Poliflw

September 2019 zette de PvdA Heiloo een enquête uit onder de sportverenigingen van Heiloo. 53 verenigingen zijn aangeschreven, 32 verenigingen reageerden.

Resultaten onderzoek: regie vanuit de gemeente ontbreekt, sportverenigingen voelen zich niet gezien, ervaren willekeur in wie er subsidie of accommodaties krijgen en hun leden sporten vaak in slecht onderhouden en verouderde accommodaties.

De resultaten worden nog bestudeerd door de projectgroep Sport, cultuur, natuur en welzijn van de PvdA Heiloo. Omdat maandagavond 7 oktober de exploitatie van de binnensportaccommodaties in de gemeenteraad wordt besproken, komen we nu al met de eerste bevindingen uit dit onderzoek naar buiten.

Deze zijn namelijk relevant voor de beslissing die de gemeenteraad maandag neemt. Het voorstel van Heiloo2000, VVD en CDA is om de exploitatie van die binnensportaccommodaties uit te besteden aan een derde partij, die ook de sportaccommodaties in Castricum op zich zal nemen. Dit is vooral een maatregel die is gericht op het beheersen van de kosten.

Als dit voorstel maandag wordt aangenomen, betekent dat dus nog meer bezuinigen op sportvoorzieningen in Heiloo, zonder de verenigingen te raadplegen en zonder visie op wat de gemeente aan sportvoorzieningen in Heiloo wil hebben (en voor wie).

Resultaten onderzoek De meest opvallende bevinding uit ons onderzoek is dat een flink aantal sportverenigingen willekeur ervaart in de manier waarop de gemeente omgaat met subsidies en ondersteuning. De ene vereniging huist in een mooi gebouw en krijgt subsidie, de andere vereniging wacht al jaren op een noodzakelijke opknapbeurt, heeft geen geschikte accommodatie en/of ontvangt geen subsidie.

Verenigingen geven aan graag meer regie van de gemeente te zien, waarbij ze wensen dat de gemeente alle verenigingen betrekt. Veel verenigingen zeggen nu geen of nauwelijks contact met de gemeente te hebben, en hebben daar wel behoefte aan. Doordat subsidies de laatste jaren zijn gedaald, zijn bij veel verenigingen bovendien de contributies flink gestegen.

Binnenkort komen we met een uitgebreide analyse van de resultaten van de enquête, hieronder enkele citaten van respondenten: – ‘De ambtenaren zijn kundig, maar de wethouder houdt vernieuwing tegen.’ – ‘Er is geen ondersteuning van de gemeente. De gemeente Heiloo is slechts eigenaar van de sportvelden en verder alleen maar een partij waarvan wij in toenemende mate last hebben, omdat zichtbaar is dat men bij voortduring bezig is de kosten van sport te verlagen, zonder te willen nadenken over sportbeleid. Met overleg en samenwerking is geld te bespraken, maar de gemeente doet niets.’ – ‘Verenigingen kampen met problemen die schreeuwen om een visie van de gemeente als eigenaar van de sportvelden. Deze gemeente zit echter angstvallig op haar hand alleen maar te bezien hoe ze zo snel mogelijk de kosten voor sport naar beneden kan krijgen.’ – ‘Ik begrijp nog steeds niet waarom de sportverenigingen in Heiloo zo verschillend worden behandeld (lees gesubsidieerd en gefaciliteerd).’ – ‘Niemand komt er met zijn subsidieverstrekking meer tussen, want dit gaat al jaren naar dezelfde verenigingen en stichtingen in Heiloo.’ – ‘Stel in Heiloo een sport-coördinator aan met mandaat, in plaats van een sportraad die niet wordt gehoord.’ – ‘De gemeente moet met spoed regelen dat alle verenigingen aan tafel komen en de gemeente moet beleid gaan maken. Een tweede sporthal bijvoorbeeld past hier prima in. De gemeente moet nu al gaan bouwen aan het sportpark van de toekomst, gebaseerd op de wensen van de toekomst, zowel op ecologisch als op maatschappelijk vlak. Dus: de gemeente moet een actieve partner in sport worden in plaats van de zak geld die ze nu vormt.’ – ‘De gemeente moet de subsidie en de accommodatie verbeteren. Met de subsidie kunnen we o.a. materiaal verbeteren. En het zou fijn zijn als onze hoofdzaal goed nagekeken wordt op klimaatbeheersing. Het is te koud, te warm, te nat of er is droge lucht. Hierdoor gaan onze spullen eraan.’ – ‘Ik denk dat er alleen zaken kunnen veranderen als de gemeente alle verenigingen op gelijke wijze behandelt. Daar ligt een eerste prioriteit. – ‘We werken samen met een vereniging uit Heerhugowaard. Deze vereniging wordt actief financieel ondersteund vanuit die gemeente. Wij krijgen nul komma niks.’ – ‘Er is geen ondersteuning vanuit de gemeente meer. Alles draait om vrijwilligers’. – ‘We krijgen al jaren hetzelfde antwoord van de gemeente. “We zitten aan het subsidieplafond.” En dat verandert dus nooit. Puur oneerlijk dus!!!’ – ‘We zijn maar een heel simpele club. We hebben wel eens contact met de buurtsportcaoch, maar veel activiteiten zijn toch gericht op de grote verenigingen en jongere doelgroepen.’ – ‘Er zou meer nadruk moeten komen op gezond ouder worden. Ook Heiloo is aan het vergrijzen. Meer nadruk op gezond ouder worden is belangrijk, en de bewustwording daarover is mijns inziens mede een taak voor de gemeente.’ – ‘Ik weet van geen steun van de gemeente aan sportactiviteiten.’ – ‘De gemeente informeert nooit bij de verenigingen naar de situatie, noch verdiept de gemeente zich de maatschappelijke situatie en het verenigingsleven. Als er iets te vieren is, staat de gemeente vooraan, dan is steevast het antwoord: doe maar een voorstel. De gemeente realiseert zich niet dat zij door eigenaarschap van de meeste sportvelden, zich actief moet opstellen, met name omdat het van belang is dat sporten in de toekomst in de gemeente behouden blijven. Dit loopt momenteel een risico. Veel verenigingen dateren uit de tijd van de verzuiling, hetgeen ook geldt voor opstellen. Zonder actieve inbreng van de gemeente wordt sporten straks onbetaalbaar.’ – ‘De subsidie vanuit de gemeente is teruggeschroefd. Het gevolg is dat de contributies omhoog moesten.’ – ‘Doordat de subsidies omlaag zijn gegaan is de contributie gestegen. Een ander gevolg is dat er minder geld is voor extra dingen die het verenigingsleven leuk maken. Versobering is het sleutelwoord. Er is een risico dat een negatieve spiraal ontstaat.’ – ‘Onze accommodatie is niet ideaal, maar er is geen betere plek.’ – ‘De accommodatie waar wij zitten is verouderd met slechte service en bovendien erg duur.’ – De omheining van onze accommodatie is in slechte staat. De sloten op toegangspoorten zijn van abominabele kwaliteit.’ – ‘De zalen zijn vies en er is geen goede schoonmaak. De klimaatbeheersing is ronduit slecht.’ – ‘De accommodatie is verouderd. Kleedkamers zouden worden opgeknapt, maar dat is niet gebeurd. Er is te weinig zaalruimte.’ – ‘We zijn heel benieuwd of het resultaat van deze enquête zal leiden tot actie binnen de gemeente. Gemeente die dit actiever doen zijn er legio, kijk bijvoorbeeld naar Alkmaar.’ – ‘Een pro actievere opstelling van de gemeente naar de verenigingen is gewenst. Meer dan de buurtcoache in elk geval.’ – ‘We ervaren weinig interesse vanuit de gemeente en de politiek, terwijl we met meer dan 1000 leden wel van betekenis denken te zijn voor Heiloo.’

Het bericht Onderzoek onder sportverenigingen in Heiloo – persbericht verscheen eerst op PvdA Heiloo.

Op maandagavond 8 juli vonden de algemene beschouwingen plaats over de Kadernota 2020. Hieronder vindt u de tekst zoals die is uitgesproken door Ko Hemminga. De PvdA geeft aan wat goed gaat, maar mist ook een visie van het college en maakt zich zorgen over de financiële risico’s die de gemeente loopt.

Voorzitter, wethouders, raadsleden, belangstellenden en luisteraars van Beat FM,

Voor ons ligt opnieuw een beleidsarme kadernota. Na de vijf jaar dat het college van H2000, VVD en CDA nu aan het roer staat, hoeft dit geen verrassing te zijn.

De PvdA mist in de plannen ook dit jaar weer een heldere visie over de toekomst van Heiloo. Waar willen we over vijf jaar staan als het gaat over bijvoorbeeld de sport- en cultuurvoorzieningen, de opgave van verduurzaming, onze sociale voorzieningen? Wat doet dit college aan het schreeuwend gebrek aan betaalbare woningen? Aan het verkeer dat dreigt vast te lopen? Dit college geeft daar geen uitgewerkte visie op. En dat is zonde.

Maar er veranderden het afgelopen jaar ook dingen ten goede in Heiloo: op veel perken die de gemeente onderhoudt, groeien nu wilde bloemen en is er ruimte gelaten voor hoog gras. Heiloo doet enthousiast mee aan het bijenlint en dat stemt vrolijk. Ook de manier waarop burgers nu betrokken worden bij de plannen voor het centrumgebied ’t Loo juichen we toe. Het luisteren naar de wensen en bezwaren van inwoners vinden we belangrijk, en we hopen dat het college het komend jaar deze positieve initiatieven doorzet en uitbreidt.

Het meerjarenperspectief

Maar, en nu word ik somberder, wij maken ons ook serieus zorgen. Tijdens de vorige raadsvergadering bleek dat het college een alarmerende tussentijdse managementletter van de accountant maandenlang onder de pet heeft gehouden, en de raad maanden in het ongewisse heeft gelaten over gigantische financiële tegenvallers van bijna negen ton.

Dat heeft ons vertrouwen in dit college ernstig geschaad. En dat maakt ook dat we de geschetste cijfers voor 2020 en 2021 met de nodige scepsis bekijken.

Opnieuw wordt een zogenaamd sluitende begroting gepresenteerd voor de komende jaren. Maar in hoeverre kunnen wij vertrouwen dat deze cijfers deugen en deze geen luchtfietserij zullen blijken te zijn, net als de jaarcijfers over 2018?

Wat dit jaar gebeurde, het niet informeren van de raad over grote financiële tegenvallers en over zorgen van de accountant, mag wat de PvdA betreft, nooit meer gebeuren.  Om grip op het proces te houden dienen wij hiervoor een motie in om de accountant extra te laten rapporteren aan de gemeenteraad over de actuele stand van zaken.

Dit college spreekt ook nu weer vrolijk van een sluitende begroting maar ook voor de komende jaren zijn er grote risico’s:

De kosten voor de jeugdzorg en ontoereikend budget vanuit het Kabinet en de BUCH organisatie die niet in control is volgens de accountant, zijn niet helder in beeld. En de werknemers van de BUCH hebben een verlofstuwmeerrisico van € 2 miljoen, dat in 2022 zal verjaren. Het is de taak van het College om voor adequaat management te zorgen. Dat een deel van de verantwoordelijkheden getrapt zijn georganiseerd via de BUCH, doet hier niets aan af. Het college is naar de raad en burgers hiervoor primair verantwoordelijk. Niet voor niets, heb ik eerder al gewezen op de daadwerkelijke uitvoering van de twee aangenomen moties over de kwaliteitsverbetering en het besparingspotentieel, bij het BUCH besluit op 24 juni 2015. Nog zo’n risico: een deel van het personeel voor het sociaal team wordt betaald uit de reserves ‘sociaal domein’. Als dat potje leeg is, zakt de zorg voor kwetsbare inwoners weer als een plumpudding in elkaar. Hoezo een structureel evenwichtige begroting? Forse risico’s zijn er, zoals bekend, bij de grote projecten A9 en de spoorwegondertunneling Vennewatersweg. Voor de A9, leidt het Programma Aanpak Stikstof op z’n minst tot vertraging, hogere kosten en wellicht dat het de gehele afslag om zeep helpt. In dat geval heeft Heiloo voor “Lauw Loene” véél te dure gronden en gebouwen aangekocht. Vanuit het college is nog steeds geen impactanalyse voor Heiloo gemaakt. Blijkbaar denkt het College dat het allemaal wel met een sisser zal aflopen. Gezien het crisisoverleg op de Ministeries in Den Haag, is dit toch echt de vraag. Daarbij komt de eindafrekening van de spoorwegonderdoorgang in 2020, waarbij een eventueel tegenvallend resultaat volledig voor rekening van de gemeente Heiloo komt. Ook het nog steeds niet laten taxeren van strategische gronden voor zover nog niet in exploitatie genomen binnen Zandzoom, is typerend voor het beleid van pappen en nathouden van dit College. Ook dat kan tot een aanzienlijke afboeking leiden. Dan loopt er nog een BTW dispuut met de belastingdienst. Hiervan wegkijken is niet de juiste weg.

De fracties van H2000, VVD en CDA zouden zich dit moeten aantrekken. Het gaat om meer, dan met het huidige college de finish in 2022 te halen. Goed bestuur vraagt om daadwerkelijk rentmeesterschap.

Waar gaat Heiloo naar toe?

Zoals gezegd: deze kadernota is een beleidsarm stuk. De PvdA mist in de plannen een heldere visie over de toekomst van Heiloo. De afgelopen 5 jaar is het subsidieplafond voor cultuur, sport en welzijn van € 1,9 miljoen met 1/3 gekortwiekt naar € 1,25 miljoen in 2019. Voor 2020 wordt uitgegaan van een indexering met 1,5% , terwijl de CAO lonen bijvoorbeeld bij het sociaal werk met bijna 5% in 2020 worden verhoogd. Kortom, verdere kaalslag.

Ook de brandbrief van de Sportraad Heiloo van 1 juli geeft het gebrek aan beleid aan. Veel accommodaties zijn verouderd, vanuit het dorp klinkt de roep om meer binnensportruimte: wat is de visie van het college?

Wij roepen het College in een motie op, om uiterlijk voor 1 september aanstaande met een gedegen inhoudelijke reactie te komen op de brandbrief van de Sportraad en hierin de noodzakelijke helderheid te geven.

De PvdA vraagt ook aandacht voor de mogelijkheid als Heiloo aan te sluiten bij Stichting De Waaier in Alkmaar. Deze stichting verbindt het bedrijfsleven met de maatschappelijke organisaties om zonder kosten elkaar te helpen. Een mooi voorbeeld van maatschappelijk ondernemen waar in Alkmaar, Heerhugowaard en Langedijk al wordt gewerkt. Wij vragen in een motie om als Heiloo hierbij aan te sluiten.

Kortom: we verwachten meer van dit college: wij vragen een visie op onze sport, cultuur en welzijnsvoorzieningen voor de toekomst. En wij vragen een financieel beleid dat getuigt van rentmeesterschap: dat de rekening niet doorschuift.

Want de financiële positie van Heiloo is een achilleshiel.

Het bericht Vooruitblik 2020 verscheen eerst op PvdA Heiloo.

Bij de gemeenteraadsvergadering van 24 juni 2019 lagen de jaarstukken 2018 ter bespreking voor. Taaie kost. Maar zeker niet onbelangrijk. Hieronder de inbreng van PvdA-fractievoorzitter Ko Hemminga.

 

Voorzitter,

Heiloo: dit jaar een minnetje, komende jaren een plus. Dit was het bericht waarmee het College de cijfers vorig jaar, met trots, aan de pers presenteerde. Wanneer je nu de jaarcijfers bekijkt, is er een volstrekt ander beeld van de werkelijkheid.

Eind 2018 werd uitgegaan van een relatief klein tekort van € 61.000. In de goedgekeurde eindcijfers 2018 blijkt – binnen 5 maanden – het werkelijke tekort € 868.000 negatiever uit te komen.

Het komen tot de jaarrekening 2018, geeft de PvdA het beeld van het College in een de rollercoaster in de Efteling,  waar ‘met geknepen billen’ een steile baan naar beneden is afgelegd.

Bij het lezen van tussentijdse managementletter d.d. 8 januari van de accountant, moet de schrik,  er goed in hebben gezeten. Teleurstellend is het gebrek aan openheid vanuit het College hierover.

De auditcommissie, hét orgaan van de raad als het de gemeentelijke financiën gaat, is niet hierover geïnformeerd door de wethouder Dellemijn. De auditcommissie is zelfs de afgelopen periode twee keer komen te vervallen omdat er niets te bespreken was..

Vrijdag is de managementletter van 8 januari, op mijn verzoek donderdag in de auditcommissie, met de raad gedeeld. Schrijnend maakt het, dat inmiddels helder is, dat de portefeuillehouder in Castricum begin dit jaar deze stukken wel gedeeld heeft met de Raad.

Het lijkt erop dat in Heiloo belangrijke informatie, blijkbaar onder de pet wordt gehouden.

De algemene reserves zijn opgepimpt met het “vrijvallen” van de verliesvoorziening Boekelermeer. Maar moet in de praktijk nog wel bewezen dat dit ook daadwerkelijk wordt verdiend of dat de gemeente zich rijk rekent.

 

De onttrekking van 800.000 uit de reserve van de bibliotheek en de toevoeging 425.000 euro de geluidwal Oost in de algemene reserve,  is make-up waarbij ons inziens het College de problemen naar de toekomst verschuift, met alle gevolgen van dien.

 

Daarbij komt dat -ondanks de stevige aandrang van de accountant- , de strategische gronden voor zover nog niet in exploitatie genomen binnen Zandzoom,  nog steeds niet op daadwerkelijke waarde zijn getaxeerd en dit mogelijk tot een afwaardering gaat leiden.

Van het College daarom ook  graag de harde garantie dat dit uiterlijk voor Q4 is afgerond, en de uitkomst wel direct naar de raad gaat. Dit om inzicht in mogelijke afboeking te hebben.

Dit geldt over voor mogelijke tegenvallers in de twee grote projecten. De afslag A9 waar veel extra onzekerheid is door de PAS-wetgeving met betrekking tot extra de stikstofuitstoot en waarbij  het niet onmogelijk is dat het gehele project sneuvelt. Ook is er eventueel extra meerwerk spoorwegonderdoorgang Vennewatersweg, dat geheel voor risico van Heiloo wordt gerealiseerd.

De PvdA heeft grote moeite met de gemakzucht waarmee dit College reageert op een verlies van bijna 1 miljoen aan gemeenschapsgeld. De ‘getrapte verantwoordelijkheid’ naar de BUCH impliceert niet dat het DB met schone handen staat. Het is de taak om voor adequaat management te  zorgen.

Het college is naar de raad en burgers hiervoor primair verantwoordelijk. Vandaag, is het exact vier jaar geleden, dat door de raden van Bergen, Uitgeest, Castricum en Heiloo, met de tegenstem van de PvdA Heiloo, het besluit tot de ambtelijke werkorganisatie BUCH is genomen. Met inmiddels een extra investering van 4 miljoen aan ICT en een verbeterplan van 1,6 miljoen,  is het nog steeds niet op orde in de BUCH werkorganisatie.

Dat in de jaarcijfers, een dotatie dubieuze debiteuren is opgenomen, waar feitelijk staat, dat € 666.000, ergo bijna 70 % op een uitstaand debiteurensaldo van €968.000, dubieus is, geeft klip en klaar aan dat het financieel volstrekt niet op orde is.

De accountant geeft helder aan, dat de BUCH werkorganisatie niet in control is. Bij de risicobeheersing komt wanneer het verder mis gaat, dit opnieuw voor rekening van de BUCH gemeenten. Daarbij is ook  bijv. het verlofstuwmeer met een omvang van 2 miljoen euro,  een aanzienlijk risico omdat de uitbetaling in 2022 verjaard.

Hoe kijkt het College hierna en de toekomst ontwikkeling van de BUCH? Wordt er wel gehandeld naar hetgeen in de 2 aangenomen moties op 24 juni 2015, is vastgelegd?

Het voorstel om € 929.000 in mindering op de algemene reserve te brengen met een huidige leningenportefeuille van ca. € 53 miljoen, ziet de PvdA als potverteren.  (algemene reserve is eind 2018 € 10,6 miljoen) De vraag is in hoeverre, ook gezien de risico’s bijv.  in de grote projecten, dit verantwoord is.

 

 

Het bericht Een tekort van negen ton verscheen eerst op PvdA Heiloo.

PvdA, GroenLinks, SP en de Progressieven van Heiloo, Alkmaar, Bergen, Castricum, Den Helder, Drechterland, Enkhuizen, Heerhugowaard, Hollands Kroon, Hoorn, Koggenland, Langedijk, Medemblik, Opmeer, Schagen, Stedebroec, Texel en Uitgeest trekken gezamenlijk op voor een betere specialistische jeugdzorg in onze regio.

We hebben gezamenlijk een discussienota gemaakt (hieronder) die we van juli tot en met september zullen bespreken in onze 18 gemeenteraden.

Waarom deze 18 gemeenten? Omdat deze Noord-Hollandse gemeenten gezamenlijk de jeugdzorg plus bovenregionaal hebben aanbesteed. Tot op heden zijn de gemeenteraden niet betrokken geweest in de discussie hierover. Ze zijn enkel op de hoogte gesteld van de uitkomst van de aanbesteding en de consequenties voor de zorgaanbieders. De progressieve partijen van de 18 Noord-Hollandse gemeenten luiden nu de noodklok.

Met deze nota willen we een open debat met hun collega-raadsleden op gang brengen. We zijn van mening dat de gemeenteraden veel meer betrokken moeten worden omdat het over ‘onze kinderen’ gaat, en omdat er nu heel veel niet goed gaat in de specialistische jeugdzorg. Daar zijn de gemeenten verantwoordelijk voor.

We willen met deze discussienota bereiken dat onze 18 gemeenteraden:

zich uitspreken over de randvoorwaarden voor goede (gesloten) jeugdzorg; kaders stellen voor de samenwerkingsrelatie die wordt aangegaan met de zorgaanbieder alsook; alsook de wijze van financieren. Discussienota Jeugdzorg Plus

Goede Jeugdzorgplus voor onze kinderen Bouwen aan een stabiel netwerk rondom kinderen die gespecialiseerde Jeugdzorg nodig hebben 

Stellers: fracties van PvdA, GroenLinks, SP en Progressieven in Noord-Holland Noord Doel: het formuleren van gezamenlijke kaders voor de financiering van Jeugdzorgplus in Noord-Holland Noord

Inleiding 

De zorg voor jeugd en jongeren is sinds de decentralisaties een integrale verantwoordelijkheid voor gemeenten. Met verreweg de meeste kinderen (en jongeren) gaat het gelukkig goed. Met sommige, al dan niet tijdelijk, wat minder. Zij doen een beroep op (ambulante) jeugdzorg. Met een deel van deze kinderen gaat het nog minder goed. Voor hen is er specialistische jeugdhulp, onder andere in de vorm van jeugdzorgplus, een vorm van gesloten jeugdhulp.

We bevinden ons momenteel in een nieuwe fase van de decentralisaties. Na de transitie, de overgang van de zorg van het Rijk en de provincie naar de gemeenten, zitten we nu in een fase van transformatie. In iedere regio is hiervoor een transformatieplan opgesteld, waarin de regiogemeenten hun ambities ten aanzien van de jeugdzorg geformuleerd hebben.2 De jeugdzorgplus heeft hierin een bijzondere plaats, omdat deze bovenregionaal aanbesteed wordt. Jeugdzorgplus is zeer specialistische zorg die, gelukkig, maar zo weinig ingezet hoeft te worden dat een betaalbare voorziening alleen te realiseren is als deze een groot aantal gemeenten bedient. Daarom is momenteel ook expliciet gekozen voor een model met één aanbieder van jeugdzorgplus voor alle 18 gemeenten in Noord-Holland Noord.

Tegelijkertijd maakt die bovenregionale samenwerking het ook lastig met elkaar het gesprek aan te gaan over de toekomst van de jeugdzorgplus. De opstellers van dit discussiestuk zijn van mening dat er iets moet veranderen aan de jeugdzorgplus. Niet aan de inhoud van behandelingen, dat laten we graag en met alle vertrouwen over aan de professionals, maar aan de manier waarop de gezamenlijke gemeenten deze zorg organiseren. In dit stuk zetten we uiteen waarom we dat vinden en wat we vinden dat er anders zou moeten.

Iedereen wil de beste zorg voor deze kwetsbare kinderen. De ouders, hulpverleners, gemeenteraadsleden, wethouders, de Tweede Kamer en de minister. Die gedeelde ambitie is ons gezamenlijk vertrekpunt en ook de reden dat we dit, in 18 gemeenten tegelijkertijd, agenderen. Wij denken dat een discussie kan leiden tot een betere gezamenlijke bovenregionale visie op de randvoorwaarden voor die goede zorg. Laten we de tijd nemen om hier serieus met elkaar over in gesprek te gaan.

Wat is jeugdzorgplus? 

De term JeugdzorgPlus wordt gebruikt voor gesloten jeugdhulp. Opname en verblijf van jeugdigen in gesloten accommodaties is geregeld in de Jeugdwet. Het gaat om een zeer intensieve vorm van residentiële jeugdzorg. Het betreft een 24-uurs opname op een gesloten behandelgroep waarbij, indien nodig, aanvullende vrijheid beperkende maatregelen kunnen worden ingezet. De doelgroep van JeugdzorgPlus bestaat uit jongeren met ernstige gedragsproblemen, vaak in combinatie met een psychiatrische stoornis, een verstandelijke beperking en/of verslavingsproblematiek. In een aantal gevallen gaat het ook om jongeren die (tegen zichzelf) in bescherming genomen moeten worden, bijvoorbeeld in geval van loverboy problematiek. Een van de wettelijke voorwaarden voor een machtiging gesloten jeugdhulp is dat de jeugdige zich onttrekt aan de noodzakelijke hulp of behandeling.

Er maken (gelukkig) maar relatief weinig jongeren gebruik van jeugdzorgplus. In het Zorggebied Noord-West (de provincies Noord-Holland en Utrecht) zijn er jaarlijks 400 die door de rechter in een jeugdzorgplus-instelling geplaatst worden.4 Omdat jongeren daar niet het hele jaar zitten, is er in de regio Noord-Holland-Noord totaal een capaciteit van ca. 50 plaatsen nodig voor jeugdzorgplus.

Waarom moet de gemeenteraad zich hierover uitspreken? 

Een van de gedachten achter de decentralisaties in het sociale domein was dat gemeenten, vanuit hun kennis van de specifieke lokale situatie, zelf integraal verantwoordelijk zouden worden voor de zorg voor minderjarigen. De combinatie van integrale verantwoordelijkheid en de wens voor meer maatwerk, maakte de gemeente de aangewezen bestuurslaag om de jeugdzorg bij te beleggen.5

Tegelijkertijd wordt in verschillende onderzoeken geconstateerd dat de gemeenteraden te weinig betrokken zijn (geweest) bij, bijvoorbeeld, het vaststellen van de doelen van de transformatie van de jeugdzorg.6 Als een van de oorzaken hiervoor wordt de complexiteit van bovenregionale samenwerking genoemd.7 Daarnaast spelen landelijke regelgeving en tijdsdruk een rol.

De opstellers van dit discussiestuk zijn van mening dat dit geen wenselijke situatie is. Jeugdzorgplus gaat over ‘onze’ kinderen, waar de gemeente verantwoordelijk voor is. Daarnaast hebben we het afgelopen najaar gezien dat veranderingen in de jeugdzorgplus tot maatschappelijke onrust kunnen leiden. Daarom vinden wij dat we ons er over uit moeten spreken. Vier uitgangspunten moeten volgens ons hierbij vooropstaan.

Vier uitgangspunten 

1. Het kind staat voorop 

Het belang van het kind moet altijd voorop staan. Discussies over geld, randvoorwaarden, inkoopprocedures of wisselingen van aanbieder mogen nooit ten koste gaan van deze kwetsbare kinderen. Bovendien is het in het belang van jeugdigen om, voor zover mogelijk, binnen de regio de juiste hulp te krijgen en zo min mogelijk naar andere regio’s – of zelfs provincies – te worden overgeplaatst.

2. Samenwerken aan innovatie 

Dat er iets moet veranderen in de Jeugdzorgplus, daar is iedereen het over eens. De transformatieagenda 2018-2020 van de regio Alkmaar stelt bijvoorbeeld als ambitie: “We willen het verblijf beperken van kinderen in traditionele verblijfsinstellingen door de ambulante jeugdhulp dichterbij en meer integraal aan te bieden, alternatieve woon- en verblijfsvormen te creëren en meer ruimte te scheppen voor jeugdhulp in gezinsvormen. Hiermee komt hopelijk ook een einde aan het ‘doorschuiven’ van kinderen van instelling naar instelling omdat iedere aanbieders uitsluitend binnen het eigen specialisme behandelt.”

Om die gewenste innovatie van de grond te krijgen, moeten echter twee valkuilen vermeden worden. Enerzijds moet voorkomen worden dat de organisatorische belangen van jeugdzorgaanbieders de boventoon gaan voeren. Anderszijds moet voorkomen worden dat gemeentelijk ‘wensdenken’ leidt tot veranderambities die niet te realiseren zijn. Om deze balans te bewaken, is het van belang dat de gemeenten en de zorgaanbieder continu met elkaar in gesprek blijven. Niet eenmalig bij het vaststellen van een aanbesteding of het goedkeuren van een subsidieaanvraag, maar ook tijdens de looptijd.

Samenwerking betekent niet alleen samenwerking tussen gemeenten en zorgaanbieder, maar ook samenwerking tussen jeugdzorgaanbieders (en andere partijen) onderling. De complexe zorg die jongeren in een jeugdzorgplus-instelling nodig hebben, vraagt vaak ook expertise van anderen. Van psychiaters, van specialisten op het gebied van loverboy-problematiek, van gedragsdeskundigen of verslavingszorg. Bovendien hebben jongeren scholing nodig, ook tijdens hun plaatsing. En wellicht een appartement met begeleid wonen, of andere vormen van ambulante zorg als ze er weer uit komen. Uit landelijk onderzoek blijkt dat minimaal 10-20% van de jongeren langer in de jeugdzorgplus zit vanwege het ontbreken van goede vervolghulp.9 Een jeugdzorgplus-behandeling is daarmee automatisch een deel van een veel uitgebreidere keten, verzorgd door een netwerk van zorgaanbieders.

Wat ons betreft zou juist dat netwerk versterkt moeten worden. Aanbieders van verschillende vormen van zorg, van onderwijs, van (jongeren)huisvesting, moeten elkaar goed kunnen vinden en samen kunnen kijken hoe het specifieke belang van ieder specifiek kind het beste gediend is. Deze ketenverantwoordelijkheid moet goed geregeld zijn, waarbij de rol van de gemeente als regievoerder essentieel is.

Focus op langdurige relaties 

In de Jeugdzorgplus is het onderhouden van langdurige relaties van niet te onderschatten belang. Organisaties, maar ook personeel van een organisatie, moeten de zekerheid hebben dat de gemeentelijke financiering niet van de ene op de andere dag opdroogt. Investeringen in personeel, in vernieuwende behandelingen, in onderzoek, in opleidingsplaatsen en in huisvesting moeten de kans krijgen zichzelf te bewijzen en terug te betalen.

Tegelijk moeten langdurige financiële relaties niet leiden tot een vanzelfsprekendheid en een ‘achteroverleunen’ van jeugdzorgaanbieders. We verstrekken geen ‘blanco cheque’ aan een zorginstelling, maar stellen duidelijke voorwaarden, die ook bijgesteld kunnen worden. Voor de huidige aanbesteding zijn die voorwaarden opgesteld in samenspraak met zorgaanbieders. Uitgaande van het idee dat goede jeugdzorgplus een gezamenlijke verantwoordelijkheid is, lijkt dit ons een goed idee. Wat ons betreft gaan de voorwaarden echter in ieder geval over de volgende zaken:

de wil tot innovatie en ‘willen leren’ van andere jeugdzorgaanbieders, zowel lokaal als landelijk; een integrale aanpak, inclusief een realistisch plan voor samenwerking met andere partijen; een goed personeelsbeleid, met ruimte voor nascholing en continue ontwikkeling; marktconforme salarissen voor de medewerkers. De inkomens van de medewerkers mogen niet onder druk komen te staan door te lage tarieven. een kritische houding m.b.t. kosten voor overhead en management; salariëring voor de top van de organisatie in overstemming met de Wet Normering Topinkomens; verantwoording op kwaliteit (zie volgende uitgangspunt). Verantwoording op kwaliteit 

Bij de zorg voor de kwetsbare kinderen die in een jeugdzorgplusinstelling behandeld worden, staat de kwaliteit van hun behandeling voorop. Die kwaliteit zou dan ook leidend moeten zijn in de verantwoording die de jeugdzorgplusaanbieder aflegt aan de gemeente. Visitatie audits, klanttevredenheidsonderzoeken, medewerkerstevredenheidsonderzoeken, de hoogte van investeringen in personeel en innovatie, leefklimaat- en werkklimaat-indicatoren zijn wat ons betreft goede instrumenten om deze kwaliteit te toetsen en hier verantwoording over af te leggen. Deze inhoudelijke verantwoording kan gepaard gaan met een veel lichtere financiële verantwoording. Het is immers het resultaat dat telt, niet hoeveel uren er aan wat voor soort behandeling door welk niveau behandelaar gespendeerd zijn. Deze keuzes laten we over aan de instelling zelf. In het vertrouwen dat de instelling weet wat het beste is voor een jongere. Deze beweging sluit aan bij de ambitie te willen ‘sturen op resultaten’, zoals verwoord in het Transformatieplan Jeugdzorg 2018-2020 en vermindert de administratieve lasten van de aanbieder.

Wel of niet aanbesteden? 

De discussie over Jeugdzorgplus lijkt zich soms toe te spitsen op de vraag of deze via aanbesteding ingekocht moet worden. Landelijk wordt ca. 33% van de jeugdhulp in het gedwongen kader ingekocht via aanbesteding.11 Voordelen van aanbesteden zijn dat de gemeente(n) vooraf sturing kunnen uitoefenen, door in de aanbestedingsvoorwaarden een richting op te nemen die de winnende aanbieder op zou moeten gaan. In het kader van de ‘transformatie’ van de gesloten jeugdzorg is hier in 2018 dan ook nadrukkelijk voor gekozen. Als we kiezen voor aanbesteding, moeten gemeenteraden wel meer worden meegenomen in de besluitvorming over de voorwaarden en kaders.

Tegenstanders van aanbesteden wijzen op de risico’s van discontinuïteit bij het veranderen van jeugdzorgplusaanbieder en op de hogere administratieve lasten die aanbestedingen met zich meebrengen.12 Weliswaar blijven jongeren die in behandeling zijn bij dezelfde zorgaanbieder, maar het hele netwerk om de jeugdzorgplus heen moet bij elke verandering van aanbieder opnieuw afspraken maken met een nieuwe partij. In de landelijke tussenevaluatie van de Jeugdwet wordt dan ook gesteld dat het systeem van aanbesteden zich slecht verhoudt tot doelstellingen als: samen met jeugdhulpaanbieders innoveren/transformeren. De systematiek van aanbesteden vereist een zakelijke opdrachtgever/nemer verhouding en is minder gericht op het samen bereiken van inhoudelijke doelen.

Als er voor aanbesteding wordt gekozen wordt de relatie om elkaar te vertrouwen als partners op het spel gezet. De instelling wil overleven, de gemeenten focussen op meetbaarheid en budget. Partnerschap vereist voor de instelling de zekerheid van een bestendige financiering voor meerdere jaren. Bestaanszekerheid van de werkgever is voor personeel essentieel om in de sector te willen werken. Een werkgever zal willen investeren in de kwaliteit van het personeel, maar zal dit risicovol vinden bij een kortdurende aanbesteding. Samen borg staan voor de zorg, door gemeenten en uitvoeringsinstelling, past niet in een model waarbij aanbesteding centraal staat. Iedere partij heeft dan immers een ander belang.

De meest voorkomende alternatieven voor aanbesteding zijn subsidiering (18% van de inkoop gedwongen kader) en ‘Open House’ aanbesteding (49%). Een Open House-constructie houdt in dat de gemeente criteria opstelt waar zorgaanbieders aan moeten voldoen, en dat zij vervolgens iedere zorgaanbieder contracteert die kan voldoen aan deze criteria en die deze vorm van zorg wil leveren. Vanwege het beperkte aantal plaatsingen en de vereiste multidisciplinaire aanpak in de jeugdzorgplus is open house feitelijk geen geschikt inkoopmodel voor de jeugdzorgplus. Het loont voor een aanbieder niet om een volledige jeugdzorgplus-instelling op te tuigen voor slechts enkele jongeren. Om deze reden is tien jaar geleden dan ook besloten alle jeugdzorgplus in onze regio’s samen onder te brengen bij Transferium.

Subsidie is een bijdrage van de overheid of een niet-commerciële organisatie ten behoeve van het starten van een activiteit waarvan het economische belang niet direct voor de hand ligt. Aan subsidies zijn randvoorwaarden verbonden. Subsidiëren biedt duidelijkheid en stabiliteit. Het ontwikkelen van innovatiekracht is een meerjarig proces op basis van wederzijds commitment en financiële zekerheid. Veel wijk- en gebied-gebonden teams in Nederland worden via subsidie bekostigd. Ook voor Jeugdbescherming en Jeugdreclassering, twee andere vormen van specialistische jeugdhulp, adviseert de VNG deze te financieren via een subsidie met randvoorwaarden.

Natuurlijk kunnen we ook denken aan een meer duurzame samenwerkingsrelatie. Zoals we die ook hebben met de GGD, de Veiligheidsregio, de SW/WSW bedrijven en de omgevingsdiensten. Dit zijn gemeenschappelijke regelingen van de gemeenten. Via deze regelingen zijn gemeenten in staat om met elkaar af te spreken welke producten/diensten zij willen afnemen (productencatalogus), wordt per gemeente/regio afgestemd wat de dienstverleningsovereenkomsten zijn, worden begrotingen en jaarverslagen vastgesteld en vindt regelmatig overleg plaats via ofwel een aandeelhoudersvergadering of een bestuursvergadering. Jaarlijks betalen gemeenten een lumpsum bedrag, corresponderend met het aantal geprognotiseerde jongeren die deze zorg nodig hebben. Dit model vereist dat je bereid bent om een aantal jaren met elkaar samen te werken. Dit kan via een nieuw te vormen gemeenschappelijke regeling of aansluiting (bijvoorbeeld middels een dienstverleningsovereenkomst) bij een al bestaande dienst.

Conclusie en vragen aan de commissies 

Als we vanuit de hierboven geformuleerde uitgangspunten naar de discussie over inkoop/subsidiering van de jeugdzorgplus kijken, maken we ons grote zorgen. Bij de vorige aanbesteding is Horizon verkozen als nieuwe aanbieder van Jeugdzorgplus in onze regio’s, op basis van hun innovatieve ‘Jouwzorg’ aanpak. In de eerste maanden hebben de colleges en Horizon samen de aanloopproblemen met de betrokken gemeenteraden gedeeld. Door de uitdagingen van het tijdig gereed maken van een geschikt en veilig pand en het organiseren van onderwijs was ondersteuning van Transferium in de vorm van onderaannemerschap noodzakelijk.

Bij de presentatie van Horizon, in februari 2019, aangaande JeugdzorgPlus voor Noord-Holland-Noord 2018-2020 met als inhoud visie, vraagstelling, aanbod, uitdagingen en mogelijkheden werd de beperking van een aanbesteding van een periode van twee jaar duidelijk. Het opbouwen van een goed netwerk van (ambulante) jeugdzorgaanbieders en het daadwerkelijk doorvoeren van innovaties in de jeugdzorgplus zijn beide zaken die een lange(re) adem vereisen.

Het zorglandschap NHN zal de nieuwe aanbieder Horizon willen leren kennen, doorgaans duurt dat twee jaar. Ook de werving en selectie van personeel vraagt veel in verband met de nieuwe werkwijze, dit vraagt om een transformatie/scholing. Horizon komt daarmee in een periode van twee jaar mogelijk niet toe aan het ontwikkelen van kleinschalig hoogspecialisme in de regio. Dit ligt niet aan de organisatie of aan de kwaliteit van hun voorstel, maar laat wel duidelijk de nadelen zien van aanbesteden voor een zo korte periode (2019-2020, met mogelijkheid van 2 keer een jaar verlenging). Dit roept bij de fracties van PvdA, GroenLinks, SP en Progressieven in Noord-Holland Noord de volgende vragen op, die we graag in de commissies van alle 18 gemeenten zouden willen bespreken:

Als we kiezen voor aanbesteding, zou dit dan niet voor een langere periode dan 2-4 jaar moeten zijn? En hierop aansluitend, betekent dit dan ook dat het contract met Horizon in ieder geval met twee keer een jaar verlengd moet worden? Is aanbesteding wel de juiste financieringsvorm voor specialistische jeugdzorg? Hoe geven we vorm aan een duurzame samenwerkingsrelatie waarbij innovatie en verbeteringen mogelijk zijn zonder van aanbieder te wisselen?

Wij zouden graag een financieringsmodel zien waarbij de betrokken gemeenten aan de knoppen kunnen draaien als ze iets wil veranderen, in plaats van over te stappen naar een andere aanbieder. Hoe dit model er precies uit moet zien en welke knoppen we precies moeten hebben, weten we op dit moment nog niet. Maar wij vinden wel dat het onze taak als gemeenteraden is hier over na te denken en met elkaar, én met zorgaanbieders en experts op dit gebied, tijdig kaders te stellen die recht doen aan het idee dat we de uitdagingen in de specialistische jeugdhulp gezamenlijk (met gemeenten én zorgaanbieder(s)) oppakken en die zorgen voor zo min mogelijk administratieve lasten bij zowel gemeenten als zorgaanbieders.

Het bericht PvdA, GL, SP en Progressief trekken samen op tegen aanbesteding in de jeugdzorg verscheen eerst op PvdA Heiloo.

Kinderen zijn geen handelswaar

Binnenkort komt PvdA Heiloo samen met de fracties van PvdA, GroenLinks, SP en de lokale progressieve partijen uit zeventien Noord-Hollandse gemeenten met een initiatiefvoorstel om te stoppen met de aanbesteding in de specialistische jeugdzorg.  Kinderen zijn geen pak koffie! Het zijn kwetsbare mensen in onze samenleving die uitermate goede zorg verdienen. Evenals goede begeleiding voor ouders en verzorgers.  Specialistische jeugdzorg is een publieke taak en geen commerciële.

De komende maanden bespreken we een concept-voorstel met onze collega-gemeenteraadsleden.  Na de zomer willen we met een breed gedragen voorstel komen. In plaats van aanbesteden wensen we een lumpsum financiering. Kwaliteit en continuïteit voor deze kwetsbare kinderen staat centraal. We vinden het van groot belang dat we investeren in een duurzame relatie met een zorgaanbieder die een goed werk- en leefklimaat organiseert voor zowel kinderen en medewerkers. We maken een vergelijking met de gemeenschappelijke regelingen zoals de veiligheidsregio en de GGD waar je een langere samenwerkingsrelatie met elkaar hebt, op basis van dienstverleningsovereenkomsten.

In het Noord-Hollands Dagblad van 26 april hebben we moeten lezen waar  al maandenlang onze zorg zit namelijk dat de nieuwe zorgaanbieder Horizon onvoldoende in staat is om zelf de Jeugdzorg plus zorg te bieden die ze onder hun hoede heeft . Samen bereidden we diverse moties voor over het niet aanbesteden van de jeugdzorg en het monitoren van de werkzaamheden van Horizon. In sommigen raden werden deze moties unaniem aangenomen, en in andere gemeenten was er klaarblijkelijk onvoldoende urgentie om  dit te doen. Vandaag zullen we gezamenlijk technische vragen indienen over de situatie bij Horizon.

De zeventien andere gemeenten zijn: Alkmaar, Heerhugowaard, Castricum, Uitgeest, Bergen, Koggenland, Hoorn, Schagen, Medemblik, Enkhuizen, Drechterland, StedeBroec, Texel, DenHelder, HollandsKroon, Langedijk, Opmeer.

Het bericht PvdA, GL, SP en Progressief trekken samen op tegen aanbesteding in de jeugdzorg verscheen eerst op PvdA Heiloo.

Het bericht Bouw ook kleine, betaalbare woningen in Heiloo verscheen eerst op PvdA Heiloo.

Tijdens de gemeenteraadsvergadering van 4 maart riep de PvdA de wethouder op te zoeken naar alternatieven voor de aanbesteding van de specialistische jeugdhulp.

Waarom we moeten stoppen met aanbesteden

De aanbesteding van de gespecialiseerde jeugdhulpverlening aan een nieuwe partij (Horizon in plaats van Parlan) per februari 2019 heeft in onze provincie voor zeer veel onrust gezorgd. Toen dit speelde in de media, hebben we ons stil gehouden, omdat je op zo’n moment – als de emoties hoog oplopen – als gemeenteraadsleden niet zoveel kunt doen.

Nu vinden we het tijd kritisch te kijken naar waar het mis ging, en vooral hoe we het in de toekomst beter kunnen doen. Wij zijn van mening dat toepassing van het aanbestedingsregime op de zware en gespecialiseerde jeugdzorg en de kinder-psychiatrische zorg een risicovolle en kostbare systeemfout is geweest.

Risicovol voor de kinderen die het betreft, ongewenst wat betreft de spanningen die dit met zich meebrengt elke keer als er weer opnieuw moet worden aanbesteed, ook voor het personeel. En als dat nog niet voldoende argumenten zijn: ook financieel is het aanbesteden van de specialistische jeugdhulp nadelig. De frictiekosten zijn groot: Heiloo moet nu meebetalen aan ‘lege bedden’ bij Parlan.

Binnen de jeugdzorg zelf is niemand blij met de aanbesteding. Zie het interview in NRC Handelsblad van zaterdag 2 maart met Hans du Prie, bestuurder van Horizon – de partij dus die nu de specialistische jeugdzorg in onze regio verzorgt. Du Prie zegt in dit artikel: ‘We zitten gevangen in systemen die we niet wilden. […] In plaats van na te denken over betere jeugdzorg besteden we 80% van onze energie aan de vraag hoe we deze periode doorkomen.’

Ook de aanbieders van de zorg willen dus van het systeem van aanbesteden af!

Of gekozen wordt voor aanbesteding of  voor een andere manier van zorg inkopen, is een keuze van de gemeente. De gemeente Heiloo kan – samen met de gemeenten waarmee ze de specialistische jeugdhulp organiseert – er bijvoorbeeld ook voor kiezen instellingen die deze jeugdhulp verlenen te subsidiëren.

Wij hebben het college (CDA, Heiloo2000 en VVD) opgeroepen om voortvarend op zoek te gaan naar alternatieven voor het huidige aanbestedingsregime in Heiloo.

Helaas was alleen Gemeentebelangen Heiloo het met ons eens. D66, Heiloo Lokaal, VVD, CDA en Heiloo2000 stemden tegen.

Het bericht Stop met aanbesteden van de specialistische jeugdzorg verscheen eerst op PvdA Heiloo.

Het Trefpunt voert al sinds november actie om het jongerenwerk op hetzelfde niveau te kunnen uitvoeren als vorig jaar en om een nieuw project te kunnen beginnen met respijtzorg in Heiloo. Daarvoor is een bedrag van rond de € 20.000 nodig. Geen onoverkomelijk bedrag voor een gemeente als Heiloo.

PvdA Heiloo steunt het Trefpunt. Wij vinden het belangrijk dat het jongerenwerk ten minste op hetzelfde niveau kan doorgaan. En extra initiatieven rond respijtzorg zijn hard nodig. Dat blijkt ook uit signalen die het sociaal team krijgt.

In de gemeenteraadsvergadering van 4 maart 2019 hebben we daarom gevraagd de subsidie voor het Trefpunt te verhogen. Tevergeefs helaas.

De extra subsidie kan niet worden toegekend – aldus CDA-wethouder Beens – vanwege ‘precedentwerking’ en omdat we nu eenmaal de procedures volgen en achteraf dus niet nog weer extra subsidie aan een instelling kunnen gunnen.

Wij vinden dit een bureaucratische, technocratische en defensieve manier van politiek bedrijven. Alsof het soepeltjes volgen van de procedures belangrijker is dan het jongerenwerk dat nu om zeep geholpen wordt!

Wethouder Beens vreest dat anders ook andere partijen – de Beun, de bibliotheek, de muziekschool? – extra subsidie zullen aanvragen.

Wij roepen die instellingen juist op van zich te laten horen!

Als ze dat niet doen, weten ze een ding zeker: ook volgend jaar en het jaar daarna en daarna zullen ze weer worden gekort op hun subsidie. Stichtingen en verenigingen met een maatschappelijke functie zijn geen knip voor de neus waard als ze niet van zich laten horen als door voortdurende bezuinigen belangrijke voorzieningen en diensten verdwijnen.

Immers: de afgelopen vijf jaar bezuinigde het college van CDA, VVD en Heiloo2000 al 33% op de subsidies voor cultuur, welzijn en sport. In 2014 werd nog € 1,9 miljoen aan subsidies hiervoor uitgegeven. In 2019 is daar nog maar € 1,25 miljoen van over.

Het bericht Heiloo2000, CDA en VVD kiezen voor minder jongerenwerk en minder respijtzorg verscheen eerst op PvdA Heiloo.

Op zaterdag 16 februari, vanaf 15.00 uur debatteren Paul Tang en Gert Jan Leerink over Europa en over de Provinciale Statenverkiezingen.

Kom ook! Locatie is het mooie Huize Glory  in Bergen aan Zee.

 

Het bericht Uitnodiging: 16 februari: in debat met Paul Tang verscheen eerst op PvdA Heiloo.

Wij willen radicaal inzetten op de bouw van betaalbare woningen zodat ook jongeren in Heiloo kunnen wonen! Er wonen steeds minder jonge mensen (jonger dan 35 jaar) in Heiloo. Ook in vergelijking met gemeenten om ons heen. Dat moet veranderen. Met een evenwichtige bevolkingsopbouw is het veel fijner samenleven.

Wij willen bouwen voor onze ouderen! Veel ouderen wonen in een huis dat eigenlijk te groot en onhandig voor ze is. Onze ouderen moeten binnen Heiloo betaalbare en geschikte alternatieven kunnen vinden. Dan komen er ook weer huizen vrij voor jonge gezinnen.

Wij willen dat de gemeente op wijkniveau debatten organiseert over de buurt, over wonen en over verduurzaming. Niet alleen over nieuwbouw moet worden nagedacht, maar ook over onze bestaande wijken. Er moet een visie komen op hoe Ypestein, Baetenburg, Plan Oost, Mariënstein, Termijen etc er over vijftien jaar uitzien!

Maandag 4 februari wordt de Woonvisie behandeld in de gemeenteraad van Heiloo.

Dit zijn de punten die wij zullen inbrengen.

Het bericht Bouwen voor de toekomst van Heiloo verscheen eerst op PvdA Heiloo.