Poliflw

In deze tijd van de Coronacrisis wordt nadrukkelijk een beroep gedaan op onze solidariteit. Laten we lief zijn voor elkaar, kijk naar elkaar om en biedt hulp als het nodig is. En houdt je ook aan de voorschriften, zodat je jezelf en anderen niet onnodig in gevaar brengt. Ga niet hamsteren, want we moeten alles eerlijk verdelen. Samen komen we hier doorheen.

We maken in Nederland en wereldwijd ongekend zware tijden mee door de Coronacrisis. Maar zware tijden laten vaak ook grootse prestaties zien. Samen proberen we om de gevolgen van deze crisis aan te pakken. Zo wordt er in de zorg met alle beschikbare handen en met alle macht gewerkt om zieken en zorgbehoevenden te helpen.

Het onderwijs draait volop door via alternatieve thuislesmethoden die veel van onze leraren vragen en door samen met de kinderopvang nog plaats te bieden voor ouders met een cruciaal beroep. In de supermarkten wordt er volop bevoorraad. En ook in andere vitale beroepsgroepen zetten mensen de schouders er extra onder.

En bij de gemeente wordt er hard gewerkt om te zorgen dat de financiële gevolgen voor veel ondernemers en werknemers zo beperkt mogelijk blijven. Dat vraagt om financiële regelingen, flexibiliteit en een meedenkende gemeente. Het is goed om te zien dat het Deventer college van B&W en de gemeente hier voortvarend mee aan de slag zijn gegaan. Daarbij zijn er heel veel mensen en organisaties die meewerken- en denken in deze moeilijke periode.

Er zijn veel mensen ernstig ziek en er overlijden veel mensen. Dat zorgt voor grote onzekerheid. We leven erg met alle betrokkenen mee. We weten niet wanneer dit precies over is maar wel dat deze situatie alleen kan verbeteren als mensen zich in gezamenlijkheid blijven inzetten voor elkaar, dat we oog houden voor hen die het moeilijk hebben en dat we ons aan de richtlijnen voor de noodzakelijke fysieke afstand (in ieder geval 1,5 meter) en hygiëne houden om dit virus in te dammen.

Voor meer informatie vanuit de gemeente over Corona en de manier waarop de gemeente ondersteunt: https://coronavirus.deventer.nl/

Heeft u vragen, heeft u hulp nodig of wilt u gewoon even praten? Benader de PvdA dan ook gerust. We helpen of adviseren graag. Dat kan o.a. via ons ombudsteam: ombudsteam@pvdadeventer.nl

Fractie en bestuur PvdA Deventer

 

Het bericht ‘Samen sterk tegen Corona’ – door fractie en bestuur verscheen eerst op PvdA Deventer.

Sociale onthouding maar toch contact.

Zelf aan een een videogesprek meedoen of organiseren

Klik hier voor mee info: https://deventer.pvda.nl/agenda/bijpraten-leden-met-wethouder-videoconference/

Bestuur PvdA Deventer

 

Het bericht Instructie om mee te doen aan een videogesprek of zelf organiseren verscheen eerst op PvdA Deventer.

Op zondag 8 maart jl. vond op internationale vrouwendag de Deventer bijeenkomst plaats in de bibliotheek. In een drukbezochte en gevarieerde bijeenkomst werd ook de tweede Trijntje Blaauboerlezing gegeven. Trijntje was een van de eerste 4 vrouwelijke wethouders in Nederland. Ze werd wethouder in 1927. Oud-raadslid Bep Spa deed de introductie van deze lezing door oud-Kamerlid Keklik Yucel.

Introductie door Bep Spa:

Wie was Trijntje Blaauboer?

Lamberthe de Jong, historica uit Diepenveen heeft dat allemaal uitgezocht en beschreven.

Trijntje is in 1887 geboren in Amsterdam en in 1919 naar Deventer gekomen vanwege het werk van haar man Johannes Saunders.

Trijntje wordt lid van de SDAP en komt op de kandidatenlijst voor de SDAP.

Na de verkiezingen wordt Trijntje wethouder van onderwijs en ze is daarmee de eerste vrouwelijke wethouder in Deventer en de vierde in Nederland.

In 1931 komt er een einde aan haar wethouderschap vanwege een wijziging in de gemeentewet;

echtgenoten van onderwijzers van het lager en middelbaar onderwijs (ambtenaren) kunnen geen raadslid zijn.

Trijntje is daarover diep teleurgesteld, maar toch blijft ze actief op maatschappelijk gebied met name op het gebied van onderwijs en volksgezondheid.

Ze wordt lid van de Landelijke Onderwijsraad en zal die functie tot aan haar dood in 1951 bekleden.

Wat mogen we blij zijn dat vrouwen als Trijntje Blaauboer zich ingespannen hebben voor onderwijs en volksgezondheid en daarmee inspiratie hebben geboden aan de vrouwen in hun tijd maar ook nog steeds aan vrouwen in deze tijd.

 

Trijntje Blaauboer lezing door Keklik Yucel

Het is mij een eer en genoegen om juist hier, in mijn geliefde Deventer, in de prachtige nieuwe bibliotheek, de Trijntje Blaauboer-lezing te mogen uitspreken.

We komen van ver. Trijntje Blaauboer bijvoorbeeld die als één van de eerste vrouwen wethouder werd in Nederland, in Deventer. Een inspirerende vrouw naar wie deze lezing is vernoemd. Zo hebben we allemaal een verhaal. Nadat ik als tweejarig Turks-Nederlands meisje hier was komen wonen, was het iedere week weer een feest als we naar de bieb gingen. Het waren de jaren zeventig en tachtig in het Rode Dorp. Een gastarbeidersgezin. Met strikte zedelijkheidsnormen. Tradities waar stevig aan werd vastgehouden. Een vertrouwd baken in het nieuwe, vreemde land. Als meisje had ik een dienende rol, met veel huishoudelijke taken. Je wist niet beter.

Maar de spotjes over een slimme meid, die op haar toekomst is voorbereid bereikten ook het Rode Dorp. De tijdgeest ademde ook in Deventer verheffing, emancipatie en vooruitgang.

Gelukkig waren mijn ouders stiekem een klein beetje feministisch. Ze hadden in ieder geval een heldere boodschap voor me:

Pak je kansen, maak je school af en word economisch zelfstandig. Wees nooit afhankelijk van een man of van de staat!

Mijn eerste baan kreeg ik in het Deventer ziekenhuis. Dat heette toen nog het Sint Geertruiden Ziekenhuis.

Niet meer dan een bijbaantje naast mijn school, maar ik leerde er misschien wel de belangrijkste les uit mijn leven. Ik leerde zelfvertrouwen, ook als het moeilijk werd.

Ik was vijftien en werkte als voedingsassistente op een verpleegafdeling.

‘Fruitmeisje’ heette dat toen. Als fruitmeisje met ook nog eens een Turkse achtergrond kreeg ik wat andere vragen dan andere meisjes.

‘Moet jij ook als maagd het huwelijk in?’

‘Word je uitgehuwelijkt?’

U kunt zich voorstellen dat ik me als vijftienjarige heeeeel ongemakkelijk voelde. Het zweet brak me al uit als ik een zaal vol patiënten binnenliep.

Op een dag riep Joke, de verpleegkundige, mij naar de keuken van de afdeling en zei:

‘Keklik, je mag antwoord geven, maar het hoeft niet hè.’

Ik begreep dat wat jij wel of niet wilt belangrijk is. Ik mag er ook zijn, ook ik heb zeggenschap. Weer had ik iets wezenlijks geleerd. Vanaf dat moment ben ik rechtop gaan lopen. Geen enkele vraag kon mij nog van mijn stuk brengen…

In het examenjaar op de Hanzeschool, die hiernaast stond, was ik op een dag weer eens met mijn moeder mee naar het ziekenhuis om te vertalen. Mijn moeder vertelde met grote trots aan haar internist:

‘Mijn dochter is bijna klaar met haar school.’

De internist draaide zich om en zei:

‘Gefeliciteerd! En? Wat ga je doen? Doorleren?’

Daar hadden wij het thuis eigenlijk nooit over gehad! De wereld van de internist was een andere dan de mijne. Dat kwartje viel onmiddellijk. In de jaren tachtig was het niet in ieder gezin vanzelfsprekend om door te leren. De ambities en mogelijkheden in zijn wereld reikten als vanzelfsprekend verder dan die in de mijne. Mijn eigen pad had mij alweer iets geleerd. Gescheiden werelden andere toekomstperspectieven.

Na de Meao ging ik werken en trouwen. Wel met de aller- allerleukste en misschien wel meest geëmancipeerde man ter wereld. Vind ik dan hè.

Ondertussen waren er ook nieuwe wegbereiders opgestaan.

De maatschappelijke emancipatiestrijd ging verder.

Deeltijdwerk, betaalbare kinderopvang, studeren in deeltijd, leven lang leren dat werd allemaal mogelijk gemaakt.

Mijn ambities durfde ik inmiddels hardop te formuleren.

Studeren ging ik ook, eerst bij Saxion HRM en daarna Politicologie/ Bestuurskunde aan de VU. Dat combineerde ik met mijn werk en zorg voor jonge kinderen. Ik werkte toen bij de gemeente Deventer waar overigens een gemeentesecretaris zat die vrouwen aanmoedigde om door te groeien in de organisatie. Ik groeide door naar het managementteam.  Ook jij bedankt Theo Bakhuizen.

Daar waar het ertoe doet, daar waar ik een verschil kon maken voor de samenleving voor de mensen, zette ik me in. In allerlei maatschappelijke, politieke en bestuurlijke rollen, tot in de Tweede Kamer.

Op de vraag van een vriendinnetje waarom ik actief werd in de politiek zei mijn dochter ooit eens “Zij heeft alles moeten bevechten en probeert het nu makkelijker te maken voor ons meisjes” Mijn dochter sprak eigenlijk over u allemaal. Wij proberen het allemaal, ieder op haar en zijn eigen manier, een stukje makkelijker te maken voor de meisjes en jongens na ons. Ook wij plaveien nog de wegen.

Ruim honderd jaar geleden zou dat nog onmogelijk zijn geweest. Het algemeen kiesrecht voor vrouwen werd toen geregeld met een initiatiefwet van de Deventenaar Henri Marchant. Ik zeg het wel vaker: Deventer heeft iets unieks. Het ademt tegelijkertijd geschiedenis en vooruitgang. Het heeft een historische bezieling en een toekomstgerichte lef. Dat was vroeger al zo en dat is nog steeds zo.

Dankzij de overwinning die Marchant in 1919 boekte, schreef Deventer nog een keer sociale en politieke geschiedenis. Trijntje Saunders-Blaauboer werd in 1927 de eerste vrouwelijke wethouder van Deventer. Voor de SDAP uiteraard, de voorganger van de Partij van de Arbeid. Daar bleef het voor haar niet bij, want maatschappelijk betrokken als zij was had ze tal van functies in het openbare leven.

Trijntje was een wegbereider voor de generaties die na haar kwamen. Er is veel bereikt en nog veel te doen, maar wat mij betreft is het tijd voor een volgende stap in de emancipatie. Van streven naar doen. Van vooral een vrouwenzaak naar vrouwen- en mannenzaak. Van vele hobbels wegnemen, routes plaveien en pionieren naar een daadwerkelijke gelijkwaardige participatie. In alle lagen van onze samenleving.

Werken aan een gelijkwaardige positie van alle vrouwen, zowel maatschappelijk, politiek als bestuurlijk, is geen gunst, maar onze dure plicht. Van vrouwen én mannen. Vrouwenrechten zijn mensenrechten en daarmee niet alleen een vrouwenzaak maar ook een mannenzaak. Vindt u ook niet? We moeten het voortaan samen doen.

Het voelt onwerkelijk dat er zelfs nog tientallen jaren geleden zoveel ongelijkheid bestond tussen mannen en vrouwen. Nog zoveel traditionele rollenpatronen. Maar het geeft ook hoop in de toekomst. Vooruitgang? Ook als het traditioneel ingebakken is? Het kan! We komen van ver. Het is ook bewonderenswaardig dat dankzij de onvermoeibare inzet van vrouwen, zoals Aletta Jacobs en de Dolle Mina’s, zoveel stappen zijn gezet om de rechten van vrouwen gelijk te stellen aan die van mannen.

We komen allemaal van ver. Onze juridische vrijheid en gelijkwaardigheid is na maatschappelijke en politiek strijd wel zo’n beetje beslecht. Al zijn er nog strijdpunten.

Ik heb zelf als Tweede Kamerlid een initiatiefwet gelijke beloning voor gelijk werk voor mannen en vrouwen ingediend. Lilliane Ploumen heeft deze wet weer opgepakt, want vrouwen verdienen voor gelijk werk vandaag de dag nog steeds minder dan mannen.

We zijn er nog niet!

Nog steeds is rond de 50% van alle vrouwen niet financieel onafhankelijk.

Nog steeds zijn vrouwen kwetsbaarder voor armoede.

Nog steeds worden vrouwen voor gelijke werk minder beloond dat mannen.

Nog steeds worden typisch mannelijke eigenschappen hoger gewaardeerd dan typisch vrouwelijke eigenschappen.

Nog steeds hebben heel veel vrouwen nog te maken met huiselijk geweld.

Nog steeds werken er vooral vrouwen in beroepen en sectoren waar de beloningen wat lager zijn.

Denk aan de salarissen van de kassières, onderwijzers, thuiszorgmedewerkers, schoonmakers enzovoort.

Nog steeds zijn er weinig vrouwen in topfuncties.

Nog steeds zijn er te weinig vrouwen in de Tweede Kamer

Nog steeds zijn er te weinig vrouwen in gemeenteraden.

Nog steeds zijn er veel minder vrouwelijke wethouders

Nog steeds zijn burgemeesters vaak een man.

De Man is nog steeds de norm. De Man is nog steeds de Macht.

De laatste stap kunnen we samen zetten, vrouwen en mannen. Net als al die moedige vrouwen die ik in de wereld steeds weer zie strijden tegen het patriarchaat, tegen zedelijkheidsvoorschriften van de staat, tegen de machthebbers in allerlei onvrije landen, die de vrouwen klein willen houden. Zij gaan met de dood voor ogen de straat op, in de hoop dat het leven voor hun dochters vrijer en gelijker zal zijn. Stuk voor stuk moedige vrouwen en mannen.

Wij zijn schatplichtig aan alle wegbereiders, pioniers, ijsbrekers, baanbrekers, heldinnen en helden voor ons. Wij staan hier dankzij hen. Het is geen gunst, het is onze dure plicht om ons heen te kijken en hen die achter blijven mee te nemen. Maar ook om het makkelijker te maken voor andere vrouwen en onze dochters en zonen.

En laten we altijd naast alle mannen en vrouwen staan, hier en elders, die moedig strijd voeren voor hun meest elementaire vrijheden, hun nek uitsteken en opstaan tegen hen die hen klein, ongelijk en onvrij willen houden. Anderen hebben het ook voor ons gedaan.

Vrijheid en gelijkwaardigheid, broederschap én zusterschap! Daar gaat het ons om. Het betekent opstaan tegen geweld tegen vrouwen, tegen het klein houden van vrouwen, maar bijvoorbeeld ook het herinvoeren van eigentijds moedermavo’s voor al die vrouwen die nog geen arbeidsmarktkwalificatie hebben. Van gelijke beloning voor gelijk werk tot meer Angela Merkels, Jacinda Arderns en Liesbeth Grijsens.

En ja ook Deventer feliciteert Khadija Arib, een topper en voormalig collega, met haar afgelopen vrijdag nog zeer verdiende Aletta Jacobsprijs.

“Heel haar leven vecht zij al voor de emancipatie en gelijkheid voor vrouwen” Zij is een wegbereider voor andere vrouwen. Net als Mariette Hamer nu voorzitter van de SER die onlangs ook zeer verdiend de Joke Smit prijs won. Gefeliciteerd.

Wegen bereiden en routes plaveien……

Laten wij dat allemaal zijn en blijven voor de vrouwen om ons heen en onze dochters. Gewoon omdat de wereld daarmee een stukje eerlijker én mooier wordt.

Een fijne internationale vrouwendag!

Dank u wel

Het bericht Trijntje Blaauboerlezing 2020 verscheen eerst op PvdA Deventer.

Uitreiking Rode Taart januari 2020

Deze ochtend, donderdag 16 januari, stap ik op mijn fiets naar Het Enkhuis om de eerste ‘Rode Taart’ *) van dit jaar uit te reiken aan twee vrijwilligers die zich al jaren inzetten voor de bewoners van het Rode Dorp en de bezoekers van ‘hun’ buurthuis, Het Enkhuis. Ik verheug mij op hun reactie. En inderdaad bij binnenkomst zie ik dat de twee vrijwilligers die we vandaag in het zonnetje zetten, Jopie Voortman en Anneke Stempher, blij verrast zijn met deze blijk van waardering!

Jopie en Anneke zijn twee vriendinnen die al jaren hèt gezicht van Het Enkhuis zijn. Zij zijn de centrale radertjes waar veel activiteiten in dit buurthuis om draaien. Ze zijn recht door zee, nemen geen blad voor de mond en gaan zonder vooroordelen het gesprek met iemand aan. Deze dames staan symbool voor wat de vrijwilligers in het Rode Dorp zo bijzonder maakt; de kracht van samen sterk, wel kritisch en vanuit het hart (dat soms op de tong ligt). Twee grote harten voor mensen in het algemeen en voor de bewoners van het Rode Dorp in het bijzonder.

Vele activiteiten worden verzorgd in Het Enkhuis. De deur staat altijd open voor een kopje koffie, er wordt op donderdagavond een maaltijd geserveerd, op woensdag is er de kaartavond voor vrouwen, er is een kerstmarkt georganiseerd … te veel om op te noemen. En steeds steken Jopie en Anneke zowel bestuurlijk als praktisch de handen uit de mouwen. Boodschappen halen voor het eten doen ze zelf, “veel goedkoper” en de dames gaan voor kwaliteit! Feestje met frituur? Jopie komt wel bakken!!

De plek van een buurthuis in het algemeen, en van Het Enkhuis in het bijzonder, is onmisbaar in de wijk. Een tweede huis voor de bewoners van de wijk, een plek waar je samen kunt komen voor een kop koffie, voor een activiteit of voor hulp als je er even niet meer alleen uitkomt… Samen zitten Jopie en Anneke ook in de Stichting Behoud Enkhuis.

Samen met Jopie, Anneke, een aantal bewoners van het Rode Dorp, iemand van het Sociale Team en ons Ombudsteam (die elke 3e donderdag van de maand in Het Enkhuis aanwezig is) hebben we gezellig koffiegedronken en een stukje van de heerlijke Rode Taart gegeten. Jopie en Anneke, namens de PvdA, bedankt! Caroline Leget, Raadslid PvdA Deventer

 

*) Vrijwilligers zijn voor veel sportieve, culturele en sociale initiatieven en organisaties in Deventer onmisbaar bij het organiseren van vele verschillende activiteiten. Niet zelden wordt er door deze vrijwilligers in alle bescheidenheid bergen werk verzet. De PvdA Deventer zette daarom ook deze maand weer een handwerkende vrijwilliger, en deze maand zelfs twee vrijwilligers, in het zonnetje met de ‘Rode Taart van de Maand’!

Het bericht Uitreiking Rode Taart januari 2020 verscheen eerst op PvdA Deventer.

De PvdA Deventer hield op vrijdag 17 januari jl. haar jaarlijkse nieuwjaarsreceptie. Tijdens deze receptie werd PvdA-lid Nel in het zonnetje gezet. Ze kreeg een “rode taart” omdat ze zich door weer en wind heeft ingezet voor onze partij. Daarnaast was er natuurlijk ook een nieuwjaarstoespraak van onze wethouder Rob de Geest.

Speech Rob de Geest Nieuwjaarsreceptie PvdA Deventer Vrijdag 17 januari 2020

Beste partijgenoten, leden van de ‘rode familie’,

Allereerst een gelukkig en gezond 2020 toegewenst. Dat het voor jullie allemaal een sterk, sociaal en rooskleurig jaar mag zijn. Ik richt mij tot jullie omdat ik een aantal zaken mee wil geven aan mijn ‘rode familie’. Het zijn voor mij van die dagen dat ik wederom het belang en het fijne van familieverbanden van nabij ervaar. Een nieuwjaarsreceptie zoals deze is toch bedoeld om banden weer even aan te halen, om energie met elkaar te verkrijgen, om elkaar te vinden, zowel voor de leuke als voor de lastige momenten. Zoals dat in families – in de brede zin van het woord – gaat.

Onze ‘rode familie’ heeft het de afgelopen jaren ook lastig gehad. Niet zozeer in Deventer maar vooral landelijk en daardoor ook zeker gevoeld in Deventer. Onze partij lag in maart 2017 toch redelijk knock-out in de electorale boksring. Dat is nu in januari 2020 gelukkig weer andere koek. Lokaal staan we politiek stevig na de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2018 die ons 6 zetels en een gedreven raadsfractie opleverde. We zijn in Deventer nog steeds en met afstand electoraal de grootste landelijke partij. En we besturen mee in ons stadsbestuur en geven zo dus richting aan keuzes waar we als PvdA voor staan.

In Overijssel nemen we daarbij overigens een redelijk eenzame positie in, want alleen in Enschede vind je een andere grote stad waarin de PvdA nu een wethouder levert. In Overijssel zijn er 5 PvdA-wethouders in totaal, 3 dus in kleinere gemeenten. Maar die vijf wethouders krijgen ongetwijfeld weer bestuurlijk gezelschap, want de PvdA doet op verschillende terreinen ondertussen weer krachtig mee. Zo leveren we na goede Provinciale Statenverkiezingen weer een energieke gedeputeerde, met een net zo gedreven Statenfractie.

En dan moeten we zeker de winst bij de Europese verkiezingen – met Frans Timmermans op kop – niet vergeten: we waren landelijk weer even de grootste partij. Landelijk staan we dus weer fors op winst in resultaat en in peilingen. Daarmee zien we – zelfs al zijn het dagkoersen waar we ons niet op vast moeten pinnen – in ieder geval dat het verhaal van de PvdA weer langzaam begint te landen bij veel links-progressieve kiezers.

2020 wordt daarbij een belangrijk jaar, zowel landelijk als lokaal. We dansen als PvdA weer voorzichtig en met meer zelfvertrouwen door die electorale boksring heen, richting de volgende ronde. De herbezinning en de pas op de plaats na de vorige landelijke verkiezingen hebben ons goed gedaan. Maar we zijn er zeker nog niet. Zoals ik al zei: 2020 is een belangrijk jaar, waarin we hard moeten werken voor de mensen die we zekerheid en perspectief moeten bieden.

Een greep uit onze inzet:

behoud van goede zorg en de mensen die werken in de zorg, dus eerlijke beloning en gezonde werkdruk, beperking van de zorgkosten en focus op preventie, gezondheid en gezond gedrag; het allerbeste onderwijs, voldoende leraren, en dus eerlijke beloning, gezonde werkdruk, gelijke kansen voor alle kinderen; een bereikbare woningmarkt, voldoende betaalbare woningen. En wij zijn landelijk voor afschaffing van de verhuurdersheffing voor woningcorporaties (een maatregel uit de crisisperiode, die nu onterecht wordt voortgezet); een eerlijke verdeling van onze welvaart; en last But not least een schone, duurzame leefomgeving.

Dit landelijke kabinet van VVD, D66, CDA en CU maakt die keuzes niet, te laat of halfslachtig, ondanks de zeer ruime financiële mogelijkheden. In Den Haag ligt geld op de plank. Dat had tot forse rijksinvesteringen moeten leiden. Maar dat gebeurt niet. Verschillende sectoren zuchten daardoor onder tekorten, zowel in personeel als in financiële middelen. Dat merken we ook in Deventer en omliggende gemeenten.

Vrijwel alle gemeenten moeten ondertussen fors bezuinigen (soms vele miljoenen) door tekorten in de jeugdzorg of de wmo. Hier in Deventer is dat gelukkig niet of minder het geval door goede keuzes (o.a. van onze PvdA-bestuurder) die redelijk positief uitpakken.

In Deventer halen we onze afgesproken bouwproductie vorig jaar en dit jaar, maar ook hier is het scherp aan de wind zeilen om dat vol te houden, om te zorgen voor voldoende, betaalbare en duurzame woningen voor jong én oud en met name voor de groepen waar de markt onvoldoende oog heeft. Een wijfelende rijksoverheid in een stikstofdiscussie is dan allesbehalve behulpzaam.

Ik werk daarnaast nu vanuit het college van B&W en n.a.v. een raadsmotie van Jantine vanuit de PvdA-fractie aan een woon- en voorzieningenagenda voor de toekomst: wat voor stad met wat voor dorpen willen we zijn, hoe groot, hoe zorgen we dat dit bereikbaar is voor iedereen? Hoe willen we dat Deventer er over 20 of 30 jaar uitziet? Heten we de mensen uit de Randstad van harte welkom en gaan we groeien, of willen we dat juist niet?

In Deventer bouwen we in ieder geval door aan een gemeente waarin ruimte is voor elke portemonnee en voor alle generaties, met kansen voor iedereen. Daar horen wij als PvdA voor op te komen. En dat doen we dus ook.

Beste mensen, In 2020 is het 100 jaar geleden dat in Nederland in de Eerste Kamer voor het eerst een vrouw gekozen werd: de SDAP’er Carry Pothuis-Smit. Daar ging een hele strijd aan vooraf voor het passief en actief kiesrecht voor vrouwen. Maar vooral voor de gelijke behandeling en gelijke kansen voor vrouwen.

Hoewel er in die 100 jaar voor vrouwen veel vooruitgang is geboekt, kijk maar naar onze 3 vrouwelijke PvdA-raadsleden, zijn we er nog lang niet. Als PvdA staan we in het algemeen voor inclusiviteit en gelijke kansen voor iedereen. Dat vraagt ook anno 2020 nog onze uiterste inspanning zodat bij voorbeeld die vrouwen gelijkwaardig, met gelijke kans en met eenzelfde beloning kunnen participeren op de arbeidsmarkt. Vergeet niet dat in Nederland nog steeds 40% van de vrouwen niet economisch zelfstandig is en daarmee kwetsbaar is voor veranderingen in arbeid of in de persoonlijke levenssfeer.

Rode familieleden, ik rond af.

In 2020 is het ook 100 jaar geleden dat we in Deventer het treinstation openden. Een prachtig gebouw dat nog steeds staat voor verbinding en bestemming.

Dus 2020 is het jaar van 100 jaar verbinding en 100 jaar gelijke kansen. Laten we daar inspiratie uit halen. Laten we elkaar als Deventer PvdA’ers meer opzoeken. Laten we nog meer luisteren naar de verhalen van de Deventenaren in het algemeen. En laten we ook niet vergeten onze wensen voor Deventer kenbaar te maken buiten Deventer, bijvoorbeeld via ons PvdA-congres.

Dat is een opdracht die volgens mij goed past bij onze nieuwe afdelingvoorzitters Jurgen en Marien en het afdelingsbestuur. Maar ook bij de raadsfractie en bij mij als wethouder. Het past ook bij onze leden die een actieve, levendige en zichtbare PvdA-afdeling verwachten.

Dat was ook de inzet van twee oud-bestuurders, die tot ons verdriet in 2019 zijn overleden, oud-wethouders Andries van den Berg en Jan Bugter. Zij waren ons lief en we zullen hun inzet niet vergeten.

Aan jullie de oproep: Doe vooral mee, zet je in en verbind je aan onze mede-inwoners en onze partij.

Ik wens iedereen een sterk en sociaal 2020. Want dit jaar wordt bepalend en zal van invloed zijn op de landelijke verkiezingen in 2021 en de gemeenteraadsverkiezingen in 2022. We gaan het samen doen. Laten we daarop proosten!

Op een rooskleurige rode toekomst!

Rob de Geest.

Het bericht Nieuwjaarsreceptie en speech wethouder Rob de Geest verscheen eerst op PvdA Deventer.

Deventer is een stad in ontwikkeling. De komende jaren wordt er dan ook flink bijgebouwd en ontwikkeld. In de haast om meer woonruimte te creëren is het belangrijk om de leefbaarheid niet uit het oog te verliezen. De toename van gebouwen betekent meer verstening zonder echte meerwaarde voor de natuurwaarden. Doordat we bij nieuwe woonlocaties kiezen voor inbreiding kan het geheel al snel als een grijze en versteende massa overkomen. Met dit in gedachte hebben we de motie natuurinclusief bouwen ingediend en die is ook aangenomen tijdens de laatste raadsvergadering voor het zomerreces. Door de biodiversiteit te herstellen bestrijd je uiteindelijk ook plagen zoals de eikenprocessierups. Want één van de redenen dat die rups zich de afgelopen jaren zo heeft kunnen verspreiden is door gebrek aan diversiteit in het bomenbestand en het gebrek aan natuurlijke vijanden, en dat komt weer door het gebrek aan biodiversiteit in de stad.

Met de motie vragen we het college van B&W om een instrument te ontwikkelen waarmee de natuurinclusiviteit van toekomstige bouwprojecten en reconstructies eenvoudig getoetst kan worden. Dit houdt in dat er bij het oprichten van bouwwerken en inrichten van de omgeving zodanig gewerkt gaat worden dat het bouwwerk bijdraagt aan de lokale biodiversiteit en natuurwaarden. Dit kan inhouden dat je met speciale dakpannen of gevels werkt om nestgelegen te bieden aan diverse soorten vogels en insecten, struiken met bessen en bloemen plaatst die in verschillende seizoenen tot bloei komen, daken voorziet van sterke vlezige bladplanten, verschillende soorten bomen in de directe omgeving plant, of verticaal groeiende planten aanbrengt bij de muren. Natuurinclusief bouwen is dus een vorm van duurzaam bouwen, waarbij je tegelijk ook klimaat adaptief bezig bent. Wij zijn er als fractie dan ook van overtuigd dat de leefbaarheid in de stedelijke omgeving op de lange termijn positief zal veranderen door toe te werken na een overkoepelend standaard proces van duurzaam bouwen.

Het college is na de zomer met deze opdracht aan de slag gegaan en ze zijn momenteel bezig een instrument te ontwikkelen waarmee natuurinclusief bouwen op een eenvoudige wijze kan worden getoetst. Een bijkomend financieel voordeel is dat natuurinclusief ontwerpen en inrichten makkelijk te combineren is met de ontwerpstappen en bouw- en inrichtingsmaatregelen. In een recente raadsmededeling werd het duidelijk dat het instrumentarium In het 1e kwartaal van 2020 gepresenteerd zal worden. Bij de ontwikkeling van het instrumentarium wordt aan elke maatregel een hoeveel punten toegekend. En aan de hand van gesprekken met interne en externe stakeholders wordt het punten aantal vastgesteld. De uitwerking vanuit het college klinkt dus veelbelovend.

Het bericht Initiatief ‘Natuurinclusief bouwen’ wordt uitgewerkt door college. verscheen eerst op PvdA Deventer.

Tijdens de extra Algemene Ledenvergadering van donderdag 19 december jl. hebben de leden van de PvdA afdeling Deventer een nieuwe voorzitter gekozen. De positie voor voorzitter was nog niet opnieuw ingevuld na het overlijden van Andries van den Berg in juni 2019.

Bij deze ledenvergadering in aanwezigheid van leden, fractie, bestuur en wethouder konden de leden kiezen uit twee kandidaturen. Hierbij koos men met een ruime meerderheid voor het duo-voorzitterschap van Jurgen Goejer en Marien van Schijndel.

Jurgen Goejer was eerder fractievoorzitter en raadslid en was waarnemend afdelingsvoorzitter sinds medio 2018. Marien van Schijndel is eerder bestuurslid geweest en een ervaren actieveling in de afdeling.

Het bericht Nieuw voorzittersduo afdelingsbestuur gekozen verscheen eerst op PvdA Deventer.

Vrijwilligers zijn voor veel sportieve, culturele en sociale initiatieven en organisaties in Deventer onmisbaar bij het organiseren van vele verschillende activiteiten. Niet zelden wordt er door deze vrijwilligers in alle bescheidenheid bèrgen werk verzet. De PvdA Deventer zette daarom ook deze maand weer een handwerkende vrijwilliger in het zonnetje met de ‘Rode Taart van de Maand’!

De taart van deze maand ging naar Jan Jeurnink. Jan is een bescheiden man en een belangrijke schakel bij het werk van de Stichting Thuis Sterven. Tijd om hem eens in het zonnetje te zetten! PvdA-raadslid Caroline Leget reikte hem de rode taart van oktober uit.

Jan heeft jarenlang gewerkt in het onderwijs. In zijn onderwijsperiode was er helaas ook het verlies van een leerling op school. Dat was een intensieve periode. Hoe ga je om met de kinderen uit de klas, de school en de ouders? Hoe zorg je dat iemand niet vergeten wordt, maar dat het ook niet te zwaar wordt voor de andere kinderen? Het eerste zaadje voor zorg rondom overlijden is zeker geplant hierdoor.

Jan kwam in maart 2012 bij de Stichting Thuis Sterven. Een empathisch mens, goed in het omgaan met mensen. Net als de andere vrijwilligers bij deze stichting heeft ook Jan destijds de introductiecursus gevolgd. Inmiddels heeft Jan al heel wat nachten gewaakt bij terminale patiënten. Dat doet hij op betrokken wijze en ondanks het zware werk toch ook met veel plezier. Ook een extra taak als het verkennen wat de Stichting Thuis Sterven nog zou kunnen betekenen in nazorg voor de nabestaanden, werd onder andere door Jan onderzocht. Er kwam een gedegen rapport uit. Jan presenteerde dit moeiteloos aan de rest van de groep.

Jan is sportief en geniet volop van het leven, samen met zijn echtgenote, kinderen en kleinkinderen. Hij werd door de coördinatoren van de Stichting Thuis Sterven naar het Kulturhus in Diepenveen gelokt en was zichtbaar verrast door de onverwachtse uitreiking van de Rode Taart!

Het bericht De rode taart van de maand oktober verscheen eerst op PvdA Deventer.

Een nieuwe Deventer traditie: De Derde Donderdag van September

De traditie van Prinsjesdag verdient nieuwe impulsen. Dinsdag meteen na de troonrede en de miljoenennota kennen we inmiddels allemaal het gebruikelijk rondje van duiders, vragenstellers en mening gevers over wat de kabinetsplannen wel of niet betekenen voor het land. Maar wat dat nu op gemeentelijk niveau betekent blijft vaak onduidelijk.

Onder de titel: De Derde Donderdag van September is de PvdA Deventer een nieuwe traditie gestart. Vijf mensen die actief zijn in de Deventer samenleving wordt aan de hand van een quote gevraagd om hun licht te laten schijnen over onderdelen van de troonrede en over de betekenis ervan voor Deventer. Dit alles in een gevarieerd en feestelijk programma waarbij alle deelnemers hun eigen wensen voor een Deventer miljoenennota kunnen delen in een Deventer begrotingswensenkoffertje. Een feestelijk hoofddeksel of als uiting van politiek statement, wordt bovendien beloond met een gratis consumptie.

Inleiders:

Baran Aydin, PvdA raadslid zal ingaan op de klimaat neutrale doelstellingen. Agnes van der Scheur van de FNV zal haar kijk geven op het meedoen aan de samenleving van kwetsbare groepen. Moeten waar de markt faalt, vormen van beschut werk weer terug in Deventer. MKB ondernemer en rijwielhandelaar Marc Riesewijk krijgt de vraag voorgelegd. Hoe kan het MKB de banenmotor in de Deventer samenleving blijven. Anyta Brouwer van Humanitas zal ingaan op de extra budgetten in de zorg. Waar moet het toekomstig Deventer zorgbudget aan besteed worden? Sjon Reimink, voorzitter van VeWeVe de branchevereniging voor bewindvoerders, mentoren en curatoren, zal ingaan op de vraag. Welke groepen vallen buiten de boot bij al die groei in Nederland en wat doen we daaraan PvdA Wethouder Rob de Geest zal ingaan op de woningproblematiek. Komt er weer ruimte voor woningcorporaties voor het bouwen van sociale huurwoningen, starterswoningen en huurwoningen voor middengroepen

De Derde Donderdag van September

Donderdag 19 september in de Fermerie op het Muggeplein

Inloop 19.30 aanvang 20.00 uur.

Het bericht Nieuwe Deventer traditie: De Derde Donderdag in september verscheen eerst op PvdA Deventer.

Deventer verliest een van zijn meest roemrijke zonen

Door Jan Jaap Kolkman en Bep Spa

Op 67-jarige leeftijd is Jan Bugter op donderdag 29 augustus jl. overleden. Een betrokken dynamische Deventenaar en een sociaaldemocraat in hart en nieren. Jan Bugter heeft veel, heel veel voor Deventer en voor de Partij van de Arbeid betekend.

Het begin

Opgegroeid in de Rivierenwijk aan de Oude Bathmenseweg in de jaren zestig en met een grote dosis energie en ondernemingslust ging hij studeren in Amsterdam waar hij jaren heeft gewerkt als opbouwwerker onder andere in de Dapperbuurt.

Zijn grote liefde Sophie heeft hij daar ontmoet en hij heeft haar ook meegenomen naar Deventer toen hij weer terugkeerde naar zijn geboortestad. Deventer was toe aan vernieuwing, aan opbouw en Jan voelde zich uitgedaagd.

Begonnen bij Stichting BOOG als medewerker voor het zogenaamde achterstandengebiedenbeleid, probleemcumulatiegebieden of welke versluierende term je ook maar wilt gebruiken voor wijken met mensen die niet vanzelfsprekend aan de bak komen.

Hij ontwikkelde een goed contactennetwerk en zo ook in Den Haag. Hij wist interesse te wekken voor deze aanpak èn financiering.

Aanpakken dat was het devies en in de lijn van zijn visie betekende dat de mensen aan het werk moesten, hun eigen brood moesten kunnen verdienen, fatsoenlijk moesten kunnen wonen, een goede school in de buurt kortom een sociaaldemocratische manier van kijken naar de samenleving en daar daadwerkelijk wat aan willen doen.

Joop den Uyl was samen met Wibaut zijn grote voorbeeld. Biografieën van deze “groten” werden door Jan met graagte gelezen (en hij citeerde er ook veelvuldig uit).

Nadat Sophie en hij zich eind jaren zeventig weer in Deventer vestigden, ging hij aan de slag als ambtenaar Jeugdbeleid voor de gemeente Deventer. Roerige tijden met diverse jongerenclubs zoals Rebel, Steile Trap en Burgerweeshuis maar ook met veel jongeren die werk en scholing behoefden. De crisis van de jaren tachtig sloeg toe.

Gemeenteraadslid

In 1986 werd Jan lid van de gemeenteraad voor de Partij van de Arbeid, die met 15 van de 33 zetels de gemeenteraad domineerde. De periode ervoor had een links college de stad bestuurd van PvdA, PPR/PSP en CPN.

De samenwerking met links sneefde; de PvdA koos voor een breder college met CDA en VVD. Voor Jan betekende dat een goed profiel van de PvdA belangrijk was, de PvdA moest een belangrijke rol spelen voor allerlei groepen in de samenleving, niet alleen uitkeringsgerechtigden, maar ook de middengroepen. Met het verbinding zoeken van deze groepen wilde Jan Bugter het draagvlak voor goed sociaal gemeentelijk beleid vergroten.

Een opvatting in de traditie van Den Uyl, hoewel sommigen in die tijd wel wat bedenkingen hadden bij het opzoeken van deze nieuwe middengroepen en ondernemers. Dat ging niet zonder slag of stoot. Zowel binnen als buiten de PvdA werden beschuldigingen geuit dat Jan een “neo-liberale” politiek voerde. Tijdens discussieavonden wist Jan uitstekend het waarom van zijn opvattingen voor het voetlicht te brengen met veel elan.

Het sloot ook landelijk aan bij de nieuwe koers van de PvdA.

Na een periode van herstel en restauratie onder wethouder Duimel was het tijd om de sociale vernieuwing aan te pakken en dat paste Jan als een handschoen. Jan was een echte aanpakker die ook anderen wist te inspireren om mee te doen en aan de slag te gaan. Zijn optreden in de raad vond hij minder belangrijk dan het contacten leggen en verbinding zoeken met de samenleving. Dat leverde dan weer input op voor zijn werk in de raad, waardoor het college de breed gedragen voorstellen van de PvdA-fractie moest volgen en niet andersom. Na als fractielid in de raad te hebben gewerkt (gezeten is niet van toepassing op Jan) werd hij in 1990 lijsttrekker en vervolgens wethouder.

Wethouder

Ook als wethouder zocht en vond Jan Bugter de samenwerking met nieuwe groepen in de samenleving, met opbouwwerkers, met jongeren, met ondernemers, met welzijnswerkers kortom een grote diversiteit van betrokken Deventenaren die aan de slag wilden.

Dat paste bij Jan. Voortvarend pakte hij zijn verantwoordelijkheid als wethouder op.

Jan was een echte netwerker en de tijdgeest hiep hem daarbij.

De Deventer Wijkaanpak komt uit zijn koker, Sociale Vernieuwing was het onderwerp en het ontwikkelen van Stadsvernieuwing, inclusief de aanpak van de verloederde grachtengordel, werd door hem voortvarend opgepakt.

In twee colleges op rij van 1990-1994 en 1994-1998 wist de Partij van de Arbeid onder de bezielende leiding van Jan de problemen op sociaal, economisch en fysiek gebied aan te pakken onder de kapstok van het toen unieke concept van de Deventer Wijkaanpak. Deze wijkaanpak bleek zeer succesvol en gaf bewoners zeggenschap over hun buurt en wijk door middel van beschikbaar stellen van wijkbudgetten.

Jan Bugter was ook de man achter Werk, Werk en Werk……. omdat hij altijd de mening was toegedaan dat zelfredzaamheid begint met het verdienen van je eigen brood (“ik ben van de Partij van de Arbeid”).

Het ontwikkelen van wat later de Melkertbanen zijn geworden zijn ontsproten aan de ideeën die Jan Bugter heeft over het hebben van werk en het inzetten van de mensen.

Als wethouder zette Jan zich ten zeerste in voor werkgelegenheid, hij wist ondernemers aan zich te binden middels het sociaaleconomisch offensief en woningcorporaties te binden aan een voortvarende stadsvernieuwing.

De ontwikkeling van Colmschate in samenwerking met het bedrijfsleven en een mooi nieuw winkelcentrum zijn initiatieven die goed wonen en werken in dat stadsdeel op de kaart hebben gezet waarbij Jan onvermoeibaar aan de slag was.

Sallcon

Na zijn afscheid in 1998 is Jan directeur bij Sallcon geworden waar hij mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan zich wist te binden en bedrijven wist te interesseren voor deze doelgroep. De uitspraak win/win situatie is van toepassing op de manier van werken van Jan.

Het zelfvertrouwen dat de mensen bij Sallcon kregen door te werken in een goede werkomgeving met mogelijkheden en een goede sfeer zijn de verdienste van Jan die daarnaast ook altijd in was voor een supergezellig feestje waar artiesten als Karin Bloemen – een van zijn favorieten – en ook Jurgen Rayman en Ali B. optraden.

Maar ook hoort daar een zakelijke benadering bij: zijn inzet zorgde ervoor dat – dynamisch als hij was – Sallcon tot op de dag van vandaag een van de meest gezonde sociaal werkbedrijven van Nederland is. Sterker, daar waar andere gemeenten miljoenen moesten bijlappen, heeft recent nog in Deventer het college voorgesteld om miljoenen uit de reserves van Sallcon te halen, teneinde de financiën van de gemeente op te lossen!

Zonder Jan Bugter was die florissante positie ten dienste van de mensen, waarvoor we het willen doen als PvdA, niet mogelijk geweest.

Na zijn afscheid bij Sallcon is hij nog interim-directeur geweest bij MEE-Veluwe om deze organisatie te fuseren met MEE- IJsselovers, om deze organisatie voor te bereiden op de decentralisaties in de zorg. Ook dit is succesvol verlopen.

Jan Bugter en de PvdA

Jan is in 1981 lid geworden van de partij. Hij was daarvoor een tijd lid geweest van de PSP, misschien juist wel in het licht van Amsterdamse ervaringen. Dat was geen gemakkelijk moment. Het vechtkabinet Van Agt-Den Uyl was van start gegaan en de wind werd guur en rechts. Leden liepen weg bij de PvdA. En toen werd hij dus lid.

Hij was ook een van de mensen die op het befaamde WAO-congres in Nijmegen in 1992 de motie meeformuleerde, die de eenheid in de partij herstelde en de de basis vormde voor de latere opkomst van Wim Kok.

De waardering voor hem landelijk was voor een gewone Deventer wethouder enorm.

Wijkaanpak, de samenwerking zoeken met het bedrijfsleven, de Melkertbanen, de Raambuurt en de Vinexwijk Vijfhoek, ze werden allemaal als baanbrekend omarmd.

Met dank aan zijn grote liefde Sophie – zijn maatje door dik en dun.

Het bericht In memoriam: Jan Bugter verscheen eerst op PvdA Deventer.