Poliflw

Het college, en dus de coalitie van VVD, CDA, D66 en Lokaal Wassenaar!, laten onderzoek na onderzoek uitvoeren. Op vragen van GroenLinks Wassenaar naar welke onderzoeken er lopen en wat deze kosten zijn, blijkt dat er voor bijna €300.000 onderzoeken worden gedaan. Onderzoeken die tot nu toe geen opvolging krijgen. De nieuwste in deze rij is een onderzoek naar het Wassenaarse horeca-probleem.

 

U wist het niet, en eerlijk gezegd ik ook niet, maar Wassenaar heeft blijkbaar een horeca-probleem. Welk probleem vraagt u zich af? Dat weten we eigenlijk niet. Het college laat dan ook, onder leiding van VVD-Wethouder Klaver, onderzoek doen. De kosten voor dit onderzoek alleen al zijn €17.750. 

Volgend jaar gaan het OZB-tarief en de afvalstoffenheffing omhoog, subsidies worden gekort, de bibliotheek raakt een derde van haar vrij besteedbare budget kwijt. Maar in plaats van echte problemen aan te pakken kiest het college ervoor om onderzoek na onderzoek uit te laten voeren. Op vragen van GroenLinks welke onderzoeken er lopen en wat deze kosten zijn, blijkt dat er voor bijna €300.000 onderzoeken worden gedaan. In deze lijst mist Groenlinks Wassenaar ook nog een aantal onderzoeken die wel zijn uitgevoerd. Onderzoek naar een nieuwe vormgeving van het havengebied heeft €165.000 gekost. En ook het onderzoek naar Avalex ontbreekt. De totale kosten zullen dus waarschijnlijk rond de €500.000 euro liggen. Aan onderzoek, niet om daadwerkelijk iets te veranderen in het dorp. 

Wat wordt er met al die onderzoeken gedaan? Niet veel, er is nog geen besluit over een nieuwe sporthal genomen, besluitvorming over een andere manier van afvalinzameling ligt al een jaar stil. Het onderzoek naar een nieuwe invulling van het havengebied ligt sinds oktober vorig jaar in een bureaula te verstoffen. Het college van VVD, CDA, D66 en Lokaal Wassenaar! heeft hier simpelweg nog geen besluit over genomen. 

Wassenaar heeft geen horeca-probleem, Wassenaar heeft last van een weifelend college. Van wethouders die geen besluiten durven nemen en van coalitiepartijen die hierover het gesprek niet aan durven gaan. Zolang de gemeenteraad en het college dit niet onderkennen blijven we doormodderen. GroenLinks legt zich hier niet bij neer en zal de problemen blijven benoemen en met alternatieven komen. Het kan namelijk ook anders! Ik had dit graag in de raadsvergadering willen bespreken. De coalitie, onder aanvoering van de VVD, hebben dit debat echter geblokkeerd. In de eerst komende commissievergadering wil GroenLinks dit opnieuw op de agenda zetten. Heeft u ideeën of ziet u andere zaken die niet goed gaan? Ik hoor het graag zodat we er wat aan kunnen doen.

Aart van Sloten

Fractievoorzitter GroenLinks Wassenaar

avsloten@wassenaar.nl

Het aanpakken van klimaatveranderingen begint bij ieder van ons. Iedereen kan daaraan bijdragen. Ook de politiek heeft hier een essentiële rol in, landelijk, lokaal en provinciaal. Met een stem op GroenLinks op 20 maart kiest u voor een duurzaam en groen Zuid-Holland. U kiest daarmee ook voor een verandering in de Eerste Kamer. Met stemmen op GroenLinks verliest het kabinet Rutte 3 er zijn meerderheid.

GroenLinks Zuid-Holland staat voor ‘groen leiderschap’. Dit betekent dat er geïnvesteerd wordt in schone energie, in openbaar vervoer en in fietspaden. Waar gekozen wordt voor de toekomst, voor de volgende generaties. En het lijkt zo vanzelfsprekend, maar het is de vervuiler die betaalt! In Zuid-Holland staat de natuur onder druk. Wat is er nou nog echt over van het Groene Hart. We kunnen er in Wassenaar over meepraten. Hoeveel groene buffer komt er straks écht tussen ons dorp en Katwijk. Hoeveel meer wordt er nog gegoocheld met cijfers en vierkante meters? Op 20 maart groen stemmen betekent ook stemmen voor méér natuur en niet voor minder. We hebben onze duinen, polders en bossen meer dan ooit nodig, ook om te ontspannen! En wie weet, misschien wordt Meijendel ooit weer een echt stiltegebied. Want GroenLinks is tegen uitbreiding van vliegvelden. De grenzen zijn bereikt. Met het inzetten op snelle, goedkope en internationale treinen kunnen duizenden vluchten worden vervangen. U kunt onze ambities waarmaken. Door 20 maart te gaan stemmen en het juiste vakje rood te kleuren!

 

Deze week precies twee jaar geleden, op 20 maart 2016, ging de Turkijedeal in, die de trek van vluchtelingen en migranten via Turkije en de Griekse eilanden naar West-Europa moest stoppen. Europarlementariër Judith Sargentini maakt de balans op.

Volgens de deal voerde Turkije zijn grenspatrouilles op zodat smokkelbootjes niet meer konden vertrekken en ging akkoord met het terugnemen van Syriërs die die overtocht toch hadden gemaakt. In ruil daarvoor bood de Europese Unie drie miljard aan financiële steun voor de opvang van vluchtelingen in Turkije en beloofde het voor iedere teruggestuurde Syriër een kwetsbare vluchteling vanuit Turkije op te nemen. 

Doorslaand succes

Twee jaar later lijkt de deal – samen met het grenshek tussen Macedonië en Griekenland – voor regeringen in West-Europa een doorslaand succes: er konden asielzoekerscentra dicht. Maar een bezoek aan Lesbos en Chios toont de wrange realiteit. De vluchtelingen op de Griekse eilanden verkeren nog steeds in doffe ellende. Zij arriveerden na 20 maart 2016 en komen daarom niet in aanmerking om hervestigd te worden naar een ander land in Europa. Teruggestuurd naar Turkije worden ze vooralsnog ook niet. Verschillende rechtszaken in Griekenland daarover lopen nog en de Griekse regeringspartij Syriza twijfelt aan de opvang in Turkije, ook al is Turkije volgens Griekenland officieel een veilig land voor vluchtelingen

Dat vluchtelingen niet terug zouden kunnen naar Turkije omdat het er niet veilig is, kon je zien aankomen. En als er niemand terug gaat, dan hoeven Europese lidstaten ook geen vluchtelingen uit Turkije naar de Unie te halen. In 2017 bleef de teller steken op tienduizend hervestigde Syriers. Nederland nam er daarvan - een oog koning - tweeduizend voor zijn rekening. 

Ondertussen oordeelde het Europees Hof van Justitie dat de Turkijedeal geen internationaal verdrag is en dat de Europese Commissie en de Europese Raad officieel geen partij zijn. Hierdoor acht het Hof zichzelf niet bevoegd om te oordelen over de zaken van de vluchtelingen die onder de Turkije deal vallen. 

Libië

Twee jaar na de deal met Turkije is dit het resultaat; Turkije houdt vluchtelingen tegen, Europa betaalt maar is niet juridisch aansprakelijk en de beloofde hervestiging komt niet van de grond. Op de eilanden zitten duizenden mensen vast zonder enig uitzicht op verbetering. Toch wordt de Turkijedeal aangehaald als een formule die elders navolging verdient. Laten we nu eens kijken wat er de laatste maanden in Libië is gebeurd. 

Europa heeft de Libische grenswachten getraind en van snelle boten voorzien. Sinds de Libiërs hun eigen wateren weer patrouilleren, komen er aanzienlijk minder migranten aan in Italië. We weten dat migranten die door de Libische kustwacht uit het water worden gered, in een onmenselijk detentiekamp in Libië verdwijnen. Drenkelingen die door schepen met Europese vlag gered worden, mogen niet terug naar Libië, want wij beschouwen dat land als onveilig. 

'Officiële detentiekampen'

Na de berichtgeving over de mensonterende situatie in de detentiekampen in Libië is er een grootschalige evacuatie op gang gekomen, geleid door de Internationale Organisatie voor Migratie en betaald door de Europese Unie. De illegale gevangenissen, gerund door mensenhandelaars, liggen nog buiten ieders bereik. Migranten worden uit de officiële detentiekampen bevrijd en terug naar huis gebracht. Vluchtelingen, die thuis het risico op vervolging lopen, worden met hulp van VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR in Niger gehuisvest. Met de regering van Niger is afgesproken dat dit tijdelijk is en dat Europese landen bereid zijn om deze vluchtelingen in Europa op te nemen. 

Van de naar schatting 47.000 vluchtelingen in Libië zijn er tussen november en februari 1.020 naar Niger overgebracht. Tot nog toe mochten er slechts vijfentwintig naar een Europees land (Frankrijk) vertrekken. Deze week werd bekend dat de UNHCR tijdelijk gestopt is met het evacueren van vluchtelingen van Libië naar Niger, omdat te weinig Europese landen hun belofte aan Niger nakomen. 

Twee jaar na de Turkijedeal lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Libië houdt ze tegen, Europa betaalt maar is niet juridisch aansprakelijk en de beloofde hervestiging komt niet van de grond. Uitkomst: mensen zitten vast zonder enig uitzicht op verbetering. Deze formule werkt niet.