Poliflw

Ik stop er mee, ik trek de stekker eruit, waarom:

Zo halverwege de termijn is het tijd om de stand op te maken. Wat hebben we bereikt:

Geen harmonisatie sport Geen voorzieningen arbeidsmigranten Een waslijst van ingehuurde bureautjes die vaak niets nieuws opleveren. Terwijl de kennis bij de inwoners voorhanden is. Taakstellingen van de afgelopen jaren worden niet gehaald,

En zo kan ik nog wel even doorgaan… Voor ons ligt nu ook een inhoudsloze Kadernota met een gigantisch financieel tekort en zonder oplossingen.

Ik vraag me af Waarom de kadernota in tweeën is gedeelt. De bekostiging is lumpsum. Het Sociaal Domein apart bekostigen is zinloos. Ook lijkt het nu of de schuldigen daar gezocht moeten worden. Het Sociaal Domein zou een kroonjuweel in een gemeente moeten zijn waarin “Samen” voorop staat. De PvdA gaat ervan uit dat de meerkosten in het Sociale Domein noodzakelijk zijn. Als je kijkt naar wat er landelijk uitgegeven wordt is dit laag (700pp i.p.v. 1400 pp gemiddeld). Dus zonder meer bezuinigen op het sociaal domein vinden wij geen goed idee. Zeker ook omdat de Corona crisis met geen woord wordt genoemd in de nota. Weten we niet al 4 maanden dat er een behoorlijke stijging gaat komen wat betreft uitkeringen en steunmaatregelen ? Een sluitende begroting zit er dus gewoon niet in!

We missen voorstellen voor bezuinigingen in de reguliere exploitatie. Daarom alleen al stemmen wij tegen deze Kadernota. Alleen de getallen goedkeuren doen we wel bij de begroting, het gaat hier ook om de visie en inhoud.

De PvdA doet graag voorstellen voor bezuinigingen, en willen snel discussie hierover, We kunnen ze omzetten in moties! Enkele voorbeelden zijn:

De sportvelden We hebben nogmaals de gegevens na gerekend en wij trekken toch echt een andere conclusie als de wethouder. Als je goed naar de gegevens kijkt, voor alle clubs de regels aanhoudt dat er gespeeld wordt van 08.30 uur tot 17.30 uur dan kunnen alle clubs het af met het huidige aantal velden. Ook de hockey redt het dan met 2 velden. Dit levert een behoorlijke besparing op . Het evertshuis bijna in stilte gaat dit door, echter de raad weet dat er nog steeds geen plan en duidelijkheid is over dit onderwerp. De PvdA is zeer voor kunst en cultuur maar niet voor het onderhouden van een gebouw van deze gelden. Wat ons betreft wordt het evertshuis verkocht, gaat het kaasmuseum in bij het streekmuseum en gebruikt de nieuwe eigenaar minstens de bovenverdieping voor bouw van jongerenwoningen. Ruimtes inhuren voor kunst en cultuur kan dan altijd maar is veel goedkoper als nu. Zowel een structurele als eenmalige kostenbesparing . We stoppen de investeringen in het centrum. De winkeliers die wilden hebben gekregen wat ze nodig hadden. Nu in de Corona tijd zullen investeringen sowieso niet worden gedaan. Behoud wat je hebt en wees daar blij mee. De PvdA vraagt zich af wat er überhaupt nog over is van de potjes centrumvisie We kijken met een lege portemonnee naar het scholenprogramma. Is daar uitstel mogelijk ? Als je het aantal fte aan wethouders vergeleken met andere gelijkwaardige gemeenten zie je een groot verschil. Wij hebben 4,2 fte, vergelijkbare gemeentes 3 fte?Toch al gauw een behoorlijke structurele besparing

Ook kijken we naar hogere inkomsten hoe krijgen we het gemiddelde inkomen op een beter niveau

We bouwen alleen nog maar sociale huurwoningen en huur/koopwoningen net boven deze norm. Op korte termijn, en die bouwen we voor mensen en niet alleen om er geld aan te verdienen. Ook hier kan een amendement helpen om nutteloos onderzoek te voorkomen. De ozb kan best omhoog. Elke verhoging van 5 euro geeft 80.000 euro structureel. Ook worden zo de lasten rechtvaardig verdeeld. Rioolheffing en Afvalstoffenheffing moeten wat ons betreft kostendekkend zijn en blijven. Liever een verhoging per zak voor de container dan betalen bij het afvalstation.

Verder ziet de PvdA graag een aantal verbeteringen van strategieën:

Sociaal domein dicht bij de inwoners brengen, voorkomen is beter dan genezen. De PvdA vindt het geen goed idee om het Huis van Alles in bodegraven noord wederom uit te stellen. Wij vragen ons af waar 50.000 euro voor nodig is terwijl er best ruimte is om te werken in bijv. Het Rode Kruis gebouw. Als je hier begint met een sociaal makelaar aanwezig te laten zijn op de dag dat de voedselpakketten worden uitgedeeld, denk ik da je een mooi begin hebt. Maak 1 mooi museum van het Kaasmuseum en het Streekmuseum. Maak hier de trots van de gemeente van. Stap nu eens af van het steeds weer inhuren van bureautjes, er is zoveel kennis in de gemeente bij inwoners. De ervaring leert dat ook deze bureautjes hun kennis alsnog lokaal weghalen. Zonde van het geld en levert niks nieuws op. Als laatste wil ik toch ook de communicatie nogmaals benoemen. Dit blijft een moeilijk punt binnen de gemeente. Keer op keer worden inwoners niet of te laat gevraagd naar hun mening. Met de nieuwe omgevingswet in aantocht maakt de PvdA zich ernstige zorgen hierover.

Wat betreft het ‘Raad breed gedragen akkoord trekken wij een conclusie: PvdA heeft meegetekend op grond van de uitspraak: het akkoord bevat een programma op hoofdlijnen die in debat van de gemeenteraad worden uitgewerkt. Door het Raad breed aannemen van de motie: Bestuursstijl werd hier een behandelingswijze voor gegeven. Hier is niets van terecht gekomen, nog steeds komen onderwerpen kant en klaar, uitgediscussieerd in de coalitie, zonder keuzemogelijkheden in de commissie waarbij het hoogste doel lijkt om er hamerstukken in de raad van te maken.

Brengt mij tot de slotconclusie dat wij dit “raad breed” gedragen akkoord niet langer kunnen steunen. De PvdA trekt zijn handen ervan af. In de toekomst noemen we het dus ook het coalitieakkoord.

Ik dank u wel voor uw aandacht

Monique Jonker

Het bericht Ik stop er mee, ik trek de stop eruit. verscheen eerst op PvdA Bodegraven-Reeuwijk.

De Participatiewet voldoet niet aan de verwachtingen en moet fundamenteel op de schop. Die conclusie mogen we na de deze week verschenen eindevaluatie van het SCP wel trekken. Ook staatssecretaris Tamara van Ark (VVD) heeft de rapportage gelezen. Jammer genoeg deed ze dat alleen niet zo goed. Want hoewel ze de belangrijkste conclusies onderschrijft en ferm aankondigt om de problemen aan te pakken, kiest ze voor het verplicht stellen van de dwingende tegenprestatie. Een dwangmiddel en verplichting, waarvan SCP-directeur Kim Putters, juist expliciet stelt dat die niet ‘bijdraagt aan het vinden van werk’. Werkgevers zitten nu eenmaal niet te wachten op mensen die verplicht worden om iets te doen wat ze niet willen.

Tijd voor een andere manier van denken, zou je zeggen. Maar helaas schiet het kabinet in de Pavlov reactie van wantrouwen. Wantrouwen in de gemeenten die blijkbaar een schop onder de kont nodig hebben en alleen met een dictaat uit Den Haag van de Participatiewet een succes kunnen maken. Maar het is vooral een blijk van wantrouwen richting de kwetsbare groep mensen, die het vaak niet makkelijk heeft, wel wat liefde kan gebruiken, maar die je in de ogen van het kabinet alleen met een dwingend paardenmiddel als de tegenprestatie in beweging zou kunnen krijgen.

Een aanname die eerder voortkomt uit stigmatiserende en ideologische misvattingen, dan uit de praktijk. Want wie bij ons in de gemeente rondloopt en met de mensen, die al lang zonder werk zitten, praat, ziet het tegenovergestelde. ‘Niet willen’ is nauwelijks aan de orde, ‘nog niet kunnen’ wel. In tegenstelling tot het hardnekkige en misplaatste VVD-cliché van de thuis op de bank zittende en niet vooruit te branden bijstandsgerechtigde is een groot gedeelte van de mensen in de Participatiewet al mantelzorger of doet men heel nuttig en waardevol vrijwilligerswerk.

Maar en hier ligt een andere belangrijke denkfout van Van Ark: voor veel van deze mensen, die maatschappelijk al van waarde zijn, is de afstand tot de arbeidsmarkt – op dit moment – simpelweg te groot. Zij kampen met fysieke gezondheidsproblemen, zitten in de schulden of verkeren mentaal in zwaar weer. Deze groep help je niet door ze bestraffend toe te spreken en verder te korten op hun toch al schamele inkomen, maar wel door ze met vertrouwen tegemoet te treden, in een persoonlijk en motiverend gesprek te kijken waar de problemen en mogelijkheden liggen en op basis daarvan een intensief, langdurig en doelgericht traject te beginnen.

Persoonlijke begeleiding, waarbij het doel het vinden van blijvend werk op de reguliere arbeidsmarkt kan zijn. Maar niet hoeft te zijn, want ook met betere begeleiding zal de reguliere arbeidsmarkt voor een groep onbereikbaar blijven. Als gemeente willen we ervoor zorgen dat al onze inwoners op hun manier van waarde zijn.

Dat bereiken we niet met dwang, maar met vertrouwen. Niet door papier te prikken, maar door samen het sociale isolement te doorbreken en met buurtbewoners een stukje te gaan wandelen. Niet door achter ieder verkeerd ingevuld formulier kwade bedoelingen te zien, maar door met beter welzijnswerk samen de achterliggende problemen te lijf te gaan. Niet door koste wat kost op zoek te gaan naar een tijdelijk en slecht betaald dienstverband, maar met het bieden van een basisbaan (denk aan een conciërge op de basisschool), waar iemand met een afstand tot de arbeidsmarkt thuis én maatschappelijk van grote waarde is.

Als gemeente ondersteunen we daarom sociale ondernemingen in onze regio en kijken we met reguliere werkgevers naar wat zij nodig hebben om mensen die langdurig in de bijstand zitten, wel in dienst te nemen. Zelf geven we het goede voorbeeld door als gemeente mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een vast contract aan te bieden en door in ons inkoopbeleid voorrang te geven aan sociale ondernemingen.

Help ons als kabinet daarbij en kom met gerichte aanpassingen in de Participatiewet, die gemeenten de mogelijkheid geven om lokaal naar de beste oplossingen te zoeken. Bied werkgevers met een eenvoudigere loonkostensubsidie de duidelijkheid die ze nodig hebben om arbeidsgehandicapten in dienst te nemen, en vul het achtergebleven gat van de sociale werkvoorzieningen met nieuw op te richten sociale ontwikkelbedrijven in, zodat de beschutte werkplekken wel gerealiseerd kunnen worden.

En kabinet: vergeet vooral het verplichten van de vaak totaal contraproductieve tegenprestatie. Wanneer Van Ark haar zin krijgt, zijn we als gemeente verplicht een heel bureaucratisch en duur systeem van wantrouwen op te tuigen, waarvan we nu al weten dat het niemand verder helpt. Onze schaarse middelen zetten we liever positief en productief in.

Het bericht Met de verplichte tegenprestatie van het kabinet is echt niemand geholpen verscheen eerst op PvdA Bodegraven-Reeuwijk.

De nieuwe Huisvestingsverordening Bodegraven-Reeuwijk die aanstaande woensdag 19 juni in de gemeenteraad wordt behandeld én, vanwege het verlopen van de oude verordening, moet worden vastgesteld, bevat veel nieuwe zaken. De belangrijkste zijn wel dat er veel ruimte wordt geboden aan kleine ondernemers op de verhuurmarkt en dat het makkelijker wordt om woningen te splitsen. De verhuur van woningen is nu grotendeels in handen van woningcorporaties. Dat gaat veranderen. Ondernemers met 10 of minder woningen kunnen nu gaan verhuren zonder dat een huisvestingsvergunning nodig is.

Is dat een probleem? Ja, want deze verhuurders zullen massaal woningen gaan opkopen in de goedkope sector van de woningmarkt om die vervolgens te gaan verhuren. De prijs wordt opgedreven en jonge gezinnen en starters vallen buiten de boot. Nou ja, zult u zeggen, er is toch een vrije markt? Ja, maar de adder onder het gras in deze verordening is dat het ondernemers ook toestaat zelfstandige woningen in de gemeente jonger dan 5 jaar zonder vergunning te splitsen. Dat levert een mooi verdienmodel op voor ondernemers die brood zien in de verhuur van kleine woningen aan bijvoorbeeld arbeidsimmigranten. Natuurlijk moeten die ook wonen maar dan graag onder normale huren, in fatsoenlijke huizen en zonder dat het de woningmarkt verstoort.

De PvdA bepleit dat kleine commerciële verhuurders niet meer dan drie woningen mogen hebben en dat voor alle woningsplitsingen een vergunning aangevraagd moet worden.

Jan Bouwens

Het bericht Bodegraven-Reeuwijk geeft huisjesmelkers de ruimte verscheen eerst op PvdA Bodegraven-Reeuwijk.

Gisteren herdachten we de slachtoffers van oorlog. Vandaag, op Bevrijdingsdag, vieren we de vrijheid. Ik doe dat vandaag in het noorden van het land, op de bevrijdingsfestivals van Leeuwarden, Assen en Groningen. We vieren de vrijheid om die vrijheid te koesteren.

Vrijheid lijkt vanzelfsprekend. Maar niets is minder waar. Op de tijdlijn van de geschiedenis zijn onze vrede, veiligheid en voorspoed maar een heel klein streepje. De laatste oorlog is nog geen mensenleven geleden. De Europese eenwording is in mijn ogen nog steeds het meest succesvolle antwoord op de neiging tot zelfvernietiging die wij Europeanen vaak aan de dag hebben gelegd. De loopgraven en schuttersputjes zijn vervangen door vergadertafels en conferentie-oorden.

Het is onze verantwoordelijkheid te herdenken en te vieren, om het besef over de waarde van vrijheid levend te houden. Om het door te geven aan onze kinderen en kleinkinderen. Om niet onverschillig te worden.

Vrijheid, gelijkheid tussen man en vrouw, vrede, voorspoed, democratie, rechtsstaat, solidariteit, mensenrechten: het zijn onze Europese waarden. Ze hebben koestering, voeding en bescherming nodig.

Als we onverschillig zijn, verliezen we die waarden. Onverschilligheid is koren op de molen van nationalisten en populisten. De mensen die op luide toon het recht opeisen alles te mogen zeggen en op dezelfde luide toon stellen dat je daar niks tegenin mag brengen, want dan demoniseer je hen. Men doet alsof wetenschap en een mening dezelfde waarde hebben. ‘Het is tijd dat we gewoon kunnen zeggen wat we vinden. Weg met politieke correctheid.’ Maar als emoties regeren en feiten er niet toe doen, hoe herken je dan nog leugens? Hoe bestrijd je dan onwaarheid?

Politiek mag nooit vrijblijvende borrelpraat zijn, daarvoor zijn de gevolgen van politiek handelen te belangrijk. Het gebruik van woorden door mensen met gezag, heeft per definitie effect. Het is een vorm van machtsuitoefening. Ik zal tot mijn laatste adem verdedigen dat iedereen – binnen de grenzen van de wet – mag zeggen wat hij of zij denkt. Maar ik zal de leugen een stevig weerwoord geven. Vrijheid van meningsuiting is een groot goed, maar veeleisend. Het vergt van ons verantwoordelijkheid en actief burgerschap om weerwoord te bieden. Om op te staan en je uit te spreken wanneer dat moet.

Mijn generatie groeide op met de gedachte dat het morgen altijd beter wordt. De onvermijdelijkheid van toenemende vrijheid. Maar de vrees voor achteruitgang groeit. Alles wat de mens heeft opgebouwd kan kapot. Gezondheid, een dak boven je hoofd, fatsoenlijk werk en een goed pensioen. Niet eerder hadden zoveel Nederlanders het zo goed. Maar in een snel veranderende wereld raken veel te veel mensen achterop.

Daarom is herverdeling nodig, op basis van solidariteit. Omdat de maatschappelijke verhoudingen door de digitale revolutie geen recht meer doen aan de belangen van ‘the many’ maar vooral ten goede komen aan ‘the few’. Progressieve partijen kunnen solidariteit opnieuw formuleren. Hoop en perspectief bieden aan de middenklassen is hét medicijn tegen onderlinge haat en ongelijkheid.

Vrijheid is niet vanzelfsprekend, en het gevaar van onverschilligheid ligt op de loer. Daarom moeten we onze waarden verdedigen wanneer zij worden aangevallen, moeten we solidariteit verdiepen als ongelijkheid groeit. Pedro Sánchez heeft in Spanje laten zien wat dit oplevert: een klinkende overwinning van de sociaaldemocraten. Wij gaan laten zien dat we hetzelfde kunnen. Omdat solidariteit het beste middel is. Tegen onverschilligheid en voor onze vrijheid.

Hartelijke groet, Frans Timmermans

Het bericht Wordt nooit onverschillig verscheen eerst op PvdA Bodegraven-Reeuwijk.

Deze vraag stond afgelopen woensdag centraal in de vraag hoe we als gemeente om willen gaan met de woningbouw in de toekomst. Tot 2024 kunnen we nog vooruit maar voor de periode daarna moet er een keuze gemaakt: gaan we naar buiten of omhoog? Na een uitstekende ambtelijke presentatie en veel informatie over de stand van zaken en plannen komt de belangrijke vraag op tafel: wat willen we zijn? Willen we rustig en  groen, dynamisch of duurzaam en efficiënt zijn als gemeente? In mijn woorden: hoeveel  dynamiek willen we, een klein beetje of meer? Durven we mee te gaan in de dynamiek zoals we die zien in Woerden, Alphen en Gouda met hun hoogbouw langs het spoor? Of blijven we het rustige dorp in het Groene Hart gericht op de woonwensen van onze eigen bevolking? De gemeenteraad voelde het dilemma, wat je ook kiest, niemand zal er tevreden over zijn. En dus zoekt de raad naar een uitweg: er moet een stappenplan komen, een procesvoorstel, er moet eerst meer onderzocht worden over de toekomstige mobiliteit, over de gewenste recreatie, over veranderingen in de gezinssamenstelling, over woonwensen van onze inwoners. Natuurlijk bepleitten  enkele partijen dat we het aan de burgers moeten vragen: participatie is het politieke mantra van deze tijd. Een andere partij bepleit dat eerst het vraagstuk van de huisvesting van Bodegraafse jongeren moet worden opgelost. Het lijkt wel verkiezingstijd.

De raad deinsde zichtbaar terug voor die belangrijke vraag: wat willen we zijn? Durven we het aan om het groen of de hoogte in te gaan of moet het dorps en laag blijven? Een partij wil niet dat we het afvoerputje van de regio worden als we meer gaan bouwen. De PvdA is helder: deze gemeente moet haar sterktes benutten. Ondanks de malaise op de woningmarkt is het aantal inwoners vanaf 2011 met 5% toegenomen. Door haar gunstige ligging en goede voorzieningen floreert de gemeente als geheel en kunnen we voorzieningen in stand houden. Durf te bouwen aan je toekomst. Waar, wat en wanneer moet natuurlijk onderzocht worden. Geen kern is hetzelfde, participatie en maatwerk blijft nodig. Raad: verschuil je niet achter meer (kostbaar) onderzoek of burgerparticipatie, durf te kiezen. Ik ben het eens met gastspreker Rob Passchier: de tijd dringt.

Met vriendelijke groet,

Jan Bouwens (commissielid)

Het bericht Wat willen we zijn? verscheen eerst op PvdA Bodegraven-Reeuwijk.

Het bericht Statenverkiezingen PvdA #18 verscheen eerst op PvdA Bodegraven-Reeuwijk.

College vraagt na drie maanden niks doen, alsnog uitstel aan Gemeenteraad inzake arbeidsmigranten.

Na drie maanden van stilte rond het arbeidsmigrantenvraagstuk komt het College met de vraag aan de Gemeenteraad om opnieuw te kijken naar het vraagstuk. Via een procesvoorstel waarin dingen worden gesteld die drie maanden geleden ook al duidelijk waren. PvdA Bodegraven-Reeuwijk kan niet anders dan concluderen dat er niets is terecht gekomen van de belofte van het College om met een nieuw voorstel te komen dat samen met de inwoners gemaakt zou worden. Zoals genoemd in het raadsbreed aangenomen amendement van 14 november 2018. Sterker nog, het college vraagt extra uitstel om eerst met de raad in gesprek te gaan. Wederom worden de mensen waar het echt om gaat WEER overgeslagen namelijk de inwoners en arbeidsmigranten Wanneer gaat het college nu een keer leren van haar fouten? En echt in gesprek met de mensen waar het om gaat in plaats van om de pot heen draaien en te hopen dat niks doen de oplossing is. Uit het eerste inwonerspanel-onderzoek blijkt dat de inwoners van Bodegraven Reeuwijk graag worden betrokken en mee willen praten. Maak hier dan ook gebruik van!

Met vriendelijke groet, Monique Jonker Verbakel

Het bericht Arbeidsmigranten verscheen eerst op PvdA Bodegraven-Reeuwijk.

Gefeliciteerd,

Inwoners van Reeuwijk-Brug, jullie krijgen je fietspad terug. Gefeliciteerd inwoners van Bodegraven en Gouda die veelvuldig gebruik maken van de voortreffelijke fietsroute langs de Breevaart, dat kan nog steeds.

Na 5 jaar discussiëren, inwonersavonden, enquête, inloopavonden, protesten, debatten, handtekeningenactie, geelgrintveegactie, klankbordgroep, amendementen en inspraakavond is het zover: het fietspad blijft, want fietsen op de weg is daar veel te druk voor.

In oktober ging het bijna fout, een amendement van PvdA en CDA om het fietspad te behouden zou gaan sneuvelen. Geen meerderheid in de Raad. SGP redde de avond: wethouder, onderzoek nu nog eens of er echt geen weg mogelijk is met een fietspad.

Dit was de kentering: een snel doch degelijk onderzoek gaf de uitkomst die u en ik al lang “aan ons water voelden”: eerst verkeersintensiteit omlaag, dan eventueel pas een fietspad opheffen en niet andersom.

Afgelopen woensdag is een nieuw amendement van PvdA en CDA door alle partijen ondersteunt en aangenomen. En een amendement uit de Raad moet opgevolgd worden door het college!

Het amendement luidde, in gewone mensentaal: 1. We kiezen voor behoud huidige breedte weg en fietspad, dus de goedkoopste oplossing. 2. We brengen belijning aan op de weg aan om hem visueel te versmallen. 3. Geen parkeerplaatsen op het vrijliggende pad maar op de weg. 4. Het vrijliggende pad wordt weer ingericht als fietspad. Vervolgens: 5. Er komen aanvullende maatregelen om de verkeersintensiteit terug te brengen van 7000 naar 4700 auto’s per dag, met alle suggesties die tot nu toe gedaan zijn. 6. We gaan het effect van deze maatregelen meten. 7. Als de verkeersintensiteit is afgenomen tot maximaal 4700 auto’s per dag kunnen we overwegen het fietspad te vervangen door fietssuggestiestroken op de weg.

Maar de onderzoekers zeggen heel terecht: is dat dan nog nodig? Wat ons betreft niet, wij fietsen lekker rustig langs het water en de auto’s rijden op de weg.

PvdA Bodegraven-Reeuwijk, Lisbeth Hertogh

Het bericht Gefeliciteerd inwoners van Reeuwijk-Brug! verscheen eerst op PvdA Bodegraven-Reeuwijk.

Op 23 januari spraken we in de commissie Ruimte over de kwestie erf scheidingen op Weideveld. Deze nieuwe wijk aan de oostkant van Bodegraven is ontworpen als een wijk met kwaliteit. Verschillende ontwerpen van de woningen, speels en gevarieerd. Er zijn nu ongeveer 450 van de 750 woningen gebouwd en het is een mooie wijk geworden. Er is destijds voor gekozen om relatief veel woningen per hectare te bouwen en dat is ten koste gegaan van het openbaar groen. De oplossing is er destijds in gevonden het groen te realiseren door 60 cm van de kavels te benutten voor groene afscheidingen, hagen en standaard hekwerken waartegen klimop kon groeien. De handhaving van deze groenvoorziening is vastgelegd in private overeenkomsten, kettingbedingen en boetes. Tot zover de theorie. In de praktijk blijkt het toch lastig. Hier en daar wordt de 60 cm bij de eigen tuin getrokken, worden schuttingen of rietmatten neergezet. Op veel plekken slaat de beplanting niet aan omdat de projectontwikkelaar niet de goede aarde heeft aangebracht. Wat nu? Het college legt de commissie in een opiniërende bespreking drie opties voor: handhaven, niet handhaven en iets er tussen in: gesprekken met boetes als stok achter de deur. Het zal geen verbazing wekken dat de meerderheid van de commissie koos voor deze laatste optie. Maar het blijft in mijn ogen toch vreemd. De raad heeft destijds een helder groenbeleid vastgesteld, dat herhaaldelijk in bestemmingsplannen voor de deelgebieden herbevestigd en de kopers en huurders hebben dat aanvaard in hun private overeenkomsten. Wat is dan het probleem? Het probleem is dat de overheid zich geen betrouwbare partner toont. Ze gaat pas handhaven als er problemen ontstaan, als buren met scheven ogen naar elkaar gaan kijken en nul op rekest krijgt bij de gemeente of ODMH en de ander gewoon zijn/haar gang gaat. De kwaliteit van een wijk zit niet alleen in het ontwerp en de steensoorten, maar ook in de sociale samenhang. Het gevoel dat je er plezierig en veilig met elkaar kunt wonen. En daarin speelt de lokale overheid een belangrijke rol. Soms moet je optreden en zekerheid bieden om de sociale kwaliteit te waarborgen. Laat je dat te lang achterwege dan erodeert de sociale kwaliteit van een wijk en het eerste wat dan sneuvelt is relatief kwetsbaar groen en slaat de verrommeling toe. De wethouder heeft gezegd dat hij in gesprek gaat en gaat daar ruim de tijd voor nemen. Ik ben het Kees Willem van Os (VVD) eens als hij oproept tot tempo. Wethouder: laat het niet te lang hangen en ga morgen in gesprek. Een goed begin zou kunnen zijn dat aan de entree van de wijk een bord komt te staan met: Weideveld: de groene wijk!

Jan Bouwens commissielid Ruimte

Het bericht Zekerheid verscheen eerst op PvdA Bodegraven-Reeuwijk.

Minister Olongren (D66)  heeft de vragen van Attje Kuiken (PvdA) rond mijn benoeming beantwoord. Lees haar antwoorden hier. Verrassend was het niet: de gemeenteraad gaat zelf over de wijze van benoeming en kan  de manier waarop in verordeningen vastleggen. Burgemeester Christiaan van der Kamp slaat de plank dus mis als hij via het AD van 18 december jl laat weten dat de benoeming van plaatsvervangers zonder geheime stemming in strijd met de wet is. Met die uitspraak zouden alle eerdere benoemingen als onwettelijk moeten worden beschouwd en dus opnieuw gedaan moeten worden. Gelukkig is dat niet het geval, het staat de raad vrij om zelf haar wijze van benoeming te bepalen. Dat de burgemeester de benoemingen anders wil regelen staat hem vrij, maar dat hij de benoeming tot een politiek onderwerp wil maken bevalt ons niet. Het voordragen van plaatsvervangers is voor kleine fracties een absolute voorwaarde om het raadswerk naar behoren te kunnen vervullen. Door dat politiek te maken werpt de burgemeester een drempel op die een goede werking van de lokale democratie schaadt. We zullen dan ook na de winterstop het debat hierover in de raad aangaan: als er geen wettelijke bezwaren zijn wordt een plaatsvervanger op de eerstvolgende raadsvergadering zonder geheime stemming benoemd.

Het bericht Beantwoording Kamervragen benoeming Jan Bouwens verscheen eerst op PvdA Bodegraven-Reeuwijk.