk nog te weinig terug van het open, op tijd en breed informeren van de raad. Dat moet echt beter!

Op het vlak van tegenspraak missen we de laatste stap tussen ambtenarij, college en raad. Hoe komt nu de interne tegenspraak bij de wethouder en de raad? Wij zien dat er nu allerlei quickscans gestart worden, maar wat gaan we nu vanaf nu al anders doen?

En wat gaat het college doen om als gemeente goed om te gaan met gefundeerde tegenspraak uit de stad van betrokken burgers? (die nu alleen zijn aangewezen op 3 tot 5 minuten inspraak?)  Wij zien dat nog niet terug in de aanpak. Kan de wethouder dit onderwerp toevoegen aan het meegestuurde plan?

En om nog even door te gaan op dat thema: Hoe voorkomen en bestrijden we de door de Amarecommissie geconstateerde wethouderscultuur? Welk programma gaat het college zelf volgen om te leren om goede – of nog betere – wethouders te zijn?

Dan nog iets over het bepalen van het publieke belang. We hebben vorige week een technische sessie gehad over het bepalen van het proces. Dat was uiteindelijk een open gesprek. Als fractie hechten we eraan dat ook het gesprek over de toekomstige vorm van ondersteuning en invulling van Amare ook onderwerp is in een open gesprek. Zo stelt de Amarecommissie voor om de financiering van het complex in grote mate te vereenvoudigen. Als college zou je dat alvast kunnen onderzoeken. Gebeurt dat ook?

Tot slot denkt mijn fractie dat de huidige organisatievorm in Amare wellicht niet past bij het door de raad gewenste profiel of publieke belang. Ook dit moet besproken en onderzocht kunnen worden. Kan de wethouder dit toezeggen?

Op 14, 15 en 16 maart mag u naar de stembus voor de gemeenteraadsverkiezingen. De ChristenUnie/SGP wil, met Judith Klokkenburg als lijsttrekker, samen recht doen. Samen, omdat we geloven in de kracht van Den Haag. In de kracht van gemeenschappen, vrijwilligers, betrokken wijkbewoners en verenigingen. En omdat niemand het alleen kan. Recht, aan dak- en thuislozen en aan starters die geen kant op kunnen. Aan de schepping en aan jongeren die worstelen met hun mentale gezondheid. Aan slachtoffers van mensenhandel en aan de toekomst van onze kinderen. En doen, omdat het voor de ChristenUnie/SGP niet bij woorden mag blijven. Den Haag Centraal schrijft het zo: "Een partij met kennis van zaken, wars van politiek geblaat." Dat is hoe wij politiek willen bedrijven.

Onze belangrijkste standpunten hieronder op een rijtje: 

We bouwen meer betaalbare woningen voor starters, gezinnen en ouderen. We gaan huizen versneld isoleren en geven wijkbewoners voorrang op nieuwbouw in hun wijk. We bouwen meer sociale woningen op het zand en meer (middel)dure woningen op het veen. 

We willen een veilige stad. Meer handhaving op parkeren, overbewoning, afvaloverlast en criminaliteit. We sluiten raamprostitutiestraten en bieden deze mannen en vrouwen perspectief en ander werk. Ook komt er een blowverbod en geen verplaatsing van coffeeshops, maar een uitsterfbeleid. 

We staan voor een dienstbare overheid, dichtbij onze mensen. Want de overheid is er voor de burger, niet andersom. De stadsdeelkantoren gaan weer open, er komt één loket waar je verder wordt geholpen. 

Iedereen verdient goede en passende zorg, dus op zorg geen bezuinigingen. We willen goede thuiszorg, ontlasten mantelzorgers en ondersteunen ouders in de opvoeding. Het Bronovo ziekenhuis blijft open. Ouderen moeten zorgeloos ouder kunnen worden in Den Haag. 

Den Haag moet groener. Bewoners krijgen zelf budget om hun straat te vergroenen en we veranderen hitte-eilanden in groene oases. Ook investeren we in OV, geven we ruim baan aan de fiets en gaan we voor een klimaatneutraal Den Haag in 2030. 

Wilt u meer weten over onze standpunten? Lees dan hier verder.

Benieuwd naar onze kandidaten? Ze stellen zich hier voor. 

De ChristenUnie/SGP wil dat er in de strijd tegen corona meer aandacht komt voor de inwoners van Zuidwest. De vaccinatiegraad blijft achter en daarom is extra inzet gewenst. Raadslid Judith Klokkenburg: “Met een vaccinatiegraad onder de 46% (en in sommige wijken nog lager) moeten er - naast laagdrempelige vaccinatiemogelijkheden - ook testmogelijkheden zijn om de verspreiding van het virus tegen te gaan. In een eerdere fase van de pandemie is deze er geweest, maar weer gesloten. Onbegrijpelijk dat deze niet weer opnieuw in gebruik is genomen.”

Deze week gaat het in de gemeenteraad over de onderzoeken naar het verplaatsen van de raamprostitutie naar de sporendriehoek, het gebied tussen de drie sporen op de Binckhorst. Al €2 miljoen euro is er uitgegeven aan de onderzoeken die duidelijkheid moeten geven of verplaatsing zonder financiële steun van de gemeente mogelijk is, maar nog steeds is veel onduidelijk. Wat raadslid Judith Klokkenburg betreft gaat de geldkraan nu dicht: “Er zit nog €1 miljoen in de kas voor verdere vervolgonderzoeken, maar wat mij betreft zijn de risico’s veel te groot en laten de onderzoeken nu al voldoende zien dat het een zinloze exercitie is. Bovendien is er een duidelijke toename te zien van het aantal prostituées dat wil uitstappen en staan veel panden in de Doublet- en Geleenstraat al leeg. Cluster die 2 straten samen, zorg dat daar de omstandigheden verbeteren en investeer vooral in de mannen en vrouwen zelf: goede uitstapprogramma’s, maatschappelijke en financiële hulp en (een urgentieverklaring voor) woonruimte. Geef hen zo echte keuzevrijheid in hun leven.”

Klokkenburg heeft daarnaast veel kritiek op de inhoudelijke plannen voor het nieuwe pand langs het spoor: “Dit is niet het visitekaartje dat wij willen afgeven in onze stad van vrede en recht wanneer je met de trein de stad in komt rijden. Ook maak ik mij zorgen over de ingewikkelde verhuurconstructie waarbij het pand door de ontwikkelaar wordt verhuurd aan een belegger, die weer verhuurt aan een exploitant, die weer verhuurt aan een prostituée. Ik vrees dat dit leidt tot hoge kamerprijzen en dat de vrouwen nog harder zullen moeten werken om rond te kunnen komen.” Wat Klokkenburg betreft wordt het boek over de verplaatsing dan ook gesloten: “De prostituées willen het niet, de omwonenden en ondernemers rond de sporendriehoek willen het niet en de exploitanten willen het niet. Wat mij betreft stoppen we met deze zinloze exercitie en investeren we in échte keuzevrijheid voor deze vrouwen en mannen, zodat ze kunnen stoppen met dit werk als ze dat willen.” 

Eén op de drie inwoners zorgt voor iemand anders, zoals een familielid, vriend of buurman. Ze zijn van onschatbare waarde, voor de mensen waar ze klaar voor staan én voor de samenleving als geheel. De gemeente wil ze op verschillende manieren ondersteunen. En als blijk van waardering een kadootje (een Pluim) geven. Ben ik mantelzorger? Het is mooi en waardevol hoeveel mensen er voor anderen klaar staan in Den Haag, bijvoorbeeld voor mensen met dementie, een handicap of een psychische aandoening. Veel mensen beschouwen het geven van deze hulp als vanzelfsprekend. “Dat doe je toch voor een ander?” De hulp geven ze vanwege de band die ze hebben met iemand. Ze helpen de ander als ouder, kind, familie, vriend of kennis. Een deel van deze mensen weet echter niet dat ze hiermee ook mantelzorger zijn. Ze hebben ook recht op hulp en ondersteuning. Denk aan vervangende zorg, advies, contact met andere mantelzorgers en financiële vergoedingen. “De coronacrisis heeft nog eens extra duidelijk gemaakt dat mantelzorgers vaak veel op zich af zien komen”, zegt wethouder Kavita Parbhudayal van Zorg, Jeugd en Volksgezondheid en in Den Haag verantwoordelijk voor het mantelzorgbeleid. “Mantelzorgers zijn heel belangrijk voor Den Haag. Mantelzorg is mooi en voor de mantelzorger iets vanzelfsprekends. Terwijl het vaak, voor lange duur, van grote invloed is op het leven van de mantelzorger en de sociale omgeving. Zij leggen een inspirerende veerkracht aan de dag”. Een mantelzorger is iemand die ongeveer acht uur per week een ander helpt. Het kan gaan om bijvoorbeeld een partner, kind, ouder, familielid, vriend, buur of kennis die hulp nodig heeft, bijvoorbeeld vanwege een ziekte, verslaving of handicap. Onder helpen vallen niet uitsluitend zorgtaken, maar ook bijvoorbeeld hulp met de administratie, het huishouden of de boodschappen. De hulp kan soms ook (te) zwaar worden. Vaak is die namelijk in de loop van de tijd toegenomen. Daarom is ondersteuning en hulp zo belangrijk. Als mantelzorger sta je er niet alleen voor! Een overzicht van de beschikbare ondersteuning staat op www.denhaagmantelzorg.nl. Dank je wel campagne Om iedereen de juiste ondersteuning en waardering te geven, is de gemeente gestart met een campagne om zoveel mogelijk mantelzorgers te bereiken. Mantelzorgers kunnen een kadokaart (een Pluim) via de site aanvragen. Ze bepalen zelf waar ze de kaart aan besteden. Een dagje uit, een praktisch product of een tegoedbon voor een winkel bijvoorbeeld. Bent u zelf mantelzorger? Vraag dan uw Pluim online aan vóór 14 november via www.denhaagmantelzorg.nl. U krijgt uw Pluim, die drie jaar geldig is, thuisgestuurd. Kent u anderen die mogelijk mantelzorger zijn? Wijs ze dan op de mogelijkheid voor ondersteuningen en waardering.

Vz, het is bijna 2 jaar geleden dat dit college het coalitieakkoord “Samen voor de stad” presenteerde. Veel plannen om de stad vooruit te helpen, om inwoners te faciliteren en zo nodig te helpen. Vandaag zou ik willen terugblikken op de realisatie van die plannen, maar vz, de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dat ingewikkeld is. Want wie had kunnen bevroeden dat nog geen 3 maanden na de installatie van dit college een pandemie zou uitbreken? Een pandemie die de wereld plat legde, ons land, onze stad, ja zelfs onze lokale democratie.

Voorzitter, langzaamaan krabbelen we uit de pandemie. De afgelopen tijd is de samenleving steeds verder open gegaan, hebben mensen elkaar weer ontmoet, zijn allerlei welzijnsactiviteiten weer van start. En juist nu, nu is het moment om te laten zien waar je voor staat, waar je heen wil. Nu is het moment om keuzes te maken. En een begroting is daar het ideale middel voor. Om te laten zien waar je hart voor klopt. Om te laten zien hoe we de kwetsbare mensen in onze stad vooruit helpen. 

Voorzitter, maar dat mis ik in deze begroting: een visie op de toekomst van onze stad. De Spreukendichter Salomo schreef het lang geleden: “door gebrek aan visie gaat een volk ten onder, maar een keur aan raadgevers brengt het tot bloei.” En vandaag wil ik een van die raadgevers zijn om onze visie te geven op dienstbaarheid en recht. 

Voorzitter, het vertrouwen in de overheid is het afgelopen jaar sterk gedaald, blijkt uit onderzoek van de Erasmus Universiteit. Minder dan de helft van de ondervraagden had afgelopen maart nog (veel) vertrouwen in de landelijke en lokale overheid, terwijl dit een jaar eerder nog 60 tot 70 procent was. 

Eerlijk gezegd verbazen deze cijfers mij weinig. Er is bij een gedeelte van de samenleving onvrede over het gevoerde coronabeleid en de toeslagenaffaire maakte pijnlijk duidelijk hoe onze overheidssystemen mensenlevens kunnen vermorzelen. En ook dichterbij geeft het optreden van de lokale overheid soms weinig vertrouwen. Ik noem het recente rapport over de Energieacademie, de wachttijden bij de loketten of de dienstverlening bij schuldhulpverlening. Mensen moeten te lang wachten voor ze worden geholpen en in de bureaucratische mallemolen raken ze soms juist de weg kwijt. 

Het komt erop neer dat de gemeente de basis niet op orde heeft. Ik las de begroting dan ook met gemengde gevoelens. Aan de ene kant ben ik blij dat er, na lang aandringen, incidenteel meer geld komt voor publiekszaken en dat geld wordt vrijgemaakt voor het op orde brengen van de privacy organisatie. Maar het is eigenlijk ongelofelijk dat dit college zulke zaken niet “gewoon” op orde heeft. Met incidenteel geld los je geen structurele problemen op. Het is slechts een doekje voor het bloeden. 

Voorzitter, het geeft ook aan dat het college de prioriteiten niet op orde heeft. Slechts 6 ton voor de menselijke maat bij schrijnende casuïstiek, maar wel toekomstige colleges opzadelen met €6 miljoen voor de finish van een wielerwedstrijd in Den Haag. Hoe rijmt het college dit? Graag een reflectie.

Nog te vaak staat de regel centraal en niet de mens. Al eerder hebben we het gehad over de gemeentelijke kinderopvangregeling. Dit is een goed voorbeeld van een regeling waarbij de regel centraal staat en niet de kwetsbare mensen die van deze regeling gebruik moeten maken, maar ik denk ook aan het rekenkamerrapport ‘Aan de slag’ waaruit bleek dat de cijfers en vinkjes belangrijker bleken dan de jongeren zelf. Ik ben blij met het voorstel voor een doorbraaklab, waar de mogelijkheid bestaat om een uitzondering te maken op regels en processen. Zorg dat hiervan gebruik gemaakt wordt. Want regels zijn belangrijk maar niet heilig: regels mag je loslaten, mensen nooit. 

De vraag die voorligt is: wat voor overheid willen wij zijn? Moet het allemaal zo efficiënt mogelijk? Inwoners die klant worden genoemd en zich mogen melden bij een klantcontactcentrum als ze vragen hebben? Het centraliseren van publiekszaken omdat dat efficiënt is? Participatie als een vinkje, in plaats van echt luisteren naar omwonenden en hun zorgen serieus nemen? Of willen we, als een dienstbare overheid bekendstaan: benaderbaar, dicht bij mensen en op gelijkwaardig niveau, ook als je afhankelijk bent van de overheid. Vz, het spreekwoord luidt “vertrouwen komt te voet en gaat te paard” en we moeten hard werken aan herstel van vertrouwen in wijken waar dat vertrouwen ver is weggezakt.

Voorzitter, ik sprak onlangs een informele zorgverlener die het schrijnende verhaal vertelde van een vrouw die niet ingeschreven stond bij de gemeente. Houtje-touwtje knoopte ze haar maand aan elkaar, met haar netwerk, met goedwillende mensen om haar heen. Op de vraag waarom ze dit niet durfde kwam het antwoord: als ik me inschrijf, als ik in beeld kom, dan komen de schuldeisers weer die ik niet kan betalen, dan wordt mijn vrijwilligerswerk me afgenomen. Het beeld van een overheid die je juist verder de penarie in helpt, in plaats van eruit. 

Voorzitter, dat is niet de dienstbare overheid waar de ChristenUnie/SGP voor staat. Dat is niet een overheid die naast de mensen staat. Daarom mijn oproep: ga de wijken in, ga de buurten in, zorg dat hulpverleners daar beschikbaar zijn, werp geen drempels op. Een treffend voorbeeld van drempels opwerpen is de helpdesk geldzaken. Lijkt heel goed, maar alleen open op afspraak. Dat verhoogt de drempel om ernaartoe te gaan. Zorg dat zulke helpdesken open zijn, zodat mensen laagdrempelig binnen kunnen lopen. Ik hoor graag hoe het college hier werk van gaat maken.

We hebben het voorrecht te wonen in een stad van vrede en recht. Dat mogen geen loze termen zijn, of inhoudsloze marketing. Het gaat principieel over hoe je recht doet en vrede brengt. Dat moet ons allereerst bescheiden maken. Ik noemde al het onderzoek van de Erasmus Universiteit. Terwijl het vertrouwen in de overheid flink daalde, bleek tegen de verwachtingen van de onderzoekers in dat de bereidheid van mensen om elkaar te helpen niet is afgenomen. 

Want de veerkracht van onze stad zit niet in stenen of stadhuis, maar in mensen. Hagenaars en Hagenezen, Loosduiners en Scheveningers. Gedurende de pandemie lieten mensen bij uitstek zien dat we niet alleen leven. Dat we samenleven. Dat we omzien naar elkaar. En die veerkracht zit ook in allerlei maatschappelijke organisaties, sociaal ondernemers, kerken en scholen. Hoe zij de afgelopen anderhalf jaar steeds weer initiatieven hebben ontplooid om kwetsbare mensen te bereiken, elkaar al dan niet online te laten ontmoeten en te zorgen voor een warme maaltijd. En vz, het is de taak van de overheid om dit te faciliteren, te ondersteunen. 

Tegelijkertijd staat die samenleving onder druk, nemen spanningen toe. Spanningen tussen jong en oud, ziek en gezond, rijk en arm. Studenten die zich eenzaam voelen, starters die geen woning voor zichzelf kunnen vinden, werkloosheid of armoede, gezinnen die niet meer betaalbaar in onze stad kunnen wonen. En geeft deze begroting antwoorden op deze vragen, op deze uitdagingen? Hoe doen we recht aan al deze uitdagingen? 

Voorzitter, het college kijkt in de begroting terecht niet alleen naar de huidige coronacrisis, maar ook naar de crisis na de crisis: als overheidssteun wegvalt en ondernemers het weer zelf moeten rooien. Ook de mentale gezondheidscrisis wordt kort benoemd: veel mensen, vooral jongeren, kampen met eenzaamheidsgevoelens, spanning en depressieve gevoelens. Maar waarom wordt er dan alleen een reserve armoedefonds opgetuigd en is er verder geen extra aandacht voor de mentale gezondheid van inwoners? Sterker nog, als we de begroting moeten geloven dalen de lasten voor zorg en welzijn de aankomende jaren in totaal met 30 miljoen. Hoe verklaart het college dit?

Want voorzitter, er moet meer gebeuren. Meer aandacht voor die eenzame student, voor die kwetsbare werkloze in Moerwijk, voor die tientallen daklozen die op de wachtlijst staan voor een plek in de noodopvang. Er is meer nodig om niet alleen recht te prediken, maar ook recht te doen.     

Voorzitter, ik begon mijn beschouwing met de constatering dat het vertrouwen in de overheid laag is, maar de onderlinge bereidheid om elkaar te helpen niet. De ChristenUnie/SGP wil bouwen aan een overheid die dat laatste maximaal ondersteunt en faciliteert. Een dienstbare overheid die recht doet. Om dan met Salomo te eindigen: tot bloei van het volk.

“Een norm voor voldoende betaalbare werkruimte voor huisartsen, apothekers en fysiotherapeuten bij nieuwbouw is noodzakelijk om zorg toegankelijk en dichtbij te houden", aldus Judith Klokkenburg die woensdag bij het debat over de zogenaamde referentienormen hiervoor een lans zal breken. De Haagse raad spreekt dan over het aantal wenselijke maatschappelijke voorzieningen per wijk, zoals scholen, huisartsen en speelplekken. Klokkenburg (ChristenUnie/SGP) maakt zich zorgen over bijvoorbeeld het gebrek aan huisartsen: “Regelmatig hoor ik dat bewoners van een nieuwbouwcomplex zich niet meer kunnen inschrijven bij een huisarts in de buurt, omdat die allemaal vol zitten. Het moet aantrekkelijker worden voor huisartsen en andere zorgaanbieders om te werken in onze stad. Als de stad groeit, moet ook het aantal voorzieningen meegroeien. Een norm voor betaalbare werkplekken draagt daaraan bij.”

In de commissievergadering vanmiddag zal Judith Klokkenburg (ChristenUnie/SGP) het college manen snel perspectief te bieden aan de daklozen die nu tijdelijk in hotels en de Lozerhof verblijven. Per 1 juni moeten de daklozen de hotels uit, maar waar zij na die tijd heen kunnen is nog steeds niet duidelijk. Ook de toekomst van de Lozerhof is evenmin zeker. Klokkenburg: “De daklozenopvang zit al jaren overvol, maar door de coronacrisis werd tóch iedereen opgevangen in hotels en voormalig zorgcentrum de Lozerhof. Per 1 juni moeten alle daklozen echter de hotels weer uit, maar waarheen is nog niet duidelijk. Al eerder opperden wij om tijdelijke woningen neer te zetten op braakliggende terreinen. Daar moet nu echt vaart mee worden gemaakt.”