Poliflw

Wethouder Paul Slettenhaar is zich een hoedje geschrokken van de harde woorden die zijn gevallen. Woorden als "discriminatie", "asociaal" en "beschamend". Het ging er hard aan toe op de commissievergadering waar de Huisvestingsverordening 2019 voor de Gemeente Castricum op de agenda stond.

De wijziging van artikel 9 viel niet goed bij GroenLinks. Aart Waterman legde namens de partij uit waarom.

De partij is geschrokken en boos. Niet omdat voornemens het raadsprogramma de voorrang dreigt te worden opgeheven van vergunninghouders binnen de groep van urgente woningzoekers. Maar omdat de voorgestelde wijziging veel, veel verder gaat dan dat: vergunninghouders worden niet gelijk gesteld maar afgezonderd en achtergesteld. Vergunninghouders verliezen hun urgentie en kunnen alleen nog in aanmerking komen voor tijdelijke huisvesting in container woningen via de regeling Bijzondere Toewijzing, overgeleverd aan niet-transparante, willekeur en welbevinden van de ambtenaar in uitvoering. Daar komt nog eens bij dat het aantal woningen bedoeld voor Bijzondere Toewijzing veel te weinig en niet naar verhouding wordt opgehoogd naar een schamele 15%. Dit in tegenstelling tot de omliggende gemeenten.

Het opheffen van de voorrang binnen de categorie Urgent was al discutabel: Vergunninghouders hebben immers al geruime tijd moeten wachten in opvangcentra, zijn getoetst urgent en zonder sociaal vangnet. Het opheffen van de urgentie gaat nog vele stappen verder. Een bijzonder kwetsbare groep wordt hier afgezonderd, achtergesteld en niet of tijdelijk gehuisvest in noodwoningen. Asociaal, beschamend en onacceptabel.

Maar er is hoop. Zolang men schrikt van harde woorden is nog niets verloren. Terug naar de tekentafel die verordening.

GroenLinks heeft een amendement voorbereid en met steun van de PvdA, SP, D66 en Fractie Schoonhoven ingediend ter vergadering op donderdag 13 juni. Het amendement is hier te lezen:https://castricum.raadsinformatie.nl/document/7673487/2/Amendement_op_de_huisvestingsverordening  

 

Van te voren was in de raad afgesproken dat er een breed gedragen college moest komen met steun van 14 tot 17 zetels in de raad. De informateur schetste de mogelijkheid om er een “zakencollege” van te maken met wethouders van buiten waarbij het er niet toe zou doen van welke partij ze zouden zijn. Of het andere uiterste, namelijk een college dat op de “oude” manier wordt gevormd. En eventuele tussenvarianten. Wij zijn daar kritisch op geweest, ook in de verwachting dat partijen als VVD en CDA niet mee zouden gaan in de  zakencollege-variant of andere varianten. Onze kritische houding heeft ertoe geleid dat de informateur in GroenLinks geen mogelijke collegepartij zag, wat wij nog steeds onbegrijpelijk vinden. Kennelijk mag je niet meedoen in de politiek als je kritisch bent, of alleen in de raad en niet in het bestuur? Het resultaat was in ieder geval dat de informateur de raad adviseerde om vier andere partijen aan het werk te laten gaan om een college te vormen, te weten VVD, CDA, CKenG en de Vrije Lijst. De informateur was na de ondertekening van het raadsprogramma klaar met zijn werk en er kwam een formateur. 

De formerende partijen hebben een klein comité opgericht dat ze de vertrouwenscommissie noemden, en hebben afgesproken dat ieder van de vier partijen twee wethouderskandidaten naar voren zou brengen, waaruit deze vertrouwenscommissie er van elke partij een zou kiezen. CKenG wilde op dat moment geen tweede kandidaat leveren, omdat ze met één kandidaat campagne hadden gevoerd als hun beoogd wethouder. Omdat ze dus niet aan de afspraak wilden voldoen, werden ze uit het formatieproces gezet.

Toen rees de vraag hoe de formatie verder moest verlopen. Er waren op dat moment eigenlijk twee reële mogelijkheden: 

een minderheidscollege met de drie resterende partijen, maar dat zou tegen de eerdere afspaak in gaan dat er een breedgedragen college moest komen met steun van van 14 tot 17 zetels in de raad. aanvulling met een andere vierde partij, waarbij GroenLinks, D66 en GDB in het vizier kwamen, maar waarbij alleen met GroenLinks een zetelmeerderheid van 14 gehaald kon worden.

De formateur heeft de keus gemaakt voor het minderheidscollege, met de argumentatie dat de overgebleven drie partijen elkaar al goed hadden gevonden en een “motorblok” vormden. En, zo redeneerde hij, was het niet nodig om een meerderheidscollege te hebben omdat er een raadsprogramma ligt, dat het collegeprogramma zou worden. Een minderheidscollege zou beter zijn best moeten doen om meerderheden te behalen, en daarom zou deze opzet meer macht geven aan de raad. Wij zijn het hier niet mee eens. Onze insteek was sowieso al dat een college uitvoerend is, en dat collegepartijen elkaar niet in de houdgreep mogen nemen, ook niet als ze in een meerderheidscollege zitten. Bovendien hebben we steeds gezegd dat het raadsprogramma een basis is voor het collegeprogramma en niet één op één een vervanging ervan. De nu geïnstalleerde collegepartijen, met de VVD voorop, vinden dat er geen sprake meer is van coalitie-oppositie, en dat we hun college zelfs geen minderheidscollege mogen noemen. Het moet een raadscollege heten. Het betekent nogal wat als de lokale politiek op deze manier compleet ge-depolitiseerd wordt. Ik denk dat de kiezers in Castricum, ongeacht op welke partij ze hebben gestemd hiermee flink zijn besodemieterd. Zoals een niet-GroenLinkse kiezer die insprak in de raad opmerkte: “Ik heb in geen enkel verkiezingsprogramma zien staan dat een partij voor deze manier van collegevorming zou gaan, ik voel me belazerd.”