Poliflw

Cor Rosmalen (80) heeft de Zilveren CDA speld opgespeld gekregen door bestuursvoorzitter Bart Grijpma. Het bestuur van CDA Doesburg had Cor voorgedragen voor een zilveren speld vanwege zijn tomeloze inzet voor het CDA, voor Doesburg. Vanaf het ontstaan van het CDA tot en met heden en daarvoor nog voor de KVP. Tot 1978 was Cor raadslid voor onze stad. Hierna werd hij wethouder, om vervolgens weer raadslid te zijn tot 1986. Maar daarna was Cor niet klaar. Hij was er altijd. Tijdens de campagne, in een kascommissie, op de maandelijkse Grote Fractie Vergaderingen. Trouw, inzet, verantwoordelijkheid nemen: typisch Cor. Fractievoorzitter Wim Robbertsen: "Het ontroert me soms dat wanneer we tijdens de campagne mensen willen gaan vragen om even mee te helpen met flyeren of canvassen, je alvorens de vraag te stellen een appje of mailtje van Cor krijgt dat hij weer wil helpen. Hij is er altijd. Ik vind dat inspirerend en tekenend. Cor is voor mij een van onze Doesburgse helden." Cor ontving naast de Zilveren Speld een oorkonde getekend door Hans Huibers, tot voor kort partijvoorzitter van het landelijk CDA. Cor kon de zilveren speld en oorkonde zeer waarderen. Herstellende van een zware operatie gaf hij aan de hoop te hebben weer snel klaar te staan om het CDA te helpen. "Dat is nou Cor", zei penningmeester Henk van Eeken.

Onze lokale trots, de Martinitoren, verdient het mooi aangelicht te worden. In de Kadernota was een bedrag van bruto € 35.000 opgenomen om de aanschijn verlichting van de Martinitoren te vervangen. Die zou kapot zijn. Naast dat het veel geld is waren wij oprecht verrast. De LED verlichting is nog maar ruim 6 jaar oud namelijk. LED verlichting gaat normaal veel langer mee en de leverancier geeft tot wel 5 jaar garantie. Dat kan toch niet zomaar.De lampen doen het, er is nog niet zolang geleden een dmx systeem aangelegd wat volgens dit protocol de verlichting aanstuurt en de oplossing is binnen handbereik: zorg voor een goede internetverbinding. Daarvoor zal een versterker nodig zijn die gewoon door een lokale installateur geplaatst kan worden. Niet duur, en eenvoudig te regelen. Daarna is het ook niet meer complex het allemaal te bedienen en kunnen we nog makkelijk 10 jaar genieten van een meerkleurig aangelichte toren. En fors geld besparen. Dat hadden we allemaal niet zelf bedacht, maar dat heeft de directeur van de leverancier ons helder uitgelegd. Ja, ze zijn druk en er zijn soms levertijden op chips enzo, maar dat betekent niet dat dit bedrijf de gemeente niet meer wil helpen, zoals gesteld werd door het stadhuis. Er zat veel ruis op de lijn. Het college gaf eerst aan dat de leverancier failliet was, toen wilden ze niet helpen en kon het allemaal niet. Maar het lijkt allemaal een stuk positiever. We zijn blij als CDA een bijdrage te kunnen leveren door een stukje wederhoor en misschien wel heel veel geld over te houden. Dus, ja, er is wat geld nodig om de verlichting werkend te maken, maar het goede nieuws is dat we kunnen besparen en het financiële resultaat verder kunt verbeteren.

Vorig jaar in het coalitieakkoord en in de raad van 5 juli een beslispunt. Het wegencategoriseringsplan raakt de veiligheid en het woongenot van veel Doesburgers. Veiliger kruisingen, bewuster rijden en minder geluidsoverlast voor omwonenden. In dit plan wordt een vergaand voorstel gedaan om veel wegen in Doesburg te veranderen in zogenaamde GOW30 wegen. Dit zijn wegen waar een maximale snelheid van 30 km/u geldt en die ook bijbehorend zijn ingericht. Het door Goudappel geschreven plan is wat ons betreft uitstekend geschreven. Helder, goed opgebouwd en prima leesbaar. Het was ook opvallend hoe weinig vragen dit stuk tijdens de commissie opriep. Tijdens de raadsvergadering hebben we twee vragen gesteld: 1.Allereerst de planning. We lezen in het raadsvoorstel dat alleen wanneer er sprake is van grote verkeersveiligheidsknelpunten (..) het wenselijk is op korte termijn in te grijpen. Tegelijkertijd lezen we dat de overige maatregelen uitgevoerd worden bij groot onderhoud of een herinrichting van de wegen. Het is in die zin voor ons onduidelijk wanneer wat gaat gebeuren. En dat is het dus ook voor de bewoners. Er is actie gevoerd bijvoorbeeld voor de singels en de wallen. Deze wegen zijn nog niet zolang geleden vernieuwd. Betekent dit nu dat er misschien de komende 15 jaar geen maatregelen worden genomen? Ons voorstel is dat het college met een heldere conceptplanning komt dit jaar wanneer wat en waar aangepast gaat worden conform het hopelijk vandaag aan te nemen wegencategoriseringsplan. Zou het college hier invulling aan willen geven? Het college gaf toe dit een redelijke vraag te vinden. Er kwam de concrete toezegging om hier na de zomer op terug te komen. Daar zijn we blij mee. Mochten we dingen anders willen prioriteren dan is de Raad aan zet en zullen we ook bijbehorende financiele ruimte moeten scheppen, indien nodig. 2.De Kraakselaan. Goudappel wees tijdens haar presentatie in de commissie nadrukkelijk op de herkenbaarheid van wegen. Ook al zet je een bord van max 30 langs de Kraakselaan dan betekent dit dus niet automatisch dat mensen langzamer gaan rijden. Een voorliggende motie vraagt te onderzoeken of het op de Kraakselaan, Barend Ubbinkweg en Didamseweg naar max 30 km/u kan gaan. Nu heeft Goudappel juist onderzoek gedaan en dit anders beoordeelt. De wegen zijn ook compleet anders ingericht. Zo heeft de Kraakselaan bijvoorbeeld een vrijliggend fietspad. Dat is een typische GOW50 inrichting. Onze vraag aan het college is dan ook hoe ze dit ziet en wat de mogelijke ruimtelijke en financiële gevolgen zijn van een eventuele aanpassing naar GOW30. Het college gaf, bij monde van wethouder van Veldhuizen, aan dat men in gesprek gaat met de bewoners en goede hoop te hebben dat men concreet wat kan doen. Tegelijkertijd gaf zij aan dat een aanpassing in de wegen zoals de Kraakselaan naar GOW30 mogelijk enkele miljoenen Euro's zal kosten. Al met al: dit is een belangrijke verbetering voor de veiligheid en leefbaarheid van Doesburg. En een concrete realisatie van een eerder gesteld doel. Wij waren, net als de overige fracties, voor! Het raadsvoorstel is dan ook aangenomen.

Daar was hij dan! In de raadsvergadering van 5 juli lag een integrale afweging voor over de stedenbouwkundige uitgangspunten van het centrum in Beinum inclusief het besluit de sporthal te verplaatsen richting Den Helder. Hier waren en zijn we ontzettend blij mee. Als CDA zeiden we in 2017 tegen elkaar: het zou zo goed zijn als er visie en perspectief komt voor de sporthal, het zwembad en centrum Beinum. Waarom zou dit niet bij elkaar aansluiten? We zijn gaan luisteren, praten, denken en hebben uiteindelijk in ons verkiezingsprogramma opgenomen dat we voor het verplaatsen van de sporthal naar den Helder zijn. Om daar, indien mogelijk, een multifunctionele sportaccommodatie te realiseren. In november 2019 hebben we een bewonersavond georganiseerd. Ik herinner me nog hoeveel energie we er van kregen. Hoe constructief iedereen was. Hoe inhoudelijk en hoe positief ook. Mensen waren duidelijk en eensgezind over de toekomst van hun centrum op Beinum: ontmoeten, groen, veilig parkeren, kleine voorzieningen, woningen… het was allemaal redelijk en reeel. We hebben deze bezoekers zo’n anderhalf jaar op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen via periodieke mailings. Totdat de gestelde AVG termijn voorbij was. Die hadden we iets te positief ingeschat. Er zijn kanttekeningen. Zoals altijd. Omwonenden hebben steeds meer moeite met wijzigingen in hun leefomgeving. De oproep om geen gestapelde woningbouw te plegen is daar een helder voorbeeld van. Het lijkt ons goed dat we hier zorgvuldig mee omgaan. Dit betekent goed luisteren, helder communiceren en participeren en nadenken over de impact van de bouw en de nieuw te bouwen woningen. Met de belangrijke nuancering zoals deze in de tekst staat “het is denkbaar dat, mits er voldoende aandacht is voor extra groen, ontmoeten en privacy van de bestaande woningen” is wat ons betreft voldoende ingedekt dat hier geen massieve hoogbouw komt die grote invloed heeft op de omgeving. Het gaat maximaal om een enkel accent. Er is ook de kanttekening over de realisatie van de sporthal bij Den Helder. Nog niet alles is duidelijk en ook ligt de vraag voor of dit nu bijvoorbeeld een sporthal of gymzaal moet worden. Daar horen afwegingen over demografische ontwikkelingen bij, visie op sporten in de regio en creatieve ideeen hoe je om kunt gaan met de ruimte bij het zwembad. Wellicht kan er wel gebouwd worden zonder extra grond te verwerven bijvoorbeeld. En, zoals ooit in ons verkiezingsprogramma stond: moeten we van de parallelweg vanaf de Beinum naar Den Helder geen fietspad maken? Al deze dingen volgen later. Maar we weten dat we hier enig, doch aanvaardbaar, risico mee nemen. Een belangrijk aandachtspunt vinden wij nog wel de communicatie richting de gebruikers van de sporthal Beumerskamp. Voorlopig staat de sporthal er nog wel even, maar we zouden graag op termijn van het college horen wat de effecten voor hun sport zijn wanneer we bijvoorbeeld geen sporthal maar een gymzaal bouwen. Dit kunnen we dan integraal mee gaan nemen over de toekomstige besluiten rondom deze faciliteiten. Wil het college zijn best doen om de gebruikers van de sporthal op een nette en tijdige manier te informeren en te bevragen? Woensdag 5 juli was een goede dag voor de toekomst van het centrum op Beinum en voor het sportgebied bij Den Helder. Daar zijn we blij en dankbaar voor. Daar krijgen we energie van. We hebben daarom ook ingestemd met de voorliggende stedenbouwkundige uitgangspunten Centrum Beinum en het voorstel voor verplaatsing van de sporthal. Het raadsvoorstel is aangenomen!

Als CDA vinden we het belangrijk te weten en te begrijpen hoe de bezwaarschriften afhandeling en bijbehorende gesprekken gaan in Doesburg. Veel bezwaren hebben betrekking op het sociaal domein en gaan vaak over kwetsbare mensen of situatie. Van de 26 bezwaren waren er 21 uit het sociaal domein. Van de 26 zijn er 15 ingetrokken omdat de gemeente het bezwaar verbeterde. Het besluit was dus niet juist. Dit gebeurde al in het informele deel. Er worden in het jaarverslag van de bezwaarschriftencommissie heldere redenen opgeschreven. Zo zijn de besluiten niet altijd helder en concreet gemotiveerd en dossiers zijn niet altijd volledig. Cruciale stukken ontbreken zelfs. Dat zijn toch wel belangrijke en schokkende constateringen. Dit gaat over de kwaliteit van dienstverlening. Hier hebben mensen onnodig last van. We hebben tijdens de commissie BO van 15 juni dan ook om een toelichting gevraagd aan het college met de vraag waarom en hoe het kan gebeuren dat 58% van de bezwaarde besluiten onvoldoende was? Met zo’n uitslag is er dus werk aan de winkel. Zou je denken. We lezen echter: we blijven aandacht besteden aan. En in herhaling. Dit leest toch een beetje als: goed dat jullie dit oordeel hebben, maar we gaan hier geen extra actie opnemen. De vraag is dus concreet: hoe gaan we dit verbeteren? Al met al, we beginnen ons wat zorgen te maken over de kwaliteit van de dienstverlening zoals we die in Doesburg bieden en we verwachten van het college een extra inspanningsverplichting. Het college, bij monde van de burgemeester, gaf aan de zorgen te delen. Het hebben van aandacht was volgens het college dan ook geen loze tekst. Tevens schepte zij het beeld van het effect van een aantal wisselingen in de ambtelijke organisatie. De zorg om de kwaliteit gaf zij aan te delen. Als CDA zullen we hier een vinger aan de pols moeten houden. Als de kwaliteit van de dienstverlening op dit soort plekken door het ijs dreigt te zakken en het perspectief op verbetering beperkt is dan komen er wel grotere vragen in beeld.

Tijdens de commissie VROM van 14 juni stond het raadsvoorstel op de agenda om te komen tot een afwegingskader voor voor grootschalige zonnevelden op de agenda. Er waren veel bewoners van het buitengebied in de zaal en buurtschap BNO gaf een heldere uiteenzetting van vooral het proces tot op heden. Om maar direct helderheid te scheppen: het is ansich goed en nodig dat er een afwegingskader komt voor het opwerken van grootschalige zonne-energie. Of je er nu voor of tegen bent of genuanceerd in staat: je wilt klaar zijn op het moment dat mensen, bedrijven of coöperaties een verzoek indienen. Wordt voldaan aan de doelstelling van het afwegingskader? En hoe zijn de kaders in dit voorstel? Zijn ze scherp genoeg of zijn ze boterzacht? Daarbij hechten we er aan om het proces voorafgaand aan dit afwegingskader tegen het licht te houden. En uitgezoomd: is dit nu de weg die we willen varen? Waar houden we nog regie? En wat zijn de alternatieven en welke voor- en nadelen hebben die voor de Doesburgers. Het staat klip en klaar in het stuk: de gehele energievraag is in Doesburg niet op te wekken. Dat spreekt van gezond realisme. Waarvoor onze waardering. Geen onderdeel van het stuk, maar we constateren tevens dat er op dit moment ook nog wel onhebbelijkheden zitten rondom de energietransitie. Zo hebben we steeds vaker last van negatieve stroomprijzen en treed er een industrialisering van het buitengebied op in een schaal die we niet eerder hebben gezien. En vaak ook ten koste van uitstekende landbouwgrond. Ook constateren we dat het foerageren van bijvoorbeeld de wespendief de realisatie van windmolens in de weg staat. Over de hier broedende zeearend nog maar te spreken. En oh ja, na 25 jaar onder de zonnevelden gelegen te hebben is de kans groot dat de nu goede landbouwgrond veranderd is in schrale grond die jaren herstel vraagt. Misschien zijn we dan al zover dat onze nieuwe kerncentrales een gedeeltelijke de-industrialisatie van het buitengebied ondersteunen. Het doel van het kader is de ruimtelijke impact te beperken en bewoners financieel te laten participeren. Een beperking van 1% op de ruimtelijk impact is ook een beperking, maar hoeveel dan? Of, wat merk je daar dan van? Dit brengt ons direct bij onze kritiek op het stuk in het algeheel: boterzacht, breed en open. Er wordt, gelardeerd met prachtige plaatjes, gesuggereerd dat je van alles kunt op velden met panelen. Schapen, biodiversiteit en fruitbomen. Bijna mooi. En dan denken we: zou dat nou ook in al die afwegingskaders zijn opgetekend in andere gemeentes? Maar dan toch vooral als mogelijkheid? Dat het leest als een verkoopverhaal. De realiteit is dat je het bijna nergens zo ziet. Ik rijd veel door Nederland en zie veel nieuwe velden ontstaan. Maar het beeld dat hier geschetst wordt zie ik daar niet terug. Wellicht omdat de kaders niet zo scherp of belangrijk waren. Aan ons de vraag hoe we daar in Doesburg mee om willen gaan. Als wij het niet doen zullen de marktpartijen het in ieder geval wel doen. En dan ziet het er waarschijnlijk uit zoals bij Deventer, of langs de A28 onder Assen etc. Nog een voorbeeld: panelen dienen bij voorkeur in Europa te worden geproduceerd. Goed streven en je kunt er in de matrix misschien een puntje mee verdienen, maar deze kun je ook gewoon hard maken als je hem echt belangrijk vindt. Want zo werkt de matrix. Je kunt prima 1 puntje scoren voor de biodiversiteit en op de andere dingen hoger en de tender winnen. Wel lezen we dat aanbiedende partijen worden uitgenodigd en dat zij kunnen winnen niet op basis van laagste inschrijving maar op basis van kwaliteit.Maar wat is dit? Waar staat de alinea over kwaliteit en hoe je dit beoordeelt? Graag een reactie van het college. Het financieel laten participeren van bewoners. De beperkte paragraaf die hierover gaat heeft het over de initiatiefnemers aan wie wordt gevraagd te omschrijven op welke wijze zij hieraan vorm willen geven. Ze zouden kunnen denken aan een bijdrage aan het omgevingsfonds of een energie coöperatie oprichten. Een uiterst beperkt en niet scherp kader, wat ons betreft. Nu we het hebben over participatie kunnen we niet anders dan ook het proces aan de voorkant hierin te betrekken. We weten dat het in twee raadsperiodes heeft plaatsgevonden, maar leg dat de bewoners van ons buitengebied maar eens uit. De klankbordgroep bestond eerder uit een behoorlijk grote en brede groep mensen, maar is allengs snel kleiner geworden. In dat tijdsbestek zat corona en het vertrek van wethouder Bollen, maar het bleef best even stil. We hebben hier eerder wel eens vragen over gesteld omdat we ons zorgen maakten. Het lijkt er op dat we hier een onvoldoende betrouwbare overheid zijn geweest. Veel wisselingen in projectleiders zonder merkbare overdracht, veel niet nagekomen toezeggingen, geen terugkoppeling op een enquête en grote onrust onder bewoners van het buitengebied en niet alleen van Doesburg. Het stuk spreekt over het afwegingskader alsof dit gezamenlijk tot stand is gekomen. Daar lijken betrokkenen behoorlijk anders over te denken. Het vertrouwen is beschaamd en mensen voelen zich alleen gelaten door de lokale overheid. Dat is ernstig. Zeker als je weet hoeveel energie mensen hier in hebben gestoken en hoe genuanceerd ze er meestal in staan. Gaan we het een keer goed doen met de participatie in Doesburg? A la Beinum naar buiten? Wat gebeurt er als we nu weer een beroep op deze mensen zouden willen doen om te praten over de inrichting van het buitengebied? We beraden ons op mogelijkheden de input van de bewoners van ons buitengebied alsnog serieus op te nemen. Misschien dat zij wel ideeën hebben over de aanscherping van de kaders bijvoorbeeld. En misschien hebben we daar wel wat meer tijd dan een paar weken voor nodig. Hoe kijkt het college zelf terug op de samenwerking met de klankbordgroep? 10% van het totale buitengebied zou uiteindelijk zonneveld moeten worden. Als je daar de schootsgebieden, onbruikbare gebieden, campings etc vanaf haalt blijft er maar een klein stukje over. Hier zouden liefst aaneengesloten percelen van 2 x 6 hectare als eerste gevuld moeten worden. Er lijkt zelfs al een aanvraag te liggen. Wat ons betreft overhaasten we niet. We snappen dat grondbezitters, wellicht van elders, blij zijn met een veel hogere opbrengst van de pacht van hun grond, maar we praten hier over periodes van 25 jaar. Dan het grote plaatje. Want dit voelt als één keer vaststellen waarna er moeilijk een weg terug is als je dat zou willen. Want is dit nu de manier waarop we onze energie opwek willen realiseren? Het is leuk om te zeggen dat er ook financiële participatie mogelijk moet zijn, maar waarom is dat niet veel belangrijker? In het coalitieakkoord staat dat “..nadrukkelijk onze inwoners, bedrijven en instellingen en initiatieven vanuit de samenleving zo goed mogelijk ondersteunen en faciliteren”. Een lokale energie coöperatie als Doeswatt zou hierin een prachtige rol kunnen spelen. Van onderop, met belang voor draagvlak en waarmee we vanuit Doesburg regie houden zonder dit weg te geven aan partijen als Vattenfall. En zij hoeven het niet alleen te doen. Wellicht kunnen zij zich aansluiten bij AGEM (handig met terug leveren) of een andere partij om, in samenwerking met de gemeente aan het stuur te blijven. Een bijkomend voordeel voor alle deelnemers van zo’n coöperatie is de Subsidieregeling Coöperatieve Energieopwekking. De opvolger van de postcoderoosregeling (mooi woord). Dit betekent dat zij minimaal de eerste 15 jaar geen energiebelasting hoeven te betalen. Als we het nu hebben over als Doesburg zo zelfstandig mogelijk te blijven en initiatieven zo goed mogelijk te ondersteunen en faciliteren, dan ligt hier een uitgelezen kans. Het is de beste trigger om mensen duurzamer te handelen en is aantoonbaar beter voor je portemonnee. Uiteraard blijft er een aanbesteding bestaan, maar deze zouden we prima aan kunnen scherpen met een hoge beoordeling voor een partij die een coöperatie als Doeswatt de lead geeft. Resume: we vinden het belangrijk om met de juiste input een kader scherper te maken en missen overzicht om nu te besluiten of een aanbesteding met de Vattenfalls van deze wereld datgene gaat opleveren waar we als Doesburg heen willen. We bedachten eerst dat het goed is om ons de komende weken te beraden hoe en of we dit via amendementen scherper kunnen krijgen of dat het niet verstandiger is de komende maanden een goed totaaloverzicht te krijgen van mogelijkheden en kaders. Dat laatste is wat ons betreft het meest verstandige. Nu geen besluit dus. We zullen ons als Raad dan goed kunnen laten informeren.

Als CDA zijn we al enkele jaren hoopvol waar het gaat om de aanpak en vroegsignalering schuldenproblematiek. Omdat we geloven dat het kan. Tegelijkertijd zijn we van mening dat veel kansen blijven liggen en dat er onvoldoende inlevingsvermogen in de situaties van mensen is. In de commissie MO van 12 juni lag het jaarverslag vroegsignalering voor. Want hoe werkt het nu? Bijvoorbeeld de Woningbouwstichting, als vaste partner, constateert het ontstaan van een schuldenproblematiek. Zij communiceren hierover met de gemeente. Deze stuurt een e-mail of een kaartje met de opmerking dat we ze graag verder helpen. Eventueel gaat er iemand van de Kredietbank op huisbezoek. In de periode van januari 2022 t/m april dit jaar betrof dit 551 adressen. Daarvan zijn er 69 bereikt, 12,5% dus. Wat dat ‘bereiken’ is en hoe dit geholpen heeft wordt niet duidelijk. De vraag is wat hier nu vroegsignalering aan is. Er zijn immers al schulden. Of wat hier nu preventief aan is. Er zijn immers al schulden. In de gesprekken die we met deze Doesburgers hebben komt een herkenbaar beeld naar boven. Veel mensen en gezinnen in de problemen en weinig mensen die hiermee naar buiten willen. Daarom lijkt het ons goed te proberen te doorgronden hoe dit kan. Je hoeft er geen studie voor te volgen. De mensen die erover willen praten zijn helder: geen vertrouwen in de overheid. Zeker niet in overheid waar misschien wel de schulden liggen en waar snel gerefereerd wordt aan het toeslagenschandaal bijvoorbeeld, of naar een overheid die geen woning voor je volwassen kind kan regelen maar wel voor een nieuwe Nederlander. Het voelt voor hen ook een beetje als bemoeizucht. Een controlerende overheid en Kredietbank. Als college begrijpt u vast hoe zo’n controlerende taak voelt. En stel nu dat je gaat praten met de gemeente en dit leidt tot het inschakelen van de Kinderbescherming. Misschien allemaal niet helemaal terecht, maar begrijpen we nog hoe mensen naar de overheid en instanties kijken? En wat dit betekent in bijvoorbeeld de schuldenproblematiek? Het lijkt ons niet vreemd dat als je in zo’n situatie zit een e-mailtje of kaartje niet echt gaat helpen. Het stapt over het wantrouwen heen. De goede vraag is daarom misschien wel: hoe werken we weer aan vertrouwen en hoe verlagen we de drempel voor mensen. Precies dit was de reden dat we ruimt twee jaar geleden een motie indienden, die werd aangenomen, waarin het college werd gevraagd de samenwerking te zoeken daar waar de drempel het laagst is. Bij de vrijwilliger, bij de kerk, bij de dokter etc. Mensen die je vertrouwd. Want wie kan er beter vroeg signaleren dan de betrokkene zelf? Betrokken mensen en organisaties hoeven de hulp niet te verstrekken, maar kunnen helpen en begeleiden richting die hulp. We zouden best een begrijpelijke en praktische handleiding of instructie voor hen kunnen maken. Zij kunnen dan zelf ook communiceren dat zij open staan voor het luisteren naar deze problemen. Zij kunnen leren signaleren. Een win-win situatie. Misschien allemaal niet ambtelijk genoeg, of niet formeel genoeg. Maar laten we eerlijk zijn. Het vertrouwen in de overheid is laag. De motie moet gewoon uitgevoerd worden. Overigens lezen we wel dat we binnen het Armoedenetwerk aan “het kijken” zijn. Wat is dit? Hoe concreet is dit? Waarom ligt er nog niets? Wordt de motie uitgevoerd? En zo ja, is er al effect? We lezen er niets over in de rapportage. We hebben het over vertrouwen bouwen. In dat kader lezen we dat het meer bekendmaken van Kredietbank Nederland helpt vertrouwen te krijgen. Hoe dan? Al met al: we zijn niet ontevreden over het ingezette traject van de Kredietbank maar roepen u op om de samenwerking te zoeken zoals die in de motie werd omschreven. Dan kunnen we bouwen aan vertrouwen, mensen eerder helpen, problemen eerder of voortijdig signaleren. En laten we dat delen. Ervaringsdeskundigen aan het woord. Ambassadeurs die uit ervaring spreken. Mensen die best eens een goede toevoeging aan het Armoedenetwerk zouden kunnen zijn. In reactie op onze bijdrage gaf het college bij monde van wethouder Gossink aan de motie niet te kennen en beaamde dat het een hels karwei is om het vertrouwen te herstellen. Hier zal hij op terugkomen.

Nog één keer stond de herijking van het parkeervergunningenbeleid voor de binnenstad op de politieke agenda. Er is ontzettend veel tijd besteed door alle fracties aan dit belangrijk stuk voor binnenstad bewoners en ondernemers. En met een mooie uitkomst: de Raad heeft de nieuwe verordening en aanwijsbesluiten en nadere regels unaniem aangenomen. Met belangrijke moties en amendementen. Ook het amendement om de dure digitalisering vooralsnog uit het besluit te halen werd, mede door de ondersteuning van de wethouder, unaniem aangenomen. De motie waarvan wij mede indiener waren en een belangrijke bijdrage hebben geleverd is tevens unaniem aangenomen. Een krachtig besluit met empathie voor de situatie en de moeilijkheid ervan vanuit het college. Onze bijdrage in de Raad: De klankbordgroep Vitale Binnenstad, bewoners en ondernemers uit Doesburg, en de gemeenteraad hebben het afgelopen jaren meerdere malen uitgesproken of onderstreept: we hebben een parkeerprobleem in Doesburg. Er is nu sprake van willekeur, onmogelijke handhaving, onveiligheid, veel onduidelijkheid voor bezoekers en bewoners en er staan tientallen mensen op wachtlijsten omdat ze hun auto met het huidige systeem niet in de buurt kunnen parkeren. Boetes worden met succes aangevochten en het systeem is niet al te klantonvriendelijk. Dit is allemaal niet nieuw. Het in de vorige Raad vastgestelde rapport Vitale Binnenstad dateert van oktober 2020. Hierin zat klip en klaar, stap 2, de herijking van het parkeervergunningensysteem. De in de raad van januari 2022 aangenomen Startnotie herijking parkeervergunningensysteem was zelfs een hamerstuk. De Raad is eerder akkoord gegaan met een herijking in 3 stappen: De herijking van het parkeervergunningenbeleid zelf De digitalisering En als derde de werking van het nieuwe systeem in 2023 Het doel was altijd, maak het eerlijker, kloppender en transparanter en, eerder, leefbaar. De vraag die voorligt is dan ook of we met het voorliggend voorstel onze doelstellingen halen. De discussie OF we dus moeten herijken of digitaliseren begrijpen we niet zo goed. Laten we na Flora23 niet opnieuw een tegenstrijdig besluit nemen. In de startnotie gaf het college aan rond de afgelopen zomer meer duidelijkheid te willen geven rond de eventuele kosten van de digitalisering. We zijn blij dat er, met vragen, nu iets op tafel ligt, maar dit had, zoals eerder aangegeven, bij het raadsvoorstel moeten zitten. Eerlijker Bij de waarde en deugd van de eerlijkheid denken we aan gelijke kansen, geen willekeur, recht doen, redelijkheid en billijkheid, goed luisteren. Het zegt ook iets over ons. Is de procedure eerlijk? Wordt er correcte informatie gebruikt? Konden burgers participeren? En wat is daarmee gedaan? Zijn er mogelijkheden in beleid om fouten later te herstellen? Het beleid zoals dit nu voorligt is wat ons betreft eerlijker dan het was. Iedere bewoner moet straks kunnen parkeren op beperkte loopafstand. Gelijke kansen. Er is geen willekeur meer en mensen wordt de optie geboden bezwaar te maken. Het proces om te komen tot dit beleid kon wellicht beter. De Klankbordgroep voelt zich niet of beperkt gehoord waarmee de participatie aanwezig, maar beperkt was. Daarbij was niet alle informatie, zoals goede cijfers en financiële inzage van de kosten van digitalisering, voorhanden. Kloppender Het klopt, maar het moet nog meer kloppen. Dit is een lastige doelstelling voorzitter. We zien deze ook niet echt concreet uitgewerkt. Tegelijkertijd begrijpen we hem wel. Iets wat eerlijk is moet ook kunnen werken. Voor iedere belanghebbende. Transparanter Een meer transparant parkeervergunningensysteem betekent dat de keuzes helder zijn, waarom de keuzes zo gemaakt zijn en is duidelijk en inzichtelijk welke spelregels worden gehanteerd. Van vergunningsaanvraag tot bebording. Hier komt ook de keuze voor de digitalisering om de hoek kijken. Het is niet voor niets dat we de Raad hier belang aan hecht: transparantie, eerlijkheid en dingen kloppender maken liggen dicht bij elkaar. In deze lijn hebben wij ook een bijdrage geleverd aan de door de Stadspartij Doesburg ingediende motie. We vinden het eerlijker als bewoners die reeds een vergunning hadden van voor het staande beleid, dus voor 2009, uitgezonderd worden van de regel dat je met een POET geen vergunning krijgt. Dit is toegevoegd aan de motie. We vinden het eerlijker dat het bezit van wel of geen POET omkeerbaar moet zijn voor nieuwe bewoners. Via een omgevingsvergunning. Dit draagt op een positieve manier bij aan de waarde van de huizen en eventuele kosten voor het herstraten voor de POET komen op rekening van degene die de verandering wenst. Daarom hebben we hier ook een bepaling voor opgenomen in de motie. We vinden het transparanter dat evaluatie niet alleen op het stadskantoor of in dit stadhuis plaatsvindt, maar dat de Wijkraad hierin ook wordt betrokken. Dit helpt de Wijkraad belangrijker worden en biedt de mogelijkheid voor wijkbewoners om dingen op hun eigen manier te monitoren en te delen. Ook deze is toegevoegd aan de motie. Er zijn ook zorgen en er blijven vragen. Een van die zorgen is de bereikbaarheid en leefbaarheid van de binnenstad voor bezoekers die slecht ter been, of minder valide zijn. Vaak onze eigen inwoners. De ondernemers in de binnenstad maken zich zorgen over de nabije toekomst van de binnenstad. Hoeveel ondernemers gaan de komende jaren stoppen? Hoe aantrekkelijk en bereikbaar is de binnenstad? We zullen moeten knokken om de binnenstad aantrekkelijk en bereikbaar te houden de komende jaren. Het is daarom goed dat de markt als betaald parkeerterrein gehandhaafd blijft. Zou het college willen nadenken of zij hier nog specifiek oplossingen voor kan aandragen? Wellicht in overleg met de ondernemers en bijvoorbeeld de Stichting Gehandicaptenraad? Het parkeerprobleem voor bezoekers is daarmee niet opgelost. Dit probleem wordt ook al jaren groter. Er staat gelukkig iets over in het coalitieakkoord maar als CDA doen we wederom de oproep: onderzoek de mogelijkheden tot verdiept of ondergronds meerlaags parkeren op de Bleek in combinatie met woningbouw, het liefst in de stijl van de oude Ambachtschool. 2 vliegen in 1 klap. Mooie woningen, geen uitzicht op blik, meer veiligheid en capaciteit. Er leven ook zorgen over de indeling van de zones. De indeling hiervan volgt logischerwijs het stratenpatroon maar kan ter plekke nog best wat onhandige situaties oproepen daarmee. Want aan welke kant van het lijntje mag je parkeren? In straten waar geen parkeerplaatsen voor de deur is kan dit onhandige situaties opleveren. De bewoners hier in de Roggestraat bijvoorbeeld parkeren grotendeels op de vlakbij gelegen Markt. Het kaartje is hier niet geheel duidelijk over. De bijbehorende tabel zegt echter duidelijk dat de Roggestraat (o.a.) een grens is en niet in het vergunningengebied van de Markt valt. Als oud-bewoner van de Roggestraat triggert mij dit om het college te verzoeken hier nauwkeurig naar te kijken en de indeling, waar nodig, slimmer te maken en daarmee de leefbaarheid te garanderen. Wilt u dat toezeggen? De andere zorg gaat over de financiën. Daar moeten we geen euro teveel van uitgeven. Dat is eerlijk richting alle Doesburgers en helpt ons om de beperkte financiële slagkracht die we hebben te behouden. Het college heeft enig, maar beperkt, inzicht gegeven in de kosten van digitalisering en het instraten. Onze vraag aan het college is of zij kan zeggen of zij voor 90% scherp heeft wat de kosten/baten zijn van het nieuwe systeem tov het oude. Als op dit moment de handhavingskosten gelijk blijven omdat we het nu nog niet uitbesteden dan is de vraag: gaan/moeten we het wel gaan uitbesteden en wat is het financiële perspectief daarbij 4000 uur interne besteding parkeervergunningen. Wat zijn de uren excl de toezichthouders? Gaan onze huidige toezichthouders met de nieuwe apparatuur werken? zijn er naast het digitale vergunningensysteem geen structurele (andere, tov het huidige systeem) lasten te verwachten mbt het parkeervergunningenbeleid? orde van grootte: wat zijn de kosten van een update van de software van de controleapparatuur? We hebben lang en vaak gesproken: stellen we eerst het kader vast zodat alles zich kan gaan zetten, we eventueel bij kunnen sturen op detailniveau en dan alles per huis weten of gaan we wederom uitstellen, alles tot op huisniveau in kaart brengen en dan een kader stellen. Voor beide zijn degelijke argumenten. We hebben gekozen voor het eerste. Omdat de kaders voldoen aan de doelstellingen, we eerder al duidelijke richting hebben gegeven als raad en omdat het tijd wordt. We hebben al tijd gekregen, die hebben we goed kunnen gebruiken, daar zijn we dankbaar voor. Nu tijd om als Raad niet alles vooruit te schuiven. Dus laten we starten. Wellicht ziet het college in de tussentijd nog mogelijkheden om de zorgen rondom de kosten van de digitalisering weg te nemen.